Chapter 59NAPANGITI si Patricia ng mapait. Kung noon pa lang ay nabigyan na siya ng kahit kaunting atensyon at pag-aalaga mula sa pamilya niya, baka hindi na siya nabuhay ng ganito kahirap at kapagod. Siguro naging masayahin siyang matabang babae, tapos makakahanap din ng isa pang matabang lalaki at magsasama sila bilang isang simpleng pamilya.Pero huli na ang lahat. Ilang beses na siyang nagdoble ng effort kaysa sa iba para lang mabawi ang tiwala sa sarili at muling matutong umasa na gaganda ang buhay. Ang dami na niyang pinagdaanan kaya kahit may kaunting init ng pagmamahal na naramdaman niya ngayon, parang hindi na rin ganoon kahalaga.Pero ngayon, kuntento na siya. Para bang natapos ang napakahabang gabi, sa wakas ay nakita na rin niya ang liwanag ng umaga.Basta mawala lang ang tumor sa tiyan niya, wala na siyang aalalahanin pa.Pero nasa bag pa rin niya ang imbitasyon sa birthday party ni Daemon. Sa totoo lang, pwede na sana siyang makalabas ng umaga pa lang dahil tapos na rin
Ang banquet ay ginanap sa pinaka-magarbong hotel sa Saffron City, sa pinakataas na palapag.Habang naglalakad si Patricia, napansin niya ang mga painting sa dingding na ginawang palamuti. Medyo nakakasilaw ito sa kanya. Mga gawa ito ng mga kilalang artista, pero hindi niya alam kung tunay ang mga ‘yon o hindi.Nauna nang naglakad si Zaldy, hindi tumigil, hanggang makarating sila sa pintuan ng banquet hall. Tumalikod siya at tinanong si Patricia, “Handa ka na ba?”Tumango si Patricia ng madiin, may kumpiyansang ngiti sa mukha.Pagkatapos suriin ng waiter ang kanilang imbitasyon, binuksan na ang pinto ng banquet hall para sa kanila. Sa isang iglap, bumungad agad ang tunog ng tugtugin at mga pag-uusap mula sa loob. Biglang kinabahan si Patricia, malamig ang palad niya at ang ngiti niya kanina ay naging medyo alanganin.Pero tinapik siya sa balikat ni Zaldy at ngumiti, “Pat, magtiwala ka naman sa sarili mo. Ang ganda-ganda mo ngayon.”Wala nang nagawa si Patricia kundi piliting ngumiti, t
Chapter 60NATIGILAN si Inez sa sampal na inabot niya at biglang nagbago ang itsura ng mukha niya. "Patricia, nagrerebelde ka na ba?""Anong karapatan mong magsalita ng ganyan sa akin?" Tumawa si Patricia ng may paghamak. "Yung isa sa inyo, ipinagpalit ang pamilya para sa pera. Yung isa naman, iniwan ang asawa para sa pera rin. Talagang sinagad n'yo na lahat ng kalokohan, 'no?""Ikaw... ikaw...! Eh kasi naman, walang silbi ang tatay mo! Hindi niya kami mabigyan ng maayos na buhay kaya anong masama kung umasa ako sa anak ko?" Galit na galit si Inez, nanginginig pa ang buong katawan, pero halatang wala siyang sapat na lakas para pabulaanan ang mga sinabi ni Patricia. Totoo namang iniwan niya ang asawa, ginamit ang bahay para pambayad utang at pinabayaan ang asawa niyang mawalan ng tirahan.Sa totoo lang, napaka-walang puso at malupit ng ginawa niya. Yung bahay, binili pa ni tatay ni Patricia. Simula’t simula, si Patricia na nga ang gumagastos sa kanilang mag-ina. Nakaupo lang sila sa ba
Ginamit ni Patricia ang napkin para dahan-dahang punasan ang mantsa sa laylayan ng kanyang palda. Buti na lang at madilim ang kulay ng palda at mahina ang ilaw, kaya pagkatapos punasan, hindi na masyadong halata maliban na lang kung talagang tititigan.Napabuntong-hininga siya nang bahagya, medyo nanghihinayang.Pinautang lang sa kanya ni Zaldy ang gown na ito, pero ngayon may mantsa na. Gaya ng dati, tuwing lumilitaw si Paris, laging may gulong kasunod!Pero wala na siyang magagawa at wala rin naman siyang damit na pamalit.Habang iniisip niya ito, tumingin siya sa paligid ng silid, hinahanap si Daemon pero wala siyang nakita. May mga bisita ring nag-uusap tungkol sa birthday party ni Daemon, pero ang mismong may kaarawan ay wala. Wala ring nakakaalam kung nasaan siya.Medyo kinabahan si Patricia. Bigla niyang naramdaman na may papalapit sa kanya.Paglingon niya, nakita niya si Simon na may hawak na baso ng red wine, bahagyang nakakunot ang noo, at mukhang masama pa rin ang loob. San
Chapter 61NAKAHINGA nang maluwag si Patricia nang makitang umalis na si Simon. Gusto na sana niyang alisin ang kamay ni Chastain sa balikat niya. “Bakit mo ba kailangang magsalita ng mga nakakakilabot? Pinatayo mo balahibo ko!”Nagkibit-balikat si Chastain at uminom ng red wine. “Totoo naman ang sinabi ko. Isang gwapong tulad ko ilang beses ka nang niligawan pero ayaw mo pa rin. Sinabihan pa kita na hindi mo kailangang magpapayat, pero ang tigas ng puso mo.”Pakiramdam ni Patricia parang nangangati na naman ang sakong niya. Kung pwede lang, gusto na niyang tapakan si Chastain nang todo!Pagkakalma niya, bigla siyang napaisip. Lumingon siya kay Chastain at nagtanong, “Bakit wala pa rin si Daemon? Ang tagal na ng simula.”Sandaling natahimik si Chastain, pero ngumiti ulit. “Baka kasi sobrang exciting ang palabas mamaya. Baka hindi mo kayanin, kaya dapat manatili ka lang sa tabi ko.”Naguluhan si Patricia…“Anong pinagsasabi mong drama? Ano bang palabas?”Inubos ni Chastain ang laman ng
AYAW na talagang patulan ni Patricia si Paris at gusto na lang niyang umiwas, pero bigla niyang narinig ang isang boses na mas nakakatindig-balahibo pa.“Uy, ganda. Sino na naman ang nakasakit sa ’yo?”Alam na agad ni Patricia kung sino ‘yon. Wala nang ibang may ganung bastos at nakakapangilabot na boses kundi si Chester.Sumilip si Chester sa loob ng banyo, kalahati lang ng ulo nito ang kita, may benda sa ulo, maputla ang mukha at mukhang laspag. Pero yung nakakasulasok niyang ngiti, hindi pa rin nawawala.Nang makita niya si Patricia, lumaki agad ang mga mata niya. Nakita ni Patricia ang galit sa mga mata nito, parang gusto siyang lapain ng buhay.“Ikaw ang bwisit na babae!” galit na galit ang tono ni Chester, nanginginig pa sa tindi ng galit, parang sasabog na sa gigil. Yung mga mata niya, parang punyal kung tumingin—wala kang ibang mararamdaman kundi takot.Dahil kay Patricia, nasira ang bar niya—sinugod ni Daemon at binugbog pa siya. Hanggang ngayon, hindi pa rin gumagaling ang su
Chapter 62SA LOOB ng grand hall sa mga oras na 'yon.Kakakatapos lang ng excitement mula sa announcement ng engagement pero si Daemon ay hindi pa rin natatapos sa pag-welcome ng mga bumabati sa kanya. Lahat ay nakangiti, parang sobrang saya. Si Sylvia na nasa tabi niya ay nakangiti rin ng todo, halatang tuwang-tuwa habang tinatanggap ang mga pagbati.Siyempre, ang dami talagang babae na gustong makapwesto sa tabi ni Daemon, pero sa huli, siya lang ang natira.Maganda? Matalino? Lahat 'yon ilusyon lang. Kahit gaano ka pa kaganda o katalino, wala pa rin 'yan sa lakas ng magandang pamilya.Pero si Daemon, mula simula hanggang huli, wala man lang sinabi. Naka-poker face lang talaga siya.Wala namang pakialam si Sylvia dito. Sanay na siyang hindi patulan ang mga lalaking sobrang sweet o nagpapapansin. Para sa kanya, mas gusto niyang makuha ang isang lalaking hindi interesado sa kanya. Pakiramdam niya, wala pang lalaking hindi niya kayang paikutin....Habang maayos ang lahat at parang uma
Napatigil sandali si Chastain, bahagyang kunot-noo.Hindi na siya binigyan pa ng pagkakataon ni Daemon na magsalita pa ng kung ano at iniwanan siya ng isang malamig na linya: "Sa tingin mo ba may karapatan ka pang magsalita sa 'kin ngayon?"Pagkatapos ay diretso na siyang pumasok sa elevator.Sumunod agad si Zaldy kay Daemon. Nang matauhan si Chastain, pumasok na rin siya sa elevator. "Dahil pamilya ko ang may kagagawan nito, ako na ang bahala. Pero kapag gumalaw ka pa ulit, hindi na kasing dali ng dati ang mangyayari."Napangisi si Daemon. "Mas mabuti nga kung hindi na maayos ‘to. Problema na ng magandang 'to 'yon."Napahinto sandali si Chastain sa narinig… Bakit ba parang palagi siyang kinakabahan sa harap ni Daemon? Noon pa man, kilala si Chastain na pinaka-rebelde sa pamilya. Ilang taon na siyang lumalaban sa agos, pero sa huli, nakakulong pa rin siya sa sistema ng pamilya.Pero si Daemon, palaging may paraan para makatakas sa sistemang ‘yon. Kaya rin mataas ang tingin ng mga tao
Nang marinig ni Chester ang iyak ng ina niya, mas lalo siyang nagwala. Tinulak niya ito at sumigaw, “Bakit ka umiiyak?! Sino nagsabing wala na akong silbi?! Tumawag ka ng mga babae! Patutunayan ko sa inyong lahat na hindi ako inutil! Hahaha! Hindi ako inutil!”Halos matumba ang ina sa pagkakatulak. Pagkatayo niya, di na siya muling umiyak. Alam niyang mas lalo lang magagalit si Chester.Mayamaya, napansin ni Chester si Paris na nagtatago sa likod ng mga tao at ayaw lumapit.Bigla siyang sumigaw. “Paris! Lumapit ka rito! Bilis!”Nang marinig ang pangalan niya, halos manginig si Paris… Parang demonyo si Chester! Lahat ng lumapit sa kanya, parang kinakain ng buo!Pero wala siyang magawa… Andami ng matatandang miyembro ng pamilya Beltran sa paligid. Kahit kunwari lang, kailangan niyang lumapit.Kaya pinisil niya ang sarili niya nang malakas para lumabas ang luha, at lumapit sa kama habang umiiyak: “Bakit ganito ang nangyari… Bakit ganito… Master Chester, masakit ba…?”Pero imbes na maawa,
Chapter 68ISANG bungkos ng mga gulay na mukhang walang lasa ang nakahain sa tanghalian. Pagkakita pa lang ni Chastain, parang sumakit agad ang tiyan niya at nawalan siya ng gana.Si Patricia naman, kalmado lang sa pagkain. Alam niya kasing ang may-ari ng karinderyang ito ay mahilig magdagdag ng tubig habang nagluluto at matipid sa mantika, kaya ang “ginisa” ay parang pinakuluan lang.Ganito rin talaga ang kain niya dahil iniisip pa rin niyang magpapayat, at sinabihan din siya ng doktor na iwasan ang matatabang at maaanghang na pagkain. Mas okay na raw ang mga masustansyang gulay.Pero si Chastain ay normal na tao! Paano naman siya gaganahang kumain ng ganitong luto na parang nilaga lang? Kaya dalawang subo lang ng kanin ang nakain niya, sumuko na agad.Nakita ni Patricia ang itsura niyang parang mamamatay na sa gutom, kaya napabuntong-hininga ito at itinuro ang kabinet sa kusina gamit ang kanyang kutsara. “Naalala ko may bote ng chili oil d'yan. Kung sobrang wala talagang lasa sa'yo,
Sa wakas, luminga-linga si Chastain at tumigil ang tingin niya kay Patricia. “Kahit na parang ordinaryo at hindi kapansin-pansin ka sa paningin ng iba, para sa ’kin isa kang interesting na tao. Kaya handa akong maglaan ng oras para maging kaibigan ka. Kung tutulong ka man sa’kin sa hinaharap, nasa ‘yo na ‘yon.”Medyo natulala si Patricia.Ang salitang “kaibigan” ay parang isang luho para sa kanya. Ang buong buhay niya dati ay punong-puno ng mga taong minamaliit siya at gustong yurakan ang pagkatao niya.Ngayon lang siya nagsimulang magkaroon ng mga totoong kaibigan. Pero hindi rin siya sigurado kung totoo bang mabait sila sa kanya, o ginagamit lang siya para sa pansariling interes.Pero si Chastain yata ang unang nagsabi na gusto siyang maging kaibigan.Habang tulala pa si Patricia, hinawakan ni Chastain ang braso ni Patrick at binuhat ito sa likod niya. “Patricia, wag mo nang gawing komplikado pa ang pag-iisip sa’kin. Oo, may ambisyon ako, pero hindi ibig sabihin gusto kong agawin an
Chapter 67NGUMITI si Chastain ng bahagya. "Wala akong pakialam kung anong gulo meron kayo ng pamilya Alejandro. Basta, wala kang karapatan dito. Kung aalis ka, umalis ka na agad para hindi ka nakakaabala. Habang wala si Daemon, ako ang magpoprotekta sa babaeng 'to."Napakagat ng labi si Carmina sa inis, tinitigan si Chastain nang masama, at sa huli, napasipa siya sa lupa: "Hindi ko kalilimutan 'to!"Pagkatapos, tumalikod siya at naglakad papunta sa kanyang Maybach...Ang dalawa niyang tauhan ay napabagsak na ni Chastain, hindi man lang nakaporma o nakapalag.Sa huli, umalis si Carmina na halos nakakahiya, iniwan ang alikabok habang papalayo ang Maybach. Nakatingin pa rin si Patricia sa direksyong nilisan nito, tila tulala pa rin.Kahit na hindi talaga kaaya-aya si Carmina, totoo pa rin ang mga sinabi niya. Para bang tinamaan si Patricia sa pinakasensitibong parte ng damdamin niya.Tama... parang naging pabigat na lang talaga siya kay Daemon...Habang nag-iisip pa siya, bigla siyang t
Tahimik lang si Patricia, kagat labi. Paano niya malalaman?“Dahil hindi mo alam kung nasaan ka, at hindi mo alam ang lugar mo!” Sobrang linaw at diin ng bawat salitang binitiwan ng babae, parang gusto siyang durugin sa salita pa lang!Pero hindi umiwas ng tingin si Patricia, kalmado siyang tumingin pabalik: “sa labindalawang taon ng buhay ko, sobra na akong naging mabait. Ngayon naman, gusto ko na lang piliin sarili ko, hindi ba pwede iyon?”SLAP! Isa pang sampal mula sa kabila! Lalong naging matalim ang mga mata ng babae. “Akala mo ba may karapatan kang magsalita ng ganyan sa harap ko?!”Na-off guard si Patricia at nasampal ulit. Nainis na siya bigla. Ang babaeng ‘to bigla na lang sumulpot na parang baliw tapos nanampal pa nang walang dahilan. Pero alam ni Patricia na malakas ang koneksyon ng babaeng ‘to kaya pinilit na lang niyang pigilan ang inis niya, “Hindi ko alam kung sino ka, at hindi ko rin alam kung anong nagawa ko sa’yo, pero pwede bang kahit konti lang, igalang mo naman
Chapter 66HALATANG nabigla ang doktor sa sinabi ni Daemon, pero mabilis din nitong inayos ang sarili, hinila ang kwelyo ng kanyang polo at kalmadong nagsalita, “Walang magiging problema. Pwede mo na siyang iuwi bukas para makapagpahinga. Iwasan lang ang mga bawal kainin at uminom ng gamot sa tamang oras.”Hindi na nagsalita pa si Daemon sa doktor, tumingin na lang siya kay Patricia. “Sundin mo lang sinabi ng doktor. Gusto mo bang ma-ospital ka ulit?”Tahimik lang si Patricia… Bakit parang sinasabi ni Daemon na gusto pa niya mapunta sa ospital?Hinawakan ni Daemon ang ulo niya, parang pagod na pagod. “Hindi ko naman kayang bantayan ka palagi, kaya sana huwag ka nang gumawa ng kalokohan.”Napailing lang si Patricia sabay labas ng dila… Concern ba ‘to o pananakot?Pero sa huli, binawi ni Daemon ang kamay niya at tiningnan siya. “Pumasok ka na at magpahinga nang maaga.”Tumigil muna si Patricia, tapos tumango, “Sige.”Sa totoo lang, halata sa mga mata ni Daemon na parang ayaw pa niyang u
Minsan, ni si Daemon mismo, hindi na alam kung alin ang totoo at alin ang hindi, o kung sino ba talaga siya.Masyado nang komplikado ang mundo niya para unawain. Kahit ilang palapag lang ang inakyat nila, parang ang tagal nilang naglakad.Pagdating nila sa pinto, kinuha ni Patricia ang susi sa bag niya at binuksan ang pinto. Madilim sa loob, at tulog na ang tatay niya.Pagkalabas ni Patricia mula ospital, tinawagan niya ang tatay niya para sabihing may dinner siyang pupuntahan at huwag na siyang hintayin sa ospital—umuwi na lang at magpahinga.Tahimik siyang pumasok para 'di magising ang tatay niya. Pero nakita niyang natutulog pa rin ito sa reclining chair sa sala. Maayos ang bahay, malinis.Napansin din 'yon ni Daemon kaya medyo kumunot ang noo niya.Naalala niya nung pumunta siya sa ospital para bisitahin si Patricia. Pagkatapos no’n, nagdesisyon siyang huwag guluhin ang normal na buhay nito kaya pumayag muna siya sa alok ni Chastain—pansamantalang pakikisama para mapakalma si Mr.
Chapter 65HINDI talaga inakala ni Patricia na dadalhin siya ni Daemon dito… Diba sa mga nobela at palabas sa TV, dapat ang mga eksena ay sa magagandang lugar, may romantic setup, at maraming nakakakilig na linya?O kaya naman ay sa isang private na lugar kung saan madalas pumunta ang bida, tapos doon niya ibabahagi ang mga sikreto niya sa babae…Pero kabaligtaran ang ginawa ni Daemon.Dinala siya sa pinaka-pamilyar niyang lugar. Inisip pa nga niya na ihahatid lang siya nito pauwi sa apartment at aalis na. Pero kung iisipin, pinaalala ni Zaldy na kailangan siyang ibalik sa ospital… baka naman hindi niya nakalimutan, ‘no?Hindi bumaba ng kotse si Patricia, tumingin lang siya kay Daemon na parang nagtatanong gamit ang kanyang mga mata.Hindi rin bumaba si Daemon. Kinuha lang niya ang sigarilyo sa bulsa at sinindihan. Tumingin siya sa mga gusaling naaninag lang sa dilim. Ang dim na ilaw ng streetlamp ay tumama sa mukha niya, at doon nakita ang lungkot at parang pagod na pagod siyang tao…
Napansin ni Patricia na nakatitig sa kanya si Daemon habang wala sa sarili, kaya umiwas siya ng tingin, medyo nahihiya. Tapos, mahina niyang tinanong, halos hindi niya na marinig ang sarili niya, “Ahm… okay lang ba talaga ‘yung sagot-sagot mo sa lolo mo?”Ngumiti si Daemon, “Ano sa tingin mo?”Hindi nakaimik si Patricia. Habang tinitingnan ang ngiti ni Daemon, pakiramdam niya mas lalong may masamang mangyayari kapag kinontra mo siya.Alam ni Daemon na wala siyang maisasagot, kaya tinaasan niya ng balikat. “Wala ka rin namang magagawa sa mga ‘to. Mas mabuti pa, magpalit ka muna ng damit.”Nang marinig niya ‘yun, doon lang niya naramdaman na nilalamig pala siya. Napahatsing siya bigla.Tumawag si Daemon at pumasok si Zaldy. Pagkakita niya kay Patricia na parang basang sisiw at kay Daemon na mukhang pagod na pagod, nagulat siya. “Wala ba talagang nangyari sa inyo?”Tumawa si Daemon. “Ano sa tingin mo dapat ang nangyari?”Agad na iniba ni Zaldy ang ekspresyon niya, tapos ngumiti ng parang