ระหว่างที่โจไซอาห์พาเมอร์ลินไปโรงพยาบาลตามนัด ทางด้านเอเวอร์เร็ตต์กลับได้รับรายงานที่ไม่คาดคิด แถมทางนั้นยังเป็นฝ่ายติดต่อมาหาหลังได้รับรายงานแค่สามนาที เอเวอร์เร็ตต์รู้จัก เอดิสัน คาร์ลอฟ เป็นอย่างดี แม้เบื้องหน้าจะเป็นนักธุรกิจระดับมหาเศรษฐีแต่เบื้องหลังกลับกอบกุมอำนาจไว้มากมาย การทะเยอทะยานของเอด
“มาเวอริค คาร์ลอฟ... จะเป็นคนยังไงนะ” เอเวอร์เร็ตต์พึมพำกับตัวเองก่อนยิ้มให้ภรรยาทั้งสองแล้วเรียกลูก ๆ ทั้งห้าให้เข้ามาประชุมระหว่างที่รอโจไซอาห์กลับมาAt Runsia Lula HotelClass 12 Room VVIP1ชั้นที่สิบสองของโรงแรมรันเซียลูล่าถือเป็นชั้นสูงสุดและยังเป็นชั้นสำหรับแขกดับเบิลวีไอพีที่กระเป๋าหนักกว่าวี
“...” เกิดความเงียบขึ้นมากะทันหัน มือหนาจัดการปิดประตูระเบียงแล้วหันเดินมาหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่สีน้ำตาลพันรอบเอว ก่อนจะออกมารับแสงธรรมชาติเหมือนกับที่เขาทำบ่อย ๆ ยามอยู่อิงเกรเซียน เพราะมาเวอริคคิดว่าธรรมชาติน่ะดีต่อมนุษย์ที่สุดแล้วติ๊ด ๆ แกรก...ประตูห้องถูกเปิดออกก่อนคนสนิทที่ได้รับการไว้วางใจมากท
“แต่เมอร์ลิน...”“เมอร์ลินเป็นลูกคนแรกที่มันส่งข้อมูลทั้งหมดมาให้พ่อและเป็นครั้งแรกที่เอดิสันติดต่อหามาเฟียต่างประเทศอย่างเรา แค่นี้ก็ชี้ให้เห็นว่ามันต้องการกำจัดเมอร์ลินให้พ้นจากตระกูล ที่ไม่ฆ่าให้ตายเพราะมีประโยชน์ในการสานสัมพันธ์ ถ้าโรนัลเดลไม่สนใจไม่สู่ขอหนูเมอร์ลินมา มันก็คงส่งไปเรื่อย ๆ จนกว่า
“มาเวอริค คาร์ลอฟ พี่ชายของเราติดต่อมาว่าจะขอเข้ามาเยี่ยม”“...ใครนะครับ?” เมอร์ลินถามอย่างไม่เชื่อหู สีหน้าท่าทางตกตะลึงของเมอร์ลินทำ เอเวอร์เร็ตต์ลังเลแต่เขาจำเป็นต้องคุยเรื่องนี้กับเมอร์ลินจริง ๆ“มาเวอริค คาร์ลอฟ” เอเวอร์เร็ตต์พูดเน้นชัดทุกตัวอักษร“เขาติดต่อมาจริง ๆ เหรอครับ? มาเวอริคน่ะนะ?” เ
อย่างเคย เป็นตัวตนที่พอหมดประโยชน์ก็ไม่มีค่าอะไรให้จำเลยจริง ๆ“แผลเป็นแกชัดดีนะ” เอ่ยทักทายวิลสันทันทีที่ลงมารูม วิลสันหัวเราะแห้งแล้วหลบสายตาเจ้านายอย่างเขินอาย ก็นะ เขาไปตีกับคนของมาร์การ์เล็ตนอกรอบ แม้จะสาหัสกันทั้งคู่แต่คนที่มีแผลเป็นบนใบหน้าก็คือวิลสัน แต่ไม่นานแผลเป็นนี้ก็คงจางลง ยังไงก็ไม่ใช
“...เอง”“ครับ? ไม่ได้ยินเลย”“บัญชีนั้น... มันของฉันเอง” โจไซอาห์ยอมรับในที่สุด เมอร์ลินที่ว่าจะแกล้งต่อกลับทนไม่ไหวหลุดขำเสียงดัง “นี่นาย...” โจไซอาห์มองภรรยาที่หัวเราะจนน้ำตาคลอ เคืองก็เคืองแต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรกับคนคนนี้ดี หากเป็นเมื่อก่อนคงทะเลาะกันห้องพังไปแล้ว แต่เวลานี้สิ่งเดียวที่เขาจะทำหมับ
“คุณทำแบบนี้เพราะตามใจที่ผมท้องเหรอครับ?”“เปล่า เรื่องบัญชีฉันตัดสินใจไม่ทำมันตั้งแต่นายยังไม่ท้องเลยด้วยซ้ำ ถึงนายจะบอกว่ารอทรัพย์สินหรือเงินจากคาร์ลอฟส่งมาก่อนแล้วถึงทำทีเดียว แต่ฉันสามารถเปิดบัญชีให้นายเก็บไว้ก่อนได้เลย ...แล้วฉันทำมันหรือไง?”“...”“นายไม่ต้องห่วงหรอก ต่อจากนี้ฉันจะหาเงินมาให้น
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ