Chapter 148

MIA

Para akong nasamid sa aking kinatatayuan, hindi makagalaw at hindi rin magawang ikurap ang mga mata dahil sa nag-uunahang pagkakagulat na aking nararamdaman ngayon.

Namalik-mata lang ba ako?

Si Tatang Mario, nakikita ko ngayon?

No no no, siguro nanaginip lang ako ng gising! Napaka-imposible namang bumangon sa hukay ang patay.

"Inday," dinig kong pagtawag niya. Humigpit ang kapit ko sa anak ko, takot na baka hindi ko na lang mamamalayan na mabitawan ko siya pag nagkataon.

Laglag ang aking panga nang para bang naging barina sa aking tenga ang simpleng pag tawag niya sa'kin. There's no way na si Tatang 'to. Hindi siya ganito ka pogi at desente.

Oo, baka kamukha lang niya. Tapos siya 'yung taong gusto akong linlangin.

Napalunok ako ng mariin, pagkatapos ay mabilis na nilingon at hinatak ang asawa ko papunta sa bahay namin.

"Wife, sandali. Why are you in a hurry?" tanong ng asawa ko sa'kin. Hindi ko siya nilingon at dire-diretso lang sa bahay. "Aren't you going to say somethin