CHAPTER 3

BAGO TUMUNTONG SA edad na bente, kailangan na-isuko na ang pagkabirhen ng isang dalaga. Dahil kung hindi, maglalaho ito sa araw ng kanyang ika-dalawampung kaarawan. Iyon ang nakagisnang paniniwala ng mga taong naninirahan sa bayan ng San Andres, sa lalawigan ng Quirino.

Dati itong parte ng capital ng lalawigan at malawak na sakahan. Nang dahil sa hindi mapigilang pag-unlad, bumukod ang lugar at tumayong mag-isa. Bagamat ilang taon pa lamang simula nang maihiwalay, nalagpasan na nito ang mga karatig na lugar pagdating sa ekonomiya.

Ayon sa sabi-sabi, ilang mga negosyante ang nagtulong-tulong upang gawing sentro ng agricultural, commercial, at industrial businesses ang lugar na iyon sa buong lalawigan.

Bagamat madami nang gusaling naipatayo dito, tulad ng paaralan, hospital, shopping malls, restaurants, hindi pa din iyon sapat upang punuin ang malawak na lupain.

Patag ang mga konkretong daan mula sa sentro patungo sa labas kung saan nandoon pa din ang mga ilang natural na yaman na hindi pa nagagalaw.

Bukod sa mga pinatayong parke na naging pasyalan, madami na ding natutuklasang hidden wonders of nature na pati mga turista ay gustong makita. Minsan pa nga, na-feature na din ang ilan sa mga ito sa TV, kung saan nag-shooting na din ng palabas ang ilang artista dito.

Maliban doon, may iba pang lihim ang bayan ng San Andres.

Ang mga tao ay parehas sa hitsura o kalagayan ng lugar. Maituturing na moderno na ang paraan ng pamumuhay ng mga tao rito ngunit patuloy pa din silang binabagabag ng isang paniniwalang hindi nila alam kung kailan pa nagsimula. Sinasabing madami na ang nawalang mga dalaga sa kanila. Dahil doon, madami ang natatakot lumipat upang manirahan doon. Tanging matatapang at mga hindi naniniwala sa makalumang sabi-sabi ang kayang manirahan doon. Kaya naman, hindi maituturing na over-populated ang lugar.

Sa paglipas ng panahon, sumabay sa pagbabago ang mga pag-uugali ng mga tao. Dahil na rin sa paniniwala kadalasan ng mga matatanda, lumaking liberated ang mga kabataan. Pagtuntong pa lang sa edad na thirteen hanggang fifteen ay namumulat na ang mga isip nila sa mga bagay na hindi pa dapat nilang inuunawa. Bata pa lamang ay hinahayaan na silang makipagrelasyon. Hinahayaan lang din sila ng kanilang mga magulang dahil na rin sa takot na mawala ang kanilang mga anak.

Paliit nang paliit nga ang bilang ng mga nawawalang kabataan. Hanggang sa hindi na din nababanggit kung minsan ang rason kung bakit sila lumaking ganoon.

Walang may alam kung totoo nga ang paniniwalang iyon o sadyang rason lang upang bigyang kalayaan ang mga kabataan.

Pasado alas sais na ng gabi. Nagsisimula nang magdilim ang paligid. Nagsisimula na ding umilaw ang mga streetlights na siyang magsisilbing ilaw sa mga daanan. Hindi kinatatakutan ang gabi sa lugar. Sa mga oras na iyon pa nga mas dumadaming tao ang lumalabas.

"Ano ang mas maganda? This one or this one?" tanong ni Ashley sa dalawang kaibigang namimili din ng damit sa isang shopping mall sa sentro.

Itinapat pa niya ang dalawang damit sa katawan upang ipakita kung ano ang mas bagay niya. Ang isa ay kulay itim na off-shoulder dress. Samantalang ang isa'y pulang hapit na hapit at mukhang kulang ang tela sa bandang ibaba, sa skirt nito.

Day-off kasi nila kaya napagpasyahan nilang mag-shopping din. Lalo pa't kakasuweldo lang nila kahapon bilang mga nurses sa nag-iisang pribadong hospital sa kanila.

Ilang buwan pa lamang simula nang magtapos sila ng college ay agad silang natanggap upang magtrabaho doon.

"Kahit ano naman, bagay sa'yo. Bilhin mo na lang kaya silang dalawa," ani Cassandra na isa sa kanyang kaibigan.

Nasa kanya kasi ang mukhang pinapangarap ng kahit sinong babae. Maputi at makinis ang kanyang pantay na balat, matangos ang ilong, natural na namumula ang mga pisngi at bibig, pati ang mga makakapal na pilikmata ay nakaluhod sa kanyang kagandahan.

Kaso hindi mukhang anghel ang hitsura niya. Dahil iyon sa mga silver earrings na nakakabit sa kanyang tainga na nakaka-angas ng mukha. Hindi lang kasi dalawa ang butas ng kanyang tainga kundi anim. Kadalasan ngang puna sa kanya ay isang babaeng obsessed sa mga silver jewelries dahil pati sa leeg, kamay, daliri, paa, at puson ay mayroon siyang mga alahas.

Mahina siyang tumawa at saka nagtungo sa counter upang bilhin ang dalawang damit.

Kalalabas pa lang nila ng stall nang tumunog ang kanyang phone. Sinilip iyon ni Kat, ang kaibigan niyang may maunat na itim na buhok. Nabasa nito ang pangalan ni Oliver.

"Oh, boyfriend is calling," nang-aasar na sabi ni Kat.

Inikot niya ang mga mata. "Hindi ko siya boyfriend," tanggi niya.

"Talaga lang, ha? Ano'ng tawag sa inyo na naninirahan sa iisang bubong? Hindi naman kayo magka-ano-ano," muling sabi nito.

Ito na kasi ang nakasama niya sa loob ng mahigit tatlong taon, simula nang mawala ang kanyang lola. Simula ng gabi ng unang pagtakas niya upang makalabas.

"Well, kung hindi mo siya boyfriend, pwedeng akin na lang?" nakangising sabat ni Cassandra at isinabit sa likod ng tainga ang maalong brown na buhok.

"Gaga ka talaga. Akala ko ba may boyfriend ka?" paalala niya.

"May limit ba ang bilang ng boyfriend?" biro nito na kanilang ikinatawa.

Kung sabagay, normal na lang iyon sa kanila.

Sinagot niya ang tawag at biglang nalukot ang kanyang mga ngiti sa labi nang magsalita si Oliver.

"I'm outside. Umuwi na tayo," anito saka basta na lang pinatay ang tawag.

"Kailangan mo na namang umuwi?" hula ni Kat.

Tumango siya ng marahan habang naka-usli ang ibabang labi.

"Ano naman sana kung gabi na? Sa susunod na buwan lang ay bente ka na. Saka wala naman siguro siyang dapat ipag-alala, hindi ba? The way you dress is shouting you're not virgin anymore. Hindi ka na gagawing bride ng isang multo." Tinignan siya ng mariin ni Cassandra.

Ilan sa naihalong kuwento tungkol sa pagkawala ng mga kababaihan sa kanilang lugar ay ang mga multo. Kaya daw naglalaho ang mga birheng dalaga ay dahil ginagawa silang bride ng mga multo na nasa gubat.

Napatigil siya saglit sa sinabi nito. Wala siyang nagawa kundi tumango lang. Kaibigan niya ang dalawa simula pa noong kolehiyo, pero hindi pa din alam ng mga ito na delikado pa din siya sa gabi.