Sori kung ito lang kinaya ng powers ko. From 7am class to afternoon kasi ang sched ko tapos nag-iwan ang prof namin ng napakaraming gawain kaya ipipilit ko sa oras ko ang updates. Hopefully, matapos ko kaagad ang maraming powerpoints presentation para marami akong updates. Salamat sa pagbabasa, everyone. Every comment n'yo po ay binabasa ko kaya malaking bagay sa akin kapag may comments at review kayo ng novel na ito. Doon ko kasi nalalaman ang insights ninyo. Again, thank you for reading my novel. —Twinkle ×
MABILIS na tinulak ni Cinder si Kevin noong nakahuma siya. Hindi niya inaasahan na ganito ang gagawin nito sa kanya! Kahit naman crush niya ang lalaki, hindi pa rin tama 'to, ah! “W-Why did you kíss me? Hoy!”Imbes na sagutin, umiling si Kevin, may ngiti pa rin sa labi. Nainis si Cinder sa klase ng pagngiti nito, kaya ang ginawa niya tinulak niya palabas si Kevin. “H-Hey,” marahang sita ni Kevin sa kanya pero patuloy siya sa pagtulak dito. Noong makalabas si Kevin, pabalagbag niyang sinara ang pinto at sumandal doon. Sinapo niya ang dibdíb dahil napakabilis ng tibok ng kanyang puso. Shít na 'yan! Bakit ang bilis naman ng Kevin na iyon! Nakahalik kaagad sa kanya! Nakakabigla! Napabuga nang hininga si Cinder at napalingon sa pinto na pagitan nila ni Kevin. Saka niya naalala na nandito siya sa kwarto ni Kevin. Napangiwi na lang siya sa reyalisasyon. Pinalayas niya ba naman iyong mismong may-ari ng kwarto at ito siya, bodyguard nito na nasa mismong Master's bedroom. Hindi naman siya
NATAPOS magluto si Kevin at noong silipin niya ang oras sa grandfather's wall clock na nasa gilid ng living room, malapit na palang mag-alas otso ng gabi. Pagkatapos niyang kumuha ng ilang gamit sa kwarto, muli kasi siyang sinaraduhan ni Cinder ng pinto at nagkulong na ito roon. Natatawang iniling ni Kevin ang ulo at dahil pumasok sa isipan niya ang mukha ni Cinder na namimilog ang mga mata at namumula ang magkabilang pisngi. He wants to poke those lovely cheeks but he knew that she'll be mad. Ganoon na ganoon pa naman si Serena dati; galit kapag dinudutdot niya ang pisngi nito. Naghubad si Kevin ng cooking apron, sinampay iyon sa hook rack, at hinanda na ang pagkain para maaya na si Cinder kumain. Nang matapos, umakyat siya sa second floor, nagtungo sa kwarto, at kumatok doon. Nakailang katok si Kevin bago marahang bumukas ang pinto at sumungaw roon ang magandang mukha ni Cinder. Ngumiti si Kevin noong makita ito. He actually wanted to reach out and caress her cheeks but he held b
PAPATULOG na si Cinder noong maka-receive siya ng alert message mula sa HQ. Noong silipin, nanlaki ang mga mata niya noong mabasa ang nasa screen ng phone. Agent Chiron is back and now, he got hold of Chiles and that moron is training her son to use short knives! Napamura si Cinder dahil may naka-attach pang video sa dulo ng message at noong i-play niya, nakita niya ang anak na tuwang-tuwa ngang naglalaro ng mga kutsilyó! Mabilis siyang nag-text kay Hyan para magpasundo dahil wala siyang dalang sasakyan noong pumunta rito. Pagbalik niya mamaya rito, dadalhin niya ang big bike para hindi na siya mang-abala pa sa susunod. Sinilip niya ang oras at malapit na palang tumuntong ng alas doce ng gabi. Sa tingin naman niya at tulog na si Kevin kaya mabilisan siyang nagbihis ng suit, nilibot ng tingin ang buong lugar at nakita niya ang nakapinid na pinto ng balkonahe. Binuksan niya ang pinto at sumalubong sa kanya ang malamig na simoy ng hangin. Napahigop si Cinder ng hangin at marahas na bi
PARA pigilan si Gideon sa balak nitong pag-alis, hinatak ni Cinder ang overcoat na suot nito kaya nahinto si Gideon. Alam kasi ni Cinder na hindi nagbibiro ang lalaking 'to. Sa lahat ng pinsan niya, ito ang pinakamainitin ang ulo at alam niyang nag-init ang ulo nito noong marinig ang pangalan ni Kevin. “Teka nga, bakit ba galit ka kay Kevin? Hindi ka naman inaano ng tao! And he's my subject so don't lay your hands on him.”Hinubad ni Gideon ang coat na nasa katawan nito kaya iyon na lang ang natira na hawak ni Cinder. Ang tanging suot lang ni Gideon ay white shirt at pantalon. Umikot si Gideon at mariing tumitig kay Cinder. “I just hate the guts of that man. Masama ba iyon? And what was Chlyrus thinking of assigning you to that fúcker? Kahit siya ang boss dito, masasapak ko 'ata siya!”“Really?”Pareho silang napalingon noong nakita nilang nakasandal si Chlyrus sa hamba ng pinto at pinanonood pala sila ng taong ito. Inis na hinarap ito ni Gideon at tinuro pa si Cinder. “Why did you
“SAAN ka galing?” ulit na tanong ni Kevin. Lumikot ang mata ni Cinder, nag-iisip ng idadahilan. Bumaba ang tingin niya sa bitbit na pagkain at nakaisip siya ng palusot. Tinaas niya ang dala-dalang plastic bag at inalog-alog iyon. “Ano kasi, Boss Kevin, nagutom ako kaya bumili ako ng pagkain.”Tumaas ang kilay ni Kevin. “Really? Bibili ka lang ng pagkain, tumakas ka pa? Kung hindi kita nakilala, iisipin kong akyat-bahay ka.”“Ha? Anong akyat-bahay?”“Nakita ko kung paano ka sumampa ng bakod, Miss Fuentes. Did you enjoy climbing over the wall?”Napakamot si Cinder sa ulo at hindi alam kung paano lulusot dahil nasukol na siya. Ano ba naman kasi, bakit parang patay ang pakiramdam niya kapag si Kevin ang nasa paligid? “Cinder,” tawag muli sa kanya ni Kevin noong mapansin nitong lumilipad ang isip niya. “Yes, Boss?” aniyang nakangiti, konti na lang mag-bi-beautiful eyes pa siya. “Quit calling me boss. Just address me as Kevin. Ipaliwanag mo kung bakit ka umalis. Looking like that? Weari
TATAYO sana ang lalaki noong apakan ni Cinder ang dibdíb nito nang mariin. Napaigik ang lalaki dahil ramdam nito ang pagbaon ng heels ng boots na suot ni Cinder. “H-Hey, help me here!” anito sa mga kasama. “C-Call the security!” anang kaibigan ni Connor habang nakatingin kay Cinder. Sinubukan nitong lumapit sa kanya ngunit humarang naman si Kevin. “Don't you fúcking touch her!”“Pero, Xavier, he attacked Connor!”“Connor deserves it,” sagot ni Kevin. Napanganga ang taong mga nakarinig. Lumapit naman si Kevin kay Cinder at pinulupot nito ang braso sa beywang ni Cinder. Nangilabot ang buong katawan ni Cinder dahil doon at halos mapatalon siya. Nawala rin ang bagsik sa mukha niya at namumula ang magkabilang pisngi na hinarap si Kevin. “Iyong kamay mo, oy,” mahina niyang sita rito. Inalis naman ni Kevin ang kamay sa beywang niya ngunit ngumiti muna ito nang pagkatamis-tamis sa kanya. 'Yan, diyan ito magaling! Alam na alam yata ni Kevin na kahinaan niya ang ngiti nito kaya panay gan
HIRAP NA HIRAP na dinala ni Cinder sa maliit na kwarto na nasa loob din ng opisina na iyon. Wala pa ring malay si Kevin. Inihiga ito ni Cinder sa pang-isahang kama at napansin niya na bakas pa rin ang natuyong luha sa pisngi ni Kevin. Napabuga siya ng hangin at naghanap ng tissue. Mabuti na lang at mayroon sa office ni Kevin ng tissue box. Lumapit siya kay Kevin, umupo sa gilid ng kama at maingat na pinunasan ang mukha nito. Mabigat pa rin ang loob niya nang maisip na umiyak ito. Hindi niya inaasahan na iiyak si Kevin noong i-deny niya rito na hindi siya si Serena. Malamang ay apektado pa rin ito sa pagkawala ng asawa. Sa narinig niya ay namatáy ito sa aksidente at coping mechanism siguro ni Kevin na maniwala na hindi pa pátay ang babae. At noong makita siya nito, naisip nito si Serena. Pero kahit na. She's Cinder now. Hindi siya si Serena. Dapat maintindihan iyon ni Kevin. Nakailang buntong-hininga na siguro si Serena habang minamasdan si Kevin. Inayos niya ito at hindi maiwasan
NAGLAKAD si Helia patungo sa kotse at kumatok sa bintana noon. Hindi nito alam na si Cinder na ang nasa driver's seat kaya napangisi si Cinder. She rolled down the window and showed her face to this woman. Nakangiting nakasalubong ang mukha ni Helia habang hinihintay na makita si Kevin ngunit mabilis na nabura iyon at napalitan ng pagkaputla noong makita kung sino ang kaharap. “W-Who are you? Where's Xavier?”Xavier? Hah? Lumingon si Cinder kay Kevin. “Ikaw ba ang tinatawag nitong Xavier?”Hindi nagsalita si Kevin at matalim na tinapunan ng tingin ang direksyon ni Helia. Mukhang ito nga ang tinutukoy ng babae dahil second name iyon ni Kevin. “I said, where's Xavier? Who are you?! Why are you inside his car?”Hindi sinagot ni Cinder ang tanong ni Helia. Nirolyo niya pataas ang bintana ng kotse at naghahanda na sanang i-U Turn ang sasakyan noong may humarang pa muli na isang sasakyan sa likuran nila. Trapped sila at muntik ni Cinder hampasin ang manibela sa inis. She's not vigilant
Nang marinig ni Chester ang iyak ng ina niya, mas lalo siyang nagwala. Tinulak niya ito at sumigaw, “Bakit ka umiiyak?! Sino nagsabing wala na akong silbi?! Tumawag ka ng mga babae! Patutunayan ko sa inyong lahat na hindi ako inutil! Hahaha! Hindi ako inutil!”Halos matumba ang ina sa pagkakatulak. Pagkatayo niya, di na siya muling umiyak. Alam niyang mas lalo lang magagalit si Chester.Mayamaya, napansin ni Chester si Paris na nagtatago sa likod ng mga tao at ayaw lumapit.Bigla siyang sumigaw. “Paris! Lumapit ka rito! Bilis!”Nang marinig ang pangalan niya, halos manginig si Paris… Parang demonyo si Chester! Lahat ng lumapit sa kanya, parang kinakain ng buo!Pero wala siyang magawa… Andami ng matatandang miyembro ng pamilya Beltran sa paligid. Kahit kunwari lang, kailangan niyang lumapit.Kaya pinisil niya ang sarili niya nang malakas para lumabas ang luha, at lumapit sa kama habang umiiyak: “Bakit ganito ang nangyari… Bakit ganito… Master Chester, masakit ba…?”Pero imbes na maawa,
Chapter 68ISANG bungkos ng mga gulay na mukhang walang lasa ang nakahain sa tanghalian. Pagkakita pa lang ni Chastain, parang sumakit agad ang tiyan niya at nawalan siya ng gana.Si Patricia naman, kalmado lang sa pagkain. Alam niya kasing ang may-ari ng karinderyang ito ay mahilig magdagdag ng tubig habang nagluluto at matipid sa mantika, kaya ang “ginisa” ay parang pinakuluan lang.Ganito rin talaga ang kain niya dahil iniisip pa rin niyang magpapayat, at sinabihan din siya ng doktor na iwasan ang matatabang at maaanghang na pagkain. Mas okay na raw ang mga masustansyang gulay.Pero si Chastain ay normal na tao! Paano naman siya gaganahang kumain ng ganitong luto na parang nilaga lang? Kaya dalawang subo lang ng kanin ang nakain niya, sumuko na agad.Nakita ni Patricia ang itsura niyang parang mamamatay na sa gutom, kaya napabuntong-hininga ito at itinuro ang kabinet sa kusina gamit ang kanyang kutsara. “Naalala ko may bote ng chili oil d'yan. Kung sobrang wala talagang lasa sa'yo,
Sa wakas, luminga-linga si Chastain at tumigil ang tingin niya kay Patricia. “Kahit na parang ordinaryo at hindi kapansin-pansin ka sa paningin ng iba, para sa ’kin isa kang interesting na tao. Kaya handa akong maglaan ng oras para maging kaibigan ka. Kung tutulong ka man sa’kin sa hinaharap, nasa ‘yo na ‘yon.”Medyo natulala si Patricia.Ang salitang “kaibigan” ay parang isang luho para sa kanya. Ang buong buhay niya dati ay punong-puno ng mga taong minamaliit siya at gustong yurakan ang pagkatao niya.Ngayon lang siya nagsimulang magkaroon ng mga totoong kaibigan. Pero hindi rin siya sigurado kung totoo bang mabait sila sa kanya, o ginagamit lang siya para sa pansariling interes.Pero si Chastain yata ang unang nagsabi na gusto siyang maging kaibigan.Habang tulala pa si Patricia, hinawakan ni Chastain ang braso ni Patrick at binuhat ito sa likod niya. “Patricia, wag mo nang gawing komplikado pa ang pag-iisip sa’kin. Oo, may ambisyon ako, pero hindi ibig sabihin gusto kong agawin an
Chapter 67NGUMITI si Chastain ng bahagya. "Wala akong pakialam kung anong gulo meron kayo ng pamilya Alejandro. Basta, wala kang karapatan dito. Kung aalis ka, umalis ka na agad para hindi ka nakakaabala. Habang wala si Daemon, ako ang magpoprotekta sa babaeng 'to."Napakagat ng labi si Carmina sa inis, tinitigan si Chastain nang masama, at sa huli, napasipa siya sa lupa: "Hindi ko kalilimutan 'to!"Pagkatapos, tumalikod siya at naglakad papunta sa kanyang Maybach...Ang dalawa niyang tauhan ay napabagsak na ni Chastain, hindi man lang nakaporma o nakapalag.Sa huli, umalis si Carmina na halos nakakahiya, iniwan ang alikabok habang papalayo ang Maybach. Nakatingin pa rin si Patricia sa direksyong nilisan nito, tila tulala pa rin.Kahit na hindi talaga kaaya-aya si Carmina, totoo pa rin ang mga sinabi niya. Para bang tinamaan si Patricia sa pinakasensitibong parte ng damdamin niya.Tama... parang naging pabigat na lang talaga siya kay Daemon...Habang nag-iisip pa siya, bigla siyang t
Tahimik lang si Patricia, kagat labi. Paano niya malalaman?“Dahil hindi mo alam kung nasaan ka, at hindi mo alam ang lugar mo!” Sobrang linaw at diin ng bawat salitang binitiwan ng babae, parang gusto siyang durugin sa salita pa lang!Pero hindi umiwas ng tingin si Patricia, kalmado siyang tumingin pabalik: “sa labindalawang taon ng buhay ko, sobra na akong naging mabait. Ngayon naman, gusto ko na lang piliin sarili ko, hindi ba pwede iyon?”SLAP! Isa pang sampal mula sa kabila! Lalong naging matalim ang mga mata ng babae. “Akala mo ba may karapatan kang magsalita ng ganyan sa harap ko?!”Na-off guard si Patricia at nasampal ulit. Nainis na siya bigla. Ang babaeng ‘to bigla na lang sumulpot na parang baliw tapos nanampal pa nang walang dahilan. Pero alam ni Patricia na malakas ang koneksyon ng babaeng ‘to kaya pinilit na lang niyang pigilan ang inis niya, “Hindi ko alam kung sino ka, at hindi ko rin alam kung anong nagawa ko sa’yo, pero pwede bang kahit konti lang, igalang mo naman
Chapter 66HALATANG nabigla ang doktor sa sinabi ni Daemon, pero mabilis din nitong inayos ang sarili, hinila ang kwelyo ng kanyang polo at kalmadong nagsalita, “Walang magiging problema. Pwede mo na siyang iuwi bukas para makapagpahinga. Iwasan lang ang mga bawal kainin at uminom ng gamot sa tamang oras.”Hindi na nagsalita pa si Daemon sa doktor, tumingin na lang siya kay Patricia. “Sundin mo lang sinabi ng doktor. Gusto mo bang ma-ospital ka ulit?”Tahimik lang si Patricia… Bakit parang sinasabi ni Daemon na gusto pa niya mapunta sa ospital?Hinawakan ni Daemon ang ulo niya, parang pagod na pagod. “Hindi ko naman kayang bantayan ka palagi, kaya sana huwag ka nang gumawa ng kalokohan.”Napailing lang si Patricia sabay labas ng dila… Concern ba ‘to o pananakot?Pero sa huli, binawi ni Daemon ang kamay niya at tiningnan siya. “Pumasok ka na at magpahinga nang maaga.”Tumigil muna si Patricia, tapos tumango, “Sige.”Sa totoo lang, halata sa mga mata ni Daemon na parang ayaw pa niyang u
Minsan, ni si Daemon mismo, hindi na alam kung alin ang totoo at alin ang hindi, o kung sino ba talaga siya.Masyado nang komplikado ang mundo niya para unawain. Kahit ilang palapag lang ang inakyat nila, parang ang tagal nilang naglakad.Pagdating nila sa pinto, kinuha ni Patricia ang susi sa bag niya at binuksan ang pinto. Madilim sa loob, at tulog na ang tatay niya.Pagkalabas ni Patricia mula ospital, tinawagan niya ang tatay niya para sabihing may dinner siyang pupuntahan at huwag na siyang hintayin sa ospital—umuwi na lang at magpahinga.Tahimik siyang pumasok para 'di magising ang tatay niya. Pero nakita niyang natutulog pa rin ito sa reclining chair sa sala. Maayos ang bahay, malinis.Napansin din 'yon ni Daemon kaya medyo kumunot ang noo niya.Naalala niya nung pumunta siya sa ospital para bisitahin si Patricia. Pagkatapos no’n, nagdesisyon siyang huwag guluhin ang normal na buhay nito kaya pumayag muna siya sa alok ni Chastain—pansamantalang pakikisama para mapakalma si Mr.
Chapter 65HINDI talaga inakala ni Patricia na dadalhin siya ni Daemon dito… Diba sa mga nobela at palabas sa TV, dapat ang mga eksena ay sa magagandang lugar, may romantic setup, at maraming nakakakilig na linya?O kaya naman ay sa isang private na lugar kung saan madalas pumunta ang bida, tapos doon niya ibabahagi ang mga sikreto niya sa babae…Pero kabaligtaran ang ginawa ni Daemon.Dinala siya sa pinaka-pamilyar niyang lugar. Inisip pa nga niya na ihahatid lang siya nito pauwi sa apartment at aalis na. Pero kung iisipin, pinaalala ni Zaldy na kailangan siyang ibalik sa ospital… baka naman hindi niya nakalimutan, ‘no?Hindi bumaba ng kotse si Patricia, tumingin lang siya kay Daemon na parang nagtatanong gamit ang kanyang mga mata.Hindi rin bumaba si Daemon. Kinuha lang niya ang sigarilyo sa bulsa at sinindihan. Tumingin siya sa mga gusaling naaninag lang sa dilim. Ang dim na ilaw ng streetlamp ay tumama sa mukha niya, at doon nakita ang lungkot at parang pagod na pagod siyang tao…
Napansin ni Patricia na nakatitig sa kanya si Daemon habang wala sa sarili, kaya umiwas siya ng tingin, medyo nahihiya. Tapos, mahina niyang tinanong, halos hindi niya na marinig ang sarili niya, “Ahm… okay lang ba talaga ‘yung sagot-sagot mo sa lolo mo?”Ngumiti si Daemon, “Ano sa tingin mo?”Hindi nakaimik si Patricia. Habang tinitingnan ang ngiti ni Daemon, pakiramdam niya mas lalong may masamang mangyayari kapag kinontra mo siya.Alam ni Daemon na wala siyang maisasagot, kaya tinaasan niya ng balikat. “Wala ka rin namang magagawa sa mga ‘to. Mas mabuti pa, magpalit ka muna ng damit.”Nang marinig niya ‘yun, doon lang niya naramdaman na nilalamig pala siya. Napahatsing siya bigla.Tumawag si Daemon at pumasok si Zaldy. Pagkakita niya kay Patricia na parang basang sisiw at kay Daemon na mukhang pagod na pagod, nagulat siya. “Wala ba talagang nangyari sa inyo?”Tumawa si Daemon. “Ano sa tingin mo dapat ang nangyari?”Agad na iniba ni Zaldy ang ekspresyon niya, tapos ngumiti ng parang