ความสุขความสงบมันดำเนินไปอย่างเรียบง่ายและต่างคนต่างคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปจนกระทั่งเมอร์ลินคลอด แต่เปล่าเลย ความสงบและความสุขนั้นถูกทำลายลงเมื่ออายุครรภ์เข้าสู่ 8 เดือน เมอร์ลินต้องย้ายไปอยู่โรงพยาบาล เพราะจากการตรวจพบ อิดอนได้แจ้งข่าวกับโจไซอาห์และเมอร์ลินว่า‘อาการครรภ์เป็นพิษของคุณเมอร์ลินไม่ได้
บนเตียงขนาดหกฟุตที่นำมาแทนเตียงของทางโรงพยาบาล เมอร์ลินนอนตะแคงข้างพร้อมกับฝ่ามือซ้ายวางแนบบนหน้าท้องแปดเดือน คอยลูบท้องแผ่วเบาในขณะที่มืออีกข้างหยิบแอปเปิลชิ้นพอดีคำที่ถูกหั่นด้วยฝีมือของสามีเข้าปาก ชิ้นแล้วชิ้นเล่าอย่างอร่อย โจไซอาห์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงมองคนท้องที่กินเอา ๆ อย่างนึกทึ่ง แต
6 A.M.เมอร์ลินยังคงหลับอยู่แต่คนที่ตื่นคือโจไซอาห์ ก่อนจะลุกจากเตียงก็หอมแก้มภรรยาไปทีแล้วลงจากเตียงเข้าห้องน้ำไป วันนี้เป็นวันผ่าคลอดของเมอร์ลินแล้วและความรู้สึกของ โจไซอาห์มันก็ค่อนข้างชัดเจนขึ้นทุกวินาที ความกังวลที่เมอร์ลินเคยแบกไว้ ตอนนี้มันอยู่ที่เขาแล้ว โจไซอาห์ก้มหน้ามองมือของตัวเองที่เท้า
เวลาเที่ยงวันมาถึง เมอร์ลินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับความหิวที่ถาโถม แต่ต้องอดทนเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าก็จะเข้าห้องไปผ่าคลอดแล้ว เมอร์ลินหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมขึ้นใหม่ ปรับการมองเห็นให้ชัดแล้วสะกิดปลุกคนด้านหลัง“ตื่นก่อนครับ” ทั้งสะกิดแขนที่พาดเอว หยิกหลังมือที่แนบกับท้อง คนด้านหลังก็ยังไม่
“หนูลินไม่ต้องกังวลหรอกจ้ะ แม่มั่นใจมากเลยล่ะว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีอย่างที่อเดลบอก” อลิซกล่าวต่อแต่ไม่ทันที่เมอร์ลินจะได้กล่าวขอบคุณ เมอร์ลินก็ต้องขยับขึ้นเตียงที่จะต้องเข็นตัวเขาเข้าไปในห้องคลอด โจไซอาห์เดินแยกไปกับพยาบาลอีกคน เขาต้องถอดเครื่องประดับต่าง ๆ ที่มี ล้างมือให้สะอาด สวมหมวกเพื่อเก็บเ
“คุณเมอร์ลินครับ ลูกสาวของคุณออกมาแล้วนะครับ ร่างกายแข็งแรงดีและน้ำหนักก็ได้มาตรฐานของทารกแรกเกิดเลยล่ะครับ แค่ฟังจากเสียงก็คงรู้แล้วใช่ไหมครับว่าแข็งแรงขนาดไหน” อิดอนพูดติดตลกพาให้เมอร์ลินยิ้มตาม อิดอนส่งทารกให้พยาบาลพาไปทำความสะอาดก่อนเขาจะลงมือนำรกออกมาและจะได้ปิดแผล ในตอนแรกอิดอนจะเสนอให้โจไซอาห
“แกนี่มัน...” อยากจะชี้หน้าด่าแต่เขาต้องสำรวมเพราะพ่อกับแม่เดินมาทางนี้แล้ว“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีพี่ ๆ และน้องแฝดด้วยนะครับ” อิดอนกล่าวทักทายครอบครัวเพื่อนสนิทเป็นครั้งแรก แน่นอนว่าพออยู่รวมกัน ออร่าของอำนาจ มาเฟียมันก็แข็งแกร่งจนเหมือนกับเสื้อกาวน์ที่สวมจะลุกไหม้ นั่นเป็นเพียงแ
“ต้องให้มีลูกก่อนสินะครับ ถึงจะได้เป็นผู้เป็นคนสักที” แต่เมอร์ลินก็คือเมอร์ลิน คุยกันดี ๆ ไม่ทันไรก็ต้องจิกกัดพอเป็นพิธี“...คนอะไรพูดกระทบตัวเองก็เป็น?” โจไซอาห์ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินและใช่ว่าเขาจะยอมให้โดนอยู่ฝ่ายเดียว เขาปล่อยมือภรรยาแล้วกอดอกหันหน้าไปทางอื่น เมอร์ลิน อยากจะหัวเราะแต่คงไม
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ