“คุณชายโจไซอาห์กับคุณชายเมอร์ลินกลับมาแล้วค่ะท่าน” หัวหน้าสาวใช้มารายงานก่อนจะออกไปอย่างรวดเร็วเพราะเธอไม่อยากอยู่รบกวนเวลาของครอบครัว รายงานล่าสุดทำให้สายตาของทุก ๆ คนจับจ้องไปยังทางเข้าห้องรับแขก ระหว่างนั้นเมอร์ลินกับโจไซอาห์ยังคงนั่งตีกันอยู่ในรถพร้อมกับเถียงกันไปมาว่าใครจะเป็นคนพูด“นั่นครอบครั
“เห็นด้วยเลยค่ะพี่ ไม่คิดเลยว่าวันที่ได้เป็นคุณย่าจะมาถึงเร็วขนาดนี้” อเดลเอนศีรษะซบไหล่สามีแล้วมองลูกชายที่กำลังดึงคนหลบให้ออกมาด้วยรอยยิ้มยินดี ส่วนลูกชายและลูกสาวฝาแฝดต่างพากันคิดว่ามันเร็วตรงไหนกัน?“นึกภาพวันแต่งงานแล้วดูเจ้าลูกชายวันนี้สิ... มันกำลังจะมีหลานให้ฉันงั้นเหรอ อา คนเป็นพ่ออย่างฉันจ
“น้อยใจที่หนูลินกอดกับแม่อลิซเหรอคะ?” อเดลเอ่ยถามลูกชายด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานพลางเดินเข้ามาหาแล้วมองเสี้ยวหน้าของลูกชาย เธอยิ้มเมื่อสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบนใบหน้าก่อนแขนเรียวจะเกี่ยวกอดแขนลูกชาย “เดินเล่นเป็นเพื่อนแม่หน่อยแล้วกัน” พูดจบก็เริ่มเดินไปตามทางที่ตรงไปยังสวนดอกไม้ อเดลพาลูกชายเดิ
โจไซอาห์กลับเข้ามาข้างในห้องรับแขก เขาสบสายตากับภรรยาที่มองมาพอดี แน่นอนว่าเมอร์ลินไม่โอเคกับการที่หันกลับมาแล้วไม่เจอสามียืนอยู่ ถึงจะยอมรับทุก ๆ คนเป็นคนในครอบครัวแต่ก็ยังไม่สนิทใจมากเท่ากับโจไซอาห์ที่อยู่ข้างกันมาตลอด เมอร์ลินหัวเสียแต่แม่สามีก็อธิบายสถานการณ์ให้เขาเข้าใจ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เ
เอเวอร์เร็ตต์จึงสั่งปิดสนามยิงปืนแล้วหวังให้ลูกน้องได้พักผ่อน แต่เหมือนลูกน้องเขาจะบ้าเลือดกันเกินไปหน่อย ไหนพักผ่อน? ไม่เคยมี มีแต่ปืนที่ลั่นเล่นใส่กันบ่อยครั้งเหมือนอย่างเมื่อครู่“สั่งเปิดสนามยิงปืน สร้างพวกสนามกีฬาเอ็กซ์ตรีมให้พวกมันได้ปลดปล่อยพลังงานหน่อยและสั่งห้ามเด็ดขาดเลยเรื่องเล่นปืนกันในเ
ปุบ...ความคิดยังไม่ทันจะเข้าที่เข้าทาง หมอนใบสีขาวที่เขาหนุนมันทุกคืนได้ปลิวมาใส่หลังหัวเขาเต็มแรง นัยน์ตาสีเทาสะท้อนภาพของหมอนที่ร่วงอยู่บนพื้นก่อนเลื่อนสายตาขึ้นมองหน้าภรรยาที่จ้องมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเขา“นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอเมอร์ลิน?”“คุณนั่นแหละครับที่บ้า บอกผมมาเลยนะครับว่าหนีออกไปทำไม”
“ฉันน้อยใจเรื่องที่ฉันไม่สามารถทำให้นายได้” โจไซอาห์พูดขึ้นมาพร้อมกับก้าวขึ้นเตียง เมอร์ลินหันควับพร้อมสีหน้าตกตะลึงพลางถอยหนีสามีที่ค่อย ๆ เข้ามาหาราวกับสัตว์ป่าที่จ้องจับเหยื่อ“นี่บ้าไปแล้วหรือไงครับ?!”“ใช่ ฉันคิดว่าฉันมันบ้าไปแล้วที่ดันรู้สึกแบบนั้น ทำไมคนอย่างฉันต้องน้อยใจ ทำไมคนอย่างฉันต้องรู
Demolition derby(เดโมลิชัน เดอร์บี้) หรือเรียกง่าย ๆ แบบกระชับว่า Derby(เดอร์บี้) เดอร์บี้เป็นการแข่งขันรถชนรถ-ทำลายรถ ฟังไม่ผิดหรอก เดอร์บี้คือการแข่งขันที่ผู้เข้าแข่งขันตั้งใจขับรถชนรถของคู่แข่งให้เสียหาย พัง ให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือแข่งต่อไปได้ โดยคันสุดท้ายที่ยังวิ่งอยู่ถือเป็นผู้ชนะรถที่นำมา
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ