“She’s asleep,” I mumbled while quietly shutting the door. “Kumpara kanina, bumaba naman na ang temperature niya.”Pagkagaling kasi namin sa simbahan, nagtungo kami sa paboritong lugar ni Audrey sa mall—ang arcade. Enjoy na enjoy siya sa paglalaro, to the point that her body excesses so much force and sweat… She’s been very exhausted due to playing too many games.Nabinat ang katawan niya kaya kanina ay inapoy siya ng lagnat, but then Henrix made a first aid to lower her temperature using ice cubes, putting it on her forehead… and good news, bumaba na mula sa 38.1 °C ang kaninang temperature niya which is 40.5 °C.“At least we tried to play things slowly,” I heard him say as he started eating food for dinner. “Nadala rin ako dahil nag-e-enjoy pa kami na mag-shoot ng bola kanina, while I forget about her condition that she just recovered from sickness recently.” “Gagaling naman na si Audrey. Ako nang bahala sa kanya-”“May inaasikaso kayo sa agency, ‘di ba? Tungkol sa debut ng first e
“I will not put my artists’ life at risk by trusting people like you. Napaka-ganid n’yo para sa sarili n’yong pangangailangan. We offered the help, but you choose to abuse it. Kaya pasensyahan tayo.” “Pinaniwala mo kaming makakabangon ulit ang business ko dahil sa tulong n’yo. Ang tagal na nito, ah? Wala pa ring nangyayari, Gwen. Ang akala namin, gagamitin mo ‘yong mga artista mong sikat para humakot ng mga potential investors na mapagkukuhanan namin ng funds. ‘Yon na nga lang ‘yong trabaho n’yo, hindi n’yo pa maibigay!”Hinampas niya nang malakas ‘yong table na nag-produce ng nakakabinging ingay. “Ano ba naman ‘yan-”“At ang trabaho mo na nga lang ay basahin ang nilalaman ng kontrata, hindi mo pa nagawa.”“Nakasulat doon lahat ng mga kondisyon na inaprubahan mo at simbolo ang pirma mo roon na sumasang-ayon ka sa anumang nakasulat sa papel. Problema ko pa ba kung hindi mo ‘yon binasa? Kasalanan ko bang tanga ka… na nag-expect ka nang malaki kaya hindi ka na nagsayang pa ng oras na ba
“Stop your game now, Kris. Hindi na gagana ang pagpapanggap mo… kasi buking na kita.”Muling nanumbalik ang takot at panginginig sa katawan ko nang masilayan ang nakakatakot na ngisi sa kanyang labi.“Forbear from pretending, and just…” He lay his hand to me, as if he wants me to come with him. “Be my wife again. Ayusin natin ang pamilya natin, Kris. I can promise you the whole world, this time.”Buo ang desisyon kong hindi na ako maniniwala sa mga pangako niyang bulok naman at hindi natutupad. Mangalay man ang kamay niya, hinding-hindi ko ‘yon aabutin. Ipangako man niya sa akin na kaya niyang sungkitin ang mga bituin, hindi na ako magkakamali pang sumama sa kanya ulit.“You only have two options to choose from. Either you come with me… o ilalayo ko sa iyo ang anak natin—si Audrey.”Isang masamang panaginip ang gumising sa akin mula sa mahimbing na pagkakatulog.I can’t explain how my heart filled with gratitude as I realized that the scene was just a fvcking nightmare. But one thing
“Inagawan mo pa ako ng spotlight kay Daddy, ha? Bakit ka nagkasakit, ma? Anong nangyari?” nag-aalalang mukha ni Audrey ang sumalubong sa amin ni Hen papasok ng bahay. May tapal pa nga ang noo niya ng CoolFever. “Galing ka na ba?”“Malakas si Mama, ‘no? Ikaw ang dapat kong tanungin n’yan. Kumusta pakiramdam ng forever baby ko-”“Mama!”“Oh, edi ganda. Kumusta ka?” “I followed Daddy’s instructions that I should eat the veggies he had prepared for me for breakfast. Makakatulong daw po ‘yon para mas mapabilis na po ‘yong paggaling ko…”Nagmamalaki siyang tumingin sa akin, at taas-noong nagsabing, “Uunahan po kita na gumaling, ‘no!”“That’s my girl.” While Henrix’ arms are still wrapped around my waste, nagsuntok-kamao pa sila bago ako alalayan no’ng mag-ama na maupo sa sofa.Mukha ngang mas masigla pa sa akin si Audrey, at mukha rin ma-a-achive niya na ‘yong goal niya na unahan ako na magpagaling sa sakit.Sa kaso ko naman, okay naman na ‘yong pakiramdam ko, pero si Hen ang nagsabi na m
Ni hindi man lang nanghingi ng permiso itong si Jessica bago ako hatakin palayo sa doktor na kanina ay kinakausap niya. Napapadaing na 'yong mukha ko sa higpit ng kapit niya sa wrist ko, kaya hindi rin ako nagpaalam sa kanya kung itutulak ko siya nang malakas palayo sa akin. "Oops, sorry. Ang OA mo kasi humawak sa akin. Hindi naman ako tatakbo palayo sa iyo, mare." Hinilot ko nang bahagya 'yong wrist kong namula, at bumakat din sa balat ko 'yong matulis niyang kuko. "By the way, ang ganda ng nails mo. Fake nails ba 'yan-" "Wala akong time para makipagchismisan sa iyo, Gwen. You know... you're getting into my nerves because of your hobby meddling with someone's business," may diin at gigil na gigil siyang nagsalita. "Ano bang mapapala mo kung malaman mo nga na iinom ako ng gamot na 'yon-" "You're going to make me even more curious. Like... I'm gonna ask another question..." Hindi ako nagpadaig sa patagalan na pakikipagtitigan sa kanya. Ang kumurap sa aming dalawa, mawawalan ng love
"Nasundan mo ba, Dianne?" [Yes, ma'am. Tama po 'yong hinala n'yo. Si Nurse Maui nga po 'yong kinita ng asawa mo ngayon.] Once I confirmed it's Maui that Henrix' talking about his important business for today, dapat pala hindi ko na lang inabala pa si Dianne na pasundan siya. Kasi suspetsya ko naman pala, e tama. My assumptions sometimes amazed me when it gives me information along the right lines. Malapit ko na talagang paniwalaan na 'pag ang babae ay nagsimulang kutuban at bumuo ng hinala, only 10% probability would they be able to draw the inference imprecisely. "Where are they now?" I was having a hard time making my voice sound normal, because anytime soon, I feel like I'm going to break into tears. "Silang dalawa lang ang magkasama?" [Nasa bridal shop sila, ma'am.] Parang nawala sa balanse ang katawan ko nang marinig ang tugon ni Dianne sa kabilang linya. Mabuti na lang ay may nadantayan na upuan ang mga kamay ko para naman hindi nakakahiyang madapa pa ako, e paalis na nga
“The operation was still ongoing when I left the hospital. Baka raw tumagal ‘yon nang mahigit lima o hanggang pitong oras.”Nang makauwi ako sa bahay, saktong naabutan ko si Lucile na ipinaparada ang kotse niya sa gilid ng kalsada. Wala man lang siyang pasabi sa akin na may balak pala siyang dalawin ako.“I just couldn’t stay there way longer. Mababaliw ako roon sa pag-aalala.” “How sure are you that she was really Sarah’s biological mother?” “Sinabi sa akin ng kapatid mo-”“And you know you can’t trust nor believe him all the time,” balewalang tugon ni Lucile nang diretsyuhin niya ang kusina para magbulatlat doon ng makakain sa pantry.Pati nga ref namin ay pinakialaman niya na rin. “Wala ka bang yogurt d’yan?”“Tindahan ba ng yogurt ang bahay ko?”“Hindi ka bumibili ng yogurt t’wing nag-go-grocery ka? OMG! Bakit?”Kung maka-react naman sa akin si Lucile, parang isang napakahalagang pagkain sa araw-araw ang hindi ko binibili sa grocery, e yogurt lang naman ‘yon. Ang OA. “Hindi ko
“It’s not worth thinking about. ‘Wag mo nang dagdagan pa ‘yong stress ko-”“Nakakapagtaka lang kung bakit nagtitiis ka pa rin na kasama si Henrix sa iisang bahay kung may choice ka namang umalis na lang kayo roon ni Audrey, ‘di ba? Hindi ka naman siguro manhid para hindi maramdaman na parang ipinagsisiksikan n’yo lang ‘yong sarili n’yo sa buhay ni Henrix.” “Sinubukan kong lumayas… pero hindi ko talaga kaya, e. Ayokong maging makasarili.”Though nakakainis na ang haba ng pila ng traffic ngayon, pero sa mga sasakyan lang ako nakatingin… nakatitig… nakatulala.“Nangako ako sa sarili kong hahanap ako agad ng tyempo para masabi kay Audrey ang totoo. And after that, aalis na ako. Aalis na kami ng anak ko sa buhay niya kasi mukhang balak niya pa yata kaming sorpresahin na… matagal na pala niyang balak bumuo na ng pamilya.”“Noong nalaman kong buntis si Maui, pinalagpas ko. Kasi kahit hindi kapani-paniwala ‘yong alibi ni Hen, pinili ko pa ring paniwalaan. Malay ba natin na nagsasabi pala siy
"Hen..." Without completing my name, sunod-sunod na umagos ang luha sa mga mata ni Kris habang nakakapit pa rin siya sa kamay ko.Agad akong umupo upang makapantay siya. Nawalan na ako ng pake kung mayroon mang nakatutok na mga camera sa amin ngayon. Itong pagkakataon na malaman kong naaalala na ako ni Kris ang hindi ko kayang palampasin."Do you... remember me now?""Your name has always been... inside this." Habang hawak ang kamay ko, she placed it on her chest-well, not the breast part."Sorry... I'm very sorry kung nakalimutan ka ng isip ko, Hen. Hindi ko rin alam kung paano nangyari-"I really hate to see her cry, so para hindi ko makita na umiiyak siya... sa pamamagitan ng pagyakap ko sa kanya, likod na lang ng ulo niya ang makikita ko.Because when she cries, nasasaktan din ako."Hindi mo kasalanan 'yon. Hindi rin naman ako galit sa iyo kasi kinalimutan mo ako nang limang araw," natatawang tugon ko."Binilang ko talaga 'yong araw na hindi mo ako maalala para mailista ko sa list
"We're here to visit Miss Gwen. Saan ba siyang room, Doc-"Humarap ako roon sa nagtatanong na babae, at napagtantong sina Tanya at Corrine 'yon.Both of them are wearing glasses.The only difference they had is Tanya is wearing a puff crisscross back dress na color white and she pairs her outfit with a strap trendy flat sandals in beige color.While Corrine's outfit is always simple yet classy. She wears a solid cut out Mandarin collar dress and paired it with a black minimalist metal decor point toe slingback pumps.In other words, Tanya's outfit is how SHOPEE app users dress, while Corrine is for SHEIN's users."Remind ko lang kayo na hindi siya nakakaalala," sabi ko roon sa dalawa bago sila pumasok sa kwarto.At sabay rin naman silang napaatras."She has suffered a minor internal bleeding on her brain. As a complication, she lost her memory. Pero short-term memory loss naman ang kanya.""There's still no definite time as to when she will regain her memory," I added."So... hindi ni
Naisip kong bago ako bumalik sa ospital, dumaan muna ako sa burol ni Lucile. I can't just not show myself there and exhibit my greatest sympathy because of her family's loss.Kahit na ang dami niyang ginawang kasalanan sa buhay namin ni Kris, still I have at least percent of gratitude for her for offering a friendship to Kris... kahit na hindi naman totoo."Nakikiramay po ako."Hindi ko kilala 'yong sinalubong kong matanda, but I guess she's one of the family member of the Soriano's.So, I proceeded to the long coffin and placed the flower I bought on the top of it. Now... as I was able to see the dead body of Lucile, confirming she was really dead, magkahalong lungkot at saya ang nararamdaman ko.Maybe she has run out of time to change, but then... deserve niya naman.Sa akin na may atraso siya, nakakatuwa naman talagang sinundo na siya ng kampon ng demonyo. However, nalungkot din ako kasi hindi niya na matutuloy 'yong kaisa-isang tama na nagawa niya sa buong buhay niya-to save the l
"Doon na kayo dumaan," turo niya sa likod na bahagi namin at mayroong pinto roon."Daan 'yan palabas dito. May kotseng nakaparada roon at... sakyan n'yo na. Mas hassle kung kukunin n'yo pa sa harap ang kotse n'yo. Anumang oras ay nandito na ang mga pulis.""Sumama ka na sa amin-""Hindi na, Liam." Lucile gave us her weak smile. "Hangga't buhay ako, hindi ko hahayaang makaapak ang mga pulis sa teritoryo ko. Hanggang sa huling hininga ko, poprotektahan ko sila."'Yong mga aso't pusa rito sa loob na ang iingay at masayang naglalaro, sobrang swerte nila to have Lucile. Na kahit gusto ko man na sumubok na kumbinsihin si Lucile na tumakas na lang, alam kong mabibigo lang ako.Because right at this moment, mas nananaig sa puso niya ang pagmamahal sa mga alaga niyang inampon niya at pinalaki rito sa kuta niya sa gitna ng bukid."Kris, tara na-""Umalis na kayo, Kris!" narinig ko ulit ang nakakabinging sigaw niya sa akin. "Hayaan mo na akong mamatay rito. Deserve ko naman, sis.""Lucile, pleas
"Excited much, Liam?" Sumakit ang tenga ko sa mala-mangkukulam na tawa ni Lucile. "Nag-uusap lang naman talaga kami. Because we have some sort of agreement.""He begged me not to speak about the truth to Audrey. Binantaan ko kasi siyang ako ang magsasabi kay Audrey na hindi si Henrix ang tatay niya-""So, sa iyo nalaman ni Audrey ang lahat?!"Hindi na ako nakapagpigil pa sa pagkakataon na ito, nagawa kong makawala sa siko niya, ngunit hindi sa tutok ng baril ni Lucile sa akin."Kailan mo ba matututunan na manahimik sa mga nalalaman mong hindi pa p'wedeng ipaalam sa iba, Lucile?""Don't talk like it's my fault, Kris. Kasi kasalanan mo naman talaga ang lahat, okay? It should be you who deserved to be blamed... kasi ikaw itong hindi marunong pumili ng tao na pagkakatiwalaan ng mga sikreto mo."I gasped in the air, realizing the huge mistake I've made in my entire life."Lucile, pakawalan mo na kami. Sumama ka na lang sa amin sa mga pulis-""Kung makakasama kita sa kulungan, Liam... bakit
"I think we're here."Namatay na ang engine ng sasakyan nang maigilid na ito ni Liam."Susunod naman si Henrix sa atin. Kung kakailanganin man natin ng backup, I hope... on time silang dumating dito."Sabay kaming bumaba ng sasakyan at pinasok ang isang... uhh... nag-iisang pintuan sa gitna ng bukid?Nang subukang buksan 'yon ni Liam, nakakandado sa loob. Kaya't ginawa na niya ang ipinagbabawal na technique; sinira niya na ang doorknob. At... bumungad sa amin ang medyo may kahabaan na hagdan paibaba. Sumunod lang ako kay Liam nang mauna siyang bumaba roon.Jusko, ano bang klaseng lugar ito?Mayroon namang mahabang pasilyo ang dadaanan namin. Sa magkabilang salamin ng makipot na pasilyo, tanaw ko roon ang laman nitong underground place na pinagtataguan ni Lucile-mga hayop. Mga aso at pusa na may kani-kaniyang kulungan at ang iingay nilang magsitahol."Ito siguro ang dahilan kung bakit nalubog kayo sa utang?" Ang tinutukoy ko kay Liam ay ang presyo ng pagpapagawa ng gan'tong klase ng ku
(Two Voices, One Song is now playing)"Call me unfair for not telling you about this surprise, hindi ka tuloy nakapaghanda," hiyang-hiya niyang tugon habang napapakamot sa kanyang batok nang matapos na 'yong kanta. "Hindi na kasi matatawag na surprise ito kung alam mo na ang mangyayari.""Ano nga bang okasyon, Hen?" medyo nauutal pa ako kasi... hindi pa rin ako maka-get over sa ganda ng kanta at dahil sobra kong na-enjoy 'yong pakikinig."Special day ang September 18, nakalimutan mo na ba?"Inisip ko nang matindi kung anong okasyon ang mayroon sa petsang binanggit niya... kung kaninong birthday, binyag, kumpil? Ano ba? Wala naman akong maalala."You forgot that the same day Audrey celebrated her birthday... anniv namin ni Gwen 'yon," bumulong siya sa akin. "At 'yong ngayon naman, I consider this day our anniversary-the exact day you choose to consider me as your second home."Muli na namang umawang ang bibig ko, at sandali lang din ay natawa na lang ako.Because he's telling the truth
"Kung hinayaan kitang pumasok doon, sayang naman na hindi mo naipanganak si Audrey." Parang nanumbalik ang kulay ng mundo ko when Henrix mentioned Audrey's name."You started your life with totally none. With a total blank page. And when you gave birth to Aud, hindi lang buhay mo ang nagkaroon ng kulay... kung hindi pati 'yong akin, nagkaroon ng kabuluhan while playing as her father temporarily.""Yeah..."While capturing the memories, the moments, the beautiful images my mind could remember since I gave birth to Audrey until she grew up, while reminiscing those... I could say that my daughter has always been my reason why I'm still fighting for life."Si Audrey... siya 'yong kaisa-isang magandang pangyayari na naganap sa buhay ko. Nang ipanganak ko siya... I'm proud of myself that... for once in my life, nakagawa ako ng tama.""Paano ba maging tama para sa iyo?"Abala akong nag-s-senti rito, kaso bumanat na parang siraulo si Hen. Ewan ko ba kung seryoso ba siya sa itinanong niya o sa
"Well, we... we really have to show them we're in love... that the proposal is sincere. Gusto nila ng kasal since magkakaroon na nga ng baby. And so, that happens. Kaya lang kinausap ko na si Maui about dito. The situation happening right now is already beyond the plan we had before."Now I realize everything. Na kaya pala noong mga panahong sumubok ako na hamunin si Henrix na magsabi sa akin ng totoo, hindi niya magawang magsalita."If the plan continues, magiging komplikado lang ang lahat. So, I tried my best to convince her be brave enough na magsabi na ng totoo sa mga magulang niya. Lalo ngayon na umuwi pa talaga rito sa Pilipinas si Mama dahil asang-asa siya na ikakasal kami ni Maui."Hesitant siyang tumitingin sa akin at agad rin namang umiiwas. "You know... ayokong abalahin naman 'yong mga magulang kong may trabaho sa ibang bansa para lang sa okasyong hindi naman totoo... so, I begged Maui to start to speak the truth to everyone who deserves to know about it."And when Maui beg