"It's a good thing Lucas has a sense of responsibility, sa edad niyang pitong taon. Hindi siya katulad ng mga batang umiiyak dahil ayaw paiwan, nakakapag focus ka sa trabaho mo."
Napangiti si Manuela sa bahagyang pagpuri ng kaniyang kaibigan slash secretary na si Suzie. Nasa production sila ngayon at tinitingnan ang mga cabinets at tables na ginagawa ng trabahador ng Ibañez Furnitures. Si Manuela ang C.E.O ng kumpanyang naiwan ng kaniyang ama ng pumanaw ang mga ito at iwan sila. Ilang buwan palang ang lumilipas simula ng maulila si Manuela sa magulang, parang kahapon lang nangyari ang pagkawala ng mga ito na nagkaroon ng malaking Impact sa buhay ni Manuela. Her parents involved in a car accident na naging dahilan ng pagkawala ng mga ito. Sa pagpanaw ng mga magulang ni Manuela ay may iniwan na dalawang responsibilidad ang mga ito na si Manuela na ngayon ang gagawa. Unang-una ay ang kaniyang pitong taong gulang na bunsong kapatid na si Lucas, ipinangako niyang aalagaan niya ito ay po-proteksyunan. Siya na ang tumayong ina at ama para dito at ginagawa niya anh lahat para sa future nito. Pangalawa ang kumpanyang naiwan ng kaniyang, ang Ibañez furnitures. Hindi niya pinabayaan ang negosyong natayo ng kaniyang ama para sa kanila kaya ginagawa lahat ni Manuela upang hindi ito mawala sa kanila. All the employees at Ibañez Furnitures had grown close to Manuela, and she felt happy about the respect and trust they showed her. "Iniisip ko nga kung kanino ba nagmana si Lucas, sa mom ba namin or kay dad, sometimes he is more matured than I am in a certain point. Pitong taong gulang palang ang batang 'yun yet grabe na makapag encourage sa akin." ani ni Manuela. "Hindi ba at kayo nalang ni Lucas ang magkasama sa buhay? So parang tumayo ka ng ina sa kaniya, bakit hindi ka na maghanap ng lalaking puwede mong pakasalan para may katulong ka sa pag-aalaga kay Lucas? Nasa tamang edad ka na naman, hindi ba nanliligaw si Peter sayo?" pahayag ni Suzue na ikinalingon ni Manuela sa kaniya at kinuha ang hawak nitong maliit na checking list. "Ikaw talaga Suzie, sa tuwing nag-uusap tayo talagang darating ka sa ganiyang topic. Tulad ng ilang beses ko ng sinasagot sayo, wala pa ako sa ganiyang ideya. Marriage is no joke, besides, i'm focus in this business and Lucas righy now. As for Peter, ayokong bigyan siya nh falsw hope kaya ni-reject ko na siya. Dating supposed to be mutual, and I only see Peter as a friend." ani ni Manuela na tinuloy na ang pag-i-inspect sa mga natapos ng furniture na for delivery na. "Poor Peter, kahit nireject mo siya willing parin siyang maghintay sayo pero at the end of the day ay friendship lang ang kaya mo lang maibigay." buntong hiningang saad ni Suzie na napangiting napailing si Manuela sa kaibigan. "May another set pa po ba kayong gagawin?" tanong ni Manuela sa isa niyang empleyado ng mapuntahan niya ito. "May last set pa po ma'am, isusunod na po namin." "Sige po, pakiayos po ang packaging natin para walang masabi ang mga costumer natin." ngiting ani ni Manuela bago ito naglakad papunta naman sa kabilang side ng production. "Wait, Manuela, anong hanap mo ba sa isang lalaki? I'm sure even if you’re not interested in a romantic relationship right now, may ideal man ka nang naiisio tama? Puwede ko bang malaman?" kyuryosidad na tanong ni Suzie na ikinatigil ni Manuela at hinarap ang kaibigan. "We're at work, Suzie. Such personal questions aren't appropriate here. Do we have any new customers? How are our suppliers doing?" sita ni Manuela na ikinapout ni Suzie dahil wala ni isang sinagot si Manuela sa mga tanong niya. "Sorry ma'am. We have another two new customers, one is newly married and is just moving into their new home. The other just wants to replace some old furniture in their house. As for our suppliers, the delivery of mahogany wood will be delayed by a week, but it won’t affect our production since we still have enough supplies of mahogany wood." pahayag ni Suzie na ikinatango ni Manuela. "Is that all?" "Oh, meron kang board meeting with our investors, at may naka scheduled kang bisita sa office mo today."sagot ni Suzie habang nakatingin sa maliit nitong notebook kung saan nakalagay doon ang schedules ni Manuela. " Huh? Bisita? Sino?”kunot noong ani ni Manuela. “It’s Mr. Uno Juaquin Urquio, isang businessman who owns La Corrs Container Company from Seattle pero may malaking branch siya here sa Manila."Sagot ni Suzie na mas ikinakunot ng noo ni Manuela. “La Corrs Container Company? Anong kailangan ng isang businessman na malayo sa line ng work niya? What does he want with a furniture company?”takang tanong ni Manuela na kahit si Suzie ay walang maisasagot sa kaniya. "Hindi ko rin alam, but according sa email niya may gusto siyang i discuss sayo. He went through the proper process to schedule a visit, so he’s set for today. I-cancel ko ba?" "Don't. Curious ako sa pakay ng Mr. Urquio na 'yan." ani ni Manuela. Manuela was puzzled about why a container company owner would be interested in a furniture company, as the two businesses were quite different. Yet, gusto niyang malaman ang pakay nito sa kaniya. Kahit nagtataka sa bisitang darating at isinantabi muna iyon ni Manuela at nag focus sa mga iba pa niyang gagawin, her day was busy and productive. Itinuon ni Manuela ang oras niya sa pakikipag usap sa mga investors niya sa IFC (Ibañez Furniture Company), naging maayoa ang discussion nila, leading to plans for the growth of her company. Walang major issues sa production, at wala ring no-good products ang nakita sa inspections. Napreserve ng mga tauhan ni Manuela ang quality ng mga ginagawa ng mga ito kaya proud si Manuela sa mga employee niya Sa pagbalik ni Manuela sa kaniyang opisina ay sinimulan na niyang i-review ang ilang mga documents for the delivery ng mga products nila, nang magbukas ang pintuan at sumilip doon si Suzie. "Narito na si Mr. Urquio, and ang masasabi ko lang Manuela, sobrang guwapo niya! Para siyang anak ni Zeus na bumaba sa Olympus, ang lakas din ng dating niya, hindi nga lang yata marunong ngumiti kasi ang seryoso ng mukha." pahayag na kumento ni Suzie na naiiling nalang si Manuela sa kaniyang kaibigan. "It's not good to judge someone like that, pag narinig ka ng Mr. Urquio na 'yan baka kung ano ang sabihin niya sayo. Checking a person is a bad manners Suzie. Go ahead and let him in, I want to find out what he wants with IFC." may sermon na ani ni Manuela na natatawa lang na lumabas na ulit si Suzie. Inayos ni Manuela ang kaniyang mesa, pinagpatong patong na niya ang mga folders na tapos na niyang mabasa. Hindi pa niya natatapos lahat ng marinig niyang magbukas ang pintuan pero hindi nagawang lingunin ni Manuela. "Nice office huh."rinig ni Manuela na baritinong boses ng isang lalaki na sa tingin niya ay ang bisita na niya. "Welcome to Ibañez Furni...ture..." Dahan-dahang naitikom ni Manuela ang kaniyang bibig ng lingunin niya na ang kaniyang bisita kung saan isang guwapong lalaki ang nakatayo sa kaniyang harapan. Katulad ng sinabi ni Suzie sa kaniya kanina ay sobrang guwapo nga nito, matangkad at magandang manamit. Sa mga nakilalang lalaki ni Manuela sasang-ayon siya sa description ni Suzie dito na puwede itong maging anak ni Zeus. "Mr. Urquio?" sambit na tawag ni Manuela dito na naglakad palapit sa mesa niya. "Ms. Manuela Iriz Ibañez, it's an honor for me to finally meet you in person,"ani nito na may kalamigan sa boses nito, pakiramdam ni Manuela ay hindi lang silang businessman ang kaharap niya dahil sa presensya nito. At hindi maiwasan ni Manuela na magtaka dahil kung tawagin siya nito sa buong pangalan niya ay parang kilalang-kilala siya nito. The good looking man standing in front of her has an intimidating aura, but Manuela smiled at tumayo sa pagkakaupo niya sa mesa. "It's nice to meet you too, Mr. Urquio. Have a seat." Manuela offered, watching as he walked over and settled onto the sofa. Hindi ma-explain ni Manuela ang awra na nararamdaman niya rito, yet hindi niya iyon binigyang pansin at umupo na rin sa harapan nito. "You have a nice company, Ms. Ibañez." plain na ani nito habang nakatingin lang ito kay Manuela. "Salamat sa compliment Mr. Urquio, but honestly, I can’t understand why you scheduled a visit to my office, Mr. Urquio. The nature of our businesses is so different from your business." ani ni Manuela na walang hesitation sa kaniyang pagtatanong. "I know there’s a significant difference between our businesses, Ms. Ibañez, but the reason I wanted to meet you isn't about business. I waited a month out of respect for your mourning, so I believe this is the right time for us to talk,"seryosong pahayag na ikinasalubong ng kilay ni Manuela sa mga sinabi nito. "What do you mean, Mr. Urquio? Hindi ko maintindihan ang sinasabi mo." tanong ni Manuela. Naghihintay ng sagot si Manuela mula sa kaniyang bisita yet, may kinuha ito sa coat nito na isang pulang kahon. Binuksan nito ang kahon kung saan isang mamahalin, at eleganteng diamond ring ang nakikita ni Manuela na inilapag ng kaniyang bisita sa kaniyang center table. Kunot noo lang si Manuela na nakatingin sa pulang box na mau diamond ring bago binalik ang tingin sa kaniyang bisita na hindi nawawala ang pagkaseryosong expression ng mukha nito. "Can you explain to me what is this, Mr. Urquio?" "That box contains a ring, a real diamond if you must know," sagot ni Uno pero hindi parin klaro kay Manuela ang gustong iparating nito sa inilapag nitong singsing. "Can you please be direct with me, Mr. Urquio? Why did you put a ring in front of me?" muling tanong ni Manuela na ikinasandal ni Uno Juaquin Urquio sa kinauupuan nito habang seryoso at nakatitig lang kay Manuela. "Give me a further explanation sa gusto mong sabi--" "--be my wife for 365 days, Ms. Ibañez, and that ring will be proof of our marriage, and as my wife." putol na saad ni Uno na ikinawalan ng imik ni Manuela habang nakatingin dito. Hinihintay ni Manuela na sabihin ni Uno na nagbibiro lang ito pero seryoso lang itong nakatingin sa kaniya at hinihintay ang isasagot niya. "Pa-pakiulit nga ang sinabi mo, Mr. Urquio. I think mali ako ng pagkakarinig sa sinabi mo." "What you heard is not mistaken, Ms. Ibañez, uulitin ko para klaro sayo. Wear that ring and be my wife for 365 days,"pahayag na pag uulit ni Uno kung saan napatayo si Manuela sa gulat sa inaalok ni Uno sa kaniya. " What?! Gusto mo akong maging asawa?!" may kalakasang bulyaw ni Manuela dahil sa kaniyang gulat, at hindi makapaniwalang natitig kay Uno na hindi inaalis ang seryosong titig sa kaniya. "I guess you understand now what i want from you."saad ni Uno habang magkasalubong ang tingin nilang dalawa."What?! Gusto mo akong maging asawa?!" may kalakasang bulyaw ni Manuela dahil sa kaniyang gulat, at hindi makapaniwalang natitig kay Uno na hindi inaalis ang seryosong titig sa kaniya. "I guess you understand now what i want from you." Hindi malaman ni Manuela kung nagbibiro lang o pinagkakatuwaan siya ng kaniyang bisita sa alok nito, yet kita niyang seryoso si Uno sa inalok nito sa kaniya, pero hindi niya lubusang maisip kung bakit nagtungo ito sa kumpanya niya upang alukin siya ng isang bagay na hindi pa nga dumadaan sa isipan ni Manuela. "Ulitin mo nga ang sinabi mo?" "Fuck! Are you deaf? Can you not comprehend something that has been clearly stated? I had no idea that the eldest child of Mr. Ibañez could be so foolish," may inis na singhal ni Uno na may pumiltik na inis kay Manuela sa sinabi ni Uno sa kaniya kaya bumalik siya sa pagkakaupo niya at umayos ng upo kahit gulat parin siya sa alok ni Uno. "For your information, Mr. Urquio, I'm not neither deaf nor stupid. It’s enti
"Eh?! Inalok kang maging asawa ni Mr. Urquio sa loob ng 365 days?! I mean isang tao--" Agad tinakpan ni Manuela ang bibig ni Suzie dahil puwede itonv marinig ng mga staff niya sa labas ng kaniyang opisina. "Hinaan mo naman ang boses mo, pag may nakarinig sayo babawasan ko ang sahod mo." mahinang banta ni Manuela na inalis ang pagkakatakip ng kamay niya sa bibig ni Suzie at umupo na sa may mesa niya at sumandal roon. "Sorry na, nabigla lang naman ako sa sinabi mo. Nakakagulat kasi na ang pagpunta ni Mr. Urquio dito ay para alukin ka palang maging asawa niya. So anong sinagot mo?" curios na tanong ni Suzie na poker face na tiningnan ni Manuela. "Alam mo ang tsismosa mo Suzie." "Tsismosa agad? Masama bang malaman, curious lang naman ako." Nagpambuntong hininga nalang si Manuela sa pagkakasandal niya, hindi parin makapaniwala si Manuela sa mga nalaman niya. Ang utang ng kaniyang ama na nagkakahalagang anim na milyon, at ang alok ni Uno bilang kabayaran dito. Napaisip si Manuela kung
"Maikli lang ba ang pasensya ng mga mafia boss? Sabi niya he will give me a week to think his offer pero bakit makikipagkita siya sa akin? Ngayon lang ako na stress ng ganito dahil sa lalaking 'yun!" Hindi mapakali si Manuela sa loob ng kaniyang opisina, pabalik-balik lang siya sa kaniyang paglalakad habang nililingon niya ang wall clock sa kaniyang opisina dahil malapit na ang oras na makikita niya muli si Uno. Manuela took a deep breath, trying to calm her racing heart. "It's okay, Manuela, you still have a week para sa offer niya. Hindi niya puwedeng baguhin ang kung anong nasabi na niya, he should be a man of his words " saad ni Manuela para i-encourage ang kaniyang sarili dahil kahit naiinis siya still, may kaba parin na makaharap muli ni Manuela ang isang mafia boss. "Manuela?" Napalingon si Manuela kay Suzie na sumilip sa opisina niya bago pumasok sa loob at may dalang baso ng tubig. "Dinalhan kita ng tubig, kanina ko pa kasi napapansin na hindi ka mapakali nung nag visit
NAGPAMBUNTONG hininga si Manuela ng dumating na ang oras sa time ng luncheon meet up nila ni Uno sa restaurant na ito mismo ang nagpareserved. Huminga ng malalim si Manuela to supress her anger towards Uno matapos ang nalaman niya kay Suzie. *FLASHBACK* "Sorry Manuela, sorry talaga..." paulit-ulit na sambit ni Suzie na hindi maunawaan ni Manuela ang nangyayari sa kaniyang kaibigan. "Bakit ka ba nagso-sorry? May nangyari ba? Tell me? Kinakabahan ako sayo Suzie."ani ni Manuela bago niya inakay si Suzie paupo sa sofa at tinabihan ito. " A-ayokong masira ang trust mo sa akin, i-isa pa na-nagawa ko lang pumayag dahil kay Jaja, kailangan niyang maoperahan." iyak ni Suzie na ikinahawak ni Manuela sa mga kamay nito. "Suzie kalma, nanginginig ka na. Can you explain to me what you are saying kasi clueless ako, bakit masisira ang trust ko sayo?" "Na-nagtungo si Mr. Urquio sa bahay ko kagabi, hi-hindi ko alam paano niya nalaman saan ako nakatira. Ipinaalam niya sa akin na isa siyang m
"That damn woman! How dare he talked back at me."inis na reklamo ni Uno habang nasa biyahe sila."How was your conversation with Ms. Manuela, el señor?""I hate her guts, i don't like woman who fought back at me."malamig na sagot ni Uno habang nakasandal siya sa kinauupuan niya."And she will be your wife for 365 days, sir, but why her? You could ask Ms. Saireen to marry you."pahayag ni Santi Calíel ang consigliér ni Uno na matagal ng naglilingkod sa pamilya Urquio, at sa Adama Crimson Mafia clan from Seattle. " Who? That Saireen? She's more annoying and clingy, i don't like attention seeker woman and who's fucking in love with me.""Then Ms. Manuela is suited for the role, she has a strong personality and she doesn't love you. It's good thing that his father left a debt that you can use to make her your wife until Don Victorino move his wealth into your account el señor." ani ni Santi na ikinaingos ni Uno sa pagkakaupo niya."Did you prepare everything for tomorrow?""I did el seño
"Who was that? A lover of yours?" agad na usisa ni Uno ng makapasok na silang dalawa sa opisina ni Manuela.Nagpaiwan si Santi sa labas kung saan nakukuha nito ang atensyon ng mga babaeng empleyado lalo na si Suzie na parang nangangarap habang tinititigan si Santi."Ano? Lo-lovers? Puwede ba don't jump into conclusions that there is something between me and Peter. Ang malisosyo mo naman, he is just my suitor pero ni-reject ko na siya okay." singhal ni Manuela na malamig na ikinaingos ni Uno."But it seems he doesn't accept that rejection.""Hindi ko na kasalanan kung nagpupumilit parin siyang manligaw, nilinaw ko na sa kaniya na may mas priori--teka? Bakit ba nagpapaliwanag ako sayo tsaka.." salubong ang kilay na tinuro ni Manuela si Uno na napamulsang nakatayo sa harapan niya."Bakit narito ka? Ano na naman ang kailangan mo at nagpunta ka rito sa company ko? Huwag mong sabihin na may nakalimutan ka sa rules ng kontrata m--""--you already signed the fucking contract, Ms. Ibañez, so y
PABALIK-BALIK SI Manuela sa paglalakad sa sala habang nakasunod ng tingin sa kaniya ang kaniyang kapatid na si Lucas na kumakain ng hapunan. "Kainis! Binibigyan ako ng dahilan ng lalaking 'yun para ma stress ng todo!" reklamo ni Manuela na napapasuntok na sa hangin dahil sa halong stress, at inis ng dahil kay Uno. Ang huling pag-uusap nila ni Uno ang dahilan bakit hindi siya mapakali. *FLASHBACK* "So kailan ako gustong makilala ng lolo mo?" tanong ni Manuela na ikinatitig ni Uno sa kaniya. Hinihintay ni Manuela ang sagot ni Uno nang tumayo ito sa pagkakaupo sa sofa at inayos ang suit na suot nito. "I don't know. He just told me that he wants to meet you, but it's my old man we are talking about. It's either bukas, or next week, just always be ready." sagot ni Uno bago naglakad papuntang pintuan ng opisina ni Manuela at dere-deretso ng lumabas at iniwan na si Manuela na nilingon ang pintuan. "Hindi niya alam?" *END OF FLASHBACK* "Buwisit na lalaki 'yun! Bakit hindi niya alam k
TAHIMIK NA nakaupo si Manuela sa back seat katabi ang kaniyang kapatid habang nasa biyahe sila papunta sa lugar kung nasaan ngayon ang lolo ni Uno. Sobrang kaba at takot ang nararamdaman ni Manuela sa mga oras na 'yun dahil hindi pa man nila nagagawa ni Uno ang familiarization nilang dalawa, heto at nasa biyahe na siya para i-meet ang lolo ni Uno."Ate kilala mo po ba sila?" tanong ni Lucas na ikinalingon ni Manuela dito."Hi-hindi, pero huwag kang mag-alala Lucas, hindi nila tayo sasaktan." ngiting assurance ni Manuela kay Lucas."Hindi niyo kailangang matakot, wala kaming gagawin sa inyo. Gusto ka lang makilala ni Don Victorino, at excited siyang makilala ang nililihim na nobya ni young master Uno." saad ng lalaking nakaupo sa unahan."Nga-ngayon niya po talaga ako gustong makilala?""Ang totoo Ms. Manuela nakatakda siyang kilalanin ka sa susunod na linggo, pero biglang nagbago ang isip niya at gusto niyang ngayong araw ay makilala ka niya." sagot nito na ngiting ngiwi ang pumaskil
"Boss! Nasa conferen--ay? Bakit parang pang semana santa naman ang nakikita ko diyan sa mukha mo, okay ka lang?"Napabuntong hiningang sumandal si Manuela sa kinauupuan niya matapos siyang maabutan ni Suzie na nakapangalumbaba at nakatingin sa kawalan. Hindi makapag focus si Manuela sa kaniyang trabaho dahil sa nangyari kahapon sa mansion ni Lacrose.Hindi niya mapaniwalaan ang kaniyang sarili na nasabi niyang gusto niyang mamatay si Lacrose painfully. Pakiramdam niya hindi siya pinatulog kagabi ng kaniyang konsensya."Kaya mo bang harapin ang mga staff mo?" tanong ni Suzie nang makalapit ito sa mesa ni Manuela."Alam mo bang pinatay na ng tauhan ni Uno ang nasa likod ng mga kinukuhang mga babae at bata para ibenta, ang taong kumuha sayo." pagbibigay alam ni Manuela kay Suzie."Talaga?""Sa tingin mo tama ba na si Uno ang naghatol ng parusa sa taong 'yun?""Hindi ko masasabi Manuela, pero alam mo naman ang gobyerno natin ngayon. Kung sinong may pera makakalusot anuman ang kasalanan na
"What happened to el señor? It looks like he was favoring that woman who is just a temporary aid for getting the wealth he need to Don Victorino." Ngayon ko lang nakita ang ganoong kilos kay el señor, kailan pa siya nagkaroon ng simpatya sa iba, lalo na sa isang babae? Bakit parang hindi pagpapanggap ang nakita ko kanina? "Tapos iniwan ako sa mansion ni Lacrose, so ang ending linis ako mag-isa. That's freaking weird for el señor." "Oh? Mozart you're finally fucking home! Kamusta lakad niyo ni el señor?" Pagkarating ko sa mansion kung saan ako nakatira ay sumalubong sa akin ang isa sa tatlong na suwail na capos ni el señor na ang mga palaging lakad pang international. Honestly, ang manor na tinitirhan namin ay hindi nalalayo sa manor ni el señor, we're guarding el señor's manor pag wala kaming lakad outside. "We fixed Lacrose side agenda, kakabaon ko lang sa kanilang lahat sa lupa anim na metro ang lalim nang ako lang mag-isa. I did that alone, without calling any one of you?
PAGKARATING NINA Manuela sa di kalayuan sa tapat ng isang mataas na pulang gate ay agad napansin ni Manuela ang isang lalaking nakasandal sa black rider nito na motor, na napaayos ng tayo nito ng dumating sila."We're here." ani ni Uno na inalis ang pagkaka seatbelt nito bago nilingon si Manuela."Stay here, you must not leave this car no matter what fucking happen, understand?" bilin ni Uno."Dito lang ako, promise hindi ako aalis kaya lang papasukin niyo ang malaking gate na 'yan na dalawa lang kayo?""Yes, Mozart is enough to handle this but because Lacrose tried to fucking fooled me, i'll personally visit him." sagot ni Uno habang nakatingin si Manuela kay Piero.Napapaisip si Manuela kung paano papasukin nina Uno ang malaking gate na nakikita niya. At habang tinitingnan niya si Piero, ay sa tingin niya ay mas bata ito sa kaniya at ang buhay nito ay nakatalaga sa pagiging parte ng isang mafia."Why are you staring at him?" tanong ni Uno ng mapansin niya si Manuela na kay Pieto nak
"What?! May van na tumigil sa harapan mo at basta-basta kang kinuha?" hindi makapaniwalang ani ni Manuela na napatayo sa kinauupuan nito ng magsimulang magkuwento si Suzie sa nangyari sa kaniya.Nasa may yate sila ni Mr. Lacrose at doon napiling mag-usap habang ang mga tauhan ni Uno ay inaayos ang nadelay na transaction. Apat lang sila roon, si Uno, si Santi, si Suzie at Manuela."You don't have to stand up, you're exagerrating your reaction." sita ni Uno na hinila pabalik sa pagkakaupo si Manuela sa tabi niya."Hindi exagerrated ang react--""--yes it is, and let your secretary finished her story before you react." putol ni Uno kay Manuela na napaayos sa pagkaka-upo nito at nilingon si Suzie na nakatingin sa kanilang dalawa."Ano pang nangyari Suzie, after ka nilang kunin may ginawa ba sila sayo?""Wa-wala pero ikinulong nila kami sa isang apartel, bantay sarado sila sa amin since ayaw nilang masira ang bilang ng ipapadala nila. Natakot ako, hindi ko alam kung anong mangyayari sa ami
"Ate!"Agad na sinalubong ni Manuela ang kaniyang kapatid na tumatakbo palapit sa kaniya. Niyakap ni Manuela si Lucas na ramdam niya sa yakap nito na namiss siya nito.Maaga silang umuwi ni Uno mula sa Hawaii, sa last day nila roon ay nagroadtrip nalang sina Manuela at maliban doon ay namili siya ng ipapasalubong niya kay Lucas at Don Victorino."Namiss mo ba si ate?""Opo.""Welcome back hija, kamusta ang honeymoon trip niyo ni Uno?" ngiting tanong ni Don Victorino kung saan napalingon si Manuela kay Uno na kalalabas lang ng kotse kung saan lumapit dito si Santi at bumulong dito."O-okay naman po, masaya po ang naging trip po namin ni Uno " ngiting sagot ni Manuela kung saan binalik niya ang tingin kay Don Victorino."Mabuti naman, then i'll have to wait to see the result of that honeymoon trip." malapad na saad ni Don Victorino.Wala pong nangyari Don Victorino, huwag na po kayo maghintay. ani ni Manuela sa kaniyang isipan."I'm leaving." ani ni Uno na ikinalingon nina Manuela dito.
PABALIK-BALIK si Manuela sa paglalakad niya sa loob ng inn dahil nag-aalala siya kay Uno. Hindi siya mapalagay ng loob dahil naiisip niya na baka makulong ito dahil sa ginawa nito sa mga lalaki sa yate na kumuha sa kaniya at nagtangka ng hindi maganda."Bakit wala pa siya? Magta-tatlong oras na simula ng sunduin siya ng mga pulis, huwag naman sana siya mapahamak." dasal ni Manuela sa kaniyang pag-aalala kay Uno dahil siya ang dahilan bakit napatay nito ang tatlong lalaki sa yate.Uno saved her, at kung makukulong ito dahil sa kaniya alam ni Manuela ang guilt na mararamdaman niya."May nakakita kaya kay Uno that time? Pero nasa gitna kami ng dagat? Baka may naiwan na fingerprints si Uno kaya natukoy siya ng mga pulis?" ani ni Manuela na stress na ikinagulo niya sa kaniyang buhok at pumaupo sa may sahig malapit sa may mesa."Kung ano-ano na ang naiisip ko! Bakit hindi pa kasi siya bumabalik?" ani ni Manuela ng matigilan siya at napakunot ang noo habang nakaupo siya sa sahig."Parang pam
NAGISING SI Manuela na sumasakit ang kaniyang ulo, parang binibiak sa sakit ang nararamdaman niya. Dahan-dahan siyang nagmulat kung saan siya lang ang tao sa inn nila."Bakit ang sakit ng ulo ko?" daing ni Manuela bago siya bumangon sa pagkakahiga niya.Naglakad si Manuela patungong kusina at kumuha ng malamig na tubig, pagsilip ni Manuela sa teresa ay masasabi niyang maganda ang panahon. Pangalawang araw na nila ni Uno sa Hawaii, at hindi man naging maganda ang unang araw ni Manuela pakiramdam niya ay hindi na siya ganun na maapektuhan."Marami ba akong nainom kaya may hang over ako? First time kong uminom pero mukhang di na ako uulit." ani ni Manuela na nagtungo sa teresa upanag bahagyang magpaaraw.Nare-relax si Manuela sa naririnig niyang alon ng dagat."Ano kayang magandang gawin ngay--" hindi natapos ni Manuela sa ang sasabihin niya ng makita niya si Uno sa may tabing dagat na tumatakbo."Ang unfair ng life, kahit sa malayo makikita mo ang kaguwapuhan ni Uno. Pero teka? Nagja-jo
SA INN nina Uno ay nakacross legs siyang nakaupo sa may sofa, pagkarating nila mula sa Waikiki Beach ay deretsong nagtungo si Manuela sa banyo. Ibinaling ni Uno ang tingin niya sa may banyo kung saan naroon si Manuela.Uno sensed Manuela was still deeply shaken by her near-abduction. He shuddered to think what might have happened had he not reached the yacht in time; the image of finding her at the mercy of those men, subjected to unspeakable acts, sent a chill down his spine.Iyon ang unang pagkakataon na sobrang nagalit si Uno para sa iba, nang makita niya ang naabutan niya kina Manuela at ang pag-iyak nito ay nagdilim ang paningin niya at ang gusto niya ay kitilin agad ang buhay ng mga lalaking gustong lumapastangan kay Manuela."I lost my cool when i saw her crying, that's weird." ani ni Uno nang buksan niya ang tv kung saan agad na bumungad sa kaniya ang isang balita patungkol sa yate at sa tatlong bangkay ng mga lalaking natagpuan doon."They fucking deserved it anyway." kument
"Kei te whakaatu ia i te mowhiti, ko te tikanga kua marena ia. (She is showing a ring, which means she is married.)" saad naman ng isa sa tatlo na hindi maunawaan ni Manuela ang pinag-uusapan ng mga ito.Inalis nalang ni Manuela ang tingin sa mga ito, at inaabangan ang pagbalik ni Uno. Pero nagulat siya ng hawakan siya ng lalaki at hilahin patayo."Ano ba! Let go of me!" singhal ni Manuela na pilit niyang inaalis ang pagkakahawak nito sa braso niya.Hindi niya maintindihan ang sinasabi ng mga ito dahil ibang lenggwahe ang gamit ng mga ito, pero nagsimula ng kabahan si Manuela."Let me go! I am waiting for someone so please let me g--no! Uno!" sigaw ni Manuela ng buhatin siya ng lalaki na parang sako at dali-daling umalis.Hindi magawang makawala ni Manuela kaya tanging pagtawag sa pangalan ni Uno ang sinisigaw niya. Wala naman sa mga tao sa beach ang nagtangkang tulungan siya kaya dere-deretso siyang naisakay ng tatlong lalaki sa yate."This is kidnapping! Let me go, ano ba!" pilit k