Kagaya ng sinabi ko kay River ay nagpasya akong pumunta muna sa apartment ni Jeanne bago ako dumiretso sa bahay namin nina Mama. Paniguradong mag-aalala ang mga iyon at kailangan ko munang tanggalin ang bigat ng aking pakiramdam.
“Sandra!” sigaw ni Jeanne pagbukas ng pinto at saka ako niyakap. “Alalang-alala kami ni bakla sa iyo! Dinumog ka ng media tapos ay kung ano-anong tinanong sayo! Kumusta ka? Ayos ka lang ba? Kapag nakita ko talaga ang hayop na Damien na iyon ay talagang sasapakin ko siya!" sunod-sunod na sabi ni Jeanne nang harapin ako.
Bahagya ko siyang tinawanan at saka tumango. “Maayos lang ako, Jeanne. Don't worry,” I told her.
“Anong sabi ni Costales? Nagalit ba siya sa iyo?” nag-aalalang tanong niya. I know River is not angry with me pero kahit ganoon ay gusto ko pa rin siyang puntahan at maghatid ng tanghalian para makausap siya. Pakiramdam ko ay nasasaktan siya rito.
“River said that it'll be
“Sinasabi mo bang kasalanan ko ito lahat dahil mahal mo si Damien?” mariing tanong ko kay Aubree. Patuloy pa rin siyang umiiyak habang prente lang akong nakatingin sa kaniya.This fight is very ridiculous at hindi ko maintindihan ang punto niya!She keeps on telling me that I stole Damien from him! Pero at the same time, ipinamumukha niya sa aking dapat kong balikan si Damien. Ano ba talaga ang gusto niyang mangyari?Balikan ko ang gagong ‘yon at huwag alisin sa isipang inagaw ko ito sa kaniya?But hell, ni hindi ko kailan man inagaw si Damien sa kaniya! Walang agawang naganap!“Dahil iyon ang totoo! Dahil kasalanan mo talaga lahat! I've loved him first! I loved him truly, but he still chose you! I gave him up pero pinabayaan mo lang siya!” Hindi ako makapaniwalang galit na galit sa akin si Aubree dahil sa isang lalaki. Dahil lang kay Damien ay ganito na ang galit niya sa akin. “Galit na galit ako sa iyo, Ate. Na
River lay beside me after we stopped teasing each other and even made love afterward. He hugged me and kissed me on my lips again. Pareho pa ring hinihingal, tinalikuran ko siya at tumingin ako sa glass window ng kaniyang condo unit.“S-Sigurado kang walang nakakita sa atin?” tanong ko at isiniksik ang sarili sa comforter sa tabi niya. He laughed a bit and kissed me behind my ears bago ako muling niyakap. Pareho kaming nakatingin sa glass window ngayon.“Don't worry, Darling. We're on a high building. Nobody can see us,” aniya. Ngumuso ako at mas lalong isiniksik ang aking sarili sa kaniya. The sun is still not setting, but we already made love.Hindi na kasi pumasok pa si River sa company matapos pumunta sa amin kanina. He said he doesn't want to go to work and just review the documents at home kaya't sumang-ayon na lamang ako.“What if a person on the other building saw us? Oh my gosh, River, oo nga!” I exclaimed.
Nagmadali akong binuksan ang pinto at lumabas roon. Hindi ko inaasahang naroon na pala si Xyrene sa labas at kumakain ng lunch.“C-Captain Sandra. Nariyan po pala kayo,” aniya at napatayo. I smiled at her before I answered.“Paalis na rin,” sambit ko.“Ayos ka lang ba, Captain?” aligagang tanong niya at inabutan ako ng tissue.I smiled and took the tissue she's offering. “I'm okay, thanks,” I said.“Gusto niyo po bang tawagin ko si President?” tanong niya. Umiling ako at ngumiti sa kaniya.“No need. Aalis na ako. Thank you,” pamamaalam ko.“B-Baka tanungin po ako ni President kung nasaan kayo, eh. S-Saan po kayo pupunta?” tanong niya sa akin.“Ah, sa condo ko lang. Alam niya na kung saan ‘yon,” I told her even if I know that River won't go after me. Uuwi rin naman ako at doon na lang kami mag-uusap sa condo.Ngumiti na l
“You think you can get away from me?” Damien asked ruthlessly before he gripped my neck.“I'm p-pregnant... tama na, please. Tama na, Damien... parang awa mo na. Buntis ako,” I said while crying and gasping for air.The grip of his hand on my neck loosened a bit at bahagya siyang napalayo sa akin.“Shit,” he cursed. He looked at me as if he was shocked by what he did.Lumayo siya nang tuluyan sa akin kaya't nagmadali akong umupo at sinubukang umatras papalayo sa kaniya. I'm afraid that he'll hurt me if I run or get near him.“S-Sandra... I-I'm sorry, Love... I'm sorry. I didn't mean to...” umtaras ako lalo habang lumalapit siya. Gusto kong tumayo subalit ayaw makisama ng katawan
“Darling,” Sandra called.“Alright Xy. I’ll hang up. Kay Dad mo na ideretso lahat,” I told Xyrene and ended the call before looking at Sandra. “My Darling needs me?” mapang-asar na tanong ko.Sandra pursed her lips cutely and stared at the chicken nuggets she asked me to cook earlier. Nakailan na siya noon subalit ayaw niya namang kumain ng kanin. Cravings, eh?“Ikuha mo ako ng buko,” nakangusong sambit niya at ibinaba ang nuggets. Napatigil ako sa pag-nguya ng kinuha kong nuggets at napatitig sa kaniya.Buko? Where would I buy that? Buko juice ba ang gusto niya?“Buko juice? I can buy from the grocery store,” I said, akmang tatayo na.
“It's a boy!” Napanganga ako at napabangon upang tingnan ng maayos ang monitor. I smiled and looked at River. Ngumiti rin siya sa akin at saka hinawakan ang aking nanginginig na kamay.Wala naman talaga sa amin kung babae man o lalaki ang magiging anak namin. I just want a Kuya for my soon babies so that there's someone to protect them.“There's the private part, oh. You can see it from here,” asik ng doktora.River laughed and looked at the monitor too. Hindi maipinta ang sayang nakikita kay River. Maging ang atensyon ko ay napunta sa kaniya.“It's like he's hugging his Mommy,” River said and hold my tum. Hindi nawawala ang tingin niya sa monitor. Palipat-lipat iyon sa akin, sa aking tiyan, at sa monitor.
“Is there something wrong?” tanong ko kay River matapos niyang sagutin ang tawag mula sa kaniyang ama.He sighed and shook his head. Nilingon niya ako at nginitian habang tinutulungan na punasan ang kaniyang buhok. He had a shower because he was sweaty, kaya't narito kami ngayon sa kwarto at sinasamahan siyang magbihis.By the look he has and the sigh he heaved, alam kong may problema siya“Come on, tell me. Anong sabi ng Papa mo? Pinagalitan ka?” kunwaring pagbibiro ko pa. Umiling siya at hinawakan ang aking kamay para pigilan sa pagpupunas ng kaniyang buhok at saka ako iniharap sa kaniya.I can tell that his eyes are frustrated, but I don't know the exact reason why. Ang tanging sigurado lang ako ay dahil iyon sa tawag na sinagot niya mula sa ka
I helped River pack his things the next days. Habang nagluluto siya ay inilabas ko na ang kaniyang maleta at ang mga damit na dadalhin niya sa Thailand.I pursed my lips when I saw that his clothes are mostly formal. Napakaraming button-down long sleeves. May tatlong coats, dalawang t-shirts, and the rest are pants and boxers.Ito lang ba ang dala niya? Wala nang iba? Kahit pambahay man lang?Ang sapatos niya ay isusuot na niya pagpunta roon. Black shoes lang iyon at wala man lang gamit para sa casual. Oh, wait, I'll put slippers!Kita mo na, may makakalimutan pa siya!I checked all his things and put everything in an organized way. Kung hindi ko ito tiningnan ay hindi ko mapapansing wala siyang slippers at sariling razors an
“I'll stay here for a bit. Iuwi niyo na lang muna si Jordan. Susunduin ko na lang siya bago ako umuwi sa bahay,” sambit ko at inihiga ang natutulog na si Jordan sa backseat ng van kung nasaan si Aubree. “Alright. We'll go home already. Umuwi ka rin agad at magpahinga…” Dad said. Tumango ako at hinawakan ang pinto para isara. I closed the door and watched them go. Tahimik na ang lugar. The tent was still built, but the chairs were gone already. Bumuntonghininga ako at saka nilingon ang sasakyan ng taong alam kong kanina pa nanonood. “You can come near if you want to. Hindi kita bubugbugin ngayon,” I said after sitting in the grass in front of the grave, knowing that someone can hear me.
I woke up the next day, feeling more tired than usual. Rinig ko ang pagiging abala ng lahat sa labas kaya't tumayo na ako mula sa pagkakahiga.Napabaling ang aking tingin sa kabilang bahagi ng kama. My tears fell once again at the sight of it.“Dad,” I heard Jordan knocking on the door.Pinunasan ko ang aking mga luha at nilingon ang pinto. Jordan managed to open the door and ran immediately to hug me.“W-What's wrong, Jordan?” I asked him.Umiyak siya at mas humigpit ang yakap sa akin.“H-Have you had breakfast?” tanong ko sa kaniya. Umiling siya at narinig ko ang kaniyang hikbi habang nakayakap sa akin.
“You’re marrying Charlotte, and that’s final.” Napatanga ako sa sinabi ni Mom sa kabilang linya ng telepono. What the fuck?“Mom, I thought we’re on the same side? You promised me that we’ll convince Dad that I will never marry Cha!”Damn it. It’s been days since I went to Batanes with Cha. Pumayag akong pumunta rito, and even lied to my love that I have a business trip with Dad dahil nangako si Mom na tutulungan niya akong kausapin si Dad basta sumama muna ako pero…“I don’t like that girl, River! Kung ayaw mo siyang hiwalayan… ako ang maghihiwalay sa inyo.” Before I could even argue, ibinaba niya na ang telepono. This is frustrating!Pero hindi
She never really took me seriously at first. Hindi ko alam kung bakit pero sa palagay ko ay dahil iyon sa lahat ng katarantaduhang nagawa ko noon.It felt like all of my sins were recorded, and she became my punishment.“I don’t believe you, River. I’m sorry, but you’re unbelievable.” I couldn’t remember how many times Sandra replied this statement to me every time I told her that I like her very much.Kalimitan ay dinadaan ko na lang talaga sa pagbibiro ng pamimilit o di kaya’y pagsuyo sa kaniya. But deep inside, it’s slowly hurting me. It’s like she never trusted me.Imagine? She even tried to turn me into a gay just so her family wouldn’t know about it!
I ran to the hallway quickly and quietly. I don't want to attend the philosophy class. It's boring.“Hey, River,” Alice greeted me nang malampasan ko siya sa hallway.I winked at her and she held my arms. But damn, this isn’t the time for flirting.“I'll catch up with you later at the party. Right now, I just need to run away from class,” I said and kissed her cheeks.“Alright, see you later,” she said.I smirked and continued running. Surely, the lecturer will catch me in no time kaya mas dapat ko pang bilisan ang takbo. Madaya naman kasi at foundation day tapos may klase siya sa amin.
“I'm sorry, the patient died due to the wound in her chest and internal bleeding. Her ribs are broken, and it affected her lungs. Kung nabuhay siya… she won't be able to walk. Her legs are fractured badly.”That’s what the doctor told us.I stood up slowly and noticed Kuya Angelo wiping his tears.I bit my lip. I remembered our youth. She was blooming like a flower, and her brother was already building fences so no man could touch her.I had that flower. But somehow… I failed to protect her.“Gusto kong makita ang anak ko… pupuntahan ko si Sandra,” Mama Alondra told Kuya Angelo.“Makikita rin natin si Sandra. Konting tiis la
“River! What the hell happened? What did that bastard do to Sandra?” salubong sa akin ni Lionel nang makarating ako sa kanila.Bumaba ako ng sasakyan at ngumiti sa kaniya. He looks so worried and behind him is his wife. Nakita ko ang galit at panggigigil sa kaniya. It seems like Alejandro wronged them as well.Subalit nang makita niya kung gaano ako kalugmok ay unti-unti niyang ikinalma ang sarili. Dapat lang niyang ikalma dahil pinapahanap ko na si Alejandro. Ang gusto ko munang tutukan sa ngayon ay ang aking asawa.When Lionel sensed my mood, wari ko ay naintindihan niya na agad ang nangyayari. M-Maybe he already has an idea.“I-Is the news… t-true?” tanong niya sa akin. Ramdam ko ang pag-aalinlangan sa boses niya.
Without any hesitation, nag u-turn ako kaagad at mas binilisan ang takbo ng aking sasakyan dahil sa sinabi sa akin ni Vincent. I’m not sure what it is pero kung mula sila sa tower control at hinahanap nila ako ay paniguradong may kinalaman ito kay Sandra!“C-Come quick.” Iyon ang huling sinabi ni Vincent bago ko narinig ang hikbi niya at pagpatay niya sa tawag.I was too excited to go back. Thinking that Sandra is already there excites me. Goodness. Sana ay naroon na siya dahil kung wala pa ring balita ay hindi ko na alam ang gagawin ko! Masisiraan na yata ako ng ulo.Gustong-gusto ko nang bilisan ang takbo ng aking sasakyan at makarating doon kaagad.The sun is already shining. I haven't slept or eaten yet. Gusto ko lamang makita ang aking asawa. Mabut
The storm is still preventing us from searching the sky clearly. Wala kaming ideya kung anong aircraft ang ginamit ni Alejandro... o kung talaga bang ginamit niya iyon.“Why are you still awake? Hmm?” I asked Jordan when I visited him.“I can’t sleep properly. Have you eaten?” he asked.I smiled weakly and shook my head.“You should eat. If Mommy comes back, she'll be angry if she'll know that you didn't eat,” he said and held my hand.Nag-angat ako ng tingin nang makita sa likuran niya si Dad.“How is everything going?” Dad asked.“The authorities are helping us too. Sinisimu