Kabanata 4

4

KINABAHAN si Eliana nang tumawag ang Papa niya pagkasakay niya ng kotse ni Sylvan. Ganoong oras kasi tumatawag ang mga magulang niya dahil alam ng mga ito na nasa bahay na siya nang ganoong oras.

But this time, wala pa siya sa bahay at sigurado siyang maraming itatanong ang mga ito. Video call ang tawag ng ama kaya agad nitong nakita na nasa loob siya ng kotse at wala sa bahay na inuupahan niya.

“Hindi ka pa nakakauwi, ‘nak?” tanong ng kanyang Papa Leandro.

Inilayo niya ang cellphone kay Sylvan upang hindi ito makita ng ama. “Hindi pa po. Pauwi pa lang po ako.”

“Nasaan ka?” singit ng kanyang Mama Edna. Bakas ang pag-aalala sa mukha nito. “Sinong kasama mo?”

“Binisita lang po namin ang site para sa project na gagawin namin. Kasama ko po ang engineer namin kaya ‘wag po kayong mag-alala.” Sinulyapan niya si Sylvan na seryosong nagmamaneho.

The toned muscles on his arms were flexing every time he steers the wheel. Nakikita niya ang kalakihan ng muscle nito dahil sa suot nitong polo na kumakapit sa braso at dibdib nito.

“Sinong engineer ‘yan? Baka kung saan ka dalhin niyan.” Namula siya sa hiya dahil sigurado siyang narinig iyon ni Sylvan.

“Mama!” saway niya sa ina. “Pauwi na po ako, tayawag na lang po ako mamaya.”

“Ipakita mo muna sa amin kung sino ang kasama mo, Eli, para kapag may nangyari sa iyo habang pauwi ka ay siya ang mananagot sa amin ng Papa mo.” Pigil niya ang sarili na sawayin ang ina dahil sa mga sinasabi nito.

Minsan talaga hindi mapigilan ang bibig ng Mama niya. Sasabihin nito kung ano ang nasa isip nito.

“Ma, nakakahiya po sa kasama ko na pinaghihinalaan niyo siya,” bulong niya sa ina pero hindi naman iyon sapat para tumigil ito.

“Hindi mawawala sa amin ang mag-alala, Eli. Bakit kasi magkasama kayo sa iisang sasakyan? Nasaan ang kotse mo?” It was her father bombarding her with questions.

“Nasa firm po ang kotse ko. Nakisakay ako sa engineer namin para makaiwas sa traffic.”

“Paano ka makakauwi niyan?” Muling tanong ng ama niya.

“Ihahatid po ako ng engineer namin sa sakayan pabalik sa firm kaya huwag na po—”

“Ano?!” Nagulat si Eliana nang bahagyang tumaas ang boses ng ama. “Matapos ka niyang dalhin sa site na ‘yan ay hahayaan ka niyang umuwi ng mag-isa?!”

“Papa, kaya ko po ang sarili ko saka kaya ko po umuwi mag-isa—”

Inagaw sa kanya ni Sylvan ang cellphone bago pa man niya matapos ang sasabihin sa ama. Binagalan nito ang pagmamaneho para maitabi sa gilid ng kalsada ang kotse.

“Ihahatid ko po ang inyong anak hanggang sa pinto po ng bahay niya at wala po akong masamang balak sa anak niyo kaya huwag po kayong mag-alala. Hindi po ako masamang tao,” paliwanag ni Sylvan sa ama ng dalaga.

Kanina pa kasi niya naririnig ang pag-uusap ng mga ito at hindi niya matanggap na pinag-iisipan siya ng hindi maganda ng mga magulang ni Eliana.

“Sisiguraduhin ko po na makakauwi ng kompleto at buo ang anak ninyo,” dagdag pa ni Sylvan.

Nang makita ang pagkabigla sa mukha ng mga magulang ni Eliana ay agad niyang binalik sa dalaga ang cellphone. Bigla siyang nakaramdam ng hiya sa ginawa niya.

“I am sorry for grabbing your daughter’s phone, ma’am and sir. Hindi lang po ako nakapagpigil dahil pinag-iisipan niyo po ako ng masama,” pahabol pa jiyang paliwanag hoping that the two elders will understand what he did.

Hjndi siya nakarinig ng tugon mula sa mga magulang ji Eliana sa kabilang linya. Nagalit yata ang mga ito sa kabastusan niya.

“Eli, iharap mo ang camera sa engineer niyo.” That’s what he heard from Eliana’s father.

Kinabahan si Sylvan kaya hindi agad ito kaagad nakapagmaneho. Nanatili ang sinasakayan nilang kotse sa gilid ng kalsada.

Hindi naman mawari ni Eliana ang magiging reaksyon sa hiling ng ama na iharap kay Sylvan ang camera. Nag-aalala siya na baka kung ano ang sabihin ng mga magulang sa binata. Pinsan pa naman ito ng amo niya. Baka isumbong siya nito kay Denisse.

“Hijo.” His father on the other line called up on Sylvan.

“Sir,” tugon naman ni Sylvan na nakatuon ang pansin sa screen ng cellphone niya at bakas ang kaba sa mukha nito.

“Anong pangalan mo?” Jusko. Mukhang alam na niya kung saan tutungo ang pakikipag-usap ng mga magulang kay Sylvan.

“Sylvan De Rueda po, sir.”

“Eliana, ibigay mo kay Sylvan ang cellphone,” utos ng kanyang ama. Labag man sa kanyang kalooban ay binigay niya sa binata ang cellphone.

Tumingin ito sa kanya na tila nagpapa-rescue ngunit wala naman siya magagawa sa gusto ng magulang. Nag-aalala ang mga ito sa kanya kaya ganoon ang reaksiyon ng mga ito.

Dahil nakatalikod sa kanya ang cellphone, sinisenyasan na lamang niya si Sylvan na huwag nang sumagot sa mga tanong ng ama niya ngunit hindi nito maintindihan ang gusto niyang iparating.

“Sinabi mo kanina na hindi ka masamang tao at wala kang balak na masama sa anak namin, ‘di ba?” Narinig niyang tanong ng Papa niya kay Sylvan.

“Opo, sir.” Gusto niyang matawa sa mukha ni Sylvan na kinabahan.

“Ihahatid mo siya hanggang sa bahay niya?”

“Yes, sir.”

Napamasahe na lamang siya sa kanyang sentido habang nag-uusap ang dalawa.

“Kung wala kang balak na masama sa anak namin tulad ng sinabi mo kanina... baka naman pwede pagbalakan mo ng maganda si Eliana. Ligawan mo na ang anak namin para naman hindi na ‘yan laging mag-isa at hindi tumandang—”

Nanlaki sa gulat ang mata niya sa sinabi ng ama kaya agad niyang inagaw ang cellphone kay Sylvan at pinatay ang tawag bago pa man may masabing hindi maganda ama.

Jusko, ipagkakanulo talaga siya ng mga magulang. Bahala na kung pagalitan siya ng mga ito mamaya dahil pinatayan niya ang mga ito ng tawag. Nakakahiya naman na kasi ang mga sinasabi ng mga ito.

Hindi naman siya tigang na tigang para magmadali na magkaboyfriend.

“Pasensiya ka na sa Papa ko.” Nahihiya niyang saad na hindi makatingin ng diretso sa binata. “Masyadong excited na magkaboyfriend ako kaya ganon.”

Pinadalhan niya ng mensahe ang mga magulang na mag-uusap sila mamaya dahil sa ginawa ng mga ito. Hindi naman niya inaasahan ang magiging tugon ng ina sa mensahe niya.

~Nak, ang gwapo ng engineer niyo. Gusto ko siya maging manugang.~

Agad niyang tinago ang cellphone sa takot na baka makita ni Sylvan ang chat ng kanyang ina. Gusto niyang kurutin sa singit ang nga magulang dahil sa kapilyohan ng mga ito.

“Bakit nga ba wala pang boyfriend ang isang Eliana Jamilla?”

The way he pronounced her name made Eliana smile but was hesitant in answering his question. She looked away to think about on sharing her personal matter with the man she just met. But there’s a feeling inside her that tells her that they have something in common. Kung ano man ‘yon ay hindi din niya mawari.

“You don’t have to answer if you don’t feel like answering my question. I am just curious why your parents are so eager to engage you in a relationship.” Pinaandar na muli ni Sylvan ang kotse at nagpatuloy na sa paglalakbay pabalik sa Manila.

Eliana blew out a sigh. Wala naman siguro mawawala sa kanya kung mag-oopen up siya rito. Matagal din niya itong makakatrabaho at sa di niya malamang dahilan ay magaan ang loob niya rito. She feels like they some sort of connections at matagal na siya nitong kilala.

“I got scared.” She expressed in low voice.

“Scared of what?”

Sinulyapan ni Eliana si Sylvan na sumulyap rin sa kanya habang naghihintay ng kanyang tugon.

“Natatakot akong pumasok sa bagong relasyon dahil sa nangyari sa una kong naging relasyon.” Eliana frowned in hesitance. “It sounds crazy but it’s real. I was traumatized.”

Habang nakatuon sa pagmamaneho ang kanyang mga mata ay nasa sinabi naman ni Eliana ang isip ni Sylvan. She was traumatized?

He got curious on the reason behind Eliana’s traumatic experience.

“Toxic ba ang una mong naging relasyon?” tanong ni Sylvan. Sinusubukan niyang alamin kung tutugma ang nalalaman niya sa kwento ni Eliana.

“Hindi naman toxic. Medyo hindi lang naging maganda ang ending ng relasyon namin at wala kaming naging closure after nang aming paghihiwalay. Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin o hindi. I don’t have any idea why he suddenly distanced himself after we broke up.”

Sa tuwing napag-uusapan ang tungkol sa bagay na iyon ay bumabalik ang lungkot na naramdaman noon ni Eliana. Alam niya sa sarili niyang naka-move on na siya pero pakiramdam niya ay malaki ang kasalanan niya kay Alvi.

“Maybe he was hurt. Siguro hindi niya matanggap ang naging reason mo para makipaghiwalay lalo na kung dahil sa ibang lalaki.” Sylvan hinted.

Sinusubukan niyang paaminin si Eliana sa dahilan nito sa pakikipaghiwalay sa pinsan niyang si Alvi na naging dahilan nang muntik nang pagkakagulo sa pamilya nila. Kaya medyo may inis siyang nararamdaman kay Eliana dahil sa ginawa nito kay Alvi. Iniwan nito ang pinsan jiya para sa ibang lalaki.

“There’s no third party on our break up.” Malungkot na pahayag ni Eliana habang sinasariwa sa isipan ang pakikipaghiwalay niya noon kay Alvi. “I had to choose my family over him dahil mas kailangan ako nina Mama at Papa noon. I had to focus on my studies dahil ako ang unang dapat tumulong sa kanila. Hindi ko kayang pagsabayin ang pakikipag-boyfriend sa aking pag-aaral, pagtatrabaho, bilang ate at bilang anak. Family first naman lagi ‘di ba?”

Eliana looked at Sylvan for assurance that what she said was right.

“Y-Yeah.” Sylvan stuttered, “Family first. You should always prioritize your family.”

May pagtataka sa mukha si Sylvan nang tumingin kay Eliana. “Nakipaghiwalay ka sa dati kong boyfriend dahil sa pamilya mo?”

“Oo. Mahal ko si Alvi pero mas mahal at kailangan ako ng family ko noon. And sa buhay ko ngayon, wala akong pinagsisisihan sa naging desisyon ko dahil nakikita kong maayos at masaya sina Mama at Papa at nakakapag-aral ng maayos ang mga kapatid ko.” Humugot ng malalim na buntong hininga si Eliana para ilabas ang nararamdaman niyang kalungkutan. “Pero sa kabila ng kasiyahan nila ay hindi ko magawang maging masaya para sa sarili ko.”

“And why is that?”

“Kapalit ng kasiyahan ng pamilya ko ay ang pansarili kong kaligayahan. Natatakot akong pumasok sa isang relasyon dahil baka maulit ang nangyari noon.”

“Bakit hindi mo sabihin sa parents mo para di ka na nila kulitin na magkaroon ng boyfriend?”

“Ayokong isipin nila na sila ang dahilan kung bakit natatakot akong makipagrelasyon.”

Sylvan creased his brows. “Bakit naman nila iisipin ang bagay na ‘yon?”

“Mahabang kwento pero to make the story short, my family doesn’t like Alvi for me. Tutol sila sa relasyon namin noon kaya pinapili ako ni Mama kung si Alvi o sila na pamilya ko.” Hindi namalayan ni Eliana ang pangingilid ng kanyang luha kaya umiwas siya ng tingin kay Sylvan para itago dito ang pagluha niya.

Hanggang ngayon ay dinaramdam pa din niya ang bagay na ‘yon.

“Natatakot ako na baka ang lalaking mamahalin ko ay hindi nila magustuhan at tutulan nila. I was hurt when I had to break up with Alvi. Hindi ko alam kung kakayanin kong maranasan ulit ang bagay na ‘yon.”

“You have to tell your parents about that matter.” Nakaramdam ng awa para sa dalaga si Sylvan. Hindi niya akalain na iyon pala ang dahilan kung bakit wala pa rin itong nobyo.

Sa kabilang banda ay nabuo ang pagdududa niya sa pinsang si Alvi dahil hindi tumutugma ang kwento nito sa kwento ni Eliana tungkol sa paghihiwalay ng mga ito. May hindi tama sa mga kwento ni Alvi at mukhang ginawa ito ng pinsan niya para mabilis na makalimutan si Eliana.

“I can’t.”

“Why? They have to know your fear in having intimate relationship.”

“You mean the fear that they’ve caused me?” Eliana chuckled. “Kahit ‘wag na. I can handle this.”

“You can handle?” May panghahamon na tanong ni Sylvan. “Kaya pala wala ka pa ring boyfriend hanggang ngayon. At huwag mong sasabihin sa akin na ‘yong Alvi na ‘yon lang ang naging boyfriend mo.”

“Siya nga lang. Hindi ko ba ‘yon nasabi kanina?”

Sylvan scoffed, followed by a mocking laugh. “Are you serious?!”

“O-Oo.” Sinamaan ng tingin ni Eliana ang lalaki. “Anong nakakatawa ‘don?”

“How old are you, Eliana?” Sylvan asked all of a sudden. “Let me guess. 30?”

Eliana frowned at Sylvan. “Grabe ka naman maka-thirty. 28 pa lang ako.”

“Close enough, and clearly you are not getting any younger. No wonder your parents are eager to get you a boyfriend.” May natanaw na restaurant si Sylvan sa kanto papasok sa street ng bahay ni Eliana. “Are you hungry?”

Sinundan ni Eliana ang tinitingnan ni Sylvan at nakita niya ang kanyang paboritong restaurant kung saan siya bumibili ng kanyang dinner. Malapit na pala sila sa bahay niya. Bigla siyang nagutom nang makita ang restaurant kaya hindi na siya tumanggi nang alukin siya ni Sylvan na mag-dinner sa restaurant.