Tatlong araw na mula nang makalipas ang insidenteng hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. Sa tatlong araw na nakalipas ay hindi ko maramdamang normal na ulit ang lahat. Hindi mawala sa pakiramdam ko ang kaba at ang takot na baka bigla na lang din akong damputin nang kung sino sa paligid ko.
Nang araw na madampot si Zero ng mga kalaban ay siya ring araw na muling nakatakas sina Jacob at Leppy sa headquarters. Hanggang ngayon ay hindi namin alam kunh saan sila hahagilapin. Parang sa bawat araw na nakalipas ay nasa alanganin kami. Hindi ko alam ang mga susunod na hakbang ng dark room sa'min.
Ngayong araw ay pinayagan na si Zero na lumabas sa clinic dahil magaling na ang mga sugat nito gaya ni Margaux.
Papunta ako ngayon doon at kasama ko si Krizelle.
"Uy! Kirsten!" Marahan akong hinampas ni Krizelle sa balikat.
Sinamaan ko siya ng tin
Kirsten Encarlight"That's all. I hope everyone will cooperate." Raijin said. He's pertaining to everyone yet his eyes were darted on me.I nodded my head and tried to avoid his gaze.He just told us that tomorrow, Friday, as he talked to the principal, there will be a dry run for the upcoming event of the school.Actually, yan lang naman yung topic namin sa meeting ang kaso tumagal lang dahil sa pagtatanong nung lalaking kanina lang ay pumasok dito."I guess, may kulang pa sa sinabi mo, Mr. President." He said.Napairap na lang ako sa kawalan. Nakakastress lang. Kasi kanina ko pa gustong umuwi talaga. Gutom na ako. Kung nakakain lang siguro ako kanina ng maayos sa cafeteria bago ako ginulo ni Raijin at tawagin para sabihing may meeting lang ay baka kaya ko pang tagalan dito."What is it?" At isa pa 'tong Raijin na 'to. Hindi na lang manahimik. Ta
Kirsten EncarlightHabol ang hininga ko ay hindi ko mahanap ang angkop na salita na sasabihin sa kan'ya. Madilim ang awra ng pagmumukha niya at hindi ko iyon nagugustuhan.Mukhang wala naman siyang hawak na armas. Pero sa katawan niya, malamanh pag lumaban ako ay wala akong mapapala.Inayos ko ang sarili ko at matapang siyang tinignan sa mata. Mahirap, oo. Lalo pa't alam ko na siya ang ikatlong Heneral sa dark room na muntik na akong patayin no'ng nakaraang gabi."Ano ba talaga ang kailangan mo?"Umatras ito at saka tinignan ako mula ulo hanggang paa. "Simple lang. I knew that the hunters like you are after to the generals of the dark room, if I am not mistaken. Hindi ko nga alam kung bakit ba nililipol niyo kaming lima. Eh, wala naman kayong mapapala sa'min."Nagtungo ito sa railings ng rooftop malapit sa kinatatayuan ko. Tinatanaw din ang kabuuan ng eskwel
Kirsten EncarlightSaturday.I just woke up from a brief sleep. I don't know if I slept last night. All I know is that, all night long I was watching Raijin. I saw how tormented he was. I've been staying here beside him.I all looked at them who is now still sleeping. Saglit ko munang tinignan si Raijin na mahimbing na natutulog sa kama niya bago ako tumindig at lumapit sa kinahihigaan ni Zero."Zero, gising..." Tinapik-tapik ko ng marahan ang pisngi nito. Nang imulat nito ang mata ay saglit itong ngumiti. "Ayos lang ba sa'yo kung dalhin muna natin si Raijin sa clinic. Namamaga na kasi yung mga sugat na natamo niya sa likuran niya, eh." Biglang nawala ang ngiti sa mukha nito. Tumayo pa rin naman ito at saka dumiretso sa higaan ni Raijin. Sinundan ko lang ito."Hey, wake up." Paggising ni Zero kay Raijin. Ewan ko ba kung galit itong nanggigising o ano."Ako na nga.
Kirsten EncarlightZero and I went to the headquarters. He started my training today and it was rushed. He just taught me how to use a gun in case of something bad happened to me and he's not around.Hindi ko na nga din alam kung ano'ng oras na ngayon. Pero sinabi niya sa'kin na hindi daw kami lalabas dito hangg't hindi ako natututo. Bahala na kung hanapin ako sa eskwelahan. Ang mahalaga ay ang kaligtasan ko.Kanina ay galing sina Margaux at Thunder dito. Isinalaysay ko na rin sa kanilang tatlo yung nangyare noong gabi na nakaharap ko si Tres Nathan sa rooftop. Inatasan nito ang kuya niyang si Zenre ang makipag-usap doon kasama sina Margaux at Thunder."Focus!!!" He shouted.This is the first time I saw him got mad. He's taking it seriously and I should, too. What he want for me is the best.Itinutok ko ang baril na hawak ko sa mga standee na nasa
Krizelle EncarlightMonday.Maaga akong nagising ngayon at ganoon din ang kasama ko dito sa kwarto na si Raijin. Dadalawa lang kami dito ngayon. Si Trixie? Wala akong balita sa kan'ya. Lalo pa't no'ng nakaraang linggo na may engkwentrong nangyare sa cafeteria ay mukhang sumama na ito doon sa lalaking nagngangalang Jacob at hanggang ngayon ay wala akong alam kung nasaan ito."Good morning, Ma'am Ayesha."I just nodded to Raijin. Even I started teaching last week I chose not to change my name and tell them the truth, since my sister is a student here. Ayoko namang may marinig ako na kaya siya naging Vice President ng Student Council ay dahil mayroon siyang ate na teacher dito. Kahit pa wala naman akong kinalaman kung paano siyang naging bise presidente ng student council.And oh, speaking of being the Vice President. Today is the day that Ms. Sylvia will talk to them. If ever
Krizelle Encarlight's Point of View"I already talked to Ms. Sylvia. Pumayag siya sa kasunduan namin. Pero ayokong samantalahin yung pagkakataon, maliwanag ba Zero?""Sure."I've been watching Zenre the whole time. He's talking with his brother using his wristwatch."Where did you bought that?" I asked him pointing on the bracelet in his left arm.He looked at me and raised his hand, letting me see that high-tech gadget. "I made it.""Really?" Lumapit ako para tignan iyon. I was amazed when I saw it. I saw two letters inside the red dot. "What does that Z and K means?""That? That was Kirsten and Zero's initial. I put their initials here to find where are they. They're wearing a bracelet can be used as a communication device and a tracking device also. Para pag may nangyareng hindi maganda, madali ko lang silang mahahanap."That's
Krizelle EncarlightHINDI na talaga ako natutuwa! Ilang linggo na ang nakakalipas ngunit hanggang ngayon ay hindi parin lumalabas si Kirsten. Kahapon nang mag-usap kami ni Zenre ay sinabi nitong papasok na siya kahapon. Pero ito, dumating na ang kinabukasan ngunit walang nangyayare.Gumawa na rin ng grupo si Leppy na nais nang patalsikin si Kirsten sa Student Council dahil hindi na nito nagagawa ang kan'yang tungkulin.Kalahati ng mga estudyante ay sumasang-ayon sa kaniya at ang iba naman ay wala na lang ding pakialam.Nandito ako ngayon sa opisina ni Ms. Sylvia dahil nais daw ako nitong makausap. Malapit na ako sa opisina niya.Isa lang naman ang sa tingin kong pag-uusapan namin dito. Si Kirsten.No'ng nakaraang araw ay nagkausap kami patungkol kay Kirsten at hindi ko masabi sa kan'ya ang totoo kaya nagsinungaling na lang ako na hindi ko alam. Isipin na niyang pa
Krizelle Encarlight"You okay now?" Zenre asked me.I heaved a sigh and said, "yes. Ayoko lang talaga na nagtatago ka pa ng sekreto sa'kin. So please, Zenre, sana huli na 'to."Niyakap ako nito mula sa likuran at saka ipinatong ang baba nito sa balikat ko. "I will. Sorry..."Marahan kong kinurot yung tenga nito. "Tsk! Basta sinasabi ko sa'yo, ah!"Hindi ito sumagot. Nakiliti ako sa ginawa nitong pagkagat sa leeg ko."Tumigil ka nga." Natatawang anas ko."Galit ka na niyan?"Umirap na lang ako sa kan'ya."We can stay here if you want. Wala namang klase ngayong hapon, 'di ba? May announcement si Ms. Sylvia sa Social Hall mamaya."Ah, yeah. Yung pinag-usapan pala namin kanina sa office niya. Ibabalik na pala niya si Leppy sa Student Council. "Hindi mo pa rin ba nakausap si Kirsten o si Zero man lang?
Kirsten Encarlight's P.o.V.Ten years later...Maganda ang panahon ngayon. Hindi gaanong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Pinanuod ko ang mga dahon sa puno na tila sumasayaw at sinasabayan ang pag-ihip ng hangin."Honey!" Natanaw ko sa di-kalayuan ang asawa ko kasama ang anak ko.Sampung taon na ang nakalilipas ngunit ang pagmamahal ko para sa kan'ya ay hindi nagbago. Hindi naglaho.Araw-araw sa buhay ko ay napakasaya ko sa t'wing nakikita ko si Raijin at ang anak naming si Rain. Sa totoo lang ay hindi ko lubos akalain noong pagka-graduate ko ng high school ay nagdadalang tao na rin ako. At heto na nga, narito na sila ngayon sa harapan ko."Kanina ka pa hinahanap ng anak mo. Nandito ka lang pala." Napakamot si Raijin sa ulo nito.Natawa naman ako sa kan'ya. Alam kong sa edad ni Rain ay napakakulit niya
Kirsten Encarlight's P.o.V.One week later..."Okay lang ba kayo diyan?"Tumamgo sila sa'kin."Kumalma lang kayo, okay? Magiging okay na din ang lahat," 'ka ko pa sa kanila.Narito kaming lahat ngayon sa Social Hall at tila ba nagkaroon ng medical mission ngayon dito sa dami ng mga narito. Ang bawat isa ay nakahiga sa mga solo bed na narito. Lahat ng mga positive sa HIV, STD, at AIDS ay narito lahat upang mabigyang lunas ang mga karamdaman nila."Your father will surely be proud of you, anak."I looked behind me and saw my Mom. Kasama nito si Krizelle habang nakakrus ang mga kamay nila at naglalakad palapit sa akin.I smiled at them. My Mom and my sister Krizelle opened their arms and aiming to hug me. I walk towards them and hugged them."Masaya ako, anak, at proud na
Raijin Steel's P.o.V.Napapagod na ako sa dami nila. Aaminin kong nauubos na ang lakas ko at hindi ko na kaya pa. Kaunti na lamang ang natitira sa kanila. Kaunting laban oa ay tiyak na ang pagkapanalo namin.Masakit na rin ang katawan ko ngunit mabuti at ni isa sa amin ay walang lubhang natamo. Maliban kila Jacob, Trixie, at Leppy na ngayon ay nasa loob na ng isa sa mga kwarto dito. Batid kong kakayanin nila iyong tama nila ng baril dahil may nag-aasikaso naman sa kanila."Raijin!" Napatingin ako kay Zenre na patuloy pa rin sa pakikipagbarilan. Mabilis akong tumakbo palapit sa kan'ya."Kuya...""Nasa'n si Kirsten?!"Natigilan ako. Napatingin ako sa tabi ko ngunit wala siya. Luminga ako sa paligid ko ngunit nawawala siya. Napamura ako sa isipan ko dahil sa sarili kong kapabayaan. 'Tangina!'"Go and find
Kirsten Encarlight's P.o.V."Sugod!!!" Malakas kong sigaw.Napansin kong napakarami nang natumbang tauhan ng Dark Room sa labas kanina kaya inasahan ko nang narito pa rin sila.Wala mang dalawang armas ang mga kasama kong estudyante, mga guro, at may mga katungkulan sa Virginian High, ay alam kong mas marami kami kumpara sa kanila. Bago kami nagtungo kanina dito ay kumuha sila ng mga kahoy sa gubat at ang ilan sa kanila ay namulot ng mga bato bilang armas laban sa mga kaalyado ng Dark Room.Hinanap ng mga mata ko si Raijin. Hindi ako nabigo nang makita ko siya kaagad. Tumakbo ako palapit sa kan'ya at mahigpit ko itong niyakap."Raijin..." Masaya akong okay siya at wala akong nakikitang sugat sa kan'ya maliban sa marumi na yung suot nitong white shirt na ginamit nitong panloob."Kirsten..." sambit nito sa'kin.Inunaha
Raijin Steel's P.o.V.Tahimik kaming lahat at nagpapakiramdaman. Bawat isa ay walang balak magsalita ngunit nakatuon ang atensyon sa mga nakapaligid. Narito kami sa unang bahagi ng Dark Room kung saan matatagpuan ang Punishment Area. Isa itong malawak na bulwagan na sa bawat paligid ay puno ng mga pintuan kung saan hinahatol sa mga estudyante ng Virginian High ang kaparusahan nila.Dalawang palapag ang lugar na ito. Nasa gitna kami habang si Margaux ay nanatili nakatayo dulo kung saan matatagpuan ang hagdan patungo sa silid ng Master ng Dark Room.Nakapaligid sa'min ngayon ang napakaraming tauhan ng Dark Room. May mga tauhan sila na nasa itaas at nakatutok ang mga baril sa'min. Meron din dito sa baba na nakapalibot sa'min.Natumba na namin ang iba sa kanila ngunit hindi biro ang bilang nila ngayon. Matalino ang Papa ko at alam kong inasahan nitong susugod kami rito kaya bago pa
Kirsten Encarlight's P.o.V.They should be here. Tatlong oras na ang nakalipas at nababahala na ako. Hindi ko magawang matulog dahil nag-aalala ako para sa kanila.Halo-halo ang nasa isip ko. Natalo ba sila? Napasakamay na naman ba sila ng Master? Hindi ko na alam! Mababaliw na ako sa kakaisip. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko!Tinignan ko si Krizelle na nahihilo kanina lamang at ngayon ay nakatulog na. Nagulat din ako nang may ipakita ito sa'king test kit. Isa pala iyong pregnancy test kit at tama nga ang napapansin ko sa ikinikilos nila kanina ni Zenre.My sister was pregnant. Masaya ako para sa kanila, actually. Pero hindi ko man lang maipakita kay Krizelle yung kagalakan ko dahil sa nangangamba ako para kila Raijin.Hindi ko rin sinabi sa kan'ya yung namagitan sa amin ni Raijin dahil tiyak kong magagalit ito.Tinignan ko ang mga kamay ni
Raijin Steel's P.o.V.Pumasok kaming lahat sa Dark Room. Walang pagbabalat-kayo. Ipinapakita kung sino talaga kami. Ito na marahil ang pinakamagandang nangyare sa pagitan ng mga Hunter at Heneral. Parehas kaming nagkasundo sa iisang layunin, ang mapabagsak ang Dark Room."Mga hunter! At mga— Heneral?!" Sigaw nang isa sa mga nagbabantay dito sa entrada ng Dark Room.Ngumisi ako at inihanda ang sarili ko. Ganoon din ang mga kasama ko."Kami na ang bahala sa kanila. Pumasok na kayong dalawa sa loob at hanapin ninyo yung kapatid niyo!" Sigaw ni Skye sa'min ni Zenre.Nagtinginan kami saglit ni Zenre bago kami sumang-ayon sa sinabi ni Skye."Sugod!!!" Sigaw ng mga kasamahan kong Heneral.Nilagpasan namin ni Zenre ang mga humaharang sa'min. Itinutumba kung nagpupumilit. Kapwa hindi papatalo sa mga nasa harap n
Raijin Steel's P.o.V.Narito kaming lahat ngayon sa harapan ng Dark Room. Nakatago lang sa gilid habang hinihintay ang paglabas ni Skye. Kailangan niyang suriin ang lagay sa loob bago kami sumugod at pumasok.Ipinatawag ko na rin sa kan'ya yung mga tauhan niya na maaari naming makasama sa pakikipaglaban.Narito pa lang kami sa labas ngunit nakikita na namin kaagad sa harapan kung gaano sila karami. Batid kong mahihirapan kami neto kung lahat kami ay susugod sa kanila. Wala kaming magiging laban.Ang tanging armas lang na dala namin ay yung mga kinuha namin sa mga nakaharap namin kanina sa kuta nila Skye."Wala pa ba siya? Kanina pa tayo narito," nagrereklamong ani Leppy."Maghintay ka lang diyan. Lalabas din si Skye." Ako na ang sumagot dahil kanina pa ito panay reklamo. Hindi marunong maghintay.Inayos ko ang suot kong coat. Kung ano ang isinusuot ko dati dito sa loob ng Dark Room ay ganoon d
Kirsten Encarlight's P.o.V.Tumakbo ako papunta sa loob ng abandonadong gusali. Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak nang sobra sobra. Nasasaktan ako at natatakot ako para kay Raijin. Hindi ko alam kung ano'ng pinaplano niya pero sa mga sinabi niya pakiramdam ko ay may masasamang mangyayare.Habang tinatahak ko ang madilim na daan dito sa loob papunta sa Headquarters ay naiiyak na lang ako nang sobra. Napakabigat sa dibdib na tila ba sasabog ako anytime.Kailangan kong humingi ng tulong kila Zenre! Hindi pwede 'to! Sa oras ba makabalik si Raijin sa Dark Room ay siguradong tutugising na siya ng mga naroon."Tulong!!!!" Sa pagkakaalam ko ay hindi na gumagana pa ang fingerprint ko sa scanner nila. Pero sinubukan ko pa rin iyon upang makapasok ako.Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang magbukas iyon at tinanggap n'on ang fingerprint ko.Pagpasok pa lang sa loob ay natanaw ko kaagad si Krizelle, Zen