After a week of being a busy proprietor, finally nag reached out din ang ama niya kay Jeff. Sinadya niya talagang magpaka-busy para lang hindi maalala ang mga bagay na makapagpa-baliw sa kaniya. Ni hindi na nga siya halos natulog. Maybe two to three hours, or worse one hour lang ang nakukuha niyang pahinga sa isang araw. Hindi din siya umuuwi sa bahay niya at nag-kampo nalang sa penthouse niya sa BGC. Pero kahit anong iwas niya, nami-miss niya pa rin ang taong mahal niya pero iniwanan niya. Mahal pa nga ba ang tawag do'n? He was being resonable kung bakit walang pagdadalawang isip niya na ginawa 'yun. Unang-una, ayaw niya munang isipin ang bagay na kailangan niyang mamili, and that he wants to give space for himself para makapag-isip ng mabuti at magagawa ang mga bagay na dapat niya ring pagtuonan ng pansin. And that is the capital of taking back his childhood memories na siyang nagawa na niya. Pangalawa, he doesn't want to cause difficulty to her. Ayaw na niyang magtago and he
Namilog ang mga mata ni Alexzander kasabay yata ng pagyanig ng kaniyang pinapaniwalaang akala. Tila tumigil din saglit ang pagtibok ng puso niya, at humihigit ang pag-hinga ng kusa. "Y-You're... W-What?" Nauutal at hindi makapaniwala si Alexzander. Alexus glared his dad, intently. "P-Papaanong... Y-You're just kidding me, right?" Bakas ang pagkakabagabag ng ama at mi-minsan ay umiiling. Napabuntong hininga si Alexus, "I'm not bluffing you here, dad. It's true. Kumakailan ko lang naalala ang nakaraan." Pag-amin niya. Ang mga mata ay nakatuon pa rin dito. "Ni hindi ko alam kung nasaan si Mama ngayon. This is why, nilapitan kita." Alexzander chuckled, but they both know that he was just faking it. Doesn't want to believe it. "T-That's impossible! How can possible it be?!" Nangangatal ang dila, nanginginig ang lalamunan habang ang puso ay hinaharumintado. Tumiim ang mukha ni Alexus at nanguyom ang mga kamay. As everything that he felt back then, came back like horror. Haunting his wh
Paalis na si Alexus ng araw na 'yun nang bumungad sa entrada ng bahay niya si Mia. He stilled while his eyes are fixed directly to her eyes. Ang pag-aayos niya ng kaniyang necktie ay hindi natuloy dahil sa hindi niya inaasahan na makikita niya ito. She was smiling at him. Na para bang wala silang nakaraan. What is she doing here? Hindi ba't nasa Dubai siya?"Hello, hubby!" Nangunot ang noo niya nang mapansin niya ang boses nitong medyo kakaiba. "Bakit ganiyan ka makatingin? Na-miss kaya kita, hindi mo ba ako na-miss?" Napakurap-kurap siya nang ngumuso ito. And it was his damn weakness! Napalunok siya. "You forgot something, do you?" pinanatili ni Alexus ang kawalang-emosyon niya sa mukha. Napakunot-noo din naman si Mia sa kaniya, "Alin? Anong nakalimutan ko?" and she looked innocent! Wait, what is happening to her? "Aren't you mad at me?" tanong niya for clarification. Napanguso si Mia sa kaniya, kapagkuwa'y tinawid ang pagitan nila at masuyo siyang niyakap. "Bakit naman ako maga
Sinalubong ni Ace si Jeff, may kasama itong babae nang madatnan niya ang kaibigan sa lobby ng resort. Umarko ang gilid ng kaniyang labi, lalo pa't may nase-sense siyang sumusunod sa isa niya ring pinsan na si Alexus. And yes, pinsan lang sila sa apelyido. Ace is a real Monteiro, while Jeff and Alexus are adopted children way back then. Pero hindi naman 'yun kaso sa kanila. They treat themselves as brothers, as family. Pero kung makakapag-bangayan ay parang magkalaban talaga. Though, 'yun lang talaga ang way ng bonding nila. Kung tutuusin ay mas malapit pa si Ace sa mga ito, kaysa sa mga kadugo niya. "Hey, man!" Pagkakarinig ni Jeff sa boses ni Ace ay kaagad din siyang napa-angat ng tingin. "Tch. Natawagan mo na si Monteiro?" Umupo si Ace sa bakanteng sofa. Pinag-krus din ang mga hita. "Oo, ipapadala niya daw 'yung apat na depunggol niyong kaibigan." Kunwari, naka-poker face si Ace pero nabu-buwesit na 'yan in advanced. "That's the worst. But I think, may silbi rin naman sila." S
Before the night reached it final second, the four idiots from the idiotic podium of Alexus's circle has arrived. Tulog na no'n si Monique at Mia sa kuwarto nang dumating ang apat. Tanging si Ace at Jeff nalang ang natitirang gising sa sala. "Finally, nakarating na din tayo." Tila ba nakakahinga ng maluwang si Race nang diretsong umupo sa sofa. Gayo'n rin si Adam, habang si Raven at Reden ay diretso ang punta sa kusina at naghalukay ng pagkain sa refrigerator. "Wala ka bang pagkain dito, Ace?" Reden questioned. Wala ba naman siyang nakikita sa lamesa na pagkain. "Marami, naroon sa ref." Sagot ni Ace habang abala ang atensyon sa kuwentong pambata na pinapanood nila ni Jeff. Sinarado ni Raven ang ref, "Snacks lang nandito. Wala bang ulam or some foods na makakabusog?" Bagsak ang mga balikat at maasim ang mukha. Panay pa ang pag-ngiwi dahil sa pangbubugbog ng bituka sa tiyan niya. "Wala na. Ubos na." Si Jeff ang sumagot, nakahalukipkip pa rin sa inuupoan. Kani-kanina lanag ay hindi
"Good morning, Mister ko!" Pagkamulat ni Alexus ay kaagad na bumungad si Mia sa kaniyang paningin. She was smiling at him, brightly. "Gising ka na noh?" apart from that, nakadagan din ito sa kaniyang dibdib. Malapit ang mukha nito sa mukha niya and he could also smell her scent. "Good morning." Brusko niyang pagbati pabalik. Pero naroon ang pagka-marahan at pagka-sabik na ito ang una niyang nakita sa umaga. "You're awake, early." dagdag niya habang binigyan ang asawa ng pat sa ulo. She gladly accept it and held Alexus's hand to pat her longer. "Hmm. Na-miss kong makita kang ganito." Makulit at excited na sabi ni Mia sa kaniya. He chuckled light-heartedly. "We've been separated just for a few weeks, wife." and this version of Mia makes him feel familiar. She's adorable and clingy unlike the previous one who was quite strict but lovable. Pero hindi niya maipagkakaila na na-miss niya ang pagka-dominante niyang asawa. 'Yung siya ang maghabol at maglambing dito. Pero ngayon, sadyang nan
Kasalukoyang nagma-matyag si Rebel at Jia. Kakabalik lang nila sa Pinas at ngayon ay nasa tagong bahagi sila ng bahay ni Alexus. Waiting for them to come out. Pareho silang may hawak na telescope para silipin ng malapitan ang looban kahit nasa malayo. "It's been a day and half, it's unusual for them to stay inside that long." Wika ni Jia at inalis ang mata sa telescope. "It doesn't matter, Jia. As long as she's fine, we can be at ease as well. Don't be too hurry and let's just wait for her to come out." Malagong na sagot ni Rebel kay Jia na napapailing nalang. "To be honest, I'm worried." "Worried for what?" She sigh heavily, "It was for something that I am not familiar with." Nangunot ang noo ni Rebel at binalingan ng tingin si Jia. "You mean unknown?" Tumango si Jia, "Yes, and I felt like something will going to happen." Her voice was low and sincere. "It's just your guts who was telling you, Jia. You can't be certain with that. Or maybe, it's something unrelated to work, so
"Wake them up." Utos ng isang lalaking naka-maskara at kaagad na sinunod ng dalawang tauhan ang utos nito. Marahas na binigwasan ng tubig si Mia at Ace, habang pareho na nakagapos sa magkaibang upoan. The intensity of water that splashes their face was enough to wake them up. Namulagat si Ace at napasinghap naman si Mia sa natamo. Prenteng naka-upo ang lalakeng naka-maskara. Tumayo ito at sarkasmong pumalakpak telling them, "Wake up, wake up and see where the fvck you two are." Unang nagmulat si Ace, at sinubokan na gumalaw but he can't even move. He gritted his teeth, sooner he was filled with annoyance. Napapatingin din siya kay Mia na gulat na gulat ngayon habang sumusubok ring gumalaw. "What do you want from us?" Matapang ngunit kalmado na tanong ni Ace. "J-Just tell it directly to us and we will provide it immediately. Untie us." Dahil kasama niya si Mia, he was oblige to be strong. But as of that moment, Mia couldn't contain the fear that was also building up in her system