21 chapters to go ~ bukas na po uli. sana di na ako busy para maagad ko na tong updates. salamat sa mga nagbabasa mwaaah —Twinkle ✨
SINALINAN ng dugo si Chlyrus dahil sobrang dami na palang dugo na nawala rito. The meeting was halted because of Chlyrus' plight and instead they guarded him. Chlyrus woke up the next day and the first thing he did was to make them swear an oath to not hurt Ashianna. Dahil doon, nainis si Serena at kahit mahina pa si Chlyrus, hind niya napigilan na magsalita rito. “You're still thinking about her welfare when you're lying here? Hulaan ko, siya ang bumaril sa 'yo kaya may gunshot wound ka, ano? I know how powerful you are when it comes to combat skills, Chlyrus! Kaya hindi ako maniniwala na ganoon lang ay nasaktan ka! Hinayaan mo ba siyang saktan ka? Sa 'yo na rin nanggaling na kasabwat niya ang RLS! Isa siyang kalaban pero gusto mo pa rin siyang protektahan? Are you still sane?”“She's still my wife,” mahina ngunit seryosong ani Chlyrus. Naiinis na tumingin naman si Serena sa pinsan. “Pero hindi na asawa ang turing niya sa 'yo! She hurt you and you just let her! Hindi ako payag na
“WHAT'S your dream job in the future, Chiles?” tanong ni Hanni habang nag-aayos ng breakfast ng mga bata. Kasama niya ngayon si Chiles at Lavender na pinagbilin sandali sa kanya ni Serena. Si Yvette na anak niya naman ay kasama si Yves na nag-aaral sa study room. They're living in the suburban area. Hindi kalayuan sa metro manila pero hindi rin naman style probinsya. Simula noong magkaaminan sila ni Yves ng totoong naraeamy nila sa isa't isa, nag-file siya ng indefinite leave sa HQ para mapagtuonan na ng pansin ang pamilyang unti-unti nilang binubuo ni Yves. Parang resignation na rin iyon, wala lang formality. Mabuti na lang at pumayag ang HQ dahil si Chlyrus ang nag-approve ng leave niya. Nagtaas ng ulo si Chiles mula sa pagkakayuko dahil nagkukulay na ito ngayon sa drawing book na kaharap. Katabi naman nito ang pinsan na si Lavender na tahimik na nagsa-swipe sa tablet. “My dleam job?” anito, may hangin na lumalabas sa bibig nito dahil bungi ang harapang ngipin ni Chiles. Nabungi
AGAINST THE DOCTOR'S advice, nagpumilit si Chlyrus na sumama kay Serena, Kevin, at ilan pang agents na pupuntahan ang location na naka-tag sa distress message ni Hanni. Agad na nag-drive si Dace ng customized van na gamit ng mga agents. They even brought their firearms and some equipment that they can use if there are people who were there. Inabot siguro sila Serena ng kulang isang oras dahil may kalayuan ang area ni Hanni sa HQ. Even if they took a shortcut, it also took time. Nang makarating sila sa bahay ni Hanni, tahimik na paligid ang sumalubong kay Serena na nagpabilis ng tibok ng puso niya. Alam niyang hindi mali ang binigay na address ni Hanni kaya isa lang ang ibig sabihin noon. Maaaring nakaalis na ang mga taong sumugod kila Hanni. “K-Kevin. What if something happens to them? Iyong anak natin, Kevin…”Kevin held her clammy hands and intertwined it with him. “D-Don't think like that. Let's pray they're safe.”Halata rin ang kaba sa boses ni Kevin ngunit pinatatatag nito a
AFTER BRINGING Yves and the two children to the hospital, bumalik si Serena at Kevin bahay ni Hanni. Naiwan sila Dace at ang iba pang agents para magbantay. Chiles and Yvette were out of danger while Yves is barely alive. Yves is still fighting for his life and even though they wanted to stay at the hospital to make sure he's safe, Serena and Kevin wanted to investigate what happened to Hanni and Lavender. Si Chlyrus, gusto mang sumama, hindi na pumayag pa ang HQ maging si Chloe na ina nito. Nakakulong ngayon si Chlyrus sa HQ at naka-hospital arrest ito dahil nagpapagaling pa rin ito sa tinamong gunshot wound. And honestly, Serena couldn't bear to be with Chlyrus right now. Ayaw man niyang sisihin ang pinsan, kapag naaalala niya ang sinapit ng anak at ng iba pa sa kamay ng RLS at naaalala niya rin na may kinalaman ang ex-wife ni Chlyrus sa organisasyon na iyon, namumuo ang galit sa sistema niya. Malaking bahagi ng buhay niya si Chlyrus dahil isa ito sa taong tumulong sa kanya noong
“MAMA! DADA! Help! I'm scared!”Hirap na hirap magpigil ng luha si Serena upang hindi lumabo ang mga mata niya habang nanonood pa rin. Pero si Kevin na katabi niya, napaiwas na ito ng tingin at yumakap sa kanya at niyuko ang ulo sa balikat niya. Ramdam kaagad ni Serena ang pagkabasa ng balikat dahil sa pag-iyak ni Kevin. “Our son is calling for us but we're nowhere to be found. He's scared but we're not there for him. I'm useless… I should be here but I wasn't…”Hindi kayang magsalita ni Serena dahil malakas na hagulhol ang lalabas sa bibig niya kung iyon ang gagawin niya. Pinanatili niya ang mga mata sa screen.Pagkasabi ng lalaki na ipapapatáy nito si Yves, agad kumawala si Hanni, inagaw ang baril ng taong may hawak rito at binaril ang mga taong may hawak kay Yves. Doon nagkagulo. Hanni also shot the people who held the children and told them to run and hide away. Mabilis ding kumilos ang mga tauhan ng lalaking nagsabing ama ito ni Hanni. Sinubukan nitong hulihin ang mga batang tum
NANG MA-RETRIEVE lahat ng laman ng mga camera na nakolekta ay agad na bumalik si Serena at Kevin sa HQ at dumiretso sila sa ospital sa ibaba noon. Binisita nila si Chiles at maayos naman daw ang lagay ng bata, hindi malalim ang pagkakabaon ng bala na tumama sa dibdíb nito. Mabuti at daplis lang ang nangyari; dahil kung sa likod ang tama nito, malaki ang tsansa na nawalan ng buhay si Chiles. Si Yvette ay may tama ng bala sa braso kaya naka-cast ang bata. Si Yves naman ay ligtas na rin mula sa peligro ngunit comatose pa rin ito. Tinamaan kasi ito ng bala sa ulo bukod pa sa ibang tama ng baril dito kaya't inoperahan. Ilang beses na muntikan itong mamatay ngunit lumaban si Yves kaya't buhay pa rin ito. Sa mga nakalap na footage nila Serena, nakita nila na dinala nga si Lavender at Hanni ng ama ni Hanni at ng mga tauhan nito. Ni-run nila sa system ang mukha nito at doon nila nalaman na dati itong mataas na myembro ng RLS. Bumalik din si Helios galing sa Isla noong malaman nito ang nangy
HINDI MUNA sinabi ni Serena ang nangyari kay Dahu dahil masyado pang sariwa ang alaala ni Chiles. Baka mag-breakdown ang bata at mas lalong lumala ang kalagayan nito. Chiles' mind is too delicate right now and they don't want to trigger his trauma and make him remember what happened. Pero hindi rin naman ililihim ni Serena ang nangyari kay Dahu. Ang gagawin nila ay uunti-untihin ang lahat. When Chiles was calm, Serena and Kevin gently asked him how Dahu got there. Sinabi ni Chiles na sinama nito si Dahu sa bahay ni Hanni dahil nakikita ni Chiles na malungkot ang tigre. Dahil suburban ang area nila Hanni at malawak ang likod bahay at malayo naman ang mga kapitbahay, malayang makakagala sa likod bahay si Dahu. Pagkatapos noon, tinanong muli ni Chiles kung nasaan si Dahu ngunit iniba ni Serena ang usapan. Sinabi niya sa anak na maayos ang lagay ni Yvette at Yves habang si Lavender at Hanni ay hinahanap pa rin nila. Nawala nga sa isip ni Chiles si Dahu at kinumusta nito ang lahat haban
AGAD na pumunta si Serena at Kevin kay Chiles dahil nag-aalala sila sa anak. Nakarating kaagad sila sa hospital room ni Chiles at naabutan nga nilang halos sumigaw na ito habang umiiyak. Pinapakalma ito ng mga nurse. Noong nagawi ang tingin ni Chiles sa may pinto at nakita si Serena at Kevin, tumigil ito ngunit binuka ang dalawang kamay; gustong yumakap sa kanila. Naunahan ni Kevin si Serena at marahan nitong binuhat si Chiles at mabilis naman na yumakap pabalik si Chiles sa ama at binaon ang ulo sa gilid ng leeg ni Kevin. Kita ang paghibi ni Chiles dahil sa sobra nitong pag-iyak. Nasaktan si Serena sa nakitang ginagawi ni Chiles kaya lumapit din siya sa anak at hinaplos ang likod nito. Kumalma rin naman si Chiles at hindi naman tinurukan ng pampakalma si Chiles dahil hindi siya pumayag. Nang tatlo na lang muli sila sa kwarto, umupo si Kevin sa kama at saka hinarap si Chiles na sinisinok-sinok pa dahil sa sobrang pag-iyak. “Why are you crying? Are you hurt?”Umiling si Chiles. “I-I
Nang marinig ni Chester ang iyak ng ina niya, mas lalo siyang nagwala. Tinulak niya ito at sumigaw, “Bakit ka umiiyak?! Sino nagsabing wala na akong silbi?! Tumawag ka ng mga babae! Patutunayan ko sa inyong lahat na hindi ako inutil! Hahaha! Hindi ako inutil!”Halos matumba ang ina sa pagkakatulak. Pagkatayo niya, di na siya muling umiyak. Alam niyang mas lalo lang magagalit si Chester.Mayamaya, napansin ni Chester si Paris na nagtatago sa likod ng mga tao at ayaw lumapit.Bigla siyang sumigaw. “Paris! Lumapit ka rito! Bilis!”Nang marinig ang pangalan niya, halos manginig si Paris… Parang demonyo si Chester! Lahat ng lumapit sa kanya, parang kinakain ng buo!Pero wala siyang magawa… Andami ng matatandang miyembro ng pamilya Beltran sa paligid. Kahit kunwari lang, kailangan niyang lumapit.Kaya pinisil niya ang sarili niya nang malakas para lumabas ang luha, at lumapit sa kama habang umiiyak: “Bakit ganito ang nangyari… Bakit ganito… Master Chester, masakit ba…?”Pero imbes na maawa,
Chapter 68ISANG bungkos ng mga gulay na mukhang walang lasa ang nakahain sa tanghalian. Pagkakita pa lang ni Chastain, parang sumakit agad ang tiyan niya at nawalan siya ng gana.Si Patricia naman, kalmado lang sa pagkain. Alam niya kasing ang may-ari ng karinderyang ito ay mahilig magdagdag ng tubig habang nagluluto at matipid sa mantika, kaya ang “ginisa” ay parang pinakuluan lang.Ganito rin talaga ang kain niya dahil iniisip pa rin niyang magpapayat, at sinabihan din siya ng doktor na iwasan ang matatabang at maaanghang na pagkain. Mas okay na raw ang mga masustansyang gulay.Pero si Chastain ay normal na tao! Paano naman siya gaganahang kumain ng ganitong luto na parang nilaga lang? Kaya dalawang subo lang ng kanin ang nakain niya, sumuko na agad.Nakita ni Patricia ang itsura niyang parang mamamatay na sa gutom, kaya napabuntong-hininga ito at itinuro ang kabinet sa kusina gamit ang kanyang kutsara. “Naalala ko may bote ng chili oil d'yan. Kung sobrang wala talagang lasa sa'yo,
Sa wakas, luminga-linga si Chastain at tumigil ang tingin niya kay Patricia. “Kahit na parang ordinaryo at hindi kapansin-pansin ka sa paningin ng iba, para sa ’kin isa kang interesting na tao. Kaya handa akong maglaan ng oras para maging kaibigan ka. Kung tutulong ka man sa’kin sa hinaharap, nasa ‘yo na ‘yon.”Medyo natulala si Patricia.Ang salitang “kaibigan” ay parang isang luho para sa kanya. Ang buong buhay niya dati ay punong-puno ng mga taong minamaliit siya at gustong yurakan ang pagkatao niya.Ngayon lang siya nagsimulang magkaroon ng mga totoong kaibigan. Pero hindi rin siya sigurado kung totoo bang mabait sila sa kanya, o ginagamit lang siya para sa pansariling interes.Pero si Chastain yata ang unang nagsabi na gusto siyang maging kaibigan.Habang tulala pa si Patricia, hinawakan ni Chastain ang braso ni Patrick at binuhat ito sa likod niya. “Patricia, wag mo nang gawing komplikado pa ang pag-iisip sa’kin. Oo, may ambisyon ako, pero hindi ibig sabihin gusto kong agawin an
Chapter 67NGUMITI si Chastain ng bahagya. "Wala akong pakialam kung anong gulo meron kayo ng pamilya Alejandro. Basta, wala kang karapatan dito. Kung aalis ka, umalis ka na agad para hindi ka nakakaabala. Habang wala si Daemon, ako ang magpoprotekta sa babaeng 'to."Napakagat ng labi si Carmina sa inis, tinitigan si Chastain nang masama, at sa huli, napasipa siya sa lupa: "Hindi ko kalilimutan 'to!"Pagkatapos, tumalikod siya at naglakad papunta sa kanyang Maybach...Ang dalawa niyang tauhan ay napabagsak na ni Chastain, hindi man lang nakaporma o nakapalag.Sa huli, umalis si Carmina na halos nakakahiya, iniwan ang alikabok habang papalayo ang Maybach. Nakatingin pa rin si Patricia sa direksyong nilisan nito, tila tulala pa rin.Kahit na hindi talaga kaaya-aya si Carmina, totoo pa rin ang mga sinabi niya. Para bang tinamaan si Patricia sa pinakasensitibong parte ng damdamin niya.Tama... parang naging pabigat na lang talaga siya kay Daemon...Habang nag-iisip pa siya, bigla siyang t
Tahimik lang si Patricia, kagat labi. Paano niya malalaman?“Dahil hindi mo alam kung nasaan ka, at hindi mo alam ang lugar mo!” Sobrang linaw at diin ng bawat salitang binitiwan ng babae, parang gusto siyang durugin sa salita pa lang!Pero hindi umiwas ng tingin si Patricia, kalmado siyang tumingin pabalik: “sa labindalawang taon ng buhay ko, sobra na akong naging mabait. Ngayon naman, gusto ko na lang piliin sarili ko, hindi ba pwede iyon?”SLAP! Isa pang sampal mula sa kabila! Lalong naging matalim ang mga mata ng babae. “Akala mo ba may karapatan kang magsalita ng ganyan sa harap ko?!”Na-off guard si Patricia at nasampal ulit. Nainis na siya bigla. Ang babaeng ‘to bigla na lang sumulpot na parang baliw tapos nanampal pa nang walang dahilan. Pero alam ni Patricia na malakas ang koneksyon ng babaeng ‘to kaya pinilit na lang niyang pigilan ang inis niya, “Hindi ko alam kung sino ka, at hindi ko rin alam kung anong nagawa ko sa’yo, pero pwede bang kahit konti lang, igalang mo naman
Chapter 66HALATANG nabigla ang doktor sa sinabi ni Daemon, pero mabilis din nitong inayos ang sarili, hinila ang kwelyo ng kanyang polo at kalmadong nagsalita, “Walang magiging problema. Pwede mo na siyang iuwi bukas para makapagpahinga. Iwasan lang ang mga bawal kainin at uminom ng gamot sa tamang oras.”Hindi na nagsalita pa si Daemon sa doktor, tumingin na lang siya kay Patricia. “Sundin mo lang sinabi ng doktor. Gusto mo bang ma-ospital ka ulit?”Tahimik lang si Patricia… Bakit parang sinasabi ni Daemon na gusto pa niya mapunta sa ospital?Hinawakan ni Daemon ang ulo niya, parang pagod na pagod. “Hindi ko naman kayang bantayan ka palagi, kaya sana huwag ka nang gumawa ng kalokohan.”Napailing lang si Patricia sabay labas ng dila… Concern ba ‘to o pananakot?Pero sa huli, binawi ni Daemon ang kamay niya at tiningnan siya. “Pumasok ka na at magpahinga nang maaga.”Tumigil muna si Patricia, tapos tumango, “Sige.”Sa totoo lang, halata sa mga mata ni Daemon na parang ayaw pa niyang u
Minsan, ni si Daemon mismo, hindi na alam kung alin ang totoo at alin ang hindi, o kung sino ba talaga siya.Masyado nang komplikado ang mundo niya para unawain. Kahit ilang palapag lang ang inakyat nila, parang ang tagal nilang naglakad.Pagdating nila sa pinto, kinuha ni Patricia ang susi sa bag niya at binuksan ang pinto. Madilim sa loob, at tulog na ang tatay niya.Pagkalabas ni Patricia mula ospital, tinawagan niya ang tatay niya para sabihing may dinner siyang pupuntahan at huwag na siyang hintayin sa ospital—umuwi na lang at magpahinga.Tahimik siyang pumasok para 'di magising ang tatay niya. Pero nakita niyang natutulog pa rin ito sa reclining chair sa sala. Maayos ang bahay, malinis.Napansin din 'yon ni Daemon kaya medyo kumunot ang noo niya.Naalala niya nung pumunta siya sa ospital para bisitahin si Patricia. Pagkatapos no’n, nagdesisyon siyang huwag guluhin ang normal na buhay nito kaya pumayag muna siya sa alok ni Chastain—pansamantalang pakikisama para mapakalma si Mr.
Chapter 65HINDI talaga inakala ni Patricia na dadalhin siya ni Daemon dito… Diba sa mga nobela at palabas sa TV, dapat ang mga eksena ay sa magagandang lugar, may romantic setup, at maraming nakakakilig na linya?O kaya naman ay sa isang private na lugar kung saan madalas pumunta ang bida, tapos doon niya ibabahagi ang mga sikreto niya sa babae…Pero kabaligtaran ang ginawa ni Daemon.Dinala siya sa pinaka-pamilyar niyang lugar. Inisip pa nga niya na ihahatid lang siya nito pauwi sa apartment at aalis na. Pero kung iisipin, pinaalala ni Zaldy na kailangan siyang ibalik sa ospital… baka naman hindi niya nakalimutan, ‘no?Hindi bumaba ng kotse si Patricia, tumingin lang siya kay Daemon na parang nagtatanong gamit ang kanyang mga mata.Hindi rin bumaba si Daemon. Kinuha lang niya ang sigarilyo sa bulsa at sinindihan. Tumingin siya sa mga gusaling naaninag lang sa dilim. Ang dim na ilaw ng streetlamp ay tumama sa mukha niya, at doon nakita ang lungkot at parang pagod na pagod siyang tao…
Napansin ni Patricia na nakatitig sa kanya si Daemon habang wala sa sarili, kaya umiwas siya ng tingin, medyo nahihiya. Tapos, mahina niyang tinanong, halos hindi niya na marinig ang sarili niya, “Ahm… okay lang ba talaga ‘yung sagot-sagot mo sa lolo mo?”Ngumiti si Daemon, “Ano sa tingin mo?”Hindi nakaimik si Patricia. Habang tinitingnan ang ngiti ni Daemon, pakiramdam niya mas lalong may masamang mangyayari kapag kinontra mo siya.Alam ni Daemon na wala siyang maisasagot, kaya tinaasan niya ng balikat. “Wala ka rin namang magagawa sa mga ‘to. Mas mabuti pa, magpalit ka muna ng damit.”Nang marinig niya ‘yun, doon lang niya naramdaman na nilalamig pala siya. Napahatsing siya bigla.Tumawag si Daemon at pumasok si Zaldy. Pagkakita niya kay Patricia na parang basang sisiw at kay Daemon na mukhang pagod na pagod, nagulat siya. “Wala ba talagang nangyari sa inyo?”Tumawa si Daemon. “Ano sa tingin mo dapat ang nangyari?”Agad na iniba ni Zaldy ang ekspresyon niya, tapos ngumiti ng parang