SimulaLast WordNanginginig ang aking buong katawan habang pa-ika-ikang naglalakad palayo sa mansyon kung saan minsan kong tinuring na isang paraiso.Wala ring tigil ang pagpatak ng dugo sa aking mga binti at ang dugo na nagmumula sa aking ulo. Kumapit ako nang mahigpit sa isang malaking puno at doon ay sumandal matapos makaramdam nang matinding hilo. Nanlalabo ang mga matang tinuon ko ang tingin sa unahan.Hindi ko na rin napigilan ang pagpatak ng mga luha habang kagat-kagat ng mariin ang aking mga labi. Pumikit ako dahil sa mga luhang kanina pa bumabagsak kasama ng ilang patak ng dugo na humihilam sa aking mga mata habang sinusuong ang matalahib na gubatHanggang sa makarinig ako ng mabibigat na yabag na palapit sa akin. Hindi na ako nag-aksaya ng oras at pilit na tinatagan ang mga binti upang makahakbang."Hindi pa nakakalayo ang babae na 'yon hanapin n'yo. Tiyak na malilintikan tayo kay boss kapag binuhay n'yo pa 'yan!" Narinig ko ang boses ng pamilyar na lalaki mula sa hindi kala
Kabanata 1Lost Mabibigat ang talukap ng aking mga mata nang magising. Hindi ko rin maigalaw ang aking katawan dahil tila sobrang bigat ng aking binti at tagiliran.Isang ungol ang aking pinakawalan dahil sa makirot na sugat. Pinilit kong dumilat at tanging puting kisame lamang ang naaninag ko. "Patay na ba ako?" usal ko sa sarili.Nilibot ko ang aking nanlalabong paningin sa may bandang gilid ng silid kung saan nakita ko ang side table na may nakapatong na basket ng prutas habang ang malaking kurtina na tumatakip sa tiyak kong bintana. May napansin rin akong isang malaking salamin sa may gilid na malapit sa aking kama na tila isang two way mirror.Lumunok ako ngunit ramdam ko ang panunuyo ng aking lalamunan. Muli kong nilibot ang aking paningin, ako lamang ang tao sa loob at tinitiyak kong hindi biro ang halaga ng silid na ito kung saan ako dinala.Agad na pumasok sa isip ko ang batang dinadala at mabilis 'yon kinapa sa aking sinapupunan. Kinagat ko nang mariin ang mga labi nang mak
Kabanata 2 Pain Muli akong nagmulat nang may pumasok na nurse na babae sa aking silid. Sa pagkakataon na ito ay hindi na ako nagpumilit na lumabas ng silid at tahimik lamang siyang pinapanood sa pagchi-check ng vitals ko at pagtuturok ng gamot sa aking dextrose. "Si Dr. Ramirez? Nand'yan pa ba?" hindi ko napigilan pang itanong dito. Sumulyap ito sa'kin matapos ay ngumiti. "May inaasikaso lang hong pasyente, mamaya sisilipin ulit kayo no'n, tiyak," aniya na mas lumuwang ang ngiti sa mg labi. Bahagya lamang akong tumango dito. "Sarena pala ang pangalan mo. Buti naman ay naman ay bumubuti na ang pakiramdam n'yo." Muli akong ngumiti at tumingala dito. "Ilang araw na ba ako dito?" Kumunot ang noo n'ya sa'kin. "Mag da-dalawang linggo ka na dito. Halos isang linggo ka rin sa ICU bago ka ilipat dito," aniya. Kumurap ako at biglang naalala ang mga nangyari sa'kin. Kung gano'n ay tiyak na alam na nila ang pagkawala ko. Kaya ba gusto akong makita ng mga pulis? Tiyak na pinapahanap na ak
Kabanata 3 Shelter "Pwede na ho kayong lumabas ngayong araw. Pinirmahan na ho ni Dok ang discharge paper n'yo," anang nurse na nag-a-assist sa'kin. Tinanggal na niya ang dextrose na nakakabit sa aking kamay. Bahagya lamang akong tumango dito. Ang totoo kasi niyan ay wala akong matutuluyan kapag labas ko ng ospital. Malayo dito ang probinsya namin at hindi ako agad-agad na makakauwi doon dahil kinakailangan pang sumakay ng barko o hindi kaya ay eroplano upang makauwi ng probinsya. "Ito pala ang mga pampalit mong damit nakahanda na rin ho ang ilang personal n'yo na gamit d'yan sa bag." Bumaba ang tingin ko sa isang traveling bag na nilapag niya sa aking kama. Labis ang pagtataka ko nang ibalik ko ang tingin sa kanya. "Si Dr. Ramirez ho ang naghanda ng lahat nang 'yan. Hintayin n'yo lang ho siya may ino-operahan ho kasi si dok ngayon," aniya na bakas ang matamis na ngiti sa kaniyang mga labi. Labis naman ang pagtataka ko sa kaniyang mga sinabi ma tapos ay bumabang muling ang tingin
Kabanata 4New Beginning Matapos kong ilagay sa closet ang mga gamit kong binili sa'kin ni Dr. Ramirez ay bumaba na rin ako para sa pananghalian. Hindi ko na sila hinintay pa na akyatin ako sa aking silid bagay na labis kong ikinahihiya.Ayokong isipin nilang pa-importante ako kaya ako na mismo ang bumaba upang tumungo sa may komedor. Naabutan ko nga doon ang mayordoma na si Aling Dolor at ilang kasambahay na naghahanda ng pagkain.Halos matulos naman ang mga ito nang makita akong nakatayo sa may bungad ng pinto. Narinig ko pang bumagsak ang isang baso sa lamesa na siyang nakagawa ng ingay sa pagitan namin."Ah, pasensya na kayo kung nagulat ko kayo." Dahan-dahan akong umatras ngunit pansin ko ang matigas na bagay na sumalo sa aking likuran. Mabilis akong tumigala at agad na nagsalubong ang mga mga mata namin ni Dr. Ramirez. His eyes is so deep and serious at this time ngunit naroon pa rin ang pagkakalmado na palagi niyang ipinapakita sa'kin."Mabuti nandito ka na, ipapatawag sana ki
Kabanata 5StilettoMatapos makaalis ng doktor ay naupo ako sa aking kama upang buksan ang cell phone na bigay n'ya. Nakahinga ako ng maayos nang mapansin naka-set ang cell phone at naka-konek na rin sa wifi. Tiyak na ginawa iyon ng doktor dahil sa tingin niya ay hindi ko tatangkain pang hingin ang wifi password nila na siya namang totoo.Ngunit imbis na i-browse ang pangalan ni Miguel ay ni-type ko ang pangalan ng doktor sa social media. Sa tingin ko kasi ay may tinatago ito sa'kin na ayaw niyang malaman ko. Kahit sa tingin ko ay unfair ito sa kaniya ay tinuloy ko pa rin.Mukhang wala naman kakaiba sa doktor. Halos puro tungkol sa kaniyang profession lamang ang nakita ko doon at ang ilang travel n'ya with his family. Agad naman lumabas ang mga resulta ng mga litrato ng kaniyang pamilya. Ang parents n'ya at ang tatlo pa niyang kapatid.Ngunit agad na pumukaw ng atensyon ko ang pamilyar na babae na nakita kong kasama niya sa isang trip.Agad na tumahip ang kaba sa aking puso nang mapa
Kabanata 6PainPumikit ako at pinatay ang hawak na cell phone. Gusto kong iwaglit sa isipan ko si Miguel at kalimutan na lang ang lahat ng nangyari sa amin ngunit kahit na anong gawin ko'y pilit pa rin niyang sinisira ang sistema ko.Mapait akong ngumiti, muling kinapa ang nararamdaman para sa asawa at hindi na ako nagulat sa natuklasan. Pinasya ko nang patayin ang aking at matulog na para mawaglit na sa isipan ko ang lahat ng tungkol sa kanya..."Wow! In all fairness nag mukha kang sosyal sa suot mo!" bulalas na wika ni Jana matapos kong suotin ang dress na binigay sa'kin ni Mr. Monteverde. Maging ang stiletto ay sinuot ko na rin dahil binuyo ako ni Jana na suotin 'yon kahit na ang balak ko talaga ay huwag sumipot sa dinner na sinabi n'ya."Hindi ba mukha akong tanga sa suot ko?" Ilang beses kong binaba ang laylayan ng suot kong dress pagkat hindi ako sanay na 'yon ang suot.Palagi naman akong naka mini skirt sa trabaho ngunit hindi ko akalain na hindi ako magiging komportable na su
Kabanata 5StilettoMatapos makaalis ng doktor ay naupo ako sa aking kama upang buksan ang cell phone na bigay n'ya. Nakahinga ako ng maayos nang mapansin naka-set ang cell phone at naka-konek na rin sa wifi. Tiyak na ginawa iyon ng doktor dahil sa tingin niya ay hindi ko tatangkain pang hingin ang wifi password nila na siya namang totoo.Ngunit imbis na i-browse ang pangalan ni Miguel ay ni-type ko ang pangalan ng doktor sa social media. Sa tingin ko kasi ay may tinatago ito sa'kin na ayaw niyang malaman ko. Kahit sa tingin ko ay unfair ito sa kaniya ay tinuloy ko pa rin.Mukhang wala naman kakaiba sa doktor. Halos puro tungkol sa kaniyang profession lamang ang nakita ko doon at ang ilang travel n'ya with his family. Agad naman lumabas ang mga resulta ng mga litrato ng kaniyang pamilya. Ang parents n'ya at ang tatlo pa niyang kapatid.Ngunit agad na pumukaw ng atensyon ko ang pamilyar na babae na nakita kong kasama niya sa isang trip.Agad na tumahip ang kaba sa aking puso nang mapa
Kabanata 4New Beginning Matapos kong ilagay sa closet ang mga gamit kong binili sa'kin ni Dr. Ramirez ay bumaba na rin ako para sa pananghalian. Hindi ko na sila hinintay pa na akyatin ako sa aking silid bagay na labis kong ikinahihiya.Ayokong isipin nilang pa-importante ako kaya ako na mismo ang bumaba upang tumungo sa may komedor. Naabutan ko nga doon ang mayordoma na si Aling Dolor at ilang kasambahay na naghahanda ng pagkain.Halos matulos naman ang mga ito nang makita akong nakatayo sa may bungad ng pinto. Narinig ko pang bumagsak ang isang baso sa lamesa na siyang nakagawa ng ingay sa pagitan namin."Ah, pasensya na kayo kung nagulat ko kayo." Dahan-dahan akong umatras ngunit pansin ko ang matigas na bagay na sumalo sa aking likuran. Mabilis akong tumigala at agad na nagsalubong ang mga mga mata namin ni Dr. Ramirez. His eyes is so deep and serious at this time ngunit naroon pa rin ang pagkakalmado na palagi niyang ipinapakita sa'kin."Mabuti nandito ka na, ipapatawag sana ki
Kabanata 3 Shelter "Pwede na ho kayong lumabas ngayong araw. Pinirmahan na ho ni Dok ang discharge paper n'yo," anang nurse na nag-a-assist sa'kin. Tinanggal na niya ang dextrose na nakakabit sa aking kamay. Bahagya lamang akong tumango dito. Ang totoo kasi niyan ay wala akong matutuluyan kapag labas ko ng ospital. Malayo dito ang probinsya namin at hindi ako agad-agad na makakauwi doon dahil kinakailangan pang sumakay ng barko o hindi kaya ay eroplano upang makauwi ng probinsya. "Ito pala ang mga pampalit mong damit nakahanda na rin ho ang ilang personal n'yo na gamit d'yan sa bag." Bumaba ang tingin ko sa isang traveling bag na nilapag niya sa aking kama. Labis ang pagtataka ko nang ibalik ko ang tingin sa kanya. "Si Dr. Ramirez ho ang naghanda ng lahat nang 'yan. Hintayin n'yo lang ho siya may ino-operahan ho kasi si dok ngayon," aniya na bakas ang matamis na ngiti sa kaniyang mga labi. Labis naman ang pagtataka ko sa kaniyang mga sinabi ma tapos ay bumabang muling ang tingin
Kabanata 2 Pain Muli akong nagmulat nang may pumasok na nurse na babae sa aking silid. Sa pagkakataon na ito ay hindi na ako nagpumilit na lumabas ng silid at tahimik lamang siyang pinapanood sa pagchi-check ng vitals ko at pagtuturok ng gamot sa aking dextrose. "Si Dr. Ramirez? Nand'yan pa ba?" hindi ko napigilan pang itanong dito. Sumulyap ito sa'kin matapos ay ngumiti. "May inaasikaso lang hong pasyente, mamaya sisilipin ulit kayo no'n, tiyak," aniya na mas lumuwang ang ngiti sa mg labi. Bahagya lamang akong tumango dito. "Sarena pala ang pangalan mo. Buti naman ay naman ay bumubuti na ang pakiramdam n'yo." Muli akong ngumiti at tumingala dito. "Ilang araw na ba ako dito?" Kumunot ang noo n'ya sa'kin. "Mag da-dalawang linggo ka na dito. Halos isang linggo ka rin sa ICU bago ka ilipat dito," aniya. Kumurap ako at biglang naalala ang mga nangyari sa'kin. Kung gano'n ay tiyak na alam na nila ang pagkawala ko. Kaya ba gusto akong makita ng mga pulis? Tiyak na pinapahanap na ak
Kabanata 1Lost Mabibigat ang talukap ng aking mga mata nang magising. Hindi ko rin maigalaw ang aking katawan dahil tila sobrang bigat ng aking binti at tagiliran.Isang ungol ang aking pinakawalan dahil sa makirot na sugat. Pinilit kong dumilat at tanging puting kisame lamang ang naaninag ko. "Patay na ba ako?" usal ko sa sarili.Nilibot ko ang aking nanlalabong paningin sa may bandang gilid ng silid kung saan nakita ko ang side table na may nakapatong na basket ng prutas habang ang malaking kurtina na tumatakip sa tiyak kong bintana. May napansin rin akong isang malaking salamin sa may gilid na malapit sa aking kama na tila isang two way mirror.Lumunok ako ngunit ramdam ko ang panunuyo ng aking lalamunan. Muli kong nilibot ang aking paningin, ako lamang ang tao sa loob at tinitiyak kong hindi biro ang halaga ng silid na ito kung saan ako dinala.Agad na pumasok sa isip ko ang batang dinadala at mabilis 'yon kinapa sa aking sinapupunan. Kinagat ko nang mariin ang mga labi nang mak
SimulaLast WordNanginginig ang aking buong katawan habang pa-ika-ikang naglalakad palayo sa mansyon kung saan minsan kong tinuring na isang paraiso.Wala ring tigil ang pagpatak ng dugo sa aking mga binti at ang dugo na nagmumula sa aking ulo. Kumapit ako nang mahigpit sa isang malaking puno at doon ay sumandal matapos makaramdam nang matinding hilo. Nanlalabo ang mga matang tinuon ko ang tingin sa unahan.Hindi ko na rin napigilan ang pagpatak ng mga luha habang kagat-kagat ng mariin ang aking mga labi. Pumikit ako dahil sa mga luhang kanina pa bumabagsak kasama ng ilang patak ng dugo na humihilam sa aking mga mata habang sinusuong ang matalahib na gubatHanggang sa makarinig ako ng mabibigat na yabag na palapit sa akin. Hindi na ako nag-aksaya ng oras at pilit na tinatagan ang mga binti upang makahakbang."Hindi pa nakakalayo ang babae na 'yon hanapin n'yo. Tiyak na malilintikan tayo kay boss kapag binuhay n'yo pa 'yan!" Narinig ko ang boses ng pamilyar na lalaki mula sa hindi kala