DALAWANG BUWAN MAKALIPAS ay muling nagpakasal sina Rome at Cayson, but this time, it was held in the church. Natupad ang pangarap ni Rome na makasal sa simbahan at makapaglakad sa aisle. She was a happy bride, dahil naroon lahat sa simbahan ang mga mahal niya sa buhay, kabilang na ang lahat ng kaniyang mga kaibigan.
Including Jiggy—na noo’y tanggap na tanggap na ng buong pamilya niya. Her parents realized that Jiggy was more than just a friend to her. She was like a family. Kaya naman simula nang magkita ang mga ito noong mga panahong nasa ospital siya ay hindi na naging iba ang pagturing ng kaniyang mga magulang rito. Lalo at maliban kay Cayson ay isa ito sa mga nagpuyat noon sa ospital upang bantayan siya.
She had learned that she was unconscious for three days aft
"CONGRATULATIONS! You are six weeks pregnant." Rome's hands tightened on the armrests after hearing the doctor's announcement. She felt like her stomach turned upside down; she shivered as if her body was submerged in a drum of water full of ice. Her eyes blurred up in a mixture of panic and anxiety. Oh, God. Why did her life turn this way? "Are you alright?"
Rome slowly opened her eyes as she awoke to the gentle breeze blowing on her face. Upon waking up, the white ceiling was the first thing she saw. The wooden ceiling fan was rotating and blowing the wind at her. Where am I?she asked herself as she looked around. The place was familiar. Had she been here before? Wait… Am I still in the clinic? “Thank God, you’re awake!” She turned to the other side of the bed upon hearing the familiar voice. Jiggy— her best friend, was in the room with her. Beside Jiggy was Doctor Hernandez.&n
“Leave the guy out of th—” Jiggy let out a frustrating sigh. “Are you telling me that the guy isn’t willing to step up to the plate?” She couldn’t give Jiggy an answer. “Oh God, Rosenda…” Jiggy cursed under her breath. And for a long moment, they both remained quiet. She was nervous, while Jiggy was so pissed to utter a single word. The car sped up, too, scaring her in the process. “I had no idea that you have a boyfriend, Renz,” Jiggy said after a while. Her eyes were on the road, her breathing labored as she controlled her rage. &n
"I'll talk to you and Connie tomorrow at the same time about... what happened," Rome said as she got out of the car, peeking through the front seat window to bid her goodbye to Jiggy. Jiggy remained silent, but she could see the sadness and concern in her eyes. Jiggy could still not fathom how and why she fell into that devil's charm. Well— she did not. And she never would. Tomorrow, after the Sunday mass, she would invite her sister to go to their favorite coffee shop where Jiggy would wait for them. Her sister Connie and Jiggy were the only people she could trust in
Rome took a deep breath as she stood in front of her aunties. She needed to calm herself so they wouldn’t notice the anxiety that was filling her chest at the moment. As much as possible, she wanted to keep her distance from everybody before they noticed the distress on her face. She knew it wouldn’t take long for them to spot something was off about her. It was always so easy for them to feel that negative energy surrounding her. She couldn't take the risk. Not until she found a solution to her problem. What she was more worried about was her mom. She had a weak heart, and it would devastate her once she learned
Ten years ago... Back when she was fourteen years old. “Rome!” Muntikan nang mabilaukan si Rome nang tapikin siya sa likod ng kaibigang si Jiggy. Naroon siya sa likod ng classroom nila at nakaupo sa damuhan at nanananghalian. “Ano ba, Jigs!” singhal niya sa kaibigan bago niyuko ang baong hotdog na nahulog sa damuhan sanhi ng pagtapik nito sa kaniya. Sandali siyang nanlumo— tinipid-tipid pa man din niya ang pagkagat niyon kanina dahil nais niyang papakin iyon kapag naubos na ang baong kanin. Kung alam lang niyang mahuhulog iyon sa damuhan ay sana, inubos na niya kanina pa. Binalingan niya ang kaibigan saka tinitigan ito ng masama. &nb
HINDIkilala ni Rome sa hitsura ang Cayson Montemayor na iyon,subalit marami na rin siyang naririnig tungkol dito sa pamamagitan ni Dudz. Hindi niya inasahang ito ang mayamang manliligaw ni Precilla noon— ang lalaking siyang dahilan kung bakit niya isinuko ang nararamdaman para kay Precilla dahil nalaman niyang may gusto rin ito sa lalaki. Ang mga Montemayor ay isa sa mga mayayamang pamilya sa lungsod. Ang lola ni Cayson, the matriarch, ang nagmamay-ari ng pinakamalaki at prestihiyosong kolehiyo sa lungsod, kung saan nagta-trabaho ang mga magulang at mga tiyahin niya. Maliban pa roon, ay nagmamay-ari rin ng isang transport service business ang pamilya. At dahil si Cayson lang ang nag-iisang apo ay ito lamang ang na
“KAILANGAN mong humingi ng pasensya sa ginawa mo sa apo ni Mrs. Montemayor!” Napauklo sa kinauupuan si Rome nang muling suminghal ang Papa niya. Singhal na halos sumakop sa buong compound. Singhal na kasing lakas ng kulog. Singhal na nanunuot sa buong kalamnan niya. Kanina pa siya nito sine-sermunan at nag-uumpisa na siyang ma-bingi— literal— sa tindi ng pagsinghal nito. Si Dudz ay mabilis pa sa alas-sinco kung makapag-sumbong sa mga magulang niya! She was in her room then, staring at her test papers with a heavy heart when she heard her father shouted out her name. Halos magkanda-dulas-dulas siya sa pagbaba ng hagdan. Kapag ganoon ang tono ng ama ay nanginginig na ang mga tuhod niya. Pagdating s
DALAWANG BUWAN MAKALIPAS ay muling nagpakasal sina Rome at Cayson, but this time, it was held in the church. Natupad ang pangarap ni Rome na makasal sa simbahan at makapaglakad sa aisle. She was a happy bride, dahil naroon lahat sa simbahan ang mga mahal niya sa buhay, kabilang na ang lahat ng kaniyang mga kaibigan. Including Jiggy—na noo’y tanggap na tanggap na ng buong pamilya niya. Her parents realized that Jiggy was more than just a friend to her. She was like a family. Kaya naman simula nang magkita ang mga ito noong mga panahong nasa ospital siya ay hindi na naging iba ang pagturing ng kaniyang mga magulang rito. Lalo at maliban kay Cayson ay isa ito sa mga nagpuyat noon sa ospital upang bantayan siya. She had learned that she was unconscious for three days aft
“IPINALIWANAG KO NA sa buong pamilya ang tungkol kay Precilla, at nakahanda akong muling magpaliwanag sa harap mo ngayon. So, I need you to listen, okay?” Para siyang batang tumango. Handa siyang pakinggan ang lahat ng paliwanag nito at patawarin ito kahit hindi pa man ito humihingi ng patawad. Dahil bakit hindi? Hindi pa ba sapat ang pag-alalang nakita niya sa anyo nito? Ang pangingitim ng paligid ng mga mata nito, ang maputla nitong mukha? Hindi pa ba sapat na pinabayaan nito ang sarili para sa kaniya? At hindi pa ba sapat ang pangongompisal nito? Cayson just
HINDI MAINTINDIHAN NI ROME ANG NARARAMDAMAN. She was trying to open up her eyes, but she had no strength no matter how hard she tried. Kapag nabubuksan naman niya ang mga mata’y kaagad ding sasakupin ng dilim ang kaniyang paningin. At kung may nakikita man siya ay hindi malinaw. Hindi malinaw na imahe ni Cayson. Wait… Cayson? Oh. Right… Ang huling naalala niya ay nakita pa niya ito sa bahay nila Baron. And then, she c
“SA TINGIN ko ay kailangan na natin siyang dalhin sa ospital, Connie,”suhestiyon ni Selena nang lumabas ito sa guest room na okupado ni Rome sa bahay ng mga ito. Inisara muna ni Selena ang pinto at hinarap si Connie na nag-aalala na rin. “Nilalagnat na naman siya, at wala tayong gamot na pwedeng ipainom sa kaniya.” Sinulyapan ni Connie ang oras sa relos. It was only 7PM. Napabuntonghininga ito. “Kanina ko pa sinasabi ‘yan sa kaniya nang makipagkita siya sa amin ni Jiggy matapos lumayas sa bahay ng asawa. Ilang araw nang masama ang pakiramdam niya at kaninang umaga pa lang ay nilalagnat na siya. Pero ayaw niyang magpahatid sa ospital.” “We can’t take risks, Connie. Bun
“MAKE SURE na ang dokumentong ipadadala mo sa akin ay kompleto na, Mitch. Ayaw kong pa-istorbo sa buong linggong pahinga ko.” “Yes, sir. Naayos ko na po ang folder. Ako po ang personal na magdadala sa mansion.” “Good. See you tomorrow—oh, and please come around lunchtime. Ayaw kong gumising nang maaga.” Tinapos na niya ang tawag at akmang i-iitsa ang cellphone sa front seat nang makitang 1% na lang ang battery niyon. He looked for the charger while his eyes still focused on the road, subalit hindi niya iyon makapa sa kahit saan. Tahimik siyang nagmura saka itinuloy na lang ang pagmamaneho. I
HINDI NAWALA ang sama ng pakiramdam niya sa buong araw. Umabot ang gabi na patuloy ang pananakit ng lower back niya at ng kaniyang ulo. Sa tulong ni Jen ay nakaligo siya, at inalalayan siya nito hanggang sa pagbihis. Naka-ilang balik na rin ito sa silid niya upang dalhan siya ng pagkain at maiinom. Sa buong araw din na iyon ay hindi na tumawag si Cayson, which was normal dahil sa gabi ito madalas na tumawag sa kaniya.
“SALAMAT sa paghahatid, Baron. Sa susunod talaga ay magpapahatid na ako sa driver ni Granny Althea para hindi na kita naaabala sa tuwing dadalaw ako sa inyo,” aniya matapos siya nitong ihatid sa mansion. Si Connie ay nagpababa sa isang mall dahil kailangan pa raw nitong mag-grocery, habang siya ay ini-diretso si Baron sa subdivision. “Nah, that’s alright, Rome. Maliit na bagay lang naman ito.” Muli siyang nagpasalamat at bumaba na sa kotse. Ang kasambahay na si Jen na nasa hardin at nagdidilig ay naka-antabay sa kaniya kaya nakabukas na ang gate. Nagpasalamat siya rito at tumuluy-tuloy na sa
PINILIT ni Rome na maging normal sa sumunod na mga araw. Kahit na sa tuwing aalis si Cayson para pumasok sa opisina ay pinag-iisipan niya ng masama. Alam niyang magta-trabaho ito pero hindi niya mapigilang isipin na makikipagkita lang ito kay Precilla. Oh, that woman! Ilang beses siyang niyaya ni Connie na lumabas kasama ang babaeng iyon pero mas pinili niyang magkulong sa mansion at gawin ang araw-araw niyang gawain doon. She would rather die with boredom than meet with that sneaky snake! And Cayson? Oh, nagagalit din siya pero kailangan niyang umaktong hindi dahil alam niyang wala siyang karapatang magalit. May pinirmahan silang terms. May us
MATAPOS ang araw na iyon ay muling bumalik si Cayson sa Laguna. Nakahinga siya nang maluwag dahil alam niyang hindi magkakaroon ng pagkakataon sina Cayson at Precilla na magkita dahil alam niyang magiging abala ang asawa sa itinatayong bagong terminal. Nang makauwi sila sa mansion matapos ang dinner party na iyon ay ginawa ni Rome ang madalas na ginagawa ng mga praning na maybahay. She checked Cayson’s phone for Precy’s number. Walang password ang cellphone nito kaya nagawa niyang buksan iyon. She typed in Precy’s number, at tila siyang nabunutan ng tinik sa dibdib nang ma-kompirmang wala roon ang numero ng dalaga. Marahil ay naging OA lang siya sa pag-iisip. Nawala na rin ang inggit niya para kay Precy