AZALEA “Nixel...” I am trying my best to approach Nixel pero nakakainis lang dahil kahapon niya pa ako binabalewala. “Sorry na, hindi naman talaga ikaw yung minura ko.” niyogyog ko yung braso niya pero parang bato pa din siya na tila ba'y isa lang akong hangin na nangungulit na mapansin. “Bati na tayo Nixel.” lahat lahat ginawa ko na. Nagmumukha akong ewan sa kakapout tapos dedma pa din ang lola. Natapos na ang lunch break hanggang sa nagdismissal na pero wala talaga. Ayaw talaga ako pansinin ng babaeng 'to. “Bye. Una na 'ko.” alam kong hindi niya pa din ako papansinin pero gusto ko lang magpaalam. May trabaho pa ako at gusto kong magsimula ng maaga para mas maaga din akong matapos. “Wait..” napahinto ako sabay lingon kay Nixel na nagsalita at naghihintay sa susunod niyang sasabihin. “Do me a favor.” mataray niyang sabi sabay taas ng kaliwa niyang kilay. “A-Anong favor?” “Promise me first na gagawin mo ang gusto ko. Minura mo ako at unacceptable yun sakin, kaya dapat lang na g
NIXEL “Bakit kasama ni Mixz ang anak ni Mrs. Villamor?” nagulat ako nang biglang sumulpot yung kakambal ko mula sa aking likuran. “Anak ni Mrs. Villamor? Sino naman yan?” pabalik kong tanong sabay inom ng wine sa hawak kong wine glass. It's Mrs. Villamor's birthday party and my mom forced me to attend this party for some unknown reasons. Kaya dinala ko na din dito si Azalea dahil alam kong pang-matanda ang party na 'to. Duh! Hindi ako bagay sa mga ganitong okasyon. “The one we met at condo last month. Yung lalaking nagsabing girlfriend niya daw si Mixz but—” “You mean yung ka-secret affair ni bestie? Why? Where are they? Baka nagta
THIRD PERSON"Do you want to play something interesting?""But you need to promise me first that you will never tell anyone about our game,""Can't I atleast tell Daddy about it?""No, baby. This game... will be our greatest secret. Do you still want to play with me?" Napahikbi ang isang batang babae sa dalampasigan. Nabitawan niya ang ang hawak nitong stuff toy saka makailang beses na humagulhol sa iyak. "I want you back, mom..." puno ng pagsusumamo ang mga mata niyang walang tigil sa pag-agos ng luha. Nagmamakaawang bumalik ang taong matagal na niyang inaasam-asam na bumalik. Wala sa sariling naglakad siya sa dagat. Unti-unti na siyang nilalamon ng tubig ngunit walang sawa pa din siya sa pag-iyak. Wala na siyang ibang gustong mangyari kundi ang makita ang kanyang ina. Naipikit na lamang niya ang kanyang mga mata, na tila ba'y handa na ito sa kung ano man ang mangyari sa kanya. "YAH!" isang matinis na boses ang kanyang narinig dahilan para muli niyang imulat ang kanyang mga mata. "
THIRD PERSON "Long time no see, Lea..." Despite feeling anxious, Azalea managed to compose herself still. She had no choice but to remain calm dahil ayaw niyang ipakita sa kanyang kapatid na nababalisa siya sa presensya nito. "Anong kailangan mo?" prangka niyang tanong. "Hindi mo man lang ba ako kukumustahin?" pabalang na sagot sa kanya ni Jasper dahilan para titigan niya ito nang masama. "Ginaganyan mo na 'ko ngayon? Naks naman, Lea." nagpakawala ito ng isang pagak na tawa at hindi niya mapigilan ang makaramdam ng mas lalong pagkabalisa. Jasper turns out to be his step brother nang muling magpakasal ang kanyang ama pagkatapos mamatay ang kanyang ina. Isa ito sa mga dahilan kung bakit lumuwas siya papuntang manila, kasabay ng pagtalikod niya sa nakaraang gusto niyang kalimutan. "May pera ka ba diyan?" sunod na tanong ng kanyang kapatid. "Wala--" "Lumuwas pa 'ko ng Manila para lang puntahan ka dito tapos sasabihin mong wala? Ginag*go mo ba 'ko?" asik nito na labis niyang ikinagu
AZALEA "My parents are starting to hate you." nakangusong sambit sakin ni Nixel at pabagsak na ipinatong ang kanyang ulo sa mesa. Nginitian ko lang siya bilang tugon at hindi na nagawa pang sumagot. Kasalukuyan kaming nandirito ngayon sa cafeteria dahil katatapos lang ng klase namin sa statistic. Lunch time na din kasi kaya dito kami kaagad dumiretso at para hintayin na din ang kakambal niyang si Nizel. "They even told us not to come near you." nabangon siya saka napangiwi. "Pero alam mo naman na hindi namin kaya ni Nizel ang layuan ka, diba? I don't care if I may look like a rebelled daughter dahil lang sinusuway ko ang parents ko. I know you better than them, so no worries, I will and never leave your side no matter what." she then wink at me as if giving me an assurance that I could always have her back whatever may happen. "Thank you." I will always be grateful for having someone like her as my friend. She may sometimes nosy and annoying but she's ready to back up if ever some
AZALEA"Would you like me to walk you through your working place?"Nakatungo ako habang naglalakad ngunit bigla na lamang akong napabaling kay Nizel nang tanungin niya ako. Napilitan akong ngumiti at nag-aalangang sumagot. That’s strange, knowing Nizel never asked to accompany me ever."Wow naman. Kina-career mo na ngayon ang pagiging instant boyfriend?" singit ni Nixel at saka hinaluan pa ng nakakalokang tawa.Kaninang lunch, I told them about my plan na gawing boyfriend si Nizel if ever Izon suddenly appears. Medyo kinakabahan pa nga ako dahil baka ma-disappoint sakin si Nizel, but to my surprise, he agreed and told me that I can use him anytime I want for my own benefit. He also admitted that he hates seeing Izon around at para na din hindi na siya panay pangungulit sakin."Naku! Huwag na. Malapit lang naman dito ang pinagtatrabahuan ko.” Sagot ko sabay ngiti sa ka
AZALEA I was busy scrolling on my phone when I suddenly got a message from my friend Nixel. >Hey! Wanna hang out after your shift?< I rolled my eyes and didn’t bother to send her a reply. Hindi talaga nag-iisip ang babaeng ‘to. Restricted na nga ako sa parents niya, tapos may gana pa siyang yayain ako gumala. Yung totoo? Gusto niya ba talaga akong ipahamak sa parents niya. “I’ll order takeaways for dinner. Anong gusto mo?” Saglit akong napabaling sa gawi ni Izon na nasa dining area saka muling itinuon ang atensyon ko sa phone. “Kahit ano…” simpleng sagot ko. “Kahit ako?” Awtomatikong napakunot ako ng noo saka dahan-dahang umangat ng tingin. Isang matalim na titig ang ipinukol ko sa kanya ngunit hindi man lang nagpatinag ang loko at kumunot din ang noo kagaya ko na para bang inosente at hindi niya maintindihan ang klase
THIRD PERSON Kanina pa palinga-linga si Nizel sa kabuuan ng fastfood sa pag-aakalang makikita niya si Azalea, kaya’t nang mapadaan ang isang crew sa table niya, kaagad niya itong tinanong. “Miss, excuse me. I am looking for Azalea Mixz Allejo.” Saglit na napatitig sa kanya ang babae. Tila nahumaling sa taglay niyang kagwapuhan dahilan para hindi ito kaagad na makasagot. “Miss?” muling tawag niya sa crew at nang mahismasmasan ito mula sa pagkakahumaling sa kanya, kaagad siyang gumawad ng malapad na ngiti. “S-Si Lea po? Hindi po siya pumasok ngayong gabi. May sumundo sa kanya kaninang lalaki at nagpaalam siya kay boss kung pwede daw ba siyang lumiban ngayon.” Sagot ng kausap niya. Bahagyang napaisip si Nizel kung sinong lalaki ang sumundo sa kanya. Napakunot pa ang kanyang noo dahil maliban sa kanya, wala naman ibang kakilalang lalaki si Azalea, at kung meron man, sigurado siyang malalama
THIRD PERSONDahan-dahang iminulat ni Azalea ang kanyang mga mata nang maramdaman niyang natatamaan siya ng sinag ng araw mula sa bintana ng kwarto. Nag-unat siya ng kanyang braso at sinamahan pa ng kaunting paghikab.Nang tuluyan na siyang magising, iginala niya ang kanyang paningin at napagtantong wala pala siya sa sarili nitong kwarto. Saka niya lang din naalala ang nangyari bago siya nilamon ng antok kaninang madaling araw.Napasilip siya sa ilalim ng comforter para i-check kung suot niya pa din ba ang damit, at parang nabunutan siya ng tinik sa lalamunan nang makitang pareho pa din ang damit na suot niya bago siya nakatulog.“Binuhat niya kaya ako?” napatanong siya sa kanyang sarili habang sapo-sapo ang noo. Nagtataka siya kung bakit nandito siya ngayon sa kama gayong sa sahig naman siya nakatulog kanina.Napabaling siya sa bedside table at nakita ang cellphone niya. Kaagad niya itong kinuha at tinignan ang oras.Mag-aalas dose na ng tanghali.Maya-maya’y nakarinig siya ng katok
THIRD PERSON Mahigit kalahating oras na ang nakalipas simula noong lumabas sa kwarto si Izon at hindi pa din dinadalaw ng antok si Azalea. Lahat na yata ng paraan para makatulog ay ginawa na niya, pero hindi pa din tumalab. Tumambling sa kama, nagpagulong-gulong at nagbilang ng mga tupa habang nakatitig sa kisame, pero ni isa ay walang umobra. Inis niyang tinanggal ang pagkakatalukbong ng comforter, saka napabangon. “Mag-aalas kwatro na,” sambit niya pagka-check niya sa oras sa cellphone niyang naka-charge malapit sa bedside table. Nakaramdam siya ng pagkauhaw kaya tumayo siya at naglakad palabas ng kwarto. Dumiretso siya sa kusina at kinuha ang pitsel sa loob ng ref para magsalin ng tubig sa baso. Pagkatapos niyang uminom, napadako ang kanyang paningin sa sala. “Ba't gising ka pa?” tanong niya nang makita si Izon na kasalukuyang abala sa pagtitipa sa laptop. “I'm waiting for my secretary. I told him to pick up some stuff you’ll need while you’re staying here,” Mabagal ang mg
THIRD PERSON“Mag-ingat kayo,” bilin ni Azalea sa mga kasamahan niya dahil halos pagewang-gewang na ang lakad ng iba, maliban lang kay Nicole. Masyadong nadala sa alak ang mga kasama niya kaya hindi naiwasang malasing pagkatapos ng apat na oras na pagpakasaya sa KTV.“Sigurado ka bang mag-isa mong ihahatid ang mga ‘to?” nag-aalalang tanong niya kay Nicole nang makitang nakaupo sa sahig si Miguel at mag-isang kinakausap ang sarili.Pasado ala una na nang madaling araw at kasalukuyan silang nasa labas ng KTV lounge at nag-aabang ng taxi para sakyan pauwi.Pinara ni Azalea ang isang taxi at pinagbuksan sila ng pinto. “Samahan na lang kita—”“Huwag kang mag-alala. Kaya ko na ‘to. Saka, hindi tayo magkakasya lahat sa taxi kapag sumama ka,” putol ni Nicole sa alok niya.Kahit na nag-aalala, pumayag na lang din siya. “Basta tawagan mo na lang ako kapag nakauwi na kayong lahat,”Tinulungan sila ng taxi driver na alalayan si Miguel papasok sa taxi dahil wala na talaga ito sa wisyo. Mabilis na
THIRD PERSON It’s past nine in the evening at katatapos lang ng shift nilang lahat. Azalea packed her things from her locker before finally bidding her goodbye to her co-workers. Medyo may katagalan na din siya dito kaya halos lahat ng mga nagtatrabaho dito ay naging malapit sa kanya. “Ikaw ha, baka kakalimutan mo na kami,” kunwaring nagtatampong pahayag ni Miguel sa kanya at sinabayan pa ito ng pagnguso. “Palagi ka pa namang busy.” “Naku! Kapag ginawa mo talaga ‘yon sa’min, sisiguraduhin kong hindi ka invited sa kasal ni bakla.” Dagdag pa ni Jenny na tila ba’y nagbabanta. “Teka, bakit ako?” nagtataka namang tanong ng kaibigan. Napailing na lamang si Azalea habang nakangiti. “Tigilan niyo nga ako sa kalokohan niyo. Baka nga kayo pa ang makalimot sakin e.” pambabaliktad na sagot ng dalaga habang nakahalukipkip para kunwari’y magmukhang mataray. “Aba! Aba! May pa ganyan ganyan ka na sa’min ngayon? Porke’t aalis ka na?” hindi nagpatalo si Miguel at humalukipkip din sabay irap dahila
AZALEA “Please give us a call whenever you’re ready. Your grandfather is waiting for you.” Malimit akong ngumiti kay Mister Nicolaus saka tumango. “I will.” Medyo kumalma na ang pakiramdam ko. Nabuhos ko na lahat ng luha na pwede kong ibuhos. Ilang taon ko din sinarili ang nangyari sa’min ni mama, sa pag-aakalang wala akong matakbuhan at makikinig sakin. Now, I finally had someone, not just someone, but a family that I could ran into when I’m bothered. Pagkatapos magpaalam ni Mister Nicolaus, kaagad siyang sumakay sa dala niyang kotse saka ito pinaharorot paalis. Sinundan ng tingin ko ang papalayo niyang kotse hanggang sa tuluyan nan ga itong maglaho. Saglit akong napatingin sa hawak kong calling card, saka napagdesisyunang itago ito sa case ng cellphone ko. Sinabi ko kay Mister Nicolaus na saka ko na lang bibisitahin yung mga kamag-anak ni mama dahil sa ngayon ay abala pa ako. Siguro pag dumating na yung panahon na may napatunayan at may narating na yung sarili ko, yu
AZALEA“I’m Nicolaus Villamor, chief executive of Magallon Law Firm and I'm your mom's cousin.” Inabot sakin ng lalaki ang contact card niya pagkatapos magpakilala.“Teka, pakiulit nga po ng sinabi mo.” naguguluhan kong tanong habang pinagmamasdan ang binigay niyang card sakin.Nandito kami ngayon sa sala dahil gusto niya akong makausap. Kakaalis lang din ni Izon dahil may emergency sa kompanya niya. Nag-aalangan pa siyang umalis kanina dahil ayaw niya akong iwan sa lalaking estranghero, pero sinabi ko sa kanyang magiging okay lang ako, at kung hindi man, sinigurado ko sa kanya na tatawagan ko siya. “I'm your mom's cousin. Siguro nagtataka ka kung bakit bigla na lang ako nagpakita at nagpakilala.” pag-uulit ng lalaki. I haven't had any contact with anyone from my mom's side. Kaya hindi ako sigurado kung totoo ba ang sinasabi ng lalaking ito. “Mag-iisang taon na din magmula noong sinimulan namin ang paghahanap sayo.” dagdag pa niya na mas lalo kong ipinagtaka.Hinahanap niya ako? At
THIRD PERSON“So that explains the reason kung bakit ka nakipag-away doon sa bar kagabi,” naiiling na sambit ni Azalea pagkatapos i-kwento ni Izon ang nangyari. “Pero hindi pa din valid ang rason mo para manggulo sa bar. Buti nga hindi ka pinapulis ng mga nakaaway mo dahil kapag nagkataon, sa kulungan ka sana nagpalipas ng gabi.” Dagdag pa nito saka ininom ang tubig na isinalin niya sa baso.Sa kadahilanang wala siyang pasok ngayon, napagpasyahan niyang ipaghanda ng agahan si Izon at sabay na ding kumain. Habang nasa hapag, hindi naman nito maiwasan ang magtanong sa totoong nangyari.“So, anong plano mo?” tanong niya ngunit nanatiling tikom ang bibig ni Izon na tila ba’y ayaw magpa-istorbo sa kinakain. “Wala naman sigurong masama sa plano ng tatay mo,” walang pakundangang sabi pa niya dahilan para saglit na mapatigil si Izon. “If it’s for business, then be it. Besides hindi ka naman magpapakasal sa kung kani-kanino lang.”May punto nga naman siya. Kasintahan ni Izon si Samantha at sa
THIRD PERSONBlinded by his anger and frustration, Izon stormed out of the VVIP room, leaving Samantha behind, hurt and bewildered by his sudden coldness. He didn't bother to consider her feelings; all he could think about was how his father was trying to control his life once again, dictating his future without any regard for his happiness.With a storm raging in his chest, Izon sought solace in the oblivion of a bar. He drowned his frustration in the numbing embrace of alcohol, desperately trying to escape the harsh reality that had unfolded before him. Hours slipped away unnoticed, and the darkness of the night clung to his troubled mind.Past three in the morning, Izon's drunken state reached its peak, causing him to lose control. His anger and despair spilled over, causing him to lash out, sending bottles crashing to the floor. The bouncer's gaze fell upon the shattered glass and the disheveled figure of Izon. Kaagad siyang inawat ng mga ito. Nakakaagaw na din siya sa atensyon n
THIRD PERSON“Ipapaalala ko lang that you'll be having a dinner with your girlfriend's family and Mr. Villamor will be joining as well,” paalala ng sekretarya ni Izon sa kanya at ipinatong sa kanyang mesa ang dokumento na kanyang pinagawa. “Anong oras na ba?” tanong nito sa sekretarya habang abala pa din sa ginagawa niya sa monitor ng computer, tila may hinahabol na gawain na kailangan tapusin. “Quarter to six. Traffic pa naman kapag ganitong oras,” sagot naman ni Ivan pagkaupo niya sa mahabang sofa na nakapwesto sa gitna ng opisina. Nagpaschedule ng dinner ang tatay niyang si Mr. Villamor kasama ang girlfriend niya at mga magulang nito dahil may mahalaga silang bagay na pag-uusapan patungkol sa kanilang kompanya. Masyado siyang nababad sa trabaho buong maghapon, kung kaya't hindi niya namalayan na palubog na pala ang araw. “E, boss?” tawag pansin ng kanyang sekretarya pero hindi niya ito binalingan at patuloy pa din sa ginagawa. “Oh?” maikling tugon na lamang niya. Napakamot pa