Chapter One -Miss Ma'am

“You can’t fail my child just like that, Ms. Estrella. Our family is one of the top donor of this school” mahinahon ngunit pasigaw na wika ng isang ginang kay Lara matapos nitong malaman na failure ang anak nito sa klase niya. 

Sinalubong ni Lara ang mga titig ng ginang at buong kumpyansang sinagot ito, “I understand that as a parent it’s unpleasant to hear about your child fail, and I appreciate you taking time checking on your daughter's performance.” 

Tumayo siya upang ipakita ang attendance sheet at activity records na nasa Laptop. Inikot niya itong paharap upang ipakita sa ginang, “You see, this school must be grateful enough with the donations from your family, but letting your daughter pass my subject based on this record is something I cannot help you with.” 

Nakita niya kung paano tumalim ang mga mata ng ginang na nakatitig sa kanya matapos niyang sabihin ang mga katagang iyon. “You’ll regret this, and I’ll make sure my daughter won't get stuck with your subject.” galit na wika nito

Kahit na gusto niyang patulan ito ay hindi niya ginawa. Bagkus ay nginitian niya ito at nag-wika, “I’m up for a future meeting at the principal's office. Just let me know when so that we could talk about this further. I’m afraid to tell you that the principal is out today, and I have something more important to do. Please Mrs. Hechanova, excuse yourself.” aniya sabay lahad ng kamay sa pintuan. 

Bago pa man lumabas ang ginang ay binantaan siya nitong muli, “ I’ll make sure you’ll leave this school in no time!” madiin at may galit na salitang binitawan nito bago padabog na nag-martsa palabas ng classroom niya. 

Kumuwala ang isang malalim na buntong-hininga at napa-iling na lamang siya. “Hay, I don’t understand people these days…As if money could give them everything they want.” mahinang sambit niya sa sarili. 

MAY missed call mula sa ina ang rumihistro sa screen ng kanyang cellphone nang dukutin niya ito mula sa bag. Marahil hindi niya ramdam ang pag-vibrate nito noong nasa kalagitnaan siya ng argumento kay Mrs. Hechanova.

Tinawagan niya ito, “Hello, Mom?”

“Hija, kanina pa ako tumatawag.” wika ni Mrs. Estrella

“ I’m sorry I was in the middle of an argument with my student’s Mom.”  aniya

“Why? What happened? Don’t tell me you fail a student again?” rinig niya ang buntong-hininga nito “I told you to go easy with your students. They’re still kids.” 

Napangiti siya sa sinabi nito at nagatwiran, “Mom! I was a kid once too, and I was not like some of them. ” 

“Ay nako, Lara. Ayoko ko lang na maraming parents ang kontra sa iyo. Basta kapag maisipan mong mag-resign, ako ang pinaka-unang magiging masaya. Our business is always waiting for you.” ani nito

Napatawa naman siya sa tinuran nito, “You know I love being a teacher, Mom. But I’ll see what I can do.” 

“Hay nako,ikaw bahala. Anyway, ano makakauwi ka ba mamaya?” 

 “Of course Mom. I made a promise to you, hindi ba?” 

Dinig niya ang mahinang tawa nito mula sa kabilang linya. “O sige, mag-ingat ka at huwag kang masyado magpapa-gabi mamaya, okay? Bye now.”  

Iyon lang at hindi na nito hinintay ang sagot niya, ibinaba na nito ang tawag. Binalik naman niya ang buong atensyon sa gawain. 

Alas kwatro na ng hapon kaya minamadali na niya ang mga natitirang ginagawa. Hindi na niya ito magagawa sa weekend dahil bibigyan niya ng oras sa pamilya. Uuwi siya ng Tarlac mamayang gabi upang ipagdiwang ang kanyang kaarawan kinabukasan. 

She’s turning 34 tomorrow but she doesn’t look like one. Importante para sa kanya ang pagmamahal at pag-aasikaso sa sarili. Kung pagbabasehan man ang kanyang pisikal na awra ay napakabata niya pang tingnan kumpara sa kanyang edad. 

Most women her age would think about settling down and having kids, but not her. 

She wants to have her doctorate degree and travel at the same time in a foreign country. Hindi niya alam kung kailan sisimulan ito pero ang planong iyan ay nakasulat na sa kanyang bucket list. 

May ilang beses na rin siyang tinatanong ng mga magulang at ilan sa kanilang mga relatives nila kung kailan  siya mag-aasawa pero hindi niya pinapansin ang mga ito. Paano ba naman siya makakapag-asawa kung wala naman siyang nobyo sa kasalukuyan. 

Ang totoo ay wala pa sa isip niya na makipag-ralasyon sa ngayon kahit pa maituturing na siyang wala sa kalendaryo. Naka tutok muna siya sa mga future adventures at self-growth. 

Nangyari na bang tumibok ang puso niya para sa isang lalaki? Oo naman, pero napakabata niya pa noon at nagdulot iyon ng sugat sa kanyang puso noong hindi siya ang pinili. 

She knew it could be the purest love she could give. 

Sa ngayon ay kuntento na muna  siyang maging isang crazy rich tita sa napakarami niyang pamangkin. Only God knows what’s gonna happen next. 

PASADO alas-otso na ng gabi narating ni Lara ang bahay nila sa Tarlac. Natural na senaryo na para sa kanya ang madatnang maraming tao sa bahay nila kapag nalalapit na ang eleksyon. 

May mga canopy tents na nakaasemble at araw-araw nagpapa-asikaso ng pagkain ang kanyang ama para sa mga bisita.Tuloy-tuloy ang kaganapang iyan hanggang sa sumapit ang araw ng eleksyon. 

Kaliwa't kanan din ang mga bodyguard na nakaronda sa paligid ng bahay nila. Dagdag pa roon ang mga alalay ng kanyang ama, at mga malalapit na supporters at kaibigan nitong tumutulong sa pangangampanya. 

Tanaw niyang abala ang kanyang ama na si Mayor Elias Estrella nang dumating siya ngunit maluwag ang ngiting namutawi sa labi nito ng malingunan at makita ang papasok niyang sasakyan. 

Ipinag-paumanhin nito ang sarili at sinalubong siya ng mahigpit na yakap pagkababa niya ng sasakyan. 

"Hija, I’m glad you're home safe." Ani nito matapos siya kintalan ng magaang halik sa noo. 

Napangiti siya, "Of course, Dad. I'll be safe for you." 

Inakbayan nito ang bunsong anak, "Now, get inside, and have your dinner. They're all waiting for you." 

"They’re all here?" excited na tanong niya 

"Yes, kanina pa, kaya pumasok ka na. I'll adjourn this meeting early." Ani Mr. Estrella 

Naroon sa sala ang mga kapatid at mga pamangkin niya na nanonood ng bagong release na disney movie. Napakalaki ng angkan nila kung titingnan. 

Nakatutok ang buong atensyon ng mga ito sa screen ng TV pero excited siyang tinawag ng kanyang mga pamangkin nang mapansin siyang pumasok, “Tita!!!” sabay-sabay na tawag ng mga ito sa kanya at takbuhang sinalubong siya ng yakap. 

“Oh, I miss all of you!” aniyang sinalubong ang yakap ng mga ito

“Yey, andito na si Ma’am natin.” Panunukso ng panganay niyang Kuya na si Bernard.

Inirapan niya ito, “Asus, dumalaw ka naman palagi, hindi yung tuwing may birthday lang!” tudyo niya rito na naging dahilan ng tawanan ng lahat. 

Sinalubong din siya ng yakap at halik ng kanyang ina. 

“I miss you too, Mom!” 

“You look so tired Hija.Ipagpahanda na kita ng hapunan mo.” ani kanyang ina

“ I’ll be up in the guest room, and wash up for a while.” nakangiting wika niya matapos kumalas mula sa pagkakayakap sa ina.

NAKAHANDA na ang kanyang hapunan sa komedor nang maka-baba siya. Mag-isa siyang naghahapunan habang naririnig niya ang masayang tawanan ng kanyang pamilya sa sala. 

Ilang minuto pa ang lumipas ng makarinig siya ng mga yabag mula sa kanyang likuran. 

Ang Daddy niya ito, kasama ang isang binata na pamilyar sa kanya ng lingunin niya. 

Maluwag ang ngiti ng kanyang ama habang papalapit ngunit neutral lang ang ekspresyon sa gwapong mukha ng kasama nitong si Dion Montefalco. 

Si Dion Montefalco ay anak ni Gov. Freddie Montelfaco sa San Juan. A family friend at naging matalik na rin itong kaibigan ng Kuya Angelo niya dahil naging magkaklase ang mga ito sa Law School.

Palagi na sila noon nagkikita sa mga pagtitipon at lagi din itong nadadalaw sa bahay nila kahit noong nasa high school pa lamang siya. 

“Hija, Dion is here.He’s now my political / legal advisor sa pagtatakbo ko ngayong eleksyon. Kakarating nga lang niya mula San Juan.” ani kanyang ama

Ngumiti ang binata sa kanya at bumati, “Hi Lara, nice seeing you again.” 

Nginitian niya ito, “It’s nice seeing you too.” 

“Anyway, Lara. before I forget, may regalo pala ang Papa ko para sayo. It’s in my car.“ 

“Really? Wow.Thanks for taking it here. I’ll call your house later to personally thank your dad.” nakangiting tugon niya. “Oh, join me for dinner anyway. Nakapag-hapunan na kasi sila.” alok niya sa binata

“Ipinagpahanda ko na siya ng hapunan kay Lourdes,Hija.” bungad na sabi ng kanyang ama na kakagaling lg mula sa kusina.

“Ikaw na muna bahala kay Atty. Dion at lalabas muna ako dahil uuwi na rin ang mga kaibigan ko.” dagdag pang bilin ng Daddy niya.

“We’ll take care of ourselves tito Elias, and please Dion lang po tulad ng dati.” wika ng binata na umayos sa pag-upo.

“Isang magaling na abogado ka na ngayon pero sige, Dion it is. Make yourself at home, Hijo. Hindi ka na naiiba sa bahay na ito.” turan ni Mr. Estrella bago sila iniwan sa komedor. 

NAKARAMDAM siya ng pagka-ilang nang sila na lamang ang naiwan. Lumipas ang ilang minutong nabalot sila ng katahimikan dahil wala naman silang mapag-uusapan. 

Minadali niya ang pagkain upang maka-iwas sa sitwasyon at makasama na rin sana ang mga pamangkin sa sala ng saglit pa ay tumikhim ang binata. 

“You should munch your food slower, Lara. Baka mabulunan ka niyan.” ani Dion na ang buong atensyon ay nasa sariling pagkain pagkatapos itong ihatid ni manang Lourdes.

Sandali naman siyang natigilan at nakaramdam ng konting hiya, “oh, it’s nothing. I had a healthy digestion.” nasabi na lamang niya

Tumahimik lang ito matapos niyang sabihin iyon. Isa sa mga rason kaya hindi siya komportable sa presensya nito ay dahil hindi ito approachable. Matagal nang chismis sa mga kasambahay nila na may pagka-arogante at suplado raw ito.

Dion Montefalco had a set of cold eyes and a stony expression that even she is not comfortable with.

“Ang tanging kagandahan lg naman sa taong ito ay kagwapuhan at katangkaran! Hmmp kala mo kung sino.”  nasa sa-isip ni Lara

PAGKATAPOS ng hapunan ay nakipag-bonding siya sa kanyang mga pamangkin. Napaka-ingay nga bahay nila. Sampo ba naman ang lahat ng mga pamangkin niya at mga makulit pa. Kahit na napagod siya sa pag-rush ng kanyang trabaho kanina ay parang napawi naman ito ngayon.

Bago pa lumalim ang gabi ay nagyaya ang mga kapatid niya na magpahangin at uminom ng wine sa harden. Binuksan nila ang ilang bote ng wine na dala ni Dion. 

Ito ang rare and exclusive wine na padala ni Gov. Montefalco bilang regalo sa birthday niya. Isang case ang dala nito at mabibili lamang sa Siyudad ng Bordeaux in southwestern france, ang tinaguriang wine capital sa buong mundo. 

Silang pamilya na lamang ang naroon sa harden kasama ang mga magulang nila at si Dion. Napasarap ang kwentuhan nila hanggang sa hindi na nila namalayan ay naparami na pala ang boteng kanilang nainom habang lumalalim ang gabi.

NAPARAMI pa ang nainom nila at  habang lumalalim ang gabi ay isa-isa nang nag-alisan ang mga kasama nila. Ramdam na niya ang bahagyang pamimigat ng talukap ng kanyang mga mata at pag-iinit ng katawan dahil sa nainom na alcohol. Nasa kabilang upuan niya ang ngayon ay namumula sa kalasingan na si Lara. 

Katabi nito ang kapatid na si Nicole na hindi na mapigil sa pagsasalita. Kanina pa nagpa-alam na magpahinga ang mga magulang mga ito at silang apat na lang ang natitira. 

Maya-maya ay nagsalita si Angelo na nasa tabi niya, “Konti na lang pala laman nitong bote, ubusin na lang natin at magpahinga na.” 

“Hindi na, marami pa yan, ipa-ligpit na lang natin ang kalat at magpahinga na tayo.” wika ni Dion

Sinalungat naman ito ni Nicole na hindi alintana ang nag-hihintay na anak at asawa, “Kaya yan, heto lalagyan ko mga glasses niyo.” ani Nicole na pilit inaabot at mga glasses nila upang isalin doon ang wine. .

Pgakatapos niyo ay nakangising itinaas nito ang wine glass,“Ayan na, Cheers to Lara’s 34th!” 

Isa-isa naman nilang dinampot ang kani-kanilang baso upang mag-cheers. 

“Cheers!” sabay na sambit nina Dion at Angelo

“Cheers! Even if it’s not my birthday yet!.” natatawang wika ni Lara na naging dahilan ng sabay-sabay nilang tawanan. 

Totoo nga ang sabi nila, kapag naka-inom ang tao ay nagiging mababaw ang kasiyahan ng mga ito.  

Mahigit kalahating oras pa ang lumipas, naubos na ang huling patak ng alak. Naglalakad patungo sa guest room na sa pinaka dulo ng pasilyo si Dion pero sa wari niya ay parang gumagalaw ang sahig. Kinisap-kisap niya ang mga mata, hindi niya akalain na malalasing siya sa ilang bote ng wine lamang. Kahit hilong-hilo ay nagawa niyang marating guest room sa pinakadulong bahagi ng pasilsyo.

 Pagpasok ng silid ay pinilit niyang maka-pagpalit ng boxer shorts at manipis na sando shirt. Pagkatapos ay pasalampak siyang nahiga sa malambot na kama. Hindi na niya namalayan pa ang kasunod na nangyari, tuluyan nang nagsara ang kanina pa namimigat na talukap ng kanyang mga mata. 

PASEMPLANG-semplang habang binabagtas ni Lara ang hagdan paakyat sa guest room. Parang umiikot ang buong paligid sa nanlalabong niyang paningin. Nagsisisi siya na tinanggihan ang alok ni manang Lourdes na ihatid siya paakyat pagkagaling niya sa kusina. Ngayon ay napaka higpit ng kanyang pagkakahawak sa railings ng hagdan upang hindi siya mahulog. 

Ilang saglit pa sa wakas ay narating niya ang pasilyo sa itaas. Umiling-iling siya dahil parang doble ang pinto  na nakikita niya. Kahit natutumba ay ipinagpatuloy niya ang hakbang hanggang marating ang pintuan na nasa pinaka-dulong bahagi ng pasilyo. 

Napaka dilim ng silid nang siya'y makapasok. Nangapa siya upang abutin ang switch pero natutumba siya. Nakaramdam rin siya ang init dala ng napakaraming nainom kaya pagapang niyang kinapa ang kinaroroonan ng kama. Nang dumantay ang kanyang kamay sa malambot na kutson ay hinubad niya ang saplot sa katawan. Komportable at sanay na siyang matulog ng hubot-h***d dahil mag-isa at may sarili naman siyang bahay sa Manila. Sumalampak na siya ng higa sa kama at may kung anong matigas na bagay siyang nahigaan. Hindi na niya pinansin iyon, sapagkat tuluyan na siyang nawalan ng ulirat at nahulog sa pagka-himbing.

ANG nakakasilaw na sikat na mula sa araw ang tumatama sa magandang mukha at mata ni Lara habang siya'y nahihimbing pa sa pagtulog.

Ang sikat ng araw na dahilan upang siya ay magising. Nang unti-unting bumailk ang ulirat ay unti-unti niyang naramdaman ang pananakit ng kanyang ulo. 

Umunat-unat siya upang itaboy ang antok sa kanyang diwa ng bigla ay may nakapa siyang buhok. Sa pagkakataong iyon ay iminulat niya ang mga mata at napa-isip kung sino ang posibleng katabi niya. 

Nagulat siya nang malingunan kung sino ito. Saglit na umawang ang kanyang bibig dahil sa taranta nang mapagtantong wala siyang saplot sa katawan at ito naman ay naka-boxer shorts lamang, “Dion?!” hiyaw ng isip na hindi kayang umalpas sa kanyang bibig.

Mas lalong naging abnormal ang pagkabog ng kanyang puso nang gumalaw ito at pa-ungol  na umunat. Dali-dali niyang hinablot ang kumot upang takpan ang kahubaran ngunit tumambad naman ang maskuladong kabuuan ng binata.