Share
Chapter 17
Manila is really a noisy city. Is it always likes this? I believe not. Life used to be simple, how did it turned this way? Humans. Masyadong matatalino ang mga tao. Technologies. Kung ano ano na ang mga nagagawa ng mga tao.
Nakakatakot lang isipin na baka pagdating ng araw, baka yung nakakasalamuha natin ay hindi na tao.
"Buti pumayag ka, Zhi?" Tanong ni Kuya F. Nakatingala siya ngayon at tinitignan ang langit.
"Ahm."
"You know, I wish my sister is one of the stars now." Malungkot siyang nakangiti, ang magaganda niyang mga mata ay nababahiran ng kalungkutan.
"Bakit? Don't you wish for her to be alive and live well?" Because wishing someone to be a star is like wishing that they are dead. Children belief, pero pinananiwalaan parin ng mga tao. We always think that our love ones that passed away, always looking at us, in the sky.
"I do. Pero sigurado akong nagdurusa siya ngayon. If only I can do something before...
Related chapters
Unwanted Existence Chapter 18
umayag din ako sa huli, they gave me everything I want. Luxurious dresses, a buffet foods, na maids ang kasama kung kumain. A proper learning, they made me learn how to be classy and elegant.Pinilit pa akong magpiano, pero nung sinubukan ko may alam na kaagad akong tugtugin. Which made them to make me learn other instruments! Violins, guitar, ukelele and more!They even want me to learn how to paint. They entered me in a ballet lessons. They made me learn different kinds of languages.It was a torture.How can a five years old handle that?But there is one thing that I don't hate...Entering S.V. kindergarten.It was my sweetest escape from that devilish house."Si Ate Zheyn!""Ate! Namiss ka po namin!""Ang pretty Ate Zheyn, namin!""Ang tagal mo pong bumalik."Sunod sunod na sabi ng mga bata kaya natawa ako."Namiss ko rin ka
Unwanted Existence Chapter 19
"Oo na, Kuya. Uuwi na." Nakabusangot kung sabi at pinatay ang tawag."Ate, uuwi na ako. Baka matagal bago ako bumalik." Tumango naman ito at ngumiti. Her smile is very similar to Ate Sole, it's sweet and innocent. Pag titignan ang mga ngiti nila hindi mo maiwasang gumaya sakanila."Sige. Take care, ok?" I nodded.Nagpaalam narin ako sa mga bata, ilan sa mga staff na andito at kay Sister.Nasa labas narin ang sasakyan ni kuya. Pero hindi lumabas ang driver... I was about to step out, when my phone vibrates.Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko. There's a text from my brother."Don't forget the picture."I totally forgot about it!"Ate Blue!" Sigaw ko at patakbong lumapit sakaniya. Natawa naman ito at hinaplos haplos pa ang buhok ko."Picture po tayo!" I said and smiled sweetly .Dahil parang ang weird naman kung siya lang ka picture ko sinabi kung
Unwanted Existence Chapter 20
Hindi ko magawang lumingon sa katabi niya, ang bilis ang tibok ng puso ko. Wala pa naman siyang ginagawa pero kinakabahan na ako."Zhia, may bento sa locker mo. Hindi yata alam ng stalker mo na wala ka sa school ngayon."My stalker...It feels like he is everywhere. Pag nagu-usap kaming magbabarkada at may masabi akong gusto ko, it's either nakalagay na ito sa locker ko mamaya or bukas.He knows how I'm addicted to anime, at gustong gusto kung may magbigay rin sa akin ng bento.And guess what? Since nasabi ko iyon araw araw ng may naglalagay ng bento sa locker ko or sa mismong upuan ko sa classroom."You have an stalker, iha?" Kunot noong tanong ni Lolo. Napairap na lang tuloy ako, sinadya ni Jean!"Yes. But he is safe, don't worry." He's still looking at me suspiciously but he still believe me in the end.I'm sure he is safe. Only my friends knows my wants. So, naisip kuna it's either
Unwanted Existence Chapter 21
Gustong gusto ko ang story na iyon. Ilang beses ko ng nabasa pero hindi ko parin magawang bitawan.The story tells about a child, na simula pa lang noong pinanganak inayawan na ng mga tao. Kung saan saan napapadpad pero isang araw, may tumulong sakanya.It was the best day of her life.Iyong tumulong sakanya ay may anak na isang lalaki, kung gaano naman kabait ang kaniyang ina siya namang kina pangit ng ugali nung lalaki.But for her, Joy, she find him lonely.She thought, maybe they are the same...Linapitan niya ito at kinulit kulit habang tudo taboy naman ang lalaki.Then isang araw, biglang naging mabait ito sakaniya.She's so happy."What are you staring at? Wag mong sabihing gusto mong paliguhan kita?" His brows furrowed while looking at me playfully.Ang bastos talaga mag isip.Inirapan ko ito.He just smirk and continue r
Unwanted Existence Chapter 22
Nama mangha ko itong hinawakan pero tinapik niya lang kamay ko. Ang bastos talaga!"Madumihan."Aba...parang di ako sasakay dyan hu?!"Uupuan ko rin naman eh..." bulong ko."Sinong nag sabi?" Aba't narinig niya yon?!"Anong sinong nag sabi? Wag mong sabihing palalakarin mo ako?" Nanglalaki ang mga mata kong sabi sakaniya, halos pasigaw kuna rin siyang tinanong.Ngumisi ito. "Good idea! I was planning to make you ride a taxi...""But I prefer your suggestion!" My lips parted as he start to operate his car and left in an instant.He left so fast that I wasn't able to react!T*ngina sinuotan pa ako ng helmet hindi naman pala ako pasasakayin.Sa sobrang inis ko sinipa sipa ko ang gulong ng kotseng nasa tabi ko.Ok lang naman, kotse naman yata to ni Kuya Lythe."Damn you, Seiya!"Sinipa ko ng sobrang lakas ang gulong ng kotse na ikina inga
Unwanted Existence Chapter 23
Pag gising ko ay nakita ko si Lleidzy na natutulog sa sofa, at naka kumot pa.Ke aga-aga nakakasira ng mata agad ang bumungad sa akin.Hindi kuna lang ito pinansin pa at naisipang mag breakfast na. Pero pag tayo ko ay agad akong bumagsak sa sakit ng paa ko.Buti na lang ay napigilan kung sumigaw, pero hindi parin sapat iyon para hindi magising si Lleidzy.Maingay ang pag bagsak ko. Pag tingin ko sa paa ko ay mas lalong namaga ito at nag karoon pa ako ng pasa sa braso at mga binti ko.Hindi ko alam kung maiinis ba ako kasi napaka sensitive ng kutis ko o matutuwa kasi magkakaroon ako ng rason para mas alagaan ang kutis ko."Zhia? What the heck happened?" Galit niyang sabi at akmang tutulongan pa akong tumayo.He stretch his hand to reach me but I ignored his hands. I stood up by myself by taking a support from the table besides my bed.Kunot nuo niya akong tinitignan pero hindi ko pinansi
Unwanted Existence Chapter 24
HUSTZY-BUSTZY IS CALLING...Agad ko itong sinagot kahit nakatingin parin si Lleidzy."Hey, Hust.""Hey.""You're with Lleidzy, right?""Yeah.""May naisip akong magandang palabas. So, please, loudspeaker your phone." Ramdam ko ang pagngisi niya.But I didn't mind and press the loud speaker button."Lleidzy?"Kunot nuo niya akong tinignan pero tinaasan kulang siya ng kilay."Yah?" He said like he don't care and continue reading."Ahm, bud. Alam kung wala kang pake, but I just want to thank you for leaving Zhia last night. We have a great time together in her room-"Mabilis na pinulot ni Lleidzy ang cellphone at binato sa pader. Rinig na rinig sa buong kwarto ang malakas na pagkabato nito sa pader na ikinagulat ko. Halos mapatalon ako sa upuan ko pero napigilan ko."What the heck, Lleidzy?! That's my phone!" Galit kung sigaw
Unwanted Existence Chapter 25
"Hey.""Ate Blue!" My face lit up.She chuckled."Ba't nandito kana naman? At anong nangyari dyan sa paa mo? Iba pa sapatos mo ah. Matamlay din ang mga mata mo. Pati nga bata napapansin iyon, kaya kanina ka pa nila kinukulit."Pansin ko nga iyon, eh. Lapit sila nang lapit, eh madalas naglalaro lang sila pag naka upo lang ako.Actually, me and ate Blue are pretty close. Kumbaga siya yung taong nakakaalam halos lahat ng sekreto ko. Siya yung pinagsasabihan ko sa mga problema ko na, diko masabi sabi sa iba.She's a good listener at magaling din mag advice. Palaging sapol."Kasi po, pupunta sana kami ni Lleidzy sa Ghost fair kagabi. Sinuotan pa nga niya ako ng helmet eh, pero iiwan lang din pala ako. Sa inis ko sinipa sipa ko yung gulong nung malapit na sasakyan sa akin...ayon namali pagkasipa ko tas nasira yung sapatos ko." Ngumiwi ito pero hindi nagsalita."At kaninang umaga, nag away po kami d
Latest chapter
