I don't know the whole story yet. Hindi ko alam kung anong dahilan ng bata para magpalaboy-laboy sa kalsada at namumutla ang mukha na parang isang linggo nang hindi nalalagyan ng pagkain ang kumakalam niyang sikmura.Lucile has made sure to me that Sarah's doing well under one roof with Liam. And she even told me that aside from being a top student in her school, may career din daw sa showbiz itong bata.And why the hell has she turned out to be a homeless person now?Saktong naabutan kong dumidilat ang mga mata ni Sarah nang makita kong kausap siya ni Dianne sa loob ng isang room dito sa health center. Imbes na tumuloy pumasok, naupo na lang ako roon sa upuan sa harap ng room niya while waiting for Dianne-as I allowed her to talk to her and inform me what is Sarah really up to.Hindi ako p'wedeng makita ni Sarah dahil alam kong kahit na magpakilala ako sa kanya bilang twin sister ng sarili ko, I don't think she'll believe that instant.While waiting, I received a phone call from Henr
Hindi na ako nagalit pa o sinermunan sila tungkol sa hindi nila pagkakasabay-sabay sa pagsayaw. Naisip ko na hindi naman talaga nakakatulong sa mga taong nagkakamali na sermunan pa sila o ipamukha pa lalo sa kanila 'yong pagkakamali nila to make themselves better.Kabaliktaran pa 'yong nangyayari, e. Mas na-do-down lang sila sa mga sermon na 'yon, and as for me, I'm just giving them reasons to think that they were imperfect and I'm dying down their confidence to improve more."Wala ka yatang sermon for today's video?""Ikaw ba naman manermon sa mga 'yon multiple times, 'di ka ba mapapagod?" pagsakay ko sa pagbibiro ni Rocco. "Oo nga pala, may meeting pala tayo together with Olivion Network, 'no?""Two hours from now."Nanlata bigla ang mukha ni Rocco nang makapasok kami sa malaking office na pinaghahatian naming dalawa."Pero mamaya na 'yon. Katatapos lang natin sa mahigit apat na oras na meeting sa HG Ent ng Korea. Wala na akong energy kaya gusto ko munang humilata." At d-um-ive siya
“Tantanan mo na ang kahibangan mo sa namatay mong asawa.” I placed my right palm on his ampled chest as I pushed him away from me. “Kung hindi ka maka-move on sa kanya, ‘wag mo akong tingnan.” “Wala rin sa akin ang hinahanap mong Sarah,” I added. “Hindi ako search and rescue officer para hanapan mo ako ng taong nawawala, William Soriano. Kung hindi mo sana pinabayaan ‘yong bata, hindi ka mamomroblema nang ganyan, and worse… you’re accusing someone who’s not related to her to be the suspect.”“Excuse me…” Ibinawi ko na lang sa ngisi ang tensyon na bumabalot sa katawan ko at ang panginginig ng nakatago kong kamao. “I’m innocent until proven guilty.”“Her mother woke up.”Saktong natalikuran ko na si Liam at inaya na si Rocco na umalis doon, tila traffic light ang narinig kong sinabi niya para maudlot akong magpatuloy sa pag-alis.“That’s why I’m looking for Sarah. ‘Di ba gusto ng kapatid mong ibalik si Sarah sa nanay niya?” While still not facing him, I said, “Sana mahanap mo na ‘yang
Pagkahatid ko kay Audrey sa school—since nag-request nga siyang gusto niya na ulit pumasok at mabilis namang pumayag ang school head about Audrey shifting to face-to-face classes again—hindi muna ako sa trabaho dumiretsyo. Bumalik ulit ako sa bahay, hoping Henrix is already came home… kaso wala akong bakas niya na nakita sa loob.Sinabi niya kasi kay Aud na uumagahin siya ng uwi, and it’s already 9 in the morning, wala pa rin siya. “Ngayon ka pa lang aalis ng bahay?” salubong ni Lucile sa akin. Gamit lang niya ay motor at mukhang na-trip-an pa mag-stroll dito sa gawi namin. “Late ka na, huh?” “I’m the boss. P’wede akong pumasok sa kahit anong oras ko gusto-”“At kailangan.”Nang maiparada sa gilid ng kalsada ‘yong motor niyang ibinibida niya sa akin no’ng nakaraan na bigay raw sa kanya ni Jessica, pinameywangan ako ni Lucile na para bang mayroon akong kasalanan sa kanya.“Dahil sa natanggap kong messages sa iyo kahapon—tinadtad mo ako ng text—alam mo bang bigla akong pinatayan ng ka
“Hindi ko alam na may uninvited visitor pala tayo for today,” bungad ko sa opisina nang madatnan kong kausap ni Rocco si Jessica. “Anong ginagawa mo rito?” “I dropped by to invite both of you to Liam’s Bachelor party… happening later at 7 in the evening.”Hindi makabasag-pinggan ang ngiti niya at mukhang feel na feel pa ang pagkakaupo roon sa couch.“Gusto ng magiging asawa ko na ‘wag ko raw hayaan na hindi ko kayo maimbitahan. That’s why I’m here-”“Ang cute mo naman pala… masunurin ka palang aso.”That was intentional. Baka kasi hindi siya aware na buntot na lang ang kulang sa kanya, and then her transformation is complete.“You’re invited me several times to be in one place with your man… and you’ve been pissed off at me not even once, but all the time.”“Sure ka na ba talaga riyan? Hindi mo naman kailangang sundin lahat ng gusto ng asawa mo… lalo na kung hindi makabubuti sa relasyon n’yo.” “Are you saying I’m inviting bacteria to join our life?”Ang sarcastic ng tawa niya. Plast
“For sure… takot ‘yang bebe mo.”“Saan nga matatakot? Halloween theme ba ‘yong party?” gulong-gulo kong tanong.Sabay kasi kami ni Lucile na pupunta roon sa venue pero magkahiwalay na papasok.“I don’t understand the need to be afraid.” “Hindi mo ba alam?”“Ang alin nga?”“Most of the men attending the Bachelor’s party cheated on their partners!” matinis ngunit pabulong niyang sabi sa akin.“May mga sexy ladies nga naman na guests doon, and karamihan pa naman sa mga attendees ay lalaki. Malaki talaga ang tendency na magloko ang mga ‘yan at maka one-night stand ‘yong mga babaeng malalaki ang pakwan at mababango ang kepyas.”“Hindi naman ako lalaki para mag-cheat-”“Girl, sa panahon kung saan tayo nabubuhay ngayon… hindi lang lalaki ang nagloloko. Pati na mga babae-”“So, iniisip mo bang may potensyal ako na mag-cheat?” “Malay ko sa iyo! Ikaw… pakiramdaman mo ang katawan mo.” Wala namang nakakatawa para tawanan ako nitong si Lucile.“Hindi ubrang sa isip mo, e ayaw mong mag-cheat o ay
“Akala ko ba saglit ka lang?”Hindi ko inaasahang sa pag-uwi ko ng bahay, maabutan ko pang gising si Henrix at nakaupo mag-isa sa may sofa nang walang ilaw.“‘Yong sinabi mo bang ‘sandali’ ka lang doon… aabutin ka pala ng umaga.”“Alas-nuebe pa lang ay umalis na ako sa venue. Kina Lucile ako dumiretsyo kasi inaya niya akong mag-movie marathon,” ang palusot ko.Now that I’m on his shoes when telling lies to me, mahirap nga pala talagang magdahilan. Kaya’t proud na talaga ako sa mga taong hindi nauubusan ng idadahilan sa partner nila.“Sana nag-text ka man lang para hindi na kita hinintay.”“Wala naman akong sinabing hintayin mo ako. I just reminded you to fetch Audrey, and after that… you can now take your rest. Nagkulang ba ako sa paalala?”Habang nagtatanggal ng sapatos, hindi ko maiwasan na maging uncomfy as I noticed his strange stares to me. “What?”“Nag-aalala lang ako na ‘pag umuwi ka na rito… may iba na pala.” Iniwan niya na punong-puno ng tanong ang utak ko.Ano bang nangyayar
[E, anong magagawa ko? Nakapangako ako riyan sa inaanak ko na ako naman ang maghahanda at gagawing bongga ang party niya bukas.][Pero ako naman ang magtatanong sa iyo, Kris.][May nangyari talaga sa inyo?]Expected ko naman na magtatanong talaga si Lucile. Sa tinginan pa lang kasi namin kagabi, alam kong may hinala na siya sa mga planong gagawin ko.Though it was really unplanned that I’m going to share the night with Liam like a burning fire. Pero nangyari na, e.“Hindi naman niya matatandaan na may nangyari sa amin. Although unplanned ito… medyo may kaunting plano rin akong nagawa.”“I just made him drink his wine containing drugs. Anuman ang nangyari kagabi, I’m sure he’ll completely forget about it,” I replied in between my chuckles.“So, you don’t have to worry. Hindi ko ginawa ‘yon para sirain ang kasal nila.”But the truth is… I did.Ako mismo ang umalam kung paano nagkakilala si Jessica at Liam. Ang kwento kasi ni Lucile sa akin ay four months pa lang daw ang relasyon ng kapa
"Hen..." Without completing my name, sunod-sunod na umagos ang luha sa mga mata ni Kris habang nakakapit pa rin siya sa kamay ko.Agad akong umupo upang makapantay siya. Nawalan na ako ng pake kung mayroon mang nakatutok na mga camera sa amin ngayon. Itong pagkakataon na malaman kong naaalala na ako ni Kris ang hindi ko kayang palampasin."Do you... remember me now?""Your name has always been... inside this." Habang hawak ang kamay ko, she placed it on her chest-well, not the breast part."Sorry... I'm very sorry kung nakalimutan ka ng isip ko, Hen. Hindi ko rin alam kung paano nangyari-"I really hate to see her cry, so para hindi ko makita na umiiyak siya... sa pamamagitan ng pagyakap ko sa kanya, likod na lang ng ulo niya ang makikita ko.Because when she cries, nasasaktan din ako."Hindi mo kasalanan 'yon. Hindi rin naman ako galit sa iyo kasi kinalimutan mo ako nang limang araw," natatawang tugon ko."Binilang ko talaga 'yong araw na hindi mo ako maalala para mailista ko sa list
"We're here to visit Miss Gwen. Saan ba siyang room, Doc-"Humarap ako roon sa nagtatanong na babae, at napagtantong sina Tanya at Corrine 'yon.Both of them are wearing glasses.The only difference they had is Tanya is wearing a puff crisscross back dress na color white and she pairs her outfit with a strap trendy flat sandals in beige color.While Corrine's outfit is always simple yet classy. She wears a solid cut out Mandarin collar dress and paired it with a black minimalist metal decor point toe slingback pumps.In other words, Tanya's outfit is how SHOPEE app users dress, while Corrine is for SHEIN's users."Remind ko lang kayo na hindi siya nakakaalala," sabi ko roon sa dalawa bago sila pumasok sa kwarto.At sabay rin naman silang napaatras."She has suffered a minor internal bleeding on her brain. As a complication, she lost her memory. Pero short-term memory loss naman ang kanya.""There's still no definite time as to when she will regain her memory," I added."So... hindi ni
Naisip kong bago ako bumalik sa ospital, dumaan muna ako sa burol ni Lucile. I can't just not show myself there and exhibit my greatest sympathy because of her family's loss.Kahit na ang dami niyang ginawang kasalanan sa buhay namin ni Kris, still I have at least percent of gratitude for her for offering a friendship to Kris... kahit na hindi naman totoo."Nakikiramay po ako."Hindi ko kilala 'yong sinalubong kong matanda, but I guess she's one of the family member of the Soriano's.So, I proceeded to the long coffin and placed the flower I bought on the top of it. Now... as I was able to see the dead body of Lucile, confirming she was really dead, magkahalong lungkot at saya ang nararamdaman ko.Maybe she has run out of time to change, but then... deserve niya naman.Sa akin na may atraso siya, nakakatuwa naman talagang sinundo na siya ng kampon ng demonyo. However, nalungkot din ako kasi hindi niya na matutuloy 'yong kaisa-isang tama na nagawa niya sa buong buhay niya-to save the l
"Doon na kayo dumaan," turo niya sa likod na bahagi namin at mayroong pinto roon."Daan 'yan palabas dito. May kotseng nakaparada roon at... sakyan n'yo na. Mas hassle kung kukunin n'yo pa sa harap ang kotse n'yo. Anumang oras ay nandito na ang mga pulis.""Sumama ka na sa amin-""Hindi na, Liam." Lucile gave us her weak smile. "Hangga't buhay ako, hindi ko hahayaang makaapak ang mga pulis sa teritoryo ko. Hanggang sa huling hininga ko, poprotektahan ko sila."'Yong mga aso't pusa rito sa loob na ang iingay at masayang naglalaro, sobrang swerte nila to have Lucile. Na kahit gusto ko man na sumubok na kumbinsihin si Lucile na tumakas na lang, alam kong mabibigo lang ako.Because right at this moment, mas nananaig sa puso niya ang pagmamahal sa mga alaga niyang inampon niya at pinalaki rito sa kuta niya sa gitna ng bukid."Kris, tara na-""Umalis na kayo, Kris!" narinig ko ulit ang nakakabinging sigaw niya sa akin. "Hayaan mo na akong mamatay rito. Deserve ko naman, sis.""Lucile, pleas
"Excited much, Liam?" Sumakit ang tenga ko sa mala-mangkukulam na tawa ni Lucile. "Nag-uusap lang naman talaga kami. Because we have some sort of agreement.""He begged me not to speak about the truth to Audrey. Binantaan ko kasi siyang ako ang magsasabi kay Audrey na hindi si Henrix ang tatay niya-""So, sa iyo nalaman ni Audrey ang lahat?!"Hindi na ako nakapagpigil pa sa pagkakataon na ito, nagawa kong makawala sa siko niya, ngunit hindi sa tutok ng baril ni Lucile sa akin."Kailan mo ba matututunan na manahimik sa mga nalalaman mong hindi pa p'wedeng ipaalam sa iba, Lucile?""Don't talk like it's my fault, Kris. Kasi kasalanan mo naman talaga ang lahat, okay? It should be you who deserved to be blamed... kasi ikaw itong hindi marunong pumili ng tao na pagkakatiwalaan ng mga sikreto mo."I gasped in the air, realizing the huge mistake I've made in my entire life."Lucile, pakawalan mo na kami. Sumama ka na lang sa amin sa mga pulis-""Kung makakasama kita sa kulungan, Liam... bakit
"I think we're here."Namatay na ang engine ng sasakyan nang maigilid na ito ni Liam."Susunod naman si Henrix sa atin. Kung kakailanganin man natin ng backup, I hope... on time silang dumating dito."Sabay kaming bumaba ng sasakyan at pinasok ang isang... uhh... nag-iisang pintuan sa gitna ng bukid?Nang subukang buksan 'yon ni Liam, nakakandado sa loob. Kaya't ginawa na niya ang ipinagbabawal na technique; sinira niya na ang doorknob. At... bumungad sa amin ang medyo may kahabaan na hagdan paibaba. Sumunod lang ako kay Liam nang mauna siyang bumaba roon.Jusko, ano bang klaseng lugar ito?Mayroon namang mahabang pasilyo ang dadaanan namin. Sa magkabilang salamin ng makipot na pasilyo, tanaw ko roon ang laman nitong underground place na pinagtataguan ni Lucile-mga hayop. Mga aso at pusa na may kani-kaniyang kulungan at ang iingay nilang magsitahol."Ito siguro ang dahilan kung bakit nalubog kayo sa utang?" Ang tinutukoy ko kay Liam ay ang presyo ng pagpapagawa ng gan'tong klase ng ku
(Two Voices, One Song is now playing)"Call me unfair for not telling you about this surprise, hindi ka tuloy nakapaghanda," hiyang-hiya niyang tugon habang napapakamot sa kanyang batok nang matapos na 'yong kanta. "Hindi na kasi matatawag na surprise ito kung alam mo na ang mangyayari.""Ano nga bang okasyon, Hen?" medyo nauutal pa ako kasi... hindi pa rin ako maka-get over sa ganda ng kanta at dahil sobra kong na-enjoy 'yong pakikinig."Special day ang September 18, nakalimutan mo na ba?"Inisip ko nang matindi kung anong okasyon ang mayroon sa petsang binanggit niya... kung kaninong birthday, binyag, kumpil? Ano ba? Wala naman akong maalala."You forgot that the same day Audrey celebrated her birthday... anniv namin ni Gwen 'yon," bumulong siya sa akin. "At 'yong ngayon naman, I consider this day our anniversary-the exact day you choose to consider me as your second home."Muli na namang umawang ang bibig ko, at sandali lang din ay natawa na lang ako.Because he's telling the truth
"Kung hinayaan kitang pumasok doon, sayang naman na hindi mo naipanganak si Audrey." Parang nanumbalik ang kulay ng mundo ko when Henrix mentioned Audrey's name."You started your life with totally none. With a total blank page. And when you gave birth to Aud, hindi lang buhay mo ang nagkaroon ng kulay... kung hindi pati 'yong akin, nagkaroon ng kabuluhan while playing as her father temporarily.""Yeah..."While capturing the memories, the moments, the beautiful images my mind could remember since I gave birth to Audrey until she grew up, while reminiscing those... I could say that my daughter has always been my reason why I'm still fighting for life."Si Audrey... siya 'yong kaisa-isang magandang pangyayari na naganap sa buhay ko. Nang ipanganak ko siya... I'm proud of myself that... for once in my life, nakagawa ako ng tama.""Paano ba maging tama para sa iyo?"Abala akong nag-s-senti rito, kaso bumanat na parang siraulo si Hen. Ewan ko ba kung seryoso ba siya sa itinanong niya o sa
"Well, we... we really have to show them we're in love... that the proposal is sincere. Gusto nila ng kasal since magkakaroon na nga ng baby. And so, that happens. Kaya lang kinausap ko na si Maui about dito. The situation happening right now is already beyond the plan we had before."Now I realize everything. Na kaya pala noong mga panahong sumubok ako na hamunin si Henrix na magsabi sa akin ng totoo, hindi niya magawang magsalita."If the plan continues, magiging komplikado lang ang lahat. So, I tried my best to convince her be brave enough na magsabi na ng totoo sa mga magulang niya. Lalo ngayon na umuwi pa talaga rito sa Pilipinas si Mama dahil asang-asa siya na ikakasal kami ni Maui."Hesitant siyang tumitingin sa akin at agad rin namang umiiwas. "You know... ayokong abalahin naman 'yong mga magulang kong may trabaho sa ibang bansa para lang sa okasyong hindi naman totoo... so, I begged Maui to start to speak the truth to everyone who deserves to know about it."And when Maui beg