MUNTIK NANG MAHIMATAY si Izabella nang makita ang nakaabang sa kanyang white lady. At sa dami ng dapat makita, bakit ang ngisi pa nito? Para itong demonyo na bumalik sa lupa upang maghasik ng lagim. At takutin ang lahat ng papasok sa loob ng building na ito.
Sa kabilang banda, bakit ba ang daming multo rito? Bakit kailangan pang bantayan ang bawat baitang? Bakit possessive ang mga multo sa building na ito? Ang daming bakit na tanong na naglalaro sa isipan niya.
Totoo siguro ang kwento ng fairy na iyon?
Napalunok si Izabella nang titigan ang white lady. Nakakatakot pa ang itsura nito.
Natuod siya sa kanyang kinatatayuan.
Nag-staring contest silang dalawa ng white lady. Walang isa sa kanila an
NAKATINGIN SA KAWALAN si Master, malayo ang iniisip. Nababagot na siya sa kakahiga sa sariling kwarto. Gusto na niyang lumabas at puntahan ang nasasakupan niya, subalit may mahigpit siyang bantay--si Alfonso. Twenty-four seven siyang binabantayan nito at umaalis lang kapag gusto nitong umihi o dumumi. Hindi pwedeng ganito na lang palagi. Mas lalo siyang magkakasakit kung mananatili siyang nakatali sa kama niya. Kailangan niyang mag-exercise. Mas maganda sana kung tumakbo siya para lumabas lahat ng pawis niya sa katawan. But Alfonso wouldn't allow him. Akma siyang babangon nang pigilan siya ni Alfonso. “Sinabi na po ni Ginoong
“PAGPASENSYAHAN NI’YO NA PO si Ginoong Nachoron. Hindi niya po alam ang sinasabi niya,” deklara ni Alfonso nang silang dalawa na lang sa loob ng kwarto.Sinulyapan niya ng tingin ang matanda. Tahimik lang ito sa sulok. Nagsasalita lang ito kung may importanteng sasabihin, at kung hindi naman, nakamasid lang din ito sa bintana.Wala siyang alam sa nakaraan nito. Nakilala lang niya ang matanda noong bago pa lamang niya itinayo ang lugar na ito. May mangilan-ngilan ng mga nilalang na lumilipat dito. Nakita niya ang matanda na palaboy-laboy na animo pulubi. Ang sabi wala raw itong sariling pamilya. Kaya inimbitahan niya ang matanda na mamuhay kasama niya. Total, parehas din naman silang walang mga pamilya.Hanggang sa ilang taon ang lumipas, palaki nang palaki ang komunidad nila hanggang sa nag-suggest ang matanda na gumawa na lamang sila ng kaharian. At siya ang magiging hari. He accepted it, and together they built this kingdom. Mula noon hanggan
MASTER DID NOT EXPECT THAT TRAVELLING into the human world was this difficult. Hindi niya naranasan ang ganito kahirap noong kaya pa niyang gumawa ng sariling portal. Noong malakas pa siya. But today seemed like another case. It took almost all their energy to create a new one. The portal was designed to be opened by him and the other four guardians combined. Hindi na niya kayang gumawa ng lagusan na siya lang kaya tinulungan na siya nina Alfonso at Nachoron. Kung si Nachoron at Alfonso lamang, hindi kaya ng dalawang lumikha ng isang lagusan.He appreciated all their efforts. In times of difficulty, ngayon niya nakilala kung sino ang panig sa kanya. At kung sino ang hindi.“Huwag kang malungkot,” ani Nachoron nang magtagumpay silang makapunta sa mundo ng mga tao.They were in a darkened alley
“YOU WOULDN'T DARE,” Fantine said between clenched fists. “Nangako kang hindi mo ako kailanman isusumbong sa mga witch hunters. Traydor ka talaga, Degras. Tama ako noong sinabi ko sa sarili kong hindi ka mapagkakatiwalaan,” wika nito, at nakatiim-bagang.Nagkibit-balikat si Nachoron. “Niloko mo rin ako. Akala ko tapat ka sa mga pangako mo. Hindi talaga dapat pagkatiwalaan ang mga sinasabi mo.”Hinilot ni Master ang sintido niya. Sumasakit ang ulo niya sa drama ng dalawang ito. Parang magkasintahan na ngayon lang nagkita. At para siyang nanonood ng lovers quarrel. Mga asu’t-pusang palagi na lang nagbabangan. Kailan ba matatapos ang away ng mga ito?“Nangako ka rin sa akin noon na tutulungan mo ako, pero anong ginawa mo? Hindi mo iyan tinupad,” sumbat n
Warning! Violence ahead. You can skip this chapter if it bothers you. WHERE WAS SHE? Inilibot ni Freni ang paningin. She was in the office gaya ng nakita niya sa painting niya. But the painting before had a man, a demon to be precise. Saan na napunta ang lalaking iyon? This place looked like the exact replica in the painting minus the missing demon. The demon seemed to be a reader and collector of books. Halos malula si Freni sa sobrang daming libro sa bookshelves. She scanned some of them and was shocked when there were books from the fifteenth century. Book collector ba ito? If he was, hindi birong mag-collect ng ganito karaming mga aklat. Kulang na lang mapuno ang buong opisina. She was a reader, but she did not collect books. Unang-una, dahil wala siyang budget. At pangalawa, maliit lang ang kwarto niya. Nagagalit ang nanay niya kapag bibili siya ng mga aklat na hindi naman kailangan sa pag-aaral niya. T
"ANO? PATAY NA ang babaeng iyan?” Tama ba talaga ang narinig niya? Na ang nakita niya ay naganap na? Subalit baka nabingi lang siya. Imposible naman ang sinabi nito.May imposible pa ba sa mundong ito, Freni? Halos nakita mo na ang lahat ng kababalaghan sa mundong ito. May kulang pa ba?Paano?“Siya ang ina ko,” pag-uulit nito. “Siya ang ina naming dalawa ni Ate Sophia.”Kahit na paulit-ulit itong sabihin ni Izabella, ayaw itong rumihestro sa utak niya. Paano nangyari iyon? Parang next to impossible ang sinabi nito.Ano ba talaga ang lugar
HINDI MAKAPANIWALA SI Freni sa nakikita. Hindi talaga siya namamalikmata kahit na ilang ulit niyang ipikit at ibuka ang mga mata. Si Lilac nga ang nasa unahan nilang dalawa ni Izabella. Naka-polka dot dress ito at naka-sandal. Imposible. Paano nalaman ni Lilac ang tungkol sa mundong ito? Ang tungkol sa Ebrosirka? Sino ang nagdala rito sa kanya?Hinagod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Kulang na lang ang hubaran siya nito.Umasim ang mukha ni Lilac nang makita si Izabella sa tabi niya. Umatras ito ng ilang hakbang. Nakita niya ang pandidiri sa mukha nito. “Kaya pala hindi ka na bumalik sa school? Dahil pala may kaibigan ka na? Napaka-unfair mo naman, Freni! Akala ko may nangyari ng masama sa iyo! Iyon pala nandito ka lang pala at nag-eenjoy kasama ang babaeng iyan?”Freni clenched her fist
NAGTATANONG ANG MGA mata ni Izabella. Yeah, yeah. Bakit nga pala siya mananatili sa mundong ito kung ang mundo ng mga tao ang comfort zone niya? Maybe a change of scenery will help?Kumunot ang noo nito. “Anong sinasabi mo, Freni? Bakit hindi ka na uuwi sa inyo? Huwag mo sanang masamain. Gustong-gusto ko iyang pagkatao mo. Matulungin ka at hindi nagdadalawang-isip na tulungan ang nangangailangan gaya ng ginawa mo sa aking ina. Subalit kung hindi ito ang mundo mo, kailangan mong bumalik. Doon ka nababagay.”Minasahe niya ang sintido. Sumasakit ang ulo niya sa dami ng iniisip.“Hindi naman isyu kung saan ako nababagay. Ang isyu ngayon ay kung saan ako masaya. Wala na rin naman akong babalikan doon. Paano kung dito na lang kaya ako?”Kinusot ni
Tatlong taon ang nakalipas… SUMASAKIT NA ANG ulo ni Freni habang binabasa ang hardbound textbooks na hanggang two-inch-thick. Idagdag pa ang mga articles mula sa mga law articles, from different newspapers, and journals. Ang dami pa niyang mga essay exams na kailangan ang legible handwriting niya. Eh, dati pa siyang tamad when it comes to writing. Mas gusto pa niya iyong encoded. Halos wala ng pumapasok sa utak niya sa totoo lang. Nagtapos siya ng kanyang baccalaureate degree sa Political Science a few years ago and after that took an exam namely the Philippine Law School Admission Test (PhiLSAT) na isang prerequisites para makapasok sa basic law courses.
HIS LIFE? Dovee was asking for his life? Ano naman ang gagawin nito sa buhay niya? Sa lahat ng pwede nitong hingin, ang buhay pa niya?Master stared at him, with confusion evident on his face. Hindi na niya ito tinangkang itago pa. Gusto niyang ipabatid dito ang pagtataka niya.When she only stared at him with lopsided smile, Master asked, "Kaunti lamang ang tagal ng buhay ko, Dovee. Bakit mo gustong kunin ito? Can't you see I'm dying?" he said, softly. “You can hear everything, and I am sure you already know about my condition.”This woman was unbelievable. And he could not grasp how her mind works.Akmang nag-isip-isip ito.Inilagay nito ang isang daliri sa baba.
"Anong gusto mong ibigay ko?" tanong ni Master kay Dovee. "Do you want this kingdom? Or my treasures? Name it, Dovee. Napagtanto kong walang saysay ang lahat ng ito kung mawawala si Freni sa buhay ko." Kahit anong gustuhin nito, buong puso niyang ibibigay. Material things did not appeal to him anymore. Tumaas ang sulok ng labi ni Dovee. "Tama ka. Everything will be useless kapag namatay si Freni. Masaya ako at na-realize mo ang bagay na iyan." Pumalakpak ito. "Okay. Huwag na nating patagalin pa. Aalis na rin kami ng manggagamot. But before that, ibigay mo muna ang gusto." "Ano nga iyon? Ang dami mong sinasabi. Kailangan na naming puntahan si Freni. You're the one making it difficult, woman." "Napaka-atat mo, Master. Relax. Ano nga pala ang ibibilin mo, Si
MASTER WAS PACING BACK AND FORTH.Halos mabutas na ang sahig na nilalakaran niya. Dinamba pa rin ng takot ang kabuuan ng pagkatao niya. Takot para sa babae.Ilang oras ng nasa silid si Dovee at ang isang kasama nito. Habang ginagamot si Freni.He just hoped that she was still alive. Hindi niya kakayaning mawala ito. Mas mabuti pang siya na lang kaysa si Freni. Hindi niya kakayanin. Habang buhay niyang sisihin ang sarili oras na may mangyaring masama rito."Xanti? Ayos lang ba sila sa loob?"Pinatawag niya ang lalaki nang makarating sila sa palasyo. At hindi ito unalis sa tabi niya hanggat hindi nila nasisiguradong ayos na ang pakiramdam ni Freni.Hindi niya
NAHIGIT ni Freni ang hininga nang tumambad sa mga mata niya ang hitsura ni Nacho. Bumalik ulit ito sa orihinal nitong hitsura ngunit kapwa nakagapos ang dalawa nitong mga kamay ng tanikala at dumadaloy ang mga dugo sa iba’t-ibang sugat nito sa katawan.Napaawang ang bibig niya. Oh my goddess.Nacho was tortured. Pretty badly.Ano pa ba ang magandang explanation sa sitwasyon ng lalaki?Agad siyang dumulog dito at humanap ng kahit na anong makakaalis sa tali nito."The second guardian of Ebrosirka," bulong ng sirena.“Nacho,” asik niya. “Huwag kang mamatay. Kailangan ka ni Stephano sa tabi niya. Huwag mo siyang iwan.” Pin
NANLAKI ang mga mata ng babae sa sinabi niya. "Anong sabi mo?" tanong nito na animo hindi narinig ang sinabi.The mermaid heard her loud and clear. Inuutusan lang siya nitong ulitin iyon. And why not? She will give her what she wants. Madali lang naman siyang kausap. "I just said that you are a bitch. May problema ba tayo roon?" tanong niya.Rage nearly consumed her. "Ang lakas ng loob mong sabihin sa akin ang bagay na iyan? Kung tutuusin, pwede kitang patayin sa puntong ito. Sino ka ba? Isa ka lamang mahinang tao. Ni wala ka man lang angking kapangyarihan. At ikaw pa ang may ganang magsabi niyan? How dare you!"Nanginginig ang mga kamay ng sirena. Animo ilang sandali na lang ay sasaktan siya nito.If there was something Freni
THE ROOM did not have enough light so that Freni could see what was inside. But she knew someone was there. And he or she needed some help. Their help.However, the strong smell of urine and human waste attacked their noses.Napaubo si Freni sa tindi ng amoy."Papasok ka sa mabahong kwartong iyan? Amoy patay iyan, tao.""Hindi kita pinipilit na samahan ako sa loob. Kung gusto mong mag-stay rito sa labas at magbantay kung may papasok ba, you go ahead. Basta ako? Titingnan ko kung nasa loob ba ay ang kasama ko.""Nakakasuka ang amoy. Amoy palang, may warning na na huwag ka ng tumuloy.""Shut up! Tigilan mo nga iyang pagiging kontrabida mo sa buhay ko. Kung makaakto ka, daig mo
NAALIMPUNGATAN si Freni nang may dumampi sa kanyang mukha. Or nagkakamali lang siya. Parang haplos ang cheeks niya na hindi niya mawari. Slowly, she opened her eyes. Ang unang bumulaga sa kanya ay ang kadiliman ng kwartong kinalalagyan niya. The place smelled dust and dirt, and it hugged her nose, nearly choking her. She coughed a couple of times. When she finally calmed, inilibot niya ang paningin hanggang sa may mahagip na itim na mga bagay. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita ang mga aninong umaaligid sa kanya kapwa namumula ang mga mata at animo gustong-gusto na siyang kainin. Napaatras siya ngunit kaunti lang dahil sa pagkakagapos niya. Sa mga kamay. And it was made of steel.
MASAYANG kinukwentuhan ni Lilac si Nacho ng mga bagay na aasahang makikita ng bata sa mundo nila. Ang bata naman, animo nakikinig talaga sa kwento ng babae. Na para bang iyon ang unang pagkakataon nito na makapunta sa kabilang mundo.Ang galing lang talaga umarte ng bata.And what did he think? Na nakalimutan na niya ang ginawa nito sa kanya?Her longingness for him changed into irritation. Ganoon-ganoon na lang ba talaga iyon? Na kakalimutan na lang nito ang pag-teleport nito sa kanya sa panganib?Mayamaya ay napasulyap si Nacho sa direksyon niya. At ngumiti lang ito sa kanya.What the hell?Gusto niya itong sumbatan. Subalit hindi niya magawa dahil