Fifty-three"Chaster...." Something inside me sting. Napahawak ako ng mahigpit sa kanya. I feel like any seconds I'll break down. I started to breathe hard as if there's someone choking me. I closed my eyes intently as tears continously falling. I'm hardly breathing. Ramdam ko ang panginginig ng kamay ko at pagpawis nito. "You knew it all along and pretended that you don't. You knew it all along that my family is the reason why you're in crisis right now, but you remained silent and endure it all alone. Why didn't you tell me? Bakit hindi mo sinasabi sa akin na nahihirapan ka? Bakit iniinda mo mag isa?" tuloy tuloy na turan ko. Hindi siya umimik malamig ang tingin na ibinaling niya sa akin. Nakakapanlambot at nakakapanghina, I never imagined that he'll going to be treat me like this. It's harsh, yet painful. With his cold eyes and stare, I know... my nightmare is about to come. I'm afraid. "That's why you're acting like this. That's why you keep treating me like this. That's why..
Fifty-four"I will no longer calling you Tito, because you finally and officially became my Dad tonight. Thank you po for introducing us your family. Akala ko, hanggang sa dulo magtatago pa rin kami bilang isang sampid sa pamilya, pero ngayon po... maraming maraming salamat Daddy."Halos masuka ako dahil sa naririnig ko. It's so creepy and nerve-racking. So ewys. Hence, I think her drama was perfectly made. She's now getting a sympathy. Tahimik lang akong nakikinig waiting for my time to show them the real deal. "Kahit na minsan iniisip ko na hindi kami nababagay sa mundo niyo, pero hindi niyo po pinaramdam sa amin na iba kami. Mga pasko, birthdays, at ano mang okasyon na patago nating cine-celebrate dahil natatakot kayo na malaman ng iba ang lahat, hindi dahil kinakahiya niyo kami kundi dahil prinoprotektahan niyo kami. "I sneered. "Protect? Did I heard it right? So, while he's busy protecting you my mom is suffering secretly. What a piece of trashes," I bluntly said. "Protecting m
Fifty-fiveChapter 52"What are you trying to do? You're such a mess," pagalit na sabi niya. I started to tear up. My heart is badly in pain. For a second... akala ko... Titig na titig ako sa kanya habang pinagmamasdan ang hindi niya maipintang mukha. Niyakap niya ako ng mahigpit kasabay ng pagbaon ko ng mukha ko sa dibdib niya. I started to cry. "Stop crying. I'm here," bulong niya habang tinatapik ang likod ko. Why do I need to feel this way? It's so unfair."I'm tired," I said between my sobs.Mas humigpit ang yakap niya sa akin."I thought.. I'm fine. I thought.. I can forget everything.. I'm trying to live, just like before noong hindi ko pa siya nakikilala... but I couldn't, I don't think I can bear this pain."Tahimik lang siya habang yakap yakap ako ng mahigpit."You have me," bulong niya.Things that we promised to each other. Our future together. Our plan. Everything is a lie. And what pissed me more is that... I still love him. It's so unfair. Habang siya doing what he
Fifty-six3 years later"So what the freaking freak you're trying to say?" I hissed as I'm trying to calm myself. Hinilot ko ang aking sentido dahil biglang sumakit ito. This is freakingly stressing me out. "We're going to lost billions if this freakingly will go down the drain! I freakingly told you to stay focus on this project?! Are you freakingly that dumb to let this things happened?! Didn't I told you to settle this right? The freaking freak!" O freakingly geez! I intently closed my eyes as I heaved a deep sigh while massaging the bridge of my pointed nose."I'm sorry Miss Dashelle. I'll fix this-" "I'm sorry?! Are you nuts? Does your sorry will gonna fix these damn whole things? How and what the freaking freak you're going to do to fix this mess? What if Groupon Con will will freakingly release a statement before you could find their change?" I groaned in angerThinking about it is stressing me more. Like! O freakingly geez. This is a mess! Lots of investors already invest
Fifty-sevenHindi ko talaga alam ang takbo ng isip ni Ella, her own reason why she chose to stay with me instead staying with her family. Since that day when Dad introduced them, everything has changed. I'm still in the process of accepting them as a real one, because it's not easy. Ci is leaving today because of some circumstances. Nag usap na kami kanina, at this time, I guess, he's now on the plane. I'm gonna miss him for sure. Hindi niya sinabi sa akin kung kailan siya babakik, but for sure it'll take long. "Ella, I'm gonna eat outside. Join me," I said through my intercom. Tumayo ako at kinuha ang bag ko. I don't need to check myself na, kasi alam ko namang sobrang ganda ko pa rin. "Saan tayo kakain, ate?" tanong niya ng kakaming dalawa na lang, pero hindi ko na inabala pa na sagutin ang tanong niya hanggang sa napagod na lang din siyang magsalita. As soon as we arrived at the resto nag umpisa na naman siyang magsalita. "How did you find this place, ate? Ang tagal ko na rit
Fifty-eight"Welcome home Moon Dashelle!"Hindi pa man kami nakakababa sa eroplano ay halos isiksik ko na ang sarili ko sa kinauupuan ko ng mabasa ang malaking placard na hawak hawak ng mga pinsan ko sa labas nang sumilip ako sa salamin. Nakakuha agad sila ng atensyon. Napatampal na lang ako ng noo. "Ate okay ka lang-." Hindi na niya natuloy ang sasabihin niya ng mapatingin siya sa labas. Namilog ang mga mata niya at tila tuwang-tuwa sa kanyang nakikita. Nag umpisa ng magbabaan ang mga pasahero, while I just stay at my seat unbothered. Pansin ko si Ella na patingin tingin sa akin, nag iisip ata kung magsasalita siya o tatayo. "Tell the pilot that I'll coming back to NY, right now!" I said impatiently as I closed my eyes and massage my temple. Narinig ko lang ang mahina niyang tawa at naramdaman siyang tumayo sa tabi ko. Nanatili pa rin akong nakapikit, iniisip kung paano ako baba sa kabali ng kahihiyang ginagawa ng mga pinsan ko. "Ate, let's go. They're waiting," ani Ella na bah
Fifty-nineHindi ako iniwan ni Ci noong mga panahong pinaka kailangan ko nang tulong. Siya ang naging sandalan ko sa lahat, nagsilbing iyakan ko, takbuhan sa tuwing pakiramdam ko wala akong kakampi at kasama sa lahat ng lungkot at iyak ko. Hindi niya ako iniwan kahit na pinili ko siyang talikuran at iwan noon. He stayed by my side even though I'm hurting him continuously with my presence."Ci, aren't you busy?" basag ko sa katahimikan. Sinulyapan niya lang ako saglit bago muling tinuon ang atensyon sa daan. "I am, but I can buy time for you," he said without breaking off the sweet smile pasted on his face. Nilahad niya ang kamay niya sa akin, nakangiti ko naman itong tinanggap. I intertwined our fingers as I took a quick photo of it. "Can I post this?" He chuckled. I smiled when he kiss my hand. "Yes baby." Akala ko hindi ko na masasagip at mahahanap ang sarili ko, but I'm wrong, because of him I found myself again. Nang makarating ako sa company ay agad sumalubong sa akin an
Sixty."You're so noisy!" I hissed as I throw the pillow to Clay's direction who keep on strumming his electric guitar while filming his self again. Gabing gabi na pero nandito pa rin sila sa unit ko para mambulabog. I want to rest peacefully because I'm too tired for these past few days. They started na to continue the rehabilitation of the gallery, and because of Chaster's not-so-good idea, I'm also at the site monitoring them as they go through. It's so annoying!"Insan, chill. Mag beer ka muna," Micky said as he placed a bucket of beer at the center table. Napapairap akong umupo sa gilid habang pinapanood sila. "Eto pag di pa sila naniwala na ako talaga ang nag i-strum ewan ko na lang," Clay snorted out as he placed his guitar besides him. I don't get them, why do they like to stay here in my place instead of stating at their own places? Like doh? We're just neighbors for petes sake. "Bakit pa kayo bumili ng place niyo here if you keep in staying in my place? What's your frea