AZALEA
I was busy scrolling on my phone when I suddenly got a message from my friend Nixel.
>Hey! Wanna hang out after your shift?<
I rolled my eyes and didn’t bother to send her a reply. Hindi talaga nag-iisip ang babaeng ‘to. Restricted na nga ako sa parents niya, tapos may gana pa siyang yayain ako gumala. Yung totoo? Gusto niya ba talaga akong ipahamak sa parents niya.
“I’ll order takeaways for dinner. Anong gusto mo?”
Saglit akong napabaling sa gawi ni Izon na nasa dining area saka muling itinuon ang atensyon ko sa phone. “Kahit ano…” simpleng sagot ko.
“Kahit ako?”
Awtomatikong napakunot ako ng noo saka dahan-dahang umangat ng tingin. Isang matalim na titig ang ipinukol ko sa kanya ngunit hindi man lang nagpatinag ang loko at kumunot din ang noo kagaya ko na para bang inosente at hindi niya maintindihan ang klase
Yey! Happy 2k gems. Keep supporting this novel 💛 Enjoy reading:)
THIRD PERSON Kanina pa palinga-linga si Nizel sa kabuuan ng fastfood sa pag-aakalang makikita niya si Azalea, kaya’t nang mapadaan ang isang crew sa table niya, kaagad niya itong tinanong. “Miss, excuse me. I am looking for Azalea Mixz Allejo.” Saglit na napatitig sa kanya ang babae. Tila nahumaling sa taglay niyang kagwapuhan dahilan para hindi ito kaagad na makasagot. “Miss?” muling tawag niya sa crew at nang mahismasmasan ito mula sa pagkakahumaling sa kanya, kaagad siyang gumawad ng malapad na ngiti. “S-Si Lea po? Hindi po siya pumasok ngayong gabi. May sumundo sa kanya kaninang lalaki at nagpaalam siya kay boss kung pwede daw ba siyang lumiban ngayon.” Sagot ng kausap niya. Bahagyang napaisip si Nizel kung sinong lalaki ang sumundo sa kanya. Napakunot pa ang kanyang noo dahil maliban sa kanya, wala naman ibang kakilalang lalaki si Azalea, at kung meron man, sigurado siyang malalama
AZALEAMinadali ko ang pagpunta sa address na sinabi sakin ni Izon. Tanda ko pa ‘yon hanggang ngayon, dahil maliban sa matalas ang memorya na meron ako, malapit din ito sa school at madalas kong madaanan ang subdivision nila sa tuwing pumupuntang work.“Yung bag ko?” kaagad kong tanong pagkapasok ko sa main door ng mansion at nakita ko siyang nakaupo sa bandang counter table sa dining room. Kitang-kita mula dito ang dining room since it was just right next to the living area.Makailang beses din akong nag-door bell sa gate nila pero hindi man lang ako sinagot ng loko, kaya minabuti ko na lang ang dumiretso sa loob since hindi naman naka-kandado ang gate.Binalingan niya ako saglit. “The food just arrived on time. Kumain ka na.”“Yung bag ko?” pag-uulit ko dahil hindi man lang niya pinansin ang tanong ko. This time, naglakad ako palapit sa
AZALEANag-early dismissal 'yong professor namin sa last period this morning dahil may biglaang emergency daw siya. Ibig sabihin, maaga din kaming makakapag-lunch ngayon at pasado alas-diyes pa lang ng umaga.“So, anong plano mo next week? U-week na,” Napatingin ako kay Nixel nang magsalita siya. Napakibit balikat na lang ako saka sinimulang iligpit ang mga gamit.“Maghahanap ng extra jobs. Finals na din next month e. Tas pag iipunan ko din yung tuition ko para sa next semester,” sagot ko sa kanya.Well, for some students, university-week was their most awaited event para magsaya sa magaganap na mga school activities, but for me? Nah, I only took it for granted para maghanap ng part time jobs dahil walang pasok. “Ang boring naman. Kailan ka ba matatapos sa kakaipon? Pwede bang for once, pag-enjoy-en mo naman sarili mo?” pagmamaktol ng kaibigan ko.“You'll never understand me. Wala naman kasi akong magulang para magbayad sa pag-aaral ko.” giit ko.That's the saddest thing about being
AZALEA“Pansin ko, kanina pa panay order ng lalaking 'yan sa bandang dulo." dinig kong bulong ng isang crewmate ko sa katabi niya. "Mauubos niya ba lahat 'yan?" dagdag pa niya."Baka kasi ipapamigay niya sa mga batang kalye lahat ng inorder niya. Wala naman sa hitsura niya ang kumain sa mga ganitong klaseng fastfood." usal naman ng isa.Napabuntong hininga na lamang ako for the ninth time. Pang-siyam na order na din kasi 'to ng lalaking tinutukoy nila. "Here's your order, sir. Enjoy your meal." I placed his order on his table at kaagad siyang tinalikuran. "Don't you have an extra spoon for this?" Napahigpit ang hawak ko sa tray, pilit na pinipigilan ang inis. Kahit iritable ay pinilit ko pa ding ngumiti bago muling humarap sa kanya. "May ibang kailangan pa po ba kayo maliban sa spoon na hinihingi niyo?" "No. That would be all." He responded, giving me his serious look while crossing his arms. This guy is getting into my nerves. Wala ba siyang ibang magawa maliban sa bantayan a
IZON “So, how's life? Is Dad still giving you a hard time?” Saglit akong napabaling kay Izzah, kapatid ko, at kaagad ding umiwas ng tingin bago sumagot. “You know him very well,” I simply said and start to maneuver the car. It was past 10 in the evening nang makarating ako dito sa airport para sunduin siya. I offered her our family driver to fetch her pero tumanggi siya at talagang ako ang gusto niyang sumundo sa kanya. “Gosh! I missed Manila,” dinig kong bulong niya habang ang mga mata niya ay abala sa kakagala sa mga nadadaan namin. She left and went to Canada four years ago at ngayon lang ulit nakabalik dito. Plano niya nga sanang umuwi dito noong birthday ni Mom, but something happened kaya hindi siya natuloy. “Sigurado ka bang hindi mo sinabi kay Mom na uuwi ako?” tinapik niya ako sa braso para agawin ang atensyon ko. “I'm busy and I don't have time to update her with your sudden arrival,” sagot ko na lang at hindi siya binalingan ng tingin. “Besides, wala nama
AZALEA“Sigurado ka bang kaya mong magtrabaho ngayon? Namumutla ka.” nag-aalalang tanong ni Jenny sakin, katrabaho ko sa fast food. “Kaya ko pa naman.” tugon ko. Nandito kami ngayon sa isang engrandeng okasyon bilang taga-silbi sa mga bisita. Limang oras lang naman kaya sayang din kung hindi ko papatulan. “Kapag ikaw biglang nahimatay dito, hays ewan ko na lang,” Medyo masama nga 'yong pakiramdam ko pero kaya pa naman. Kulang lang siguro sa pahinga dahil halos dalawang oras lang ang tulog ko kagabi. Maaga akong nagising kanina para gawin ang 'book review' ng mga schoolmates kong nagbayad sakin. Yeah. They're paying to have their book review done. Sounds illegal, pero kailangan. Hindi din naman ako namimilit, at saka para lang naman ito sa mga estudyanteng tamad at ayaw gumawa. After doing the book review, etong event naman ang sumunod. Si Jenny ang nagpapasok sakin dito kasi alam niyang naghahanap ako ng extrang income. Wala kaming pasok sa isang buong linggo dahil university-we
AZALEA“Panay ka nangingialam. Ilang beses ko na sinabi sayo na hindi ko kailangan ang pera mo,” pasigaw kong sambit kay Izon saka ininom ang gamot na nilapag niya sa mesa. Kanina pa niya pinipilit na gamitin ko 'yong pera na diniposit niya sa bank account ko, ako naman 'tong panay tanggi kung kaya't hindi ako masyadong nakakain nang maayos. “You'll not gonna survive if papairalin mo 'yang pride mo. Ano naman kung gamitin mo 'yong perang binigay ko? I gave you my offer with sincerity and genuine concern, hoping to alleviate the challenges you face when juggling responsibilities and pursuing financial stability. Is it that hard for you to accept the assistance I'm extending?" Ayan na naman siya. Bakit ayaw na lang niya tumigil dahil kahit anong gawin niya, hindi kapani-paniwala na seryoso siyang tulungan ako financially without asking something in return. Napatayo ako at hinarap siya. “So what's the deal? You'll gonna use me? My body? Then strip away my dignity and pride? You rich f
THIRD PERSON “Ipapaalala ko lang that you'll be having a dinner with your girlfriend's family and Mr. Villamor will be joining as well,” paalala ng sekretarya ni Izon sa kanya at ipinatong sa kanyang mesa ang dokumento na kanyang pinagawa. “Anong oras na ba?” tanong nito sa sekretarya habang abala pa din sa ginagawa niya sa monitor ng computer, tila may hinahabol na gawain na kailangan tapusin. “Quarter to six. Traffic pa naman kapag ganitong oras,” sagot naman ni Ivan pagkaupo niya sa mahabang sofa na nakapwesto sa gitna ng opisina. Nagpaschedule ng dinner ang tatay niyang si Mr. Villamor kasama ang girlfriend niya at mga magulang nito dahil may mahalaga silang bagay na pag-uusapan patungkol sa kanilang kompanya. Masyado siyang nababad sa trabaho buong maghapon, kung kaya't hindi niya namalayan na palubog na pala ang araw. “E, boss?” tawag pansin ng kanyang sekretarya pero hindi niya ito binalingan at patuloy pa din sa ginagawa. “Oh?” maikling tugon na lamang niya.
THIRD PERSON Azalea slowly opened her eyes, the sun rays, warm and gentle, painting stripes across her face through the glass door. She stretched languidly, the crisp sheets whispering against her skin as she sat up. Iginala niya ang kaniyang paningin at napagtantong nandito na naman siya sa kwarto ni Izon. “Anong ginagawa ko dito?” napatanong na lang siya sa kaniyang sarili nang maalala na sa sofa siya nakatulog kagabi katabi si Izon. Possible bang binuhat siya nito kagabi? But he was drunk!? Kinukusot ang mga matang bumaba siya sa kama at lumabas ng kwarto. Dumiretso siya sa kusina sa pagbabasakaling makita niya si Izon at hindi nga siya nagkakamali dahil nakita niya itong abala sa paghahanda ng agahan. “Good morning,” masiglang bati nito sa kaniya. “Breakfast is ready,” dagdag pa nito at saktong patapos na din ito sa paglilinis ng mga pinanggamitan sa pagluluto. Nagtataka man, pero napaupo na lang din siya sa dining chair at hinintay na matapos si Izon. Hindi sila nagkausap n
THIRD PERSONMABILIS NA TINUNGO ni Azalea ang condo ni Izon at wala pang halos kalahating oras nang marating niya ito. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit siya nagmamadaling kitain ang binata na para bang nasasabik siya itong makita gayong kaninang umaga pa lang naman ang huli nilang pagkikita.Alam niya ang passcode sa condo ni Izon dahil pinagbigay alam nito sa kanya kanina, kaya kaagad siyang nakapasok at tumambad sa kanya ang mga nagkalat na bote ng alak sa sahig. Nang mapadako ang kanyang paningin sa sofa, doon niya nakitang payapang natutulog si Izon. Mukhang nakatulugan nito ang pag-inom sa alak.His dark suit, a symbol of his professional life, was now a crumpled testament to a day gone wrong. The jacket lay open, revealing a rumpled shirt and loosened tie, the formality of his attire is completely undone. His hair, normally meticulously styled, was disheveled, falling across his forehead. One shoe lay discarded on the floor, the other lost somewhere beneath him. He
THIRD PERSON The last rays of sun slanted through the cafe windows, casting a warm glow on the worn wooden tables. “Now, what's your plan?” tanong ni Nixel habang hindi inaalis ang tingin sa tatlong bagay na nakapatong sa table nila. “Honesty, I haven't imagined to be in this kind of situation,” kagaya kay Nixel, tulala lang ding nakatingin si Azalea sa tinititigan ng kaibigan niya. F L A S H B A C K “Here's your key card para sa bago mong tutuluyan,” inabot ni Mister Nicolaus kay Azalea ang key card ng isa sa mga condo sa Imperial Suites, na pagmamay-ari ng pamilya nila. “I heard, na nangungupahan ka lang. Knowing this would greatly distress your grandfather at ayokong mangyari 'yon.” He added. Saglit na napabaling si Azalea sa kaibigan niya na nasa kabilang sofa, na ilang metro ang distansya nito sa kanila. Kitang-kita niya din dito ang pagkamangha and even Nixel couldn't believe sa nasasaksihan niya ngayon. “I also got your car ready,” sunod na ipinatong ni Mister N
THIRD PERSON Dahan-dahang iminulat ni Azalea ang kanyang mga mata nang maramdaman niyang natatamaan siya ng sinag ng araw mula sa bintana ng kwarto. Nag-unat siya ng kanyang braso at sinamahan pa ng kaunting paghikab. Nang tuluyan na siyang magising, iginala niya ang kanyang paningin at napagtantong wala pala siya sa sarili nitong kwarto. Saka niya lang din naalala ang nangyari bago siya nilamon ng antok kaninang madaling araw. Napasilip siya sa ilalim ng comforter para i-check kung suot niya pa din ba ang damit, at parang nabunutan siya ng tinik sa lalamunan nang makitang pareho pa din ang damit na suot niya bago siya nakatulog. “Binuhat niya kaya ako?” napatanong siya sa kanyang sarili habang sapo-sapo ang noo. Nagtataka siya kung bakit nandito siya ngayon sa kama gayong sa sahig naman siya nakatulog kanina. Napabaling siya sa bedside table at nakita ang cellphone niya. Kaagad niya itong kinuha at tinignan ang oras. Mag-aalas dose na ng tanghali. Maya-maya’y nakarinig s
THIRD PERSON Mahigit kalahating oras na ang nakalipas simula noong lumabas sa kwarto si Izon at hindi pa din dinadalaw ng antok si Azalea. Lahat na yata ng paraan para makatulog ay ginawa na niya, pero hindi pa din tumalab. Tumambling sa kama, nagpagulong-gulong at nagbilang ng mga tupa habang nakatitig sa kisame, pero ni isa ay walang umobra. Inis niyang tinanggal ang pagkakatalukbong ng comforter, saka napabangon. “Mag-aalas kwatro na,” sambit niya pagka-check niya sa oras sa cellphone niyang naka-charge malapit sa bedside table. Nakaramdam siya ng pagkauhaw kaya tumayo siya at naglakad palabas ng kwarto. Dumiretso siya sa kusina at kinuha ang pitsel sa loob ng ref para magsalin ng tubig sa baso. Pagkatapos niyang uminom, napadako ang kanyang paningin sa sala. “Ba't gising ka pa?” tanong niya nang makita si Izon na kasalukuyang abala sa pagtitipa sa laptop. “I'm waiting for my secretary. I told him to pick up some stuff you’ll need while you’re staying here,” Mabagal ang mg
THIRD PERSON“Mag-ingat kayo,” bilin ni Azalea sa mga kasamahan niya dahil halos pagewang-gewang na ang lakad ng iba, maliban lang kay Nicole. Masyadong nadala sa alak ang mga kasama niya kaya hindi naiwasang malasing pagkatapos ng apat na oras na pagpakasaya sa KTV.“Sigurado ka bang mag-isa mong ihahatid ang mga ‘to?” nag-aalalang tanong niya kay Nicole nang makitang nakaupo sa sahig si Miguel at mag-isang kinakausap ang sarili.Pasado ala una na nang madaling araw at kasalukuyan silang nasa labas ng KTV lounge at nag-aabang ng taxi para sakyan pauwi.Pinara ni Azalea ang isang taxi at pinagbuksan sila ng pinto. “Samahan na lang kita—”“Huwag kang mag-alala. Kaya ko na ‘to. Saka, hindi tayo magkakasya lahat sa taxi kapag sumama ka,” putol ni Nicole sa alok niya.Kahit na nag-aalala, pumayag na lang din siya. “Basta tawagan mo na lang ako kapag nakauwi na kayong lahat,”Tinulungan sila ng taxi driver na alalayan si Miguel papasok sa taxi dahil wala na talaga ito sa wisyo. Mabilis na
THIRD PERSON It’s past nine in the evening at katatapos lang ng shift nilang lahat. Azalea packed her things from her locker before finally bidding her goodbye to her co-workers. Medyo may katagalan na din siya dito kaya halos lahat ng mga nagtatrabaho dito ay naging malapit sa kanya. “Ikaw ha, baka kakalimutan mo na kami,” kunwaring nagtatampong pahayag ni Miguel sa kanya at sinabayan pa ito ng pagnguso. “Palagi ka pa namang busy.” “Naku! Kapag ginawa mo talaga ‘yon sa’min, sisiguraduhin kong hindi ka invited sa kasal ni bakla.” Dagdag pa ni Jenny na tila ba’y nagbabanta. “Teka, bakit ako?” nagtataka namang tanong ng kaibigan. Napailing na lamang si Azalea habang nakangiti. “Tigilan niyo nga ako sa kalokohan niyo. Baka nga kayo pa ang makalimot sakin e.” pambabaliktad na sagot ng dalaga habang nakahalukipkip para kunwari’y magmukhang mataray. “Aba! Aba! May pa ganyan ganyan ka na sa’min ngayon? Porke’t aalis ka na?” hindi nagpatalo si Miguel at humalukipkip din sabay irap dahila
AZALEA “Please give us a call whenever you’re ready. Your grandfather is waiting for you.” Malimit akong ngumiti kay Mister Nicolaus saka tumango. “I will.” Medyo kumalma na ang pakiramdam ko. Nabuhos ko na lahat ng luha na pwede kong ibuhos. Ilang taon ko din sinarili ang nangyari sa’min ni mama, sa pag-aakalang wala akong matakbuhan at makikinig sakin. Now, I finally had someone, not just someone, but a family that I could ran into when I’m bothered. Pagkatapos magpaalam ni Mister Nicolaus, kaagad siyang sumakay sa dala niyang kotse saka ito pinaharorot paalis. Sinundan ng tingin ko ang papalayo niyang kotse hanggang sa tuluyan nan ga itong maglaho. Saglit akong napatingin sa hawak kong calling card, saka napagdesisyunang itago ito sa case ng cellphone ko. Sinabi ko kay Mister Nicolaus na saka ko na lang bibisitahin yung mga kamag-anak ni mama dahil sa ngayon ay abala pa ako. Siguro pag dumating na yung panahon na may napatunayan at may narating na yung sarili ko, yu
AZALEA “I’m Nicolaus Magallon, chief executive of Magallon Law Firm and I'm your mom's cousin.” Inabot sakin ng lalaki ang contact card niya pagkatapos magpakilala. “Teka, pakiulit nga po ng sinabi mo.” naguguluhan kong tanong habang pinagmamasdan ang binigay niyang card sakin. Nandito kami ngayon sa sala dahil gusto niya akong makausap. Kakaalis lang din ni Izon dahil may emergency sa kompanya niya. Nag-aalangan pa siyang umalis kanina dahil ayaw niya akong iwan sa lalaking estranghero, pero sinabi ko sa kanyang magiging okay lang ako, at kung hindi man, sinigurado ko sa kanya na tatawagan ko siya. “I'm your mom's cousin. Siguro nagtataka ka kung bakit bigla na lang ako nagpakita at nagpakilala.” pag-uulit ng lalaki. I haven't had any contact with anyone from my mom's side. Kaya hindi ako sigurado kung totoo ba ang sinasabi ng lalaking ito. “Mag-iisang taon na din magmula noong sinimulan namin ang paghahanap sayo.” dagdag pa niya na mas lalo kong ipinagtaka. Hinahanap