Chapter 11

KANINA pa ako palinga-linga sa paligid. Maraming dumaraan na mga estudiyante pero hindi ko pa napapansin si Mary Rose. Ngayon ang subject na magkaklase kami at binabalak kong magpapogi points kaya naisipan ko itong hintayin sa labas ng room para sabay kaming pumasok.

“Hi,” panay naman ang bati ko sa mga students na pumapasok na sa room lalo na ang mga babae. Nang sa wakas ay na-spot-an na ng mga mata ko si Mary Rose ay agad akong kumilos.

Sumandal ako sa pader, inayos ang nakasukbit na bag sa balikat at saka nilagay ang parehong kamay sa bulsa. Inilapat ko rin ang kanang paa sa pader para magmukha talaga akong cool.

Pero nagtaka ako nang kahit nasa harap lang ako ng pinto ay hindi niya ako napansin at nagtuloy-tuloy lang. “H-hi, Mary Rose.” Ang habol ko sa kanya.

“O, hi Kenan.” Sabay ngiti.

Tinuro ko iyong labas ng room. “Hindi mo ba ‘ko napansin kanina sa labas?”

“Sa labas?” Tapos ay umiling.

Ouch naman!

Naupo siya malapit sa table ng professor kaya tumabi ako sa kanya kahit mas prefer ko ang likod na part ng room. Nilabas niya ang cellphone at napansin kong abala siya sa social media account niya.

“Thank you nga pala sa pag-accept sa ‘kin kagabi.” In-add ko kasi siya sa social media na agad naman niyang in-accept ang friend request ko.

“No problem, we’re friends.”

Naks, friend daw kami. Sana soon madagdagan ng ‘boy’ ang ‘friend’. “So, mamayang lunch ba… pwedeng sabay tayo?”

“Sure.”

“Really, how about your friend na binanggit mo last time?”

“Maybe sa department niya na lang siya kakain ng lunch.”

“Great!” muntik pa akong mapatalon sa tuwa. “I mean, medyo madali kasi akong ma-awkward sa ibang tao— but not you, m-magaan ang pakiramdam ko sa ‘yo.“ Sana makalusot ang palusot.

“Ako rin, magaan ang pakiramdam ko sa ‘yo.”

Parang panandaliang lumabas ang puso ko at nalaglag sa sahig. Ibig bang sabihin nito ay gusto niya rin ako?

Ipinilig ko ang ulo. Maghunos-dili ka Kenan! Masiyado pang maaga para mag-isip nang gano’n. Dapat sure ako na may pag-asa talaga para hindi naman masaktan.

*****

SABAY kaming naglakad ni Mary Rose papunta sa cafeteria nang magpaalam siya saglit. “Mauna ka na at susunod na lang ako, baka kasi mahirapan pa tayong maghanap ng vacant table kung hihinayin mo pa ‘ko,” aniya bago siya lumiko para magpunta sa restroom.

Sinunod ko ang suggestion niya at binilhan na rin siya ng pagkain para hindi na siya pumila pa dahil dumarami na ang mga pumapasok na students rito sa cafeteria.

Matapos makahanap ng table ay hindi muna ako kumain at hinintay siyang makabalik nang makitang papalapit si Felix. Agad akong yumuko at nagtago sa ilalim ng table para hindi niya makita.

“Anong tinitingnan mo r’yan?” ang tanong niya pero hindi ko inangat ang ulo dahil baka iba ang kausap niya at hindi ako. “Hoy, Kenan, anong tinitingnan mo r’yan sa ilalim ng table?”

Nanlisik agad ang mata ko nang ibaling sa kanya. “Panira ka, may date ako ngayon.” Iwinasiwas ko pa ang kamay para itaboy siya.

“Ha, sa’n?” at luminga-linga sa paligid. “Sira ka talaga, takot ka lang na magpalibre ako sa ‘yo kaya imbento ka r’yan na may ka-date kahit wala naman,” pagkatapos ay naupo katapat ko. “Don’t worry, dahil may nanglibre na sa ‘kin ng lunch ngayon.”

“Umalis ka nga r’yan, parating na ‘yung sinasabi ko kaya shoo! Lumayas ka.”

“Dito na lang kami, kaysa maghanap pa ng table.”

“Ang kulit mo Felipe.”

Pero nagkamot lang siya ng tenga at hindi ako pinansin. Ilang sandali ay bigla na lang tinaas ang kamay at may kinawayan banda sa likod ko. “Dito-dito!” ang tawag pansin niya pa.

Paglingon ko naman ay automatic na nagliyab ang mga mata ko. “Sasakalin talaga kita,” mahina pero may diin kong banta kay Felix. “Bakit mo kasama ang taong ‘yan? Nasiraan ka ng turnilyo sa ulo?”

“Hindi ko kasalanan, trinaydor ako ni tummy,” sabay tapik sa kanyang tiyan. “Sorry.” At nakuha pang ngumiti.

“Sorry mo mukha mo, hindi naman sincere,” pagkatapos ay ibinaling ang tingin kay Caleb na ilalapag na sana ang dalang tray. “Sinabi kong pwede kang umupo?”

Tinuro niya si Felix gamit ang labi. “Kasama ko siya at nakaupo na siya, so…” tuluyan niyang nilapag ang tray habang may ngiti sa labi at pagkatapos naupo sa tabi ko.

Ano ba kasing ginagawa nila rito?! “Bumalik ka na nga sa department mo,” ang utos kay Felix. “At isama mo ‘to. Kung kinakailangan ay kaladkarin mo.”

“Dito niya ako gustong ilibre kaya sumunod ako,” aniya sabay labas ng dila na parang asong tuwang-tuwa na sinusunod ang amo.

“Kailan mo ba ‘ko titigilan?” ang baling kay Caleb. “Sa bahay at pati rito ay ayaw mo ‘kong tantanan.” Napapagod na ‘ko!

Nagkibit-balikat siya sabay tingin sa pagkain. Hindi ako pinansin?!

Kuyom ang kamao at nanginginig na sa sobrang yamot sa kanya.

“Hi, sorry natagalan ako.”

Biglang bumukas ang nakakuyom kung kamay nang marinig ang boses ni Mary Rose. Agad rin akong ngumiti nang lumingon sa kanya. “No, ayos lang,” ang tugon ko.

Ang tingin niya ay nasa dalawang kasama ko. “Hi, ako nga pala si Felix at ito naman si Caleb, mga kaibigan ni Kenan,” ang pakilala ni Felix sabay lahad ng kamay na mabilis ring binawi nang pandilatan ko.

“Actually, siya lang ang ka-close ko talaga,” ang singit ko, sabay turo kay Felix.

“Yeah, Kenan was right,” ani Caleb. “Two years kasi akong nag-stay sa ibang bansa kaya nawala ‘yung bond namin.”

“Really?” kitang-kita ang curiosity sa mga mata ni Mary Rose. “Which country?”

“Canada.”

No, Mary Rose! ‘Wag mo siyang kausapin! Mapanganib siyang tao, mapapahamak ka!

“Kumain ka na, binili na rin kita ng pagkain habang naghihintay,” ang singit ko at inilapit ang tray sa kanya.

“Wow! Anong ginagawa mo ro’n, study?”

“Yes. Law to be exact.”

Hindi niya ako pinansin at na kay Caleb lang ang atensiyon!

“Cool! So, why you’re here? Hindi ba dapat ay naro’n ka?”

Napatingin sa akin si Caleb. “May kailangan kasi akong gawing importante.”

“Mas importante pa sa studies mo?”

“Of course,” ani Caleb at hindi ko alam kung bakit bigla niyang hinawakan ang pinky-finger ko na nasa may tuhod. Napatingin tuloy ako sa kamay niya na mabilis ring bumitaw. “Pinagpalit ko ang lahat ng meron ako sa Canada para lang do’n.”

Ang kumakain na si Felix ay bigla na lang nabilaukan. “An’yare sa ‘yo?” ang tanong ko sabay abot ng baso ng tubig.

Inisang lagok niya ang laman ng baso at pagkatapos ay matalim na tumingin kay Caleb. “Magdahan-dahan ka naman kasi, papatayin mo ata ako, e!”

Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa dalawa. May hindi ba ako alam na silang dalawa lang ang nagkakaintindihan?

“Ho! Ang sakit mo sa di*dib,” ang sabi pa ni Felix kay Caleb. “Nawalan tuloy ako nang ganang kumain.”

Ano ba kasing meron?! Naguguluhan na ‘ko sa kanila?! Tinitigan ko naman si Felix at baka sakaling magsalita pero inirapan lang ako ng walangh*ya!

Nang ibaling ko ang tingin kay Mary Rose ay nakangiti ito. “Nakakatuwa naman ang mga kaibigan mo,” aniya nang magtagpo ang tingin namin.

Alin ang nakakatuwa ro’n?! Istorbo nga sila sa moment natin.

“How ‘bout you?” ang tanong ni Caleb kay Mary Rose.

Pinandilatan ko siya ng mata. Anong karapatan niyang magpaka-feeling close kay Mary Rose at nakuha pang magtanong.

“What about me?” nagtatakang tanong ni Mary Rose.

“You and Kenan are friends right? Kaibigan ni Kenan, kaibigan ko rin. Kaya gusto kitang makilala nang husto.”

Pakiramdam ko ay tumaas ang presiyon ko kahit wala namang highblood. “Anong gusto mong malaman sa kanya?” ang tanong ko kay Caleb habang may pilit na ngiti sa labi. Sa m-in-essage niyang imfomation sa akin kagabi tungkol kay Mary Rose ay wala na siyang dapat pang malaman.

“Anything, ‘cause I like her— personality,” sinadiya niya pang bitinin ang sentence para talaga inisin ako.

Napangiti nang ubod-tamis si Mary Rose sa katabi ko.

No! hindi ko gusto ang nakikita sa mukha ngayon ni Mary Rose. Hindi siya pwedeng mahulog sa mga matatamis na salita ni Caleb! Kailangan ay may gawin akong paraan para mapaglayo silang dalawa!

Hinawakan ko nang mahigpit ang braso ni Caleb. “May gusto pala akong sabihin sa ‘yo,” tapos ay hinila siya patayo. “Babalik rin kami, saglit lang ‘to,” ang paalam ko sa dalawa. Ang nakangiti kong labi ay naglaho nang tumalikod.

“Sa’n mo ba ako dadalhin?”

Hindi ako sumagot at basta hinila siya papunta sa labas ng cafeteria kung saan ay wala masiyadong dumaraan na mga tao. “Ano ba talagang problema mo?!”

“Wala akong problema.”

“Alam mo kung ano ang ibig kong sabihin, Caleb. May gusto ka ba kay Mary Rose?”

“Wala.”

“So, bakit nakikipag-flirt ka sa kanya?”

Puno nang pagtataka ang mga mata niya. “Kailan ako nakipag-flirt sa kanya?”

“Kilala kita Caleb, ni minsan ay hindi ka naging friendly sa mga babae, well except kanina kaya alam ko na nakikipag-flirt ka sa kanya.”

“Mali ka lang nang iniisip. Gusto ko lang siyang kilalanin.”

“Sinungaling.”

“Bakit naman ako magsisinungaling?”

“Kasi expertise mo na ang magsinungaling.”

“Sinabi ko na ang totoo pero ayaw mong maniwala. Anong gusto mong gawin ko, totohanin ang ibinibintang mo sa ‘kin?”

Tinulak ko siya sa pader. “Binabalaan kita, ‘wag mo siyang idadamay rito.”

Tumaas ang gilid ng kanyang labi. “Ooh, fierce. Tumatapang ka na.”

Nanlisik ang mga mata ko at nagpipigil na muli siyang saktan. Natutuwa pa talaga siyang nanggagalaiti ako sa galit!

“Wala kang kwentang kausap kaya kaysa masayang ang laway ko—!“

Sa isang iglap ay mabilis niyang hinawakan ang batok ko at kinabig palapit sa kanya. Nahigit ko pa ang hininga nang halos gahibla na lang ang layo ng mukha ko sa kanya. “Hindi pa tayo tapos mag-usap,” aniya sa tonong ginagamit niya lang kapag nagpipigil ng galit.

Hinawakan ko ang kamay niyang nasa batok ko. “Wala na tayong dapat pang pag-usapan.” Sinubukan kong alisin ang kamay niya pero mas lalo lang humihigpit sa batok ko.

Ang isang kamay naman niya ay nasa aking likod na pumupigil para malayo ako sa katawan niya.

Nanghina ang tuhod nang hipan niya ang tenga ko. Agad akong kumapit sa balikat niya para gawing suporta at hindi tuluyang matumba. “Gotcha,” ang bulong niya pa at muling hinipan ang tenga ko.

And this time ay hindi ko na nga talaga nakaya. Tuluyan nang nanghina at napasandal sa katawan niya. “Tang*na mo,” ang tangi ko na lang nasabi. “Talagang ginamit mo pa talaga sa ‘kin ang weakness ko.”

“The only thing na tanging ako lang ang nakakaalam.”

B*wes*t talaga!

Huminga ako ng malalim saka buong lakas siyang tinulak at kahit nanlalambot pa ang tuhod ay mabilis akong tumakbo palayo sa kanya. Kailangan kong makalayo sa kanya.

***<[°o°]>***