LOGINShare
Kabanata 20.1
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56I wasn't really the type of person who is good at taking care of others. I grew up with my yaya. She takes care of me. All of them protect and give me the attention that I need since I am an only child. I didn't really need to do anything inside our house aside from playing, that is also the reason why I am so attached with arts, and the reason why I pursue my yaya to teach me how to cook.
After the birth of my youngest cousin, that's how I learn to take care of someone– the care that didn't just end with attention and love. I am her guide. But then I meet them. Sila Lala at Lilo ang nagbigay sa akin ng saya na nararamdaman ko sa tuwing kasama ko ang pamilya. Binigay nila sa akin ang nawala at na-miss kong pagmamahal na sa tahanan ko lang namin naramdam. Tapos si Osmond... Si Osmond iyong tao na parang malakas. Matapang. Hindi ko kaagad nakita na kailangan niya ring alaga. Kagabi lang pumasok sa akin ang mga paano. IyongRelated chapters
Ways to his Heart Kabanata 20.2
Tumayo na ako at nginitian si Osmond. “Kumain ka na riyan.”Sa bawat paghakbang ko kasabay ang mga katok at doorbell nila ay napapakunot ang noo ko. Bumibilis ang tibok ng puso ko. My gut feel is telling me something else.Pagbukas ko ng pinto ay hindi ko nailagay ang ngiti na dapat sasalubong sa mga bisita.Dalawang pulis at babae.Napakapit ako ng mahigpit sa seradura ng pinto at hindi binuksan iyon ng malaki. Ang babae ay taas noong nakatingin sa akin. Ang kilay niya ay nakataas at ang damit na suot niya ay talagang maganda. Pang-fashion kung ituturing.“Miss, ito ho ba ang bahay ni Osmond Lazarcon?” tanong ng isang pulis, seryoso ang itsura niya.Napalunok ako, pakiramdam ko ay nanunuyo ang lalamunan ko. Tumango ako sa tanong nito.“Maaari niyo po ba siyang tawagin para sa amin, ma‘am?”“O-okay. Pupu
Ways to his Heart Kabanata 21.1
Sinubsob ko ang sarili sa sining. Hinayaan kong dalhin ng isipan ko ang kamay sa bawat paggalaw nito sa malaking canvas.Ayaw kong mag-isip. Ikalawang araw na mula nang makuha sina Osmond ang ang kambal pero wala pa rin akong nakukuhang balita. Gustong-gusto ko silang kumustahin. Gusto ko silang puntahan ngunit hindi ko alam kung nasaan talaga sila ngayon.I feel hurt. I wanted to do something, I wanted to take action to help Osmond… but how?Pakiramdam ko tuloy ay wala man lang akong silbi.Bumuntong hininga ako nang maibaba ang paintbrush. Magulo at may iilang splash ang nasa kwadradong litrato pero kitang-kita ang lalaking iniisip ko. Hindi man masilayan ng maayos ang mata niya dahil sa pagdaan ng brush dito ay alam ko naman sa sarili ko na si Osmond ito.Tumunog bigla ang telepono ko kaya mabilis kong sinagot ito. “H-hello?” Hindi ko man lang natingnan ang caller‘s I
Ways to his Heart Kabanata 21.2
Nakatulog ako at sa kama na nagising. Bukas ang pinto sa kwarto ni Osmond kaya naman rinig ko ang kaunting tunog sa ibaba. Kumunot ang noo ko habang nagpupunas ng mata.Mukhang mga boses iyon, malalakas. Bumaba ako sa kama at habang inaayos ko ang buhok ay mabilis akong sumilip sa ibaba.Humigpit ang hawak ko sa railings sa itaas ng terrace. Si Luna… narito siya. Mukhang seryoso pa ang pinaguusapan nila ni Osmond.“You left me, Luna! Wala kang pasabing basta ako iniwan kahit na alam mong alam ko ang pagbubuntis mo! Takot na takot ako! Bago ako matulog ay lagi kong pinagdarasal na sana hindi mo ginawa ang sinabi mo sa akin noon! Na sana huwag mong maisipan na ipalaglag sila ulit!” sigaw ni Osmond.Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko. Mas nalilito ako dahil dito. If she once thought to do that to the twins… then why did she come back? Para saan ang pagkuha niya kina Lilo ngayon?
Ways to his Heart Kabanata 22.1
Ang panginginig ng katawan ko ay hindi ko mapigilan. Kung anu-ano na lamang ang naiisip ko.Sinisisi ko ang sarili dahil sa nangyari. Sabi ni Eury sa akin ay inatake raw si daddy. I know it‘s because of me… he is probably busy with his work while thinking deeply of his daughter. Siguro ay hindi na niya natutukan ang kalusugan dahil doon. Wala naman kasing issue dati si daddy sa blood pressure o sa puso niya. He is always fine.Bakit ba nangyayari ‘to?My tears are uncontrollable. Punas ako nang punas habang tinatahak ang kwarto niya. Sising-sisi ako na ngayon lang ako nagkalakas ng loob upang puntahan at harapin sila. Hindi ko man kasi maamin ng buo sa sarili ay dahil sa takot at pride rin kaya parang ayaw ko nang bumalik.I open the door. Pigil ko ang hininga habang mabagal ang ginagawang pagsilip.Nakaratay ngayon si daddy, may suot siya s
Ways to his Heart Kabanata 22.2
Kinagabihan ay roon ko lang natingnan ang cellphone ko. Pinakinggan ko lang kasi ang mga sentiyamento ni mommy at pinakalma sa mga iyak niya. Nahihirapan akong makita siyang gano‘n.I sighed and look at her that is on the sofa. She didn‘t want to go home. Sabi niya ay hihintayin niyang magising si daddy. Dito lang daw siya.Hindi pa naman alam kung kailan iyon. Humina na raw kasi ang puso ni daddy at dahil sa sobrang stress ay inatake ito. The doctors said that he had a stroke.I am trying to pull all my strings of hopes. I needed to be a shoulder for my mother… but the doctor‘s voice stayed in my head. “It is a severe stroke. He might be unconscious for a little longer because of this— coma. I am sad to say this but… we don't know when he will wake up. If ever that happens, there is also a big chance that half of his body will stop responding.”My phone buzz again
Ways to his Heart Kabanata 23.1
Ako:I‘m really sorry, Osmond, but I can‘t come.Osmond:Bakit?Nakagat ko ang labi nang tumawag siya. Napatingin ako kay mommy na nasa hita ko ngayon at nakaunan. Hindi ko siya kayang iwanan gayong alam kong hindi siya panatag. Natakot ko na siya nang sobra, nasaktan ko na. Ayaw kong dagdagan pa ang nararamdaman ngayon ni mommy.Nang mamatay ang tawag niya ay mabilis akong nagtipa ng mensahe para sa kanya.Ako:Sorry, pero hindi ko masasagot. Tulog si mommy. Ayaw niya akong paalisin.Napabuntong hininga ako dahil sa tagal ng reply niya. Kinakabahan ako sa maaring iniisip niya.Osmond:Sige, naiintindihan ko. Text ka lang pag may problema riyan sa ospital. I miss you nga pala.Napangiti na lang ako kahit na mayroon pa ring naiwang bigat sa ak
Ways to his Heart Kabanata 23.2
Bihis na ako at may dala na ring baong mga damit. Bumalik ako na may kasama na ring pagkain.“Hi, ‘my. Did you have dinner na?”Madilim ang salubong ng mga mata niya sa akin. Nagtaka naman ako dahil sa ganito niyang tingin, halos lagi na lang kasi siyang malambing sa akin.“Dion.” She sighed heavily. “Nasaan ka ba nananatili nang lumayas ka sa puder namin?”Kinagat ko ang labi. “Sa isang boarding house po.”Nilapag ko at inayos ang dalang mga pagkain sa isang mesa upang makaaiwas sa mausisa niyang tingin.“Is it mixed with boys?”Kaagad akong umiling. “No, mom! Puro girls lang po ang tinutuluyan ko.”Tumango siya. “Okay then… bukas ay babalik ako sa bahay natin para kausapin din ang mga tito mo tungkol sa business natin. Ikaw na san
Ways to his Heart Kabanata 24.1
“Do you think… how long will your father sleep? Ang tagal na niyang nakahiga riyan.”Hindi ko nasagot si mommy. Hindi ko rin naman kasi alam. Maski nga ang mga doctor hindi alam kung kailan iyon mangyayari. We‘re just hoping for the best.“Hindi naman kaya niyang daddy mong wala ako. He‘ll need me even in heaven, I‘m sure of that.”“Mommy,” suway ko.Patagal nang patagal ay mas nagiging negative lang si mommy. She wasn‘t crying. She is just wearing a straight face. Paulit-ulit siya sa mga ganitong bagay— kinukumbinsi niya ang sarili.Ayos lang naman sana iyon pero hindi sa ganitong paraan. “Hindi naman mawawala si daddy, gigising din siya. We‘ll just have to wait.”Isang buwan na rin kasi ang lumipas. Alam kong maiksi lang ang pisi ni mommy pero sana naman mas pagtibayin niya ang pag-asa niya sa pan
Latest chapter
Ways to his Heart Wakas
“No! No! Mommy, no!” Nakagat ko na lang ang labi ko sa lakas ng plahaw ni Lilo. The people around us is staring, some of them are trying their best not to laugh while some elders grimace. Naupo na lang ako sa stool na siyang iminuwestra sa akin ng barber. Laging ganito ang eksena sa tuwing ginugupitan ng buhok si Lilo. Magti-three na siya next week, bago ang graduation ko kaya naman sinabihan na siya ng Daddy niya na dapat na raw siyang magpagupit. Ilang buwan na rin kasi siyang walang gupit-gupit dahil nga ganito lagi ang nagiging reaksyon niya. “Mommy, please! No!” Sinubukan niyang kuhanin ang mga nalalaglag na piraso ng buhok sa hita niya at idinidikit iyon ulit pabalik pero nang makitan
Ways to his Heart Kabanata 27.2
Dumating na ang gabi. Nakatulog na sila dahil sa maghapong paglalaro.Hawak-hawak ni Osmond ang kambal at parang ayaw pa niyang bitawan. Patuloy pa rin siya sa pag-ugoy, isinasayaw pa rin ang dalawa.It is a beautiful picture. A sight that I would treasure. A loving father that gives warmth and solace to his children. I know Osmond will love and protect them. He will be more than what he wanted— he will not just remain their good father but also their best friend.“Iakyat na natin sila?” tanong ko.Lumingon siya sa akin at tumango. Kinuha ko si Lilo sa kanya upang mas maging magaan ang pakiramdam niya. Dinala na namin sila sa kwarto niya dahil doon siya pumasok.Ngayon ko na lang ulit ito nakita. Puro mga laruan nina Lilo at Lala ang nandito. Nasa kama pa ni Osmond ang iba.Napatingin siya sa akin dahil siguro sa nagtatakang tingin ko. He tuck Lala on the bed
Ways to his Heart Kabanata 27.1
Sa bahay niya ay naupo lang kami sa sofa. He is thinking deeply. Ni hindi na niya ako binalingan o kinausap mula nang dumating kami rito.“Osmond… Osmond.”His eyes lacked emotion when he looked at me, he gave me a questioning stare.Bumuntong hininga ako. “Alam mo… ang daming nangyari ngayong araw. Sobra sa rami. And maybe… you should stop thinking about it first ‘di ba?”“Sana nga madali lang huwag isipin.”Ngumuso ako. “Kaya nga narito ako e!”Bigla siyang lumingon sa akin na may papaangat na labi. “Para maging clown ko?”“If being a clown means your date then… yes, I am.”He laughed and leaned on me. He let our foreheads touch while keeping his eyes shut. Osmond‘s calm breathing fan on my nose. He looks more relaxed than earlier.&ldquo
Ways to his Heart Kabanata 26.2
Nakatingin lang ako kay Osmond habang nasa daan kami. Talagang naguguluhan ako bigla sa mga sinasabi nina Luna. Anong cheated? Anong maaaring hindi anak? Is she making this up?Hindi ko na alam kung dapat ba akong maniwala. Bakit ba umabot pa sa ganitong punto?Hindi ko alam kung paano nakakuha ng private room sina lola dahil talagang nawawala ang isipan ko habang tangay-tangay ni Osmond ang kamay ko.Lahat ng tita ni Osmond ay nakaupo na sa magkabilang sofa, mahahaba ang mga iyon kaya may pwesto pa na para sa amin. Tumabi si Osmond kay tita Minda kasama ako. Ang ilang tito ni Osmond na sumama ay nasa likod ng mga sofa habang ang ilan ay nagpaiwan na lang sa van na dala nila.Sa gitna ay naroon si nanay Carmen na galit pa rin. “Oh sige! Usap na!”Inis na nagkamot si Osmond sa ulo. “Gusto ko na lang umuwi, nay. Anak ko ang dalawa. Tapos.”Tinuro ni nanay Carme
Ways to his Heart Kabanata 26.1
Nakabalik ako kaagad pero dahil pang umagang flight na iyon ay hindi ko na alam kung maabutan ko pa.Ten am ang umpisa ng hearing at stuck pa ako sa traffic. It makes me feel so nervous. Pakiramdam ko ay nag uumpisa na sila at hindi na ako makakahabol.Ako:Text agad ha?Nang makadating doon ay saradong pinto ang naabutan ko. The hearing is still ongoing and I cannot come in. Ayaw na akong papasukin pa ng guard sa loob.“Baka naman po… pwede pa? W-wala pa naman atang isang oras nang mag-umpisa sila, kuya.”Nanatiling matigas ang ekspresyon ng guard. Umiling siya. “Hindi nga po pwede, ma‘am. Hintayin n‘yong matapos sila… saka bubukas nang kusa iyan.”I hold my pants tight while looking at the huge closed doors of the courtroom. Siguro nga‘y makapaghihintay ako… I will see the answer once it opens.&n
Ways to his Heart Kabanata 25.2
Ilang buntong hininga ang nagawa ko. Ilang araw din akong naguguluhan pa rito… papalapit na nang papalapit ang susunod na linggo pero takot pa rin akong tingnan ang email na s-in-end sa akin.Maayos na si daddy. Halos isang araw lang din ay medyo um-okay ang kondisyon niya. Kalahati pa rin ng katawan niya ang hindi makagalaw pero nag-improve iyon kaagad dahil nakakasalita na siya.Hindi man malinaw pero naiintindihan.“Dion… wa.. ter,” tawag ni daddy.Lumapit ako na may dalang baso ng tubig. Tinulungan ko siyang inumin iyon, itinapat ko rin ang isang kamay ko sa ilalim ng baba niya upang hindi siya mabasa kung sakali. Hindi niya kasi masyadong nagagalaw ang itaas na labi, halos hirap din maging ang panga niya.Naupo ako sa kama niya nang matapos siya. Kinuha ko ang kamay ni daddy at hinilot gaya ng ginagawa ng therapist na pumupunta rito sa tuwing hapon.
Ways to his Heart Kabanata 25.1
“Hindi talaga ako magaling magluto… kaunti lang ang alam kong putahe pero sa adobo talaga ako confident.”Ngumiti na lang ako nang lingunin niya ako.Kanina pa malalim ang iniisip ko. Baka kasi tampong-tampo na si Osmond ngunit ‘di lang nagsasabi sa akin. I like him… and I don‘t want it to blown away just because I couldn't keep my words.Gusto ko nang sabihin kaagad sa kanya ito pero kung gagawin ko iyon ay kailangan ko na ring magdesisyon. Hindi pa buo ang puso ko sa gagawin.Art gallery na iyon e, pinaghirapan ko ang piece na inilagay ko ro‘n para talaga masabit sa silid na iyon. Isa iyon sa mga pangarap ko. Bata pa man ay gusto ko nang makita sa mga gano‘ng lugar ang mga likha ko. But if I‘ll join… that just means that I will need to leave my father. I still have things to say about him… I still want to accommodate his needs, I want to take
Ways to his Heart Kabanata 24.2
Papunta sa bahay nina Osmond ay nagtatanong-tanong si mommy tungkol kay Osmond at sa kambal. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol sa pagta-trabaho ko, siguro ay sa ibamg araw ko na lang bubuksan ang topic na iyon kapag nagtanong na siya. Ayaw ko kasing makitang malungkot si mommy, I know she will not like the jobs that I get.Nang makababa ako sa harap ng subdivision nila ay nakasalubong ko ang pagbaba ni Osmond sa isang kotse. Nakita ko pa sa harapan no‘n si Oliver na tinanguan lamang ako.“Nandito ka,” gulat niyang saad.Ngumiti ako. Naka-simpleng t-shirt at pantalon lang siya. Kahit mukhang stress dahil sa itim sa ilalim ng mga mata ay gwapo pa rin talaga.“Alam ko naman kasing ‘di ko na maabutan iyong sa hearing kaya dumiretso na ako sa inyo.”Nakikita ko na ang pag-akyat nang gilid ng labi ni Osmond. Pangiti na sana siya nang tumikhim si mommy.
Ways to his Heart Kabanata 24.1
“Do you think… how long will your father sleep? Ang tagal na niyang nakahiga riyan.”Hindi ko nasagot si mommy. Hindi ko rin naman kasi alam. Maski nga ang mga doctor hindi alam kung kailan iyon mangyayari. We‘re just hoping for the best.“Hindi naman kaya niyang daddy mong wala ako. He‘ll need me even in heaven, I‘m sure of that.”“Mommy,” suway ko.Patagal nang patagal ay mas nagiging negative lang si mommy. She wasn‘t crying. She is just wearing a straight face. Paulit-ulit siya sa mga ganitong bagay— kinukumbinsi niya ang sarili.Ayos lang naman sana iyon pero hindi sa ganitong paraan. “Hindi naman mawawala si daddy, gigising din siya. We‘ll just have to wait.”Isang buwan na rin kasi ang lumipas. Alam kong maiksi lang ang pisi ni mommy pero sana naman mas pagtibayin niya ang pag-asa niya sa pan
