When midnight has come, saka lang napapalingon si Alexus sa banda ng asawa niya. He found her sleeping silently in a very uncomfortable position. Tumayo siya sa pagkakaupo sa kabilang bahagi ng kama, inilagay muna ang kaniyang anak na babae sa crib, kakatulog pa lang kasi nito at ito ang naging dahilan kung bakit ang buo niyang atensyon kanina ay okupado. Madali lang naman patulogin si Cassy, ang kaso, mabilis itong nakakapansin kapag ilalagay na. Nagigising at back to zero na naman sa paghihili si Alexus. It's just that, his baby girl loves to rest in his arms which he doesn't want to let go. Tiyaka, gusto niya ang ganito. Ang paging hands on niya sa mga bulilit niya. He was not there to take care of them when Mia was carrying the two for nine months, kaya hangga't kaya niya, bumabawi siya. "Sleep little Princess, daddy's gonna help mommy with your brother, okay?" Masuyo at malambing niyang habilin sa kaniyang anak. Pagbulong at maingat. Mukha namang nakakaintindi ang kaniyang an
"Ma, tawagan mo ako kapag nagka problema sa hospital at sa mga kapatid ko, okay?" Yakap-yakap ni Alexus ang kaniyang ina habang sinserong nagpapaalam. Nasa NAIA airport sila ngayon, dahil ngayong araw ang balik ng mga ito sa South Korea. Dapat nitong huling dalawang linggo pa, pero dahil sa naging komplikasyon at problema nila ni Mia, nagdesisyon ang mga ito na ipagpaliban na muna ang pagbabalik. "Alexus naman, kaya na namin ng Papa mo doon. Tiyaka, naniniwala kaming maayos ang magiging paggaling ng mga kapatid mo. Nando'n rin naman ang iba mo pang mga kapatid mo, kaya huwag mo na kaming alalahanin." Wika naman ng kaniyang ina at nginitian siya, ngumiti din si Keileigh sa kaniyang manugang na si Mia. "Kahit na, Ma. Tumawag pa rin kayo. Kahit huwag na lang kung may problema, kahit update na lang tungkol sa nga lagay ni Keihzza at Reign." Pagpupumilit ni Alexus, saka humiwalay sa yakapan. Napabuntong hininga na lamang si Keileigh, dahil alam niyang hindi rin talaga siya titigilan ng
Pangiti-ngiti si Mia nang sila'y papasok na sa sinehan. Paano ba kasi ay napaka-possessive ng Mister niya sa kaniya, at magpahanggang ngayon ay nakapulupot pa rin ang braso nito sa kaniyang bewang. Feeling niya talaga ay ang ganda niya ngayong araw, lalo pa't napakaraming babae ang napapabaling sa kanilang mag-asawa. Kahit 'yung ibang mag jowa ay napapatingin din. Hindi lang basta ang mga babae, pati mga lalake ay napapatingin din sa kaniya. Well, alam niya namang maganda siya. Pero kung dati-rati ay naniniwala siyang hindi siya appealing at na-insulto pa ng ibang tao dahil hindi daw siya bagay kay Alexus, ngayon naman ay mas maganda pa siya sa lahat ng maganda. Wala na ring inggitera na nangengealam. Ngayon, manigas silang lahat sa inggit! "Sorry sila. Akin ka na." Bulalas ni Mia na may abot tengang ngiti. Niyakap niya rin si Alexus mula sa giliran. "Yes, I'm only yours, love." Sinakyan naman ni Alexus ang gimmick niya. Which is hindi niya napansin na yung iniisip niya pala ay n
MIA Nakakapanghinayang talaga at hindi kami natuloy sa arcade. Kung hindi lang sana ako napagod, baka nakakalaro na kami. Ang arcade kasi ang pinaka-paborito kong subject sa mall. Pero no'ng nag date kami ng asawa ko sa sinehan at sa iilang restaurants, more on fast foods na hindi pa namin natikman, ay sobra din akong nag enjoy para makalimutan ang arcade. Hindi lang 'yon, nagawa pa naming isa-isahin ang stalls ng ice cream, milktea station at iba pang available na binibenta sa food court o kaya 'yong mga nadadaanan namin habang naglilibot-libot. Ang araw ko, napuno ng saya. Maging ang puso ko ay mas minahal pa ang asawa ko. Saka, sa naging hang out namin, mas lalo ko pa siyang nakilala. He might rough and looked like a strict man, pero isa siyang mabait at mapagmahal sa'kin. Ang swerte namin ng mga anak namin sa kaniya. Marami mang lumipas na pagkakamali, sakit at paghihirap na maraming beses ng sinubok na ng tadhana na paghiwalayin, heto pa rin kami ngayon at magka-hawak kamay. B
Mia was surprised and in dazed when she heard her husband greeting her a very unfamiliar greetings to her? Ano ba kasi ang okasyon at bakit biglang may anniversary? Kaya ba naganap ang ganitong sorpresang ganap dahil sa tinatawag na anniversary?Lumarawan sa kaniyang mukha kung gaano siya nagulat at nagtataka sa asawa niya. Napansin naman ni Alexus ang pagtataka ng kaniyang asawa, tiningnan lang din nito ang boquet na ibinibigay niya. And before his wife could ask, inunahan na niya ito by expressing the words he wants her to hear. "It's been a year since the day you stepped into my life and caused havoc both in my mind and heart. You were my hired wife and I met you with a dark purpose. All my life, I never undertstand how love feels, and if it's not because of you, I would never understand and experienced how wonderful it is to be in love with such a woman like you." Mia was touched to hear it from her husband, dahil hindi niya naman inaasahan na maaalala pa nito ang una nilang tag
"Let's have a month of vacation in Cebu, wife." Mia's attention were held back due to surprising offer that her husband has said. Mabilis siyang napalingon dito at ang gulat sa kaniyang mukha ay nanatili as she asked him for confirmation. Hindi lang niya basta na-miss ang Cebu, kundi sobrang na-mimiss. After all, kahit bali-baliktarin ang mundo, she grew up there and it became her homeland when she was still a baby. Royalty man siya or someone noble, pero hindi pa rin mababago ng kahit na sino man ang pagiging cebuana niya. It doesn't matter kung wala sa dugo. Basta she's a cebuana. "Seryoso ka? Paano ang trabaho mo?" nakaramdam naman siya ng kaunting pagka-lungkot dahil hindi niya naman pwedeng baliwalain ang reputasyon at responsibildad ng kaniyang asawa. May trabaho kasi ito na dapat atupagin. Unlike dati, kasama pa nila ang mga magulang niya at kapag may lakad silang dalawa, meron ang mga ito para pumalit. Pero ngayon, hindi na nila basta-basta magagawa iyon dahil no'ng nakara
MIA Para akong nasamid sa aking kinatatayuan, hindi makagalaw at hindi rin magawang ikurap ang mga mata dahil sa nag-uunahang pagkakagulat na aking nararamdaman ngayon. Namalik-mata lang ba ako? Si Tatang Mario, nakikita ko ngayon? No no no, siguro nanaginip lang ako ng gising! Napaka-imposible namang bumangon sa hukay ang patay. "Inday," dinig kong pagtawag niya. Humigpit ang kapit ko sa anak ko, takot na baka hindi ko na lang mamamalayan na mabitawan ko siya pag nagkataon. Laglag ang aking panga nang para bang naging barina sa aking tenga ang simpleng pag tawag niya sa'kin. There's no way na si Tatang 'to. Hindi siya ganito ka pogi at desente. Oo, baka kamukha lang niya. Tapos siya 'yung taong gusto akong linlangin. Napalunok ako ng mariin, pagkatapos ay mabilis na nilingon at hinatak ang asawa ko papunta sa bahay namin. "Wife, sandali. Why are you in a hurry?" tanong ng asawa ko sa'kin. Hindi ko siya nilingon at dire-diretso lang sa bahay. "Aren't you going to say somethin
"Talaga po bang plano lang ang lahat ng 'yon dati, Ma?" tila hindi pa rin makapaniwala na tanong ni Mia sa ina niya. Nangingiti namang sumagot si Miranda sa anak, "Yes, dear. Everything was just a plan. Why? Are you still doubting the appearance of your father here?" Napanguso si Mia, at medyo pinalubo pa niya ang kaniyang pisngi. Kapagkuwan ay marahan siyang napapatango, nahihiya niya ring nilingon ang kaniyang Tatang. "Masyado kasing nakakagulat ang nangyari ngayong araw, nabigla ako." Lumundag naman ang tawa ni Mario, "Hahaha! Naintindihan kita, Inday. Napaghinalaan mo nga akong patay na umahon sa hukay, worst is pinaghalaan mo pa akong impostor." Napahalakhak din si Miranda matapos kumain ng cake, "Hahaha! She must've been wary with people who used to be using her face, Oliver." Namilog naman ang mga mata ni Mia nang makarinig ng isang pamilyar at kakaibang pangalan. "Who is Oliver, Ma?" kahit na may hinala na siya at kasalukuyang nakatitig sa Tatang niya ay nagtanong pa rin