Gaya ng sinabi ni Liana kay Henry, naghanap siya ng trabaho ng hindi humihingi ng tulong dito. She made the list of all the available jobs that suits on her from the newspaper at isa-isa iyong pinuntahan to pass her resume. Bawat puntahan niya, palagi na’y sinasabi ay tatawagan siya and she hopes that one of them will do. Dahil sa totoo lang, hindi naman talaga madaling humanap ng trabaho. Kailangan mo talagang dumaan sa butas ng karayom bago pa matanggap. Sa pangatlong araw ng job hunting ni Liana, nakita niya sa labas ng subdivision si Domeng sakay ng motorsiklo nito. Tumigil ito sa tapat niya ng makita siya. “Mukhang makikipagkita ka ngayon kay Henry, ah… Pusturang-pustura!” palatak nito at nakalolokong hinagod siya ng tingin mula ulo hanggang paa. Saglit pang may nakiraang matinding pagnanasa sa mga mata nito na hindi na napansin ni Liana dahil sa kanyang ginawang pag-ingos. “Ang suplada mo naman, Liana… Ganyan mo ba itrato ang magiging ama mo?” sarkastikong tanong nito. Nami
“Hey! What are you doing here? Akala ko ba mamaya pa tayo magkikita?” gulat na tanong ni Henry sa kanya ng makita siya nito sa lobby ng hotel. May ilang kalalakihan itong kasama na pawang naka-business suit at palagay niya’y mga kliyente nito iyon. Nilapitan siya nito at mabilis na ginawaran ng halik sa pisngi. Bigla namang nahiya si Liana ng makitang pinagtitinginan sila ng mga kasama nito pati na ng ilang empleyado ng binata. “Importante yata ang pinag-uusapan niyo. Doon na lang muna ako sa lounge,” nahihiyang tugon niya kay Henry at muling sinulyapan ang mga lalaking kausap nito kanina. Sinundan naman iyon ng binata at ngumiti ito sa mga iyon at pagkatapos ay muli siyang hinarap. “Okay. Patapos na rin naman kami,” imporma nito at iniwan na siya doon at muling binalikan ang mga kasama. Nagtungo naman siya sa lounge. Nang matapos siyang makapag-report sa trabaho kanina, napagpasyahan niyang sa hotel na tumuloy. Excited siyang ibalita kay Henry ang good news na iyon at hindi na
“Pare, I have an exciting news for you,” ani Fred ng sagutin niya ang telepono. Napataas ang kilay ni Henry. Nararamdaman niya ang kasiyahan ng kaibigan hanggang sa may opisina niya sa hotel at bigla ay na-curious siya sa sasabihin nito. “And what is it?” tanong niya. “She’s here, Pare!” bulalas nito. Naririnig pa niya mula sa kabilang linya ang nililikhang ingay ng mga daliri nito sa ibabaw ng mesa. “Who?” nagungunot ang noong tanong niya sa kaibigan. “The innocent woman from Dhane’s bar! Remember her?” pagpapaalala nito sa kanya. Napahugot naman siya nang malalim na hininga sa sinabi nito. He didn’t know that Liana’s boss will turned out to be his friend, Fred. Walang nabanggit sa kanya ang dalaga kung saan ito magtatrabaho kahapon. She just said that she’s hired and nothing else. Hindi naman na siya nagtanong pa. “Hello? Henry? Are you still there?” untag ni Fred sa kabilang linya. “Yeah. I’m still here,” malamig na sagot niya. Natahimik naman ang nasa kabilang linya sa
“Liana come with me,” ani Fred paglabas nito ng opisina. Malalaki ang mga hakbang na nagtuloy-tuloy ito sa may elevator. May pagmamadali namang binitbit ni Liana ang sariling bag at ang planner ng boss niya. Wala itong naka-schedule na kahit anong meeting sa araw na iyon at mag-aalas diyes pa lang nang umaga. Sinabayan niya si Fred sa elevator ng hindi umiimik. Ang lalaki naman ay panay ang tipa sa telepono nito. Napansin niya rin ang pagsasalubong ng mga kilay nito na parang aburidong-aburido. May nangyari siguro, sa loob-loob niya. Hindi naman sila lumabas ng building na iyon sa halip, nagtungo sila sa studio kung saan ginagawa ang mga ads ng kanilang mga nagiging kliyente. Minsan na rin siyang isinama doon ni Miss Gina kaya kabisado na niya ang buong building. “Sir Fred!” alalang-alalang salubong sa kanila ng baklang si Vie, na sa pagkakaalam niya ay isa sa mga in-house director ng kompanya nila. “Naku, Sir Fred, buti dumating na kayo… hindi ko na malaman ang gagawin ko dito,”
“What are you doing here? Bukas pa ang meeting natin ‘di ba?” takang tanong niya sa kaibigang si Fred ng pumasok ito sa kanyang opisina.“I just drop by to give you this,” nakangiting wika nito at iniabot sa kanya ang isang brochure. “That’s just a sample,” dagdag pa nito. Kunot-noong tiningnan ni Henry ang iniabot nito sa kanya, at hindi niya napigilang mamangha sa nakikita. Was he really seeing Liana on that brochure? Naguguluhang tanong niya sa sarili. Ang pagtataka at pagkamangha ay napalitan ng pagdidilim ng kanyang mukha. “Why? Don’t you like it?” nag-aalalang tanong ng kaibigan ng makita nito ang pagpapalit-palit ng kanyang emosyon. “Why is she here?” malamig ang tonong tanong niya. Nawala ang mga ngiti ni Fred. “May problema ka ba sa kanya, Pare?” seryosong tanong naman nito. Umiling siya. “Don’t you hire models to do this campaign? Iba ang nasa brochure na ito sa napagkasunduan natin,” mariing wika niya. Napabuntong-hininga naman ang kaharap. “I’m sorry Henry, but th
“It’s alright, Liana…. I’m already here… Walang mangyayari masama sa ‘yo habang naririto ako,” masuyong wika ni Henry sa dalaga. Nararamdaman pa niya ang bahagyang panginginig ng katawan nito. Tiningala siya ng dalaga. “How did you know that he uses it?” tanong nito na ang tinutukoy ay ang ipinagbabawal na gamot. “Matagal na akong naghihinala sa kanya. I asked someone to investigate him at doon ko nalaman na gumagamit pala siya. Hindi ko agad ito nasabi sa ‘yo dahil busy ka sa trabaho mo. But, I should have warned you ahead of time para hindi na umabot sa ganito,” aniya kasabay ng isang malalim na buntong-hininga. Kung nahuli pa siya ng kaunti, baka kung ano na ang nagawa ni Domeng sa dalaga at pagsisisihan niya iyon habang-buhay. “It’s okay… Dumating ka naman sa tamang oras, eh.” Mahinang usal ng dalaga at inilayo ang sarili sa kanya. “Ano nga pala ang importanteng sasabihin mo at kahit late na ay nagpunta ka pa rito?” nagtatakang tanong nito. Hinila niya muna ito paupo sa sofa
“Ipinagtapat lahat sa akin ni Domeng ang totoo…” maya-maya'y wika nito. “At hindi ko matanggap na nagawa mo iyon sa akin, Liana…” may pagdaramdam na turan pa nito sabay lingon sa kanya. Bakas sa mga mata nito ang pinaghalong pagsisisi at galit. Nagkatinginan naman sila ni Henry. “Hindi totoo ‘yon ‘Nay… at si Henry mismo ang magpapatutunay niyan sa inyo,” aniya at sinalubong ang mga titig nito. Pilit niyang pinaliliwanagan ang nabubulagang isip ng ina. Tumawa naman ito ng nakaloloko na ipinagtaka nilang dalawa. “Matagal ko ng napapansin iyan sa inyong dalawa. Ang kakaiba ninyong tinginan kapag naririto si Domeng at ang pakunwang pagbabawal mo na pumunta siya rito. Lahat ng ‘yon… lahat iyon ay plinano mong talaga.” At muli'y naging mabalasik ang anyo niyo. Napailing naman si Henry sa kanyang tabi. “You were blinded… you’re blinded by him,” palatak nito. Siya man ay hindi makapaniwala sa mga sinasabi ng ina. Masyado na itong napaikot ni Domeng kaya ito nagkakaganoon. “Mas paniniwal
Ilang buwan ding dinala ni Liana ang pangyayaring iyon sa kanyang dibdib. Hindi pa rin niya maintindihan kung bakit ganoon ang kinalabasan ng namumuong magandang samahan sa pagitan nila ng kanyang ina. For her, totoo lahat ng ipinakita nitong kabutihan sa kanila ni Lester, kaya’t hindi mawala-wala sa isip niya ang isiping bakit biglaan naman yata itong nagkaganoon. Oo, mula’t sapul ay hindi na maganda ang pagtratato nito sa kanya. Wala itong ibang inisip noon kundi ang sarili nito, pero nakita naman niyang pinilit talaga nitong magbago nitong mga huling buwan na naroroon ito at kasama sila ni Lester. She was really bothered of why it ended this way. Parang kasing may mali, eh… at parang— “Liana…” mahinang tawag sa kanya ni Aling Perla mula sa kanyang likuran. “Naririto ka lang pala anak, kanina pa kita hinahanap,” anito at nilapitan siya. Nasa may gilid siya ng swimming at nakaupo doon habang nilalaro ang mga paa sa tubig. Doon siya malimit tumatambay kapag may gumugulo sa isip n
Night before their wedding at noon lang kinabahan ng todo si Liana. Hindi pa niya nakikita si Henry si mula kanina at nag-aalala siyang baka kung ano ng nangyari dito.Balisang palakad-lakad siya sa kanyang silid habang iniisip kung tatawagan ba o hindi ang binata nang biglang tumunog ang cellphone niya. Text message iyon mula kay Henry.Mabilis niya iyong binasa.Can we meet? Iyon ang nakalagay sa screen.Napaupo siya sa gilid ng kama at nagreply dito.Why? Reply niyaMuling tumunog ang cellphone niya.I have something to show you. Pero sa halip na sagutin iyon ay tinawagan niya na lang ito.“What is it? Alam mo namang bawal na tayong magkita di ba?” aniya ng sagutin nito ang kabilang linya.“Wala pa namang twelve midnight ah. May ipapakita lang ako sa ‘yo. Sandali lang tayo,” tugon nito na nasa tinig ang excitement.Sandaling nag-isip si Liana bago siya sumagot. “Sandali lang talaga ha? ‘Pag nalaman ni Mama at ‘Nay Perla na umalis at nagkita tayo malilintikan tayong pareho sa kanil
Ilang beses na lumunok si Henry upang pigilan ang pagpatak ng mga luha. Sa t’wing maalala niya lahat ng pinagdaanan niya sa nakalipas na tatlong taon, hindi pa rin niya maiwasang hindi makadama ng galit sa sarili at panghihinayang. It was all his fault kung bakit dumaan sila sa ganoong pagbusok, kahit ang totoo hindi naman na pala dapat.Huminga siya ng malalim at marahang iginiya si Liana sa mismong puntod ng ina nito.“’Nay, kung nasaan ka man ngayon, I hope you could see us… I hope you were now smiling kasi natupad ko na ang gusto mong mangyari para sa amin ni Liana. In just month away, ikakasal na kami. Magkakaroon na ng buong pamilya ang apo ninyo, and I’ll promise to you na hinding-hindi ko na ulit sasaktan ang anak ninyo. I will love and cherish her every single day until our last breathe. Makakaasa kayo sa aking aalagaan ko sila pati na si Lester. And I would also want to thank you for everything you did… for your sacrifices na kahit naantala, masaya pa rin naman ang dadatnan
Liana took a leave para sa pag-aasikaso ng kasal nila ni Henry. Napagdesisyunan nilang magpakasal na sa susunod na buwan kaya ang lahat ay abala na.Tuwang-tuwa ang Mama Helga nila at si Nanay Perla sa desisyon nilang iyon. Hindi na daw kasi makapaghintay ang mga ito na masundan na si Leyra, and Mama Helga demanded to them to make her a lot of grandchildren na ikinatawa nila nang husto ni Henry. Nag-iisang anak kasi si Henry kaya gusto nito ng maraming apo habang kaya pa daw nitong mag-alaga.Nang araw na iyon ay nagpunta sila ni Leyra sa boutique na gagawa ng gowns nilang mag-ina. Hindi nila kasama si Henry dahil may inaasikaso itong iba pang detalye ng kasal nila. Hinati talaga nilang dalawa ang pag-iintindi sa nalalapit nilang kasal upang mas lalong mapabilis iyon.“Ang cute naman po ng anak ninyo Madam,” anang bading na nagsusukat sa kanila.Nginitian naman ito ni Leyra ng pagkatamis-tamis. Her daughter knows how to appreciate people’s admiration to her.“Ay! Diyos ko!” palatak pa
“San tayo punta Daddy?” tanong ni Leyra habang buhat-buhat niya ito. Nasa hotel sila at naiwan pa sa sasakyan si Liana dahil may kausap pa ito sa telepono.He wanted to show Leyra his office that day kaya naisipan niyang isama ang kanyang mag-ina sa doon.“Daddy will going to show you his office. Di ba you wanted to see it?” masuyong tanong niya sa anak.“Opo,” anito kasabay ng sunod-sunod na pagtango.“You’ll gonna see it today, that’s why I brought you and Mommy here,” he said while smiling.“Talaga, Daddy?” tila hindi naman makapaniwalang tanong nito. Namimilog pa ang mga mata nitong nakatitig sa kanya.Mabilis naman siyang tumango and Leyra couldn’t hide her excitement. Hinayon ng mga mata nito ang itutok ng hotel hanggang sa magkandabali na ang leeg nito.“Taas naman Daddy. Di ko na makita dulo, sakit na leeg ko,” tila nagrereklamong saad nito.Natatawang hinimas naman niya ang batok nito na ikinahagikhik nito dahil may kiliti ito doon.“Stop, Daddy!” nagpupumiglas na wika nito k
“Hi? Is Leyra sleeping?” mahinang tanong ni Henry ng sumungaw ito sa pintuan ng kwarto ni Leyra.Nilaanan talaga ito ng mama ni Henry ng sariling silid sa mansyon. Pinuno nito iyon ng kung ano-anong laruan na ikinatuwa nang husto ng kanilang anak.Marahan siyang tumango sa binata. “Why?” paanas na tanong niya dito at maingat na tumayo.Maingat ang mga hakbang na lumapit sa kanila ang lalaki. “Just checking,” anito sabay kibit-balikat.Tinitigan nito ang kanilang anak na himbing ng natutulog.Ginaya naman niya ang lalaki.“Liana…” anito pamaya-maya.“Hmmm?” tugon niya ng hindi ito nililingon.“Thank you,” malambing na turan nito na ikinalingon niya dito. Siya na pala ang pinagmamasdan nito at hindi ang anak nila.She smiled.“You don’t have to mention it,” aniya.“No… I’d rather choose saying it than keeping them on myself. As much as possible, gusto kong ipakita sa ‘yo na nagbago na talaga ako…”“Hindi mo naman kailangang gawin iyon. Alam ko naman that you’re doing your best para buma
“Really?”“Yes, Mama! She said yes to me!” masayang kwento niya sa ina habang nasa silid siya ng kanyang mag-ina. Kaagad niya itong tinawagan upang ibalita ang mga nangyari kanina.“Oh, that’s great!” palatak ni Helga sa kabilang linya. “So, kailan ang kasal? May napili na ba kayong date? Dito ba gaganapin o d’yan kina Liana?” sunod-sunod na tanong nito. Tila mas excited pa ito sa kanilang dalawa ni Liana. Napailing naman siya. “Hindi pa namin napag-uusapan ang tungkol sa bagay na iyan. Siguro one of these days malalaman mo iyon,” tugon niya.“Of course! Hindi ko naman hahayaang mahuli ako sa balita. Kaya dapat sabihin mo agad sa akin kapag nakapagdesisyon na kayo,” anito na kahit hindi niya kaharap ay alam niyang nakataas ang mga kilay.Napangiti naman siya. “Yes, Mama. I’ll do that,” aniya.“By the way how’s my apo? Is Leyra alright? Anong reaksyon niya ng sabihin ninyong magpapakasal na kayo?” pag-uusisa nito.“Hay naku, Mama! Matatawa ka sa kanya. Kung nakita mo lang kung paano n
Dahan-dahang hinapit ni Henry si Liana palapit sa sarili and embraced her so tight.Walang pagsidlan ang kasiyahang nadarama niya sa kanyang puso.Liana loves him! Iyon ang nagtutumining sa isip niya ng mga sandaling iyon.Kaytagal niyang hinintay ang pagkakataong ito… Kaytagal niyang hinintay na marinig mula dito na sabihing mahal din siya nito. And God knows how happy he is right at this moment.“I never like hurting you, Liana… noon at ngayon…” panimula niya habang masuyong hinahaplos ang likod nito. “I know I was a fool back then. Hinayaan kitang mawala sa akin and it was too late when I realized that I cannot live without you… that I’ll die if I can’t see you… Kaya ipinahanap kita. Hinalughog ko ang buong Maynila para lang makita ka ngunit bigo ako. Sa loob ng tatlong taon, wala akong ibang ginawa kundi ang sisihin ang sarili ko. Sisihin sa lahat ng nangyari sa atin. Masyado akong nagpadala noon sa galit at selos na nararamdaman ko at hindi ko naisip na aalis ka na lang bigla at
“Mommy pede hilam phone?” tanong ni Leyra sa kanya ng lapitan siya nito habang nanonood siya ng tv.Kunot-noong sinulyapan niya ang anak.“Bakit Baby, sino ang tatawagan mo?” tanong niya dito.“Tawag po ako kay Daddy. Di s’ya tawag ngayon sa ‘kin, eh…” tila nagsusumbong na tugon niya.Napahugot naman siya ng malalim na hininga at hinarap ang anak.“Baka may ginagawa lang si Daddy ngayon kaya hindi ka niya natawagan,” paliwanag n’ya dito.“Eh sabi n’ya po tawag ako sa kanya kapag namimiss ko siya. Miss ko na s’ya Mommy,” katwiran pa nito.Ako rin. Miss ko na rin ang ama mo. Mabilis na tugon ng kanyang isip pero hindi niya iyon isinatinig.“Gusto mo text na lang muna natin siya?” sa halip ay tanong niya rito.“No,” kaagad na sagot nito kasabay ng pag-iling. “Gusto ko tawag,” nanghahaba na ang ngusong dagdag pa nito.“Leyra… what did Mommy told you about your Dad?” malumanay na tanong niya dito.Hindi naman sa lahat ng pagkakataon ay palaging masusunod ang gusto ng kanyang anak. Kailanga
Pagkatapos nilang mag-agahan ay mabilis na naligo si Liana at naghanda na papasok ng opisina. Paglabas niyang muli sa sala ay bihis na rin ang mag-ama.Nagtatakang tiningnan niya ang mga ito.“May lakad ba kayo?” tanong niya sa dalawa.Nagkatinginan ang mga ito at sabay na ngumiti sa kanya.“Hatid ka namin sa office mo po, Mommy.” Si Leyra ang sumagot.Nakataas ang mga kilay na nilingon niya si Henry.Nagkibit-balikat naman ito. “Request n’ya talaga iyon,” anito na ang tinutukoy ay ang kanilang anak.“Di po ba pede?” inosenteng tanong ni Leyra sa kanya. Bigla ay naging malungkot ang itsura nito na ikinatawa naman niya.“Of course, not!” aniya na nagpingiti ng muli sa anak nila. Tuwang-tuwa kumapit ito sa tig-isang kamay nila at sabay-sabay silang tatlo na lumabas ng bahay.“’Nay tuloy na ho ako,” pamamaalam n’ya dito pagkatapos ay nagmano. Kasalukuyan itong nagdidilig ng mga tanim nito sa harapan.“Sige… Mag-iingat kayo,” anito na bahagya lang silang nilingon at ipinagpatuloy na ang g