“เอาสิ ฉันจะให้เป็นรางวัลที่แกฝ่าคนของฉันเข้ามาได้” เอดิสันยิ้มเยาะก่อนหมุนตัวเตะเอเวอร์เร็ตต์ เอเวอร์เร็ตต์หลบได้ทันแต่ก็เสียหลักเล็กน้อย เอดิสันใช้จังหวะนั้นพุ่งเข้าใส่ก่อนฝ่ามือของทั้งสองคนจะประกบกันแล้วผลัดกันดันไปมาราวกับวัดพละกำลังของกันและกัน “หนูเมอร์ลินน่ะไม่ได้ประหลาดอย่างที่พวกนายยัดเยียด
“ฉันมีเรื่องที่ต้องบอกนาย เอดิสัน คาร์ลอฟ ...เป้าหมายของพวกฉันไม่ใช่นายแต่เป็นอเล็กซานเดอร์มาตั้งแต่แรก” สิ้นเสียงของเอเวอร์เร็ตต์ เอดิสันหน้าซีดลงทันตาก่อนจะต่อยเอเวอร์เร็ตต์ที่ยืนรับหมัดแล้ววิ่งออกจากห้องไป เอเวอร์เร็ตต์เห็นสีหน้าของเอดิสันแล้วถอนหายใจอย่างเจ็บปวด ไม่นึกเลยนะว่าวันที่เขาต้องฆ่าคนร
“ทำไมนายไม่หลบ! นายหลบได้ไม่ใช่หรือไง!” เอดิสันตวาดถามคนรักก่อนพยายามอุดเลือดที่ไหลไม่หยุด มือของเขาสั่นระริกในรอบหลายปี ความกลัวเกาะกินหัวใจทั้งที่คิดว่าตรงนี้มันตายไปนานแล้ว “นายจะทิ้งฉันไปอีกคนเหรออเล็ก!” เอ่ยถามอีกครั้งแล้วมองหาของที่จะช่วยในการอุดเลือด อเล็กซานเดอร์มองหน้าคนรักที่ตอนนี้เขาเริ่ม
“นายจะเอายังไงต่อ”“ฉันมีเรื่องต้องสะสางในตระกูลอยู่ ไว้เรียบร้อยเมื่อไหร่ฉันจะติดต่อไปแล้วก็... ขอโทษด้วยที่เรื่องมันเกิดขึ้นแบบกะทันหัน ถ้าฉันไม่ถูกคนในทรยศ คงได้เริ่มหลังเมอร์ลินคลอดตามที่ตกลงกันไว้” มาเวอริคกล่าว“ไม่เป็นไร ใช่ว่าแผนที่วางไว้จะสำเร็จและเป็นไปตามแผนเสมอไป”“...”“แล้วก็ความจริงนา
อาหารการกินก็ถูกจัดเตรียมโดยแม่สามีอีกเช่นกัน ได้ออกไปเที่ยว ออกไปใช้เงินด้วยกัน สนุกจนลืมสามีตัวจริงไปเลยก็มี ทว่าพออยู่คนเดียวมันก็คิดถึงโจไซอาห์ขึ้นมาครืด ๆมือเรียวรีบหยิบโทรศัพท์ทันทีที่มีการแจ้งเตือน เมอร์ลินปลดล็อกหน้าจอแล้วเลื่อนดูว่าเป็นแจ้งเตือนของอะไร ทันทีที่เห็นข้อความของใครบางคน ริมฝี
หลังจากนั่งกินขนมกับแม่สามีอิ่มแล้ว เมอร์ลินก็เดินออกมาที่สวนดอกไม้ของคฤหาสน์ เดินชมความสวยงามไปพลางมือก็คอยลูบท้องไปพลาง ก่อนจะเดินมานั่งบนศาลาริมสระ เมอร์ลินทอดสายตาไปยังผืนน้ำพลางคิดว่าหลังจากนี้ หากเขาได้รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในคาร์ลอฟ ความรู้สึกของเขามันจะเป็นยังไงนะ? จะดีใจหรือจะรู้สึกแปลกกัน
“นั่นคุนายท่านกลับมาแล้วงั้นเหรอ?!” เมื่อครู่เป็นการตอบกลับอัตโนมัติยามถูกเจ้านายถามอย่างเคยชิน แต่พอมานึกดูแล้ว เจ้านายเธอไปต่างประเทศ! เคทจึงรีบนำข่าวไปบอกคนอื่น ๆ ว่าเจ้านายของพวกเขากลับมาแล้วโจไซอาห์วิ่งมาที่คฤหาสน์หลักโดยไม่สนว่ามันจะสะเทือนแผลหรือไม่ พอมาถึงแล้วก็รีบขึ้นไปที่ชั้นสองทันที สาวใ
(ย้อนกลับไปตอนที่การปะทะจบลง)ซีเจสกับปีเตอร์เดินลงจากดาดฟ้าหลังทำภารกิจสำเร็จ ความเงียบปกคลุมบรรยากาศระหว่างพวกเขาทั้งคู่ ซีเจสเองก็เห็นเหตุการณ์ผ่านจากกล้องส่องทางไกล แน่นอนว่าในใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ทว่าเขาไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรได้ หากเอดิสันยอมเจรจาด้วยดีแต่แรกมันก็คงไม่เกิดการสูญเ
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ