MasukShare
Chapter 6.2:
Terakhir Diperbarui:
2024-10-29 19:42:56Pagkarating sa Coolab ay umupo na agad ako sa stool. Hindi ko naman alam ang gagawin ko kaya't papanoorin ko na lang muna siya. Anong gagawin ko rito? Pwede bang ako na lang ang maghuhugas ng plato at siya ang magluluto? Kasama ba 'yon sa scoring?
"Lapit ka rito," Rafael commanded. He was already wearing his apron. Kaharap niya na ang chopping board at hawak na rin ang kutsilyo. Bumaba ang tingin ko sa kitchen counter at nakitang nahanda niya na rin pala ang lahat. Mabilis akong tumayo na sa stool para may maitulong naman sa kung ano mang sasabihin niya.
"Ano?"
He smiled. "Anong gusto mong lutuin?"
"Ano ba raw ang main ingredient dapat sa cooking fest?"
"Baboy daw."
"Edi magluto ka ng baboy," walang kwenta kong sagot.
Magaan siyang tumawa. "Ano ba 'yan, Sebi. Did you hit your head a while ago or something?"
"Bakit ba kasi ako ang tinatanong mo? Wala ka bang sariling desisyon?"
He chuckled and pinched my cheeks.
Bab terkait
When The Sun Sets Chapter 7.1:
Isang linggo na ang nakalipas noong nagsimula na kaming mag-ensayo sa pagluluto. Iba't ibang putahe na rin ang nagawa namin at may isa na kaming napili. Ngunit sa isang linggo na iyon, ang tanging ginawa ko lang ay ang mag-abot ng ingredients at maggayat. Si Rafael ang bahala na sa lahat. Tutal at mapilit siya, edi sige. Kalagitnaan ng klase namin sa PE class ay nakaramdam na ako ng init. Palibhasa ay mainit nga ang panahon ngayon, patay pa ang aircon ng room dahil pinaayos kahapon. Inipon ko ang mga buhok ko sa kamay upang iipit ito. Habang hawak ang buhok ay nagsimula akong magkalkal sa bag ng panali ko. Ngunit mukhang naiwala ko na naman yata. Inis akong nagbuga ng hangin. Nangangalay na dahil hindi ko talaga makita ang puyod ko. "Yes, Mr. Alfonzo. Come here to the board to write your answer." Hindi ako lumingon doon. Ni-hindi ko nga alam kung ano ang pinapasagutan. Ang alam ko lang, mainit at gusto kong mag-ipit. My eyes immediately dropped from t
When The Sun Sets Chapter 7.2:
Hopefully though, we can start again as friends. "I just want to say good luck." He smiled. "I know you'll do well." "Salamat, Levi." "Are you nervous?" "Medyo," I genuinely answered. "First time ko kasi..." Tumango siya at biglang humakbang palapit. Bumaba ang paningin ko sa paa niya at nakita ang tinabunan niyang distansya. Before I could lift my head again to look at him, I suddenly felt something soft on my left cheek. Huli na noong mapagtanto kong hinalikan niya pala ako sa pisngi! "Good luck kiss," aniya. I blinked continuously, obviously unable to talk because of my shock. Ramdam ko ang panonood ng mga kaklase sa amin kaya’t agad kong inayos ang sarili. Tumikhim ako at marahang tumango, ayaw nang palakihin pa ang nangyari. Hanggang sa makaalis na sila ay patuloy ang pagkabog ng puso ko. Mainit rin ang magkabila kong pisngi, alam kong namumula ako at mas lalo ko iyong ikinahiya. Noong maramdaman ang bahagyang pagk
When The Sun Sets Chapter 8.1:
Nakangusong pilit na iniintindi ng kapatid ko ang itinuturo ko sa kaniyang math problem na topic nila ngayong week. Nalaman ko kasi kanina na pinaiwan pala siya sa classroom ng teacher niya dahil siya lang daw ang mali at malayo ang sagot kumpara sa mga kaklase niya. Nabahala raw ang guro niya kaya’t pinaiwan. Nalaman ko ang lahat ng ito noong pagbaba ko sa kwarto kaninang umaga ay napakinggan ko na naman siyang pinagsasabihan ni Mama. Noong bata pa ako, halos lahat ng subject ay madali kong naiintindihan agad dahil nag-aadvance reading kami ni Mama. Hindi ko na naramdaman ang kasiyahan ng pagiging bata na may kalayaang maglaro simula noong maging strikto siya sa akin. Every day, I would lock myself inside my room as I study all of the books that she advised me to read. And the next day, I have to explain everything that I’ve learned to her. That will only be the validation that I’ll receive as I strive harder to achieve my honor. Her words and satisfaction. Pagkatap
When The Sun Sets Chapter 8.2:
“Ano ba namang—asbok na naman ang pabango mo!” singhal ni Nanay Jessa noong mamataan si Rafael. Rafael grinned. “Mabango naman ‘Nay, ah.” “Oo nga pero nalalamangan mo ang amoy ng pabango ko. Regalo pa naman sa akin ‘yon ni Zendaya, tinalo mo pa niyang iyo.” Nakangiting napapailing na lang si Rafael bago muling dumapo sa akin ang kaniyang paningin. Tumikhim ako at winaksi ang mata sa kaniya. I even shifted on my seat awkwardly. His stare is giving me an unfamiliar feeling. Naiilang ako. “Oh, sabayan mo na si Sebi. Alam kong kanina mo pang hinihintay itong crush mo.” “’Nay!” agad na saway ni Rafael na napapakamot pa sa kaniyang batok. “Nanay naman, eh.” Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko. Kahit alam kong biro lamang iyon ay tila naapektuhan ako sa sinabi ng nanay niya. “What do you want to eat first” Rafael asked me with his surprisingly gentle voice. It was so sudden that I almost chocked from my own saliva. “You want rice firs
When The Sun Sets Chapter 8.3:
Thirty minutes bago ang sunset, lumabas na kami sa bahay kubo. Dala-dala ni Rafael ang banig at kumot samantalang dalawang unan naman ang dala ko. “Bilis! Ayan na!” He sneered at me. “Why don’t you help me instead of jumping there?” Ngumuso ako at tinulungan na siya bago pa siya may masabi ulit. Bawal ma-excite? Epal talaga. He winced when he saw my face and laughed at me at the end to tease me more. Excited akong umupo sa latag. Automatic na kinumutan ni Rafael ang binti ko. Ngumiti ako sa kaniya at mahinang nagpasalamat. Malamig din kasi ang simoy ng hangin dito, naka skirt pa ako. My eyes beamed upon witnessing how the sun sets, it was already kissing the sea. The color of the sky was already a miraculous sight, yet the sun setting highlighted the whole view. Kahit ilang beses ko na ‘tong napapanood, hindi pa rin talaga nakakapanawa. Sa tuwing nasasaksihan ko ang paglubog ng araw, kahit sa iisang lugar, hindi parin sila pare-pareho.
When The Sun Sets Chapter 9.1:
"Number 4, Velasco. Serve!"I tossed the ball and spiked it hard, aiming towards our opponent’s side. Nasambot nila ito at agad na napapunta muli sa amin. My teammate managed to receive it and passed the ball to our setter. Pasimple ko siyang sinenyasan na sa akin papuntahin ang bola at mabilis niya naman itong sinunod. I exhaled deeply before I jumped, just enough to reach the ball and spiked it to the other side. Kasabay ng pito ng referee ay ang sigawan ng lahat dahil sa pagdedeklara ng pagkapanalo."Team Hufflepuff wins!"It was already our intramurals. I am a member of the women's volleyball team, the team captain even. Noong una, sumali lang ako dahil nagkaroon ako ng problema sa grades ko sa P.E., hindi ko naman akalain na magugustuhan ko ito.“Congratulations!”That was our final game for the morning. Nanalo rin kami kanina na siyang una naming laro sa araw na ito, pangalawa ang ngayon. It was also the first day of our Int
When The Sun Sets Chapter 9.2:
Halos mapamura ako sa bigla noong makitang nakikisigaw at talon na pala si Mavros at ako na lang talaga ang nakaupo! Maybe I should stand up too? But I'm a bit conscious with my legs. Kanina pa akong adjust nang adjust sa shorts ko dahil tumataas. Dapat talaga nagpalit na muna ako bago ako sumabak sa panonood. Or maybe I should stand up so I can properly pull the hem of my shorts? "Tumayo ka na nga! Parang gaga 'to!" Hinila bigla ako ni Rein. I wasn’t able to protest any longer because it happened too quickly. "Support our color! Support our team! Support your future!" "Anong future?" tanong ko at inalis ang pagkakaakbay niya sa akin. "Si Rafael!" "Anong future d’yan?" "Sis, potential lovelife!" What? Tumawa siya at muling nag-cheer. Pilit niya pa akong pinapatalon ngunit inaalis ko agad ang kamay niya sa braso ko dahil ayoko nga. "Ahh! Renz, kapag na-shoot mo 'yan! Aaminin ko nang crush kita!" walang hiyang sig
When The Sun Sets Chapter 10.1:
"Yung mga naka sapatos na puti! Hulihin!" Jaq, the officer from the jail booth, shouted. Nagkatinginan pa muna kami ni Rein bago sabay na kumaripas ng takbo. Tatawa-tawa lang si Mavros na naiwan, hindi na humabol. Itim kasi ang suot niyang sapatos. "Next year kapag yung club na namin ang may hawak sa punyetang jail booth na 'yan... naku! Sinasabi ko sa 'yo!" gigil na gigil na wika ni Rein. Nakatago kami sa building ng mga senior high. May mga nakasalubong pa kaming mga nakatakas din mula sa mga nang hahabol.I only laughed at her. Although exhausted from our endless running, I was still having fun. Umalis na kami sa pagtatago noong nag-text na si Mavros na ang mga nakapulang damit na raw ang hinuhuli. I was wearing a white t-shirt while Rein was wearing black.It was the second day of our Intramurals. If there's no mandatory requirement to attend this event, I would've just stayed inside my room. Saka, president ako ng klase. Ang pangit
Bab terbaru
When The Sun Sets Chapter 47:
Hindi ko na nagawang magpaalam nang maayos kay Renz pagkatapos niya akong ihatid sa building ng condo ko. I only got to smile a bit and nodded at him when he bid his good bye. At least, I waited for his car to go before I turned my back and went inside.Tulala ako buong oras na hinihintay kong tumigil sa tamang palapag ang elevator na sinasakyan. At nang makarating nga sa condo ko, dumiretso na ako sa banyo at naglinis.Pumikit ako habang dinadama ang tubig na bumabagsak sa katawan ko mula sa shower. It's draining how I can still see his image right before I entered Renz's car.Why did he even take a step forward? As if he was going to approach me.Rafael... Kailan mo ba balak bitawan ang puso ko?At kailan ko ba babawiin?Huminga ako nang malalim. I should really go back to sleep and take a rest. Mawawala na rin naman 'tong pakiramdam na ito kinabukasan. Ang mahalaga ay hindi ako magtatagal at aalis na rin agad bukas.I was drying my hair with a towel when I remembered that I left my
When The Sun Sets Chapter 46:
“Let’s raise our glasses for the newlyweds as they share another sweet kiss as husband and wife!”Nakangiti kong itinaas ang aking kopita katulad ng lahat. When they finally kissed, noon lang namin mahinang ipinukpok ang baso ng kurbyentos upang gumawa ng tunog while cheering on them. Mas lalong lumakas ang hiyawan noong pinalalim ni Levi ang halik at humawak naman sa batok niya si Rein na nagustuhan ang ginawa ng asawa.Their kiss ended after a few more seconds. Patuloy pa rin ang pang-aasar sa kanila lalo na’t namumula si Rein, noon lang nahiya noong nagsisigaw na ang lahat.“What a very passionate kiss from Mr. and Mrs. Fernandez! Talagang kinilig ang lahat!”Hinarangan ni Rein ang mukha niya at pabirong hinampas ang braso ng asawa. Levi only laughed and held her waist to pull her closer, earning another batch of screams from us.Pagkatapos kumalma ng lahat ay umupo na rin kami. May mga server na dumating para
When The Sun Sets Chapter 45:
Noong tuluyan na akong makalayo sa kanila ay saka ko lamang sinagot si Kenzo. “What do you mean I have a new project?” Rinig ko ang pagsalin niya ng tubig mula sa kabilang linya. Taking his time, I even heard him sipping his water and his big gulp was as if on purpose to tease me. Napahaplos ako sa aking braso noong humangin, nilalamig kahit kasalukuyang tirik ang araw. Wala sa sariling ibinalik ko ang tingin sa kabilang panig ng simbahan at nakitang papaalis na ang lahat para dumiretso sa venue. Nanatili ang paningin ko sa partikular na pamilyang halos pinapanood din ng lahat. Rafael opened the door for Sianna and even held her waist to guide her inside. Nakagat ko ang ibabang labi noong marahas na tumibok ng aking puso dahil sa nakita. Rafael then reached for the back seat, probably to check on their son who was seated there. Pagkatapos ay nakangiti niyang isinara ang pintuan ng kotse at nagulat ako noong bigla siyang bumaling sa direksyon ko! Hindi
When The Sun Sets Chapter 44:
Long before I realized that I lost my way from the perception of my sanity, I gripped my hand as I try to go back to the right path.The rapid of my heart wasn't helping and an act of a claw clutching it in agony tortured me more.Kailan ko nga ba huling naramdaman 'to?Hindi ko akalain na makikita ko siya rito. Hindi ako sinabihan nila Rein at Mavros. Hindi ako handa!Huminga ako nang malalim. Trying to convince myself that there are no more reasons for me to be affected by the fact that he's here, I smiled a little and had my eyes straight to the altar.Dapat ay matagal na akong okay sa katotohanang ito. Dapat... matagal na rin akong nakalimot. Ngunit talagang imposible."Ayos ka lang?" mahinang bulong sa akin ni Mavros na siyang nasa tabi ko ngayon.Ngumiti ako at tumango. Ngunit mas lalong lumalim ang kunot sa kaniyang noo
When The Sun Sets Chapter 43:
“On behalf of LAX Airlines and the entire crew, I’d like to thank you for joining us on this trip, and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice day!”"Thank you." I smiled at the flight attendant who attended me when I asked for help with my baggage. Ngumiti siya sa akin at tumungo bago nagpaalam.Dire-diretso ang lakad ko hanggang sa marating ko ang station two at napagdesisyonang doon na muna tumigil para tawagan si Renz na siyang susundo raw sa akin. Ani Rein, hindi na raw pala sila makakapunta rito dahil baka mahuli sa kasal. Ayos lang naman sa akin dahil naiintindihan ko, mas makakabuti pa nga."Saan ka?" tanong ko kay Renz na siyang kausap ko na sa telepono."You don't see me?" he said. "Maghanap ka ng lalaking nagwawagayway ng kartolina. Kita na kita."Napangiti ako at agad na inilibot ang paningin sa paligid. Bahagya pa akong natawa noong makita si Renz na todo
When The Sun Sets Chapter 42:
The next day, my phone was bombed with notifications from Rein and Mavros. Some of my other friends sent me friend requests and accepted mine. Kahit si Kenzo ay nakita ko sa listahan. Bahagya akong natawa dahil doon bago tinanggap ang kaniya.Rein Liana: Ellei Rolloque Velasco. Sebi, ikaw ba talaga 'to? Ikaw ba 'to?Rein Liana: Sumagot ka naman, oh. Parang awa mo na, Sebi. Miss na miss na kita.Agad kong sinalo ang mga luhang tumulo kahit nangingiti dahil sa pagbabasa ng mga mensaheng pinadala nila.Maverick Rosu: Sebi... Ikaw ba 'to?Maverick Rosu: We miss you so much. We're here, okay? Nandito lang kami. Kahit nasaang lupalop ka man ng mundo ngayon, handa kaming pumunta kung nasaan ka man para damayan ka. Mahal na mahal ka namin, okay?Mavros: Thank you for reaching out again. Talk to us when you're ready. Nandito lang kami.Maybe at some point, I regretted leaving them behind and had them searching for t
When The Sun Sets Chapter 41:
The crowd applauded as I bow my head and waved my hands to bid my farewell after finishing my speech. Hindi rin naman kasi ako pwedeng magtagal sa platform dahil may mga susunod pa sa akin at may sarili-sarili kaming time limit."Congratulations!" maligayang bati sa akin ni Kenzo na siyang may bitbit pang bouquet ng mga bulaklak noong nasa backstage na ako.Malawak akong napangiti dahil doon at nagagalak na tinanggap ang bulaklak na ibinigay niya. He smirked and tugged my arm to finally hug me."You did fucking great! I'm so proud of my girl!"I chuckled and slapped his arm in a mocking way. Napakinggan ko pa siyang ngumisi bago humiwalay sa yakap at ginulo ang buhok ko."Do you want to eat somewhere, Lei? My treat."I winced and nudged him. "No lies?""I swear on my sister's grave."Ngumuso ako para pigilan ang ngiti at saka tumango bilang pagpayag. Dahil doon ay marahan siyang natawa bago hinaw
When The Sun Sets Chapter 40:
By recalling everything that happened, I realized how much of a regret burden me still up until the recent time.Seira… it feels like I am living with a different person now ever since we were discharged from the hospital.Samantalang sa mga araw na bumibisita ako sa psychiatrist, natutunan kong luwagan ang kapit sa mga ala-alang sumisira sa akin.“What about painting?” Dra. Sanchez suggested. “You told me that you’ve tried before and it helped. What about… we focus on this activity first?”As I go along with the flow of life, I have found the hidden existence behind the obstacles that forced me out of my zone.I stared at the blank canvas in front of me. My mind, in a whirlwind of spectacles, as I try to figure out what to do first. At that very moment, I’ve conceded that I’ve reserved myself to the gloam of my torment that I’ve wasted a year of my life trying to figure out how to heal
When The Sun Sets Chapter 39:
“It would be better if you’ll let her stay here for a while so we can monitor her as well. What she’s going through, Ms. Rolloque, isn’t the type to be neglected further.”I presented to be asleep the whole time that Aunt Luzette was talking to the Doctor who checked up on me. I didn’t have to hear her diagnosis because I have already confirmed it myself ever since I spot on the symptoms of it. From my mind’s less capability of keeping me sane to the bruises that I’ve inflicted on myself.After a few moments, the Doctor finally went out and left us inside the hospital room where I am at. I heard Aunt Rolloque sighing in defeat, too heavy that I feel like I was already starting to become a burden to her. But what can I do? Eto ako ngayon. Kahit ang sarili ko ay hindi ko na makontrol.“I know you’re awake,” aniya makalipas ang ilang sandali. Hindi pa rin ako mumulat at nagpatuloy sa pagpapanggap. Sh
