PABALIK-BALIK ang lakad ko simula pa kanina habang panay sulyap kay Caleb na mahimbing pa rin ang tulog.
Buti pa siya nakakatulog nang maayos. Samantalang ako ay kanina pa hindi mapakali.
Parang sasabog ang utak ko dahil sa nangyari. Hindi maalis-alis sa utak ko ang ginawa ni Caleb kanina.
Yes! Dahil isang malaking harassment ‘yun! Labag sa pagkatao ko’t hinding-hindi ko palalagpasin ang ginawa niyang kabab*yan sa akin!
Ilang beses ko siyang niyugyog nang magising para hamunin sa suntukan pero talagang bagsak!
Nahinto lang ako sa kakalakad nang dumating na sila Tita. Ni hindi ko man lang napansin ang oras.
“Salamat talaga, Kenan.”
“Wala pong problema Tita, basta kayo.” Sayang! Dapat sinuntok ko na habang may pagkakataon pa.
Hindi na rin ako nagtagal at umuwi na. Humanda sa akin bukas iyong si Caleb.
“Kumusta si Caleb?” ang tanong ni Mama pag-uwi ko.
“Ayos lang,
HINDI ko mapigilang matawa matapos marinig ang sinabi niya. Tunay ngang nasisiraan na siya ng bait!Ako? Mamahalin siya?Naririnig niya ba ang sarili?!Hindi ako nagdalawang isip na sipain ang binti niya at nang masaktan ay nabitawan niya agad ako. Hindi naman ako nag-aksaya ng oras at agad ng lumabas ng kwarto pabalik sa bahay dahil doon lang ako safe. Nang makauwi ay ni-lock ko ang pinto ng kwarto. Pagkatapos ay sumandal habang ang kaliwang kamay ay nanatili sa doorknob.Baka kasi sinundan niya ako rito.Nang lumipas ang ilang sandali at walang Caleb na dumating ay doon lang ako nakahinga nang maluwag at tuluyan na ngang napaupo.Nanginig ang labi ko hanggang sa tuluyan na ngang tinakpan ng dalawang kamay. Hindi pa rin makapaniwalang… hinalikan niya ako!“Ano nang sunod kong gagawin?” Paano ko na siya haharapin?Dapat ba akong umiwas? Or kalimutan na lang ang lahat na parang walang nangyari?Dapat pa
ANG kapal talaga ng apog ng isang ito. Hindi man lang tinablan sa mga sinabi ko at nakukuha pa ring ngumiti na parang walang nangyari.“Gagamitin ko ang motor,” sabi ko pa kahit halata naman dahil kitang-kita niyang inilalabas ko ito.Lumapit siya at saka bahagyang inayos ang ilang hibla ng buhok ko. “Kumain ka na ba?”Tumango lang ako at hinawi ang kamay niya para makausad na. Umalis naman siya ng in-on ko na ang motor. “Hihintayin na lang kita sa University,” aniya pagkatapos ay sumakay sa kotse at nauna ng umalis.Hindi ba iyon marunong magsawa? Araw-araw kaming nagkikita rito… tapos pati sa University, gusto pa rin akong makita.Napabuntong-hininga ako nang biglang sumagi sa isip ang kasunduan namin ni Caleb. Alam ko sa sariling hinding-hindi niya ako mapapasuko sa gusto niya pero sadyang palaban din ang isang iyon. Bukod sa nagiging extra touchy siya at kung minsan— madalas pala ay umiiral ang k
PAGKABIGLA ang makikita sa kanyang mga mata. Habang ako naman ay hindi na alam ang gagawin dahil sa lakas ng kabog ng aking dibdib na tila nakakabingi.Kapwa kami tahimik at walang isa man ang bumalak na magsalita. Ang awkward.Nang magsasalita na sana ako para basagin ang katahimikan ay bigla niya akong inunahan, “M-medyo nabigla ako sa sinabi mo…” tapos ay bahagya siyang tumungo hanggang sa hindi na niya makuhang ibalik ang tingin sa akin. “Pero Kenan—”Langingit nang binubuksang gate ang nagpatigil sa sasabihin niya at ilang sandali pa ay lumabas si tita Rose. “Mabuti at hindi ka pa nakakaalis,” aniya sa akin. ‘Dalhin mo ‘to at baka hindi nila maubos ang niluto ko.” Binigay niya sa akin ang isang plastic bag na naglalaman ng mga hinandang pagkain para kay Mary Rose.Nakakahiya man ay tinanggap ko agad dahil nagustuhan ko ang mga luto ni Tita. Pagkatapos ay naghanda na akong umalis pero
NANATILI ako sa kinatatayuan at hindi malaman kung gaano na kami katagal sa gano’ng posisiyon. Nakakapagtaka ring wala talagang dumaraang tao kahit isa sa lugar.Hinayaan ko siyang umiyak sa aking balikat kahit hindi ko alam kung luha o may halo ng iba ang basa kong uniform. Pero sige lang, naiinis man ay hindi ako ganoon kalupit para ipagdamot kahit man lang ang uniform ko.Ilang sandali pa ay hindi ko na ramdam ang mahihina niyang hikbi. “Okay ka na?”Pero sa halip na sumagot ay mas lalo lang humigpit ang yakap niya sa akin. Ano ba naman ‘to… hanggang kailan kami tatayo rito? Nangangawit na ako.“What’s the meaning of dizzz!”Nilingon ko ang nagsalita at bored na tiningnan. “Hindi ba obvious?” at saka, sa dinami-rami ng tao rito sa University… siya pa talaga ang nakakita sa amin. “Anong ginagawa mo rito Felipe?” Bahagya kong sinulyapan si Caleb na hindi pa rin ako binibitawan. Feel na feel niya talaga ang yakap sa akin.“Napadaan lang tapos may nakita akong magsiyotang nagyayakapan.
HINDI ko mapangalanan ang emosiyong nararamdaman ngayon. Anong klaseng—“’Wag ka ngang gan’yan, baka totohanin ko,” ani Shiela.Natuon ang pansin ko sa kanya. At kahit si Mary Rose ay napunta sa kanya ang tingin na kanina ay na kay Caleb pa.“Nakapag-usap na kami at sinabi niyang may iba siyang nagugustuhan kaya, ayon. Saka hindi ko naman ini-expect na ligawan niya ako kasi feel ko naman na hindi hihigit sa friendship ang meron kami—char, ba’t naiiyak ako.” Nakangiti pero kita ang panghihinayang sa mga mata niya.“Binasted mo ang kaibigan ko?” ang biro ni Mary Rose na pabirong hinampas ni Sheila.“Walang gano’n ‘di ba Kenan?” ang baling sa akin. Naghahanap ng kung sinong kakampi sa kanya.Pinilit kong ngumiti at sumabay sa usapan. “Oo naman,” pagkatapos ay napasulyap kay Caleb na nasa akin pala ang tingin kaya agad akong umiwas. “Ah, mauuna na pala ako, Mary Rose.” Nawala ang interes kong mag-stay ng matagal.“Ako rin, uuwi na.”Bahagya pa akong natigilan nang marinig ang sinabi ni Ca
ILANG BESES akong kumurap at paulit-ulit na inintindi ang sinabi ni Caleb. Kinalikot ko pa ang tenga at baka nabibingi lang ako.“Pakiulit nga,” ang utos ko pa at saka binaling ang tingin kay Felix. “Totoo?” para akong ewan na papalit-palit ang tingin sa kanilang dalawa. Walang isa sa kanila ang sumagot pero kitang-kita ang guilt sa mga mata ni Felix. “Nagtatrabaho ka sa kanya?" At tinuro si Caleb. Naguguluhan talaga ako sa nangyayari.“Ganito kasi—"“Kaibigan ba kitang talaga?” ang pang-aakusa ko. Kung totoo man ang sinasabi ni Caleb ay paano niya ito nagawa sa akin? kaibigan niya ako! Ako ang una niyang nakilala at nakasama nang matagal pero na kay Caleb ang loyalty niya?!“M-mag-i-explain—!”Bigla ko siyang kinuwelyuhan at nanlilisik ang mga matang tiningnan siya. “Tang*na mo!” at saka tinulak nang malakas na halos ikatumba niya. Aalis na sana ako ng mabilis na humarang si Caleb.“Hayaan mo muna kaming magpaliwanag,” aniya pa.“Isa ka pang tang*na ka. Explain? Para saan? Ah! Gusto
PUMIKIT ako matapos makainom ng tubig. Hingal na hingal at halos habulin ko na ang hininga ng maramdaman na may umupo sa tabi ko. Minulat ko ang mata at nakitang si Felix pala na tulad ko ay hingal na hingal din.Patuloy sa pagpa-practice ang buong team ng mapansin na palapit si Caleb. Agad akong umayos ng upo sabay iwas ng tingin. Pero kahit ganoon ay kitang-kita ko pa rin sa peripheral vision na nasa tabi ko na siya. Ewan ko ba, parang hindi magandang tingnan ang pawisang Caleb. Masiyadong…Muli akong sumulyap na agad pinagsisihan dahil nagkasalubong ang tingin naming dalawa. Kaya pasimple agad akong tumingin kay Felix na umiinom na ng tubig. Napatingin naman ito sa akin pero saglit lang dahil nalipat sa katabi kong si Caleb.Tuloy-tuloy ang lagok sa iniinom nang bigla na lang masamid dahil sa—!?May dumamping malambot na bagay sa pisngi ko kaya agad na napatingin. Isang color blue na towel at ang kamay ni Caleb na pinupunasan ang pawis sa
ANG unfair talaga ng life. Iyong tipong gustong-gusto mong tumigil ang oras pero ayaw ka naman pagbigyan.Ang ganda-ganda na ng moment kasama si Mary Rose at kung saan-saan na rin napunta ang kuwentuhan namin nang sa isang iglap ay nakarating na sa destination ang sinasakyan. Parang hindi nga nag-init ang p*wet ko sa upuan.Gusto ko pa ngang manigurong nakarating na ba kami talaga kasi parang kalalarga lang namin mula roon sa public market. Kainis.Mataman kong tiningnan ang driver nang pababa na ng bus. Mag-request kaya ako ng isang ikot sa lugar kasama si Mary Rose?Kaso, ‘yung gusto kong makasama… Ayun, sumama na ulit sa mga kaibigan niya.Hindi naman ako introvert na tao at napaka-socialize ko naman pero bakit wala man lang akong kaibigan na kasama? May mga kakilala naman ako pero ewan ko ba, hindi ko feel iyong mga kasama nila. Ang sama kung tumingin. Inggit yata sa gandang lalake ko. Kaya ito, laging out-of-place at mag-isa. Kaka
MAGKAHARAP ngunit parehong tahimik. Walang sino man sa kanilang dalawa ang naglakas-loob na magsalita dahil kagagaling lang sa isang pagtatalo. Si Caleb na hindi maipinta ang mukha ay padabog na tumayo. “Mag-break na tayo.” Ang kalmadong si Kenan ay biglang uminit ang ulo sa narinig. “So, heto na naman tayo? Makikipag-break ka na naman uli?” Ganito ang laging nangyayari matapos nilang mag-away. Laging nakikipag-break si Caleb. “Tapos ano? Mayamaya lang ay maglalambing ka na parang hindi ka naghamon ng break-up?” ang patuloy ni Kenan. Sawang-sawa na siyang naririnig nang paulit-ulit nitong sinasabi ang salitang ‘break’ kapag nag-aaway sila. Pero ni minsan ay hindi naman talaga sila naghiwalay. O, kahit ang ‘cool-off’ man lang na relasiyon. Sa apat na taong nilang relasiyon ay laging ganito ang nangyayari. Na kahit ang mga tao sa paligid nila ay sanay na. Tulad ngayon na kasama nila sa living room si Felix. Tumambay saglit sa bahay ni Caleb matapos ihatid ang girlfriend na si Mary
MATAPOS ang emotional naming pag-uusap ni Mama ay agad kong pinuntahan si Caleb sa sobrang saya ko. Dahil tanggap na ang relasiyon namin at gusto kong sabihin sa kanya ang magandang balita. Tuloy-tuloy ako hanggang sa kwarto niya pero wala siya. Kung hindi ko pa narinig ang mahinang lagaslas ng tubig ay hindi ko malalaman na nasa banyo siya at mukhang naliligo. Lumapit ako sa pinto at bahagyang idinikit ang tenga. Hinihintay kong i-off ang shower saka ako papasok para hindi ko siya maistorbo. At nang humina na nga, hanggang sa wala na akong marinig ay saka ko binuksan ang pinto at pumasok. “Caleb—!” ang excited ko pang sabi nang matigilan… dahil nagsa-shampoo pa pala siya ng buhok. Akala ko ay tapos na siya kaya ako pumasok. Nagulat siya sa bigla kong pagpasok pero imbis na takpan ang sarili ay humarap pa sa akin at pinagpatuloy ang ginagawa. “What?” ang tanong habang pikit ang isang mata dahil tumutulo na ang bula mula sa ulo niya papunta sa mata. Pasimpleng bumaba ang tingin ko
SA LABAS pa lang ay rinig ko na ang boses ni Mama na tinatawag ako. Nagkatinginan kami ni Papa at agad niya akong pinapunta sa kwarto. “Ako na ang bahala kay Ester.” Kahit nag-aalangan ay sumunod na ako sa utos niya. Pagkasara ko sa pinto ng kwarto ay mas lalo kong narinig ng malinaw ang boses ni Mama. Mukhang nasa loob na siya ng bahay. Hinahanap niya ako at halata sa boses ang galit. “Nasa’n si Kenan? Alam mo ba ang ginawa niya?!” “Huminahon ka muna,” ang awat ni Papa. “Pa’nong hindi ako magagalit kung basta-basta na lang niya akong iniwan do’n?!” Nahiga ako sa kama at sinubsob ang ulo sa unan. Hindi ako nakuntento at tinakpan pa ang dalawang tenga para hindi ko marinig ang boses nila na nagtatalo. Pero walang silbi ang pagtatakip ko ng tenga kung naririnig ko naman ang mga boses nila lalo na nang magsalita si Papa. Parang kulog na dumagundong sa pandinig ko ang sigaw niya. Ni minsan ay hindi ko narinig na sumigaw si Papa ng ganito kalakas at sigawan si Mama kaya kinabahan agad
SA NAGDAANG mga araw ay mas lalong humigpit si Mama. Hindi niya ako pinapayagang lumabas ng bahay kapag hindi naman importante ang gagawin sa labas.Lagi siyang nagdududa na makikipagkita ako kay Caleb sa oras na lumabas ako ng bahay. Hindi naman na kailangan dahil sa madalas kaming magkasama kapag vacant time sa University. Talagang sinusulit namin ang oras na magkasama dahil sa oras na umuwi kami ay balik uli sa dati.Minsan ay napapagod na ako sa ginagawa ni Mama. Ang dami niyang pinagbawal na hindi naman niya ginagawa noon. At kahit ang pakikitungo niya sa akin ay nag-iba rin.Parang may nakakahawa akong sakit na hindi man lang niya malapitan at matingnan nang diretso sa mata. Kung hindi pa gagawa ng paraan si Papa ay hindi talaga niya ako kakausapin.Kapag kinausap naman ay laging pagalit na parang lahat ng gawin ko ay kainis-inis.Kapag kumakain naman ay madalas siyang nagmamadali at talagang ayaw akong makasama sa iisang mesa. Naiiwan kami ni Papa na tahimik pa rin tungkol sa s
HINDI na namin namalayan ang oras at halos maghahating gabi na kaming natapos ni Caleb sa pagliligpit ng decoration. Nauna na kasing umuwi sina Shiela at Mary Rose dahil sa may curfew rules sila sa dorm. Habang si Felix naman ang naghatid sa kanila pauwi. Pagdating sa kanila ay hindi muna ako umuwi. Hinintay ko siyang lumabas sa kotse at niyakap nang mahigpit. “Parang ayoko pang umuwi.” Habang nakasandal sa kotse ay tumingin siya sa akin ng may halong lagkit. “Talaga?” hanggang ang tingin ay bumaba sa akin labi. “Gusto mo bang mag-stay?” ang boses ay tila kinakapos ng hangin. Bakit gano’n? nagtatanong lang naman siya pero bakit tila nag-iinit ako. Nakaka-tempt ang alok niya na ako naman ang nag-umpisa. Unti-unting lumapit ang mukha niya sa akin at agad ko namang hinanda ang sarili. Pumikit ako at hinintay ang labi niyang lumapat sa akin. Malambot… maingat… at dahan-dahan na galaw. Halos malunod ako sa emosiyong nararamdaman dahil sa mainit niyang halik. Mas lalo kong nilapit ang
TUNOG ng alarm clock ang nagpagising sa akin ng umagang iyon. At ang una kong kinuha ay ang cellphone para tingnan kung may message ba si Caleb. Madalas kasi itong nauuna sa akin na mag-text at kung hindi naman ay ako na ang nagmi-message sa kanya. Dati ay siya ang madalas na mag-text sa akin ng mga sweet messages sa umaga hanggang gabi pero dumaan ang mga araw na pati ako ay nag-i-effort na rin.At ngayon nga ay nalalapit na ang six monthsary namin. Gumising ako ng maaga ngayon dahil kailangan kong paghandaan ang monthsary namin ni Caleb. Bibili ako ngayon ng gift para sa kanya, ng hindi niya nalalaman.Gusto ko siyang i-surprise sa mismong araw ng monthsary namin. Madalas kasi siya ang nag-e-effort at taga kain na lang ako ng handa.Sakay ng motor ay nagpunta ako sa mall at tumingin-tingin ng ipangriregalo. Next week pa naman ang monthsary namin pero kailangan kong maghanap nang maaga at baka mahalata na naman niya. Gustong-gusto ko kasi talaga siyang i-surprise tulad ng lagi niyang
KUNG nakakasugat lang ang titig ko ay baka kanina pa nasaktan itong si Glen. Ang lakas ng loob niyang sabihing may gusto siya kay Caleb kahit alam naman niyang may relasiyon kami.Ano ba ako sa tingin niya?At siya pa itong may ganang tingnan ako nang masama, e, siya itong may sa pagka-ahas kung gumalaw.Napansin ko sa isang tabi si Caleb na lumapit sa akin. “I’m sorry, iniwan kitang mag-isa sa kwarto.”“Anong ginagawa mo rito?” ang tanong na hindi inaalis ang tingin kay Glen.“Kukuha sana ako ng tubig para sa ‘yo, nanghihingi ka sa ‘kin kanina.”Hindi ko matandaan o baka naiutos ko nga siya habang tulog ako. Kahit kausap ko siya ay ramdam ko ang tingin ni Glen sa amin, lalo na kay Caleb. Hinila ko nga papunta sa likod ko. Kahit ang tingnan siya ay ipagdadamot ko sa lalakeng ito.“Balik na tayo sa room,” ang aya ko sa kanya.Inabot niya agad ang baso na na sa tab
NAALIMPUNGATAN ako dahil may kung anong kumikiliti sa ‘king tenga. Pagmulat ng mata ay madilim pa at inisip na baka guniguni ko lang ang naramdaman nang biglang may dumampi sa aking pisngi. Naamoy ko agad siya.“Good morning,” aniya na may pagka-husky pa ang boses.“Good morning,” ang balik ko na tulad niya ay medyo magaspang din ang boses. Nakatitig ako sa kanyang labi na kanina lang ay idinampi niya sa aking pisngi. "Anong ginagawa mo rito?” Ang aga niya kasing nagpunta rito, hindi pa sumisikat ang araw.“Tara, may pupuntahan tayo.”Dahil sa antok ay hindi na ako masiyadong nag-isip at basta na lang sumunod sa kanya.Medyo nagtaka pa nga ako kung bakit sobrang ingat niya kung maglakad o baka dahil ayaw niya lang magising sina Mama at Papa.Malamig ang simoy ng hangin at kitang-kita pa ang mga bituin. Sa suot na manipis na t-shirt ay ramdam ko talaga ang lamig ng gabi.Pagpasok sa kotse
NAGING abala ako sa paggawa ng projects sa nakalipas na mga araw. Malapit na kasi matapos ang semester at tinatambakan na kami ng iba’t ibang activities at projects na kinaiinisan ko sa lahat. Bakit kailangang magsabay-sabay? At bakit kung kailan patapos na ang semester? Hindi ba pwedeng sa umpisa pa lang ng klase o hindi kaya sa kalagitnaan? Para hindi naman nahihirapan ang mga estudiyanteng tulad ko. Isama pa na lagi ring may practice sa basketball. Rinding-rindi na ako sa sigaw ni Coach kapag hindi kami nagpo-focus. Sinong bang hindi madi-distract sa panahon ngayong maraming hinahabol para lang hindi bumagsak?! Kung pwede nga lang magreklamo at isigaw na ‘Iisa lang ang katawaan ko at kay Caleb lang ito!’ ‘di ba? Pero siyempre hindi ko naman pwedeng gawin iyon. Kung bakit kasi kailangan nilang makihati sa moment time naming dalawa?! Ilang araw ko na itong hindi nakikita dahil sa l*ntik na mga projects. Baka ‘pag nagtagal pa ‘to ay makalimutan ko ng may jowa ako. Hindi ko rin ito n