PAGDATING ni Primo, bumulaga sa kaniya ang mga nagkakalat na gamit sa sahig. "Tash, anong ginagawa mo?" Kunot-noong tanong na ni Primo habang isa-isang tinitingnan ang mga gamit na kasalukuyang nasa sahig at sira na. Bagsak ang balikat niya nang matanaw ang ilang mga paintings na nakasabit ngunit sira na."Ayoko ng kahit anumang bakas ng babaeng iyon dito Primo, dito sa pamamahay mo. Ayoko ng amoy niya. Ayoko, Primo." Muling umiyak si Atasha nang matitigan si Primo, “Kung hindi dahil sa kanya...hindi sana mawawala sa atin ang tatlong taon na pinuno na natin ng mga plano. Siya ang sumira ng lahat, siya ang sumira sa dapat posisyon ko ngayon sa buhay mo. Pero bakit pakiramdam ko ako ang may kasalanan ngayon. Bakit ako ang nagmumukha ng kabit, kung ako, ako ang nauna sa buhay mo. Kung ako naman talaga ang para sana sa iyo, una pa lang. Inagaw niya lang naman niya no'ng mga panahong iyon sa akin, dahil alam niyang may mas prayuridad pa akong dapat unahin no'ng mga panahong iyon. Bakit? Ba
GUSTO PA sanang magtagal pa sa pagtulog ni Deiah dahil sa hinihila ang kaniyang buong katawan ng malambot nitong kama, ngunit pilit naman siyang ginigising ng kanyang diwa sa natural na body clock niya ngayong alas-singko ng umaga.Dahil sa oras na ito, karaniwan na siyang nagluluto ng almusal para sa asawa, gano'n din kapag nasa mansiyon siya ng pamilya siya ng Thompson. Babangon ng maaga para ipagluto ang mga ito, at huling papasok sa kwarto just to make sure that everythings okay bago siya makatulog sa gabi.Ngayon, hindi na niya kailangang magluto, maghugas, maglaba o mag-alala sa kahit anu pa mang bagay para sa buong pamilya Thompson o sa asawa habang nalulunod sa usok, at hindi na rin niya kailangang magtiis sa masungit na tingin ng pamilya nito sa kaniya.Ang saya! Napakasarap pala ng pakiramdam ng hiwalay. Walang inaalalang pakikisamahan. Mabilis siyang bumangon at walang oras na sinayang. Matapos niyang gawin ang pang-araw-araw na ritwal niya sa sarili ay agad siyang nagpalit
HINDI maiwasang mapailing ni Deiah sa nadiskubre, galit siya sa mga taong ang ginawa lang ay maging sakim at mapang-abuso sa posisyong ibinigay sa kanila. Batid niyang ang isang tao ay nagiging gahaman lang dahil sa nais mamuhay ng maayos at marangya, ngunit hindi ito tama para mangloko sa iba, at hindi din siya makakapayag kung ang maaapektuhan ay ang mga costumers nila na nagbabayad ng tama sa kanila."Sabihin niyo po sa akin Young Madam kung anong desisyon niyo po ngayon kay Mr. Lauro. Gusto niyo po bang magpameeting ako sa financial department at sabihin sa kanila ang tungkol dito para mabilis mapakalat sa mga empl--""Hayaan muna natin siyang kumilos. Kung gagawin kong masyadong marahas ang lahat, maaaring magkaroon ng mapanlaban na kaisipan ang iba pang mga senior executives ng hotel sa akin at traydurin ako ng patalikod. Bukod pa dito, si Senyor ang nagpromote kay Mr. Lauro sa pagiging bise nito at ayoko namang bastusin ang matanda." Aniya nito habang nakatuon ang atensyon sa l
"KUNG hindi ka naniniwala, maaari mong tingnan ang label sa loob ng laylayan ng suit na ito. Nakalagay do'n ang pangalan mo." Mabilis na hinubad ni Primo ang suit at itinapon ito sa sofa na para bang nasusunog siya dito. "Divored na kami. Wala na po akong interes pang alamin kung ano pa ang ginawa niya para sa akin. Mabuti pa po, magpahinga na po muna kayo sa silid, Yaya Rosing." "Bakit mo nga ba ginustong hiwalayan ang babaeng may ginintuang puso, hijo? Buong-buo ang pagmamahal niya sa iyo, at nakita ko iyon--""Buong-buo?" Nanunuyang tanong ni Primo sa matanda. "Buong-buo ba iyon Yaya? Pagkatapos lang niyang pirmahan ang papel ay umalis na parang bula sa bahay na ito at sumama na agad sa ibang lalaki? Iyon ba ang buo, iyon ba ang may ginintuang puso huh?""Pap-paanong magagawa iyon ni Young lady?" Gulat na wika ng matanda. "Iyon na nga po, kung totoo ngang may ginintuang puso iyan, ay bakit niya nagawa 'yon? Maniwala kayo sa hindi, Yaya Rosing. Totoo ang kasabihang hindi sasapat
NAPAPIKIT sandali si Primo bago kalmadong sinagot ang tawag ni Atasha. Pagkasagot pa lamang niya ay narinig niya na agad ang ingay sa kabilang linya na para bang pinagkakaguluhan si Atasha ng karamihan. Bigla siyang kinutuban, dahilan para tuluyan na siyang mag-alala dito."Tash? Where are you? Asan ka ngayon? Okay ka lang ba? Anong---""Pri-Prim, please--please help me. " Naiiyak na humihingi ng tulong si Atasha sa kabilang linya. "Nandito ako sa ibaba ng ko-kompanya mo. Si-sinalubong nila ako and na---naapapaligiran na nila ako ngayon. Masyadong maraming reporter, hindi ako makalusot. Please come down, help me. Natatakot ako, Prim." "Pupuntahan kita." Mabilis na ibinaba ni Primo ang phone . Mabilis niyang kinuha ang kaniyang jacket at nagmamadaling lumabas ng pinto nang wala man lang salitang binitiwan kay Eric na siyang nag-aalala na rin."Boss--teka lang!" Pagharang nitong sigaw ni Eric sa amo."Boss, makinig ka po sa akin, huwag po kayong magpadalos-dalos at magpadala sa nararam
HINDI naman nagpahuli itong si Thyme at nagpadala rin ng mensahe sa grupo.Thyme: Mga kapatid, may natuklasan ako na siguradong pagpipyestahan ng lahat.Hindi man mukhang isang katiwa-tiwala sa panlabas na anyo ang kapatid nilang si Thyme, ngunit alam nilang lahat na ito ang pinakamagaling sa kanila pagdating sa hacking. Walang ligtas kapag ito ang binangga ng kalaban.Ilang mga litrato ang lumabas sa kanilang grupo na ikinagulat nilang lahat.Malinaw sa larawan ang mukha ni Atasha na masigasig na humalik sa isang mestisong lalaki na naka-pang sports wear ang pormahan. Sa ikalawang litrato, topless naman ito habang hinahaplos ng malaking kamay ng lalaki ang kaniyang katawan.Bagsak ang panga ni Deiah sa gulat ng bumungad sa kaniyang mga mata ang mga litrato. Hindi niya lubos maisip na kayang gawin ng babaeng iyon ang mga nakikita niya ngayon sa litrato. Paanong nakayang gawin ng babaeng iyon? Ito ba ang babaeng buong pusong ipinagmamalaki ni Primo sa kaniya? Ito ba ang sinasabing mas
DINALA ni Primo si Atasha sa opisina, wala na siyang pakialam kung may mga empleyadong naroroon.Pagkasara pa lang ng pinto ay agad ng bumuhos ang mga luha ni Atasha saka yumakap sa baywang ni Primo."Primo..buti na lang at si-sinundo mo ako do'n. Natakot ako. Ang dami nila. Ang daming katanungan. Natakot talaga ako kanina.."Ang madilim na mukha ni Primo ay tila kasing kapal ng tintang hindi matutunaw. Itinaas niya ang kaniyang mga kamay at ipinatong sa balikat ni Atasha at dahan-dahang itinulak ito papalayo sa kaniya."Pri-Primo.." Litong-lito si Atasha sa ginawa ni Primo habang nakatingin ito sa kaniya."Bakit mo ginawa ito? Tash," malamig ang tinig ng boses nito. "Sabihin mo sa akin ang totoo. Bakit mo sinabi ang balitang ito sa medya?"Napakurap si Atasha, at muling napuno ng mga luha ang mga mata nito habang matiim na nakatitig kay Primo. "Aa-anong ibig mong s-sabihin Primo? W-wala akong a-alam diyan? W-wala akong sinabi si medya--hindi ko magagawa iyon sa iyo. Si-sinisiraan lan
"GRANDPA, huwag niyo pong pag-isipan ng masama si Atasha, wala po siyang kinalaman dito." Aniya nito sa kabilang linya, mas lalong sumakit ang ulo niya dahilan para hilahin niya ang windsor knot ng kaniyang kwelyo at dahan-dahang naupo sa sofa habang nakasuport sa pader.Dahil sa kaniyang pagsisinungaling sa matanda, nakaramdam tuloy siya ng matinding pagkakonsensya na parang may pait sa kaniyang lalamunan, ngunit wala siyang magawa sa kasalukuyan."Huwag mong ipagtanggol ang babaeng sisira ng pangalan mo, ng pamilya natin. Hindi ako makakapayag na iyang babaeng iyan ang pakakasalan mo at magiging parte ng pamilyang itinayo ko. Gusto kong balikan mo si Deiah." Walang paligoy-ligoy na saad ng matanda sa kabilang linya."Grandpa, ito ang napagkasunduan po natin. Pagkatapos ng tatlong taon, gagawin ko ang desisyon ko." Pawis na ang noo ni Primo na may bahagyang paghirap na din sa kaniyang paghinga. "Wala ng posibilidad pang magkabalikan kami ni Deiah. Si Atasha na po ang nakikita ko sa hi
NAKAPAG-ARAL sa pinakamataas na akademyang militar sa bansa noong kolehiyo si Primo at nagsilbi sa hukbong sandatahan sa loob ng tatalong taon. Ngayon ay nasa mundo na siya ng negosyo, ang katawan niyang nakatago sa ilalaim ng mamahaling suit ay nanatiling matatag at matibay. Kaya't kahit malakas ang suntok sa kaniya ni Jared, bahagyang nagdugo lamang ang gilid ng kaniyang labi, ngunit hindi man lang natinag ang kaniyang matangkad at matipunong katawan. "Sh**! Another karibal sa pag-ibig." napamurang sambit nitong si Onyx sa isip, pero hindi niya magawang isigaw ito nang malakas. Galit na galit si Jared na sumugod kay Primo at muling sinusubukang suntikin si Primo, ngunit hindi na siya binigyan ng pagkakataon ng lalaki. Mabilis at maliksi itong umiwas, parang isang bihasang mandirigma. "Primo, hindi ba't sinabi ko na sa'yo na lumayo ka kay Deiah?! Wala ka na ba talagang hiya?" Hingal na hingal si Jared, namumula ang kaniyang mga mata sa matinding galit. "Kapag may nangyaring masam
SA HOSPITAL, Walang nagawa si Deiah nang tuluyang dalhin siya sa ospital ni Primo. Kahit pa kasi siya magsisisigaw at magpupumiglas ay wala siyang kawala sa lakas ng lalaki kumpara sa lakas na meron lang siya bilang isang babae. Manghihina lang siya at mapapagod. Agaran siyang dinala sa loob ng silid-gamutan, habang si Primo at Onyx ay tahimik na naghihintay sa pasilyo. Kapwa kinakabahan sa magiging resulta, halos malunod ng limang minuto sa katahimikan ang paligid ng dalawa hanggang sa tuluyang basagin nitong si Onyx. "Tol, ang tindi mo talaga no? Hinila mo siya nang walang awa! Ang liit-liit kaya ng braso niya, paano niya kakayanin 'yon? Tsk..ano ba kasi ang iniisip mo, ha?!" Napabuntong-hininga si Onyx at umiiling, halatang hindi natutuwa saka napasandal. Ngunit sa halip na sagutin ang puna ni Onyx, malamig lang siyang tinitigan ni Primo. Ang malalim niyang mga mata ay nagdilim, at sa likod ng kaniyang matikas at maringal na mukha, may natatagong galit. "Pa'no mo nalaman kung
"DAM*! Primo, nasisiraan ka na ba ng bait?!" Halos lumuwa ang mga mata ni Onyx.Samantala, si Deiah ay namumutla, ang kaniyang manipis nang braso ay tila nakalaylay nang walang lakas sa kaniyang tagiliran. Butil-butil ang pawis sa kaniyang makinis na noo, ngunit kahit anong sakit ang nararamdaman niya, ni hindi siya umungol o lumuhod sa panghihina.Parang pinagsama sa isang eksena ang dalawang magkasalungat na mundo.Si Primo, malamig, malupit, at walang kontrol.Si Deiah, tahimik, matigas, pero litaw ang sakit sa anyo.Hindi makapaniwala si Primo sa nangyari.Dahan-dahan niyang hinawakan ang mga daliri ni Deiah, pilit itong ginagalaw, ngunit nang maramdaman niyang mas lumakas ang panginginig ng baabe sa sakit, nanghina ang kaniyang tuhod at bahagyang umatras.Bahagyang bumukas ang kaniyang manipis na labi, tila gustong magsalita pero walang lumalabas na kahit isang boses."Mi-Miss Deiah, ang braso mo, s-sa tingin ko na dislocate. Dadalhin na kita sa ospital ngayon din."Halata ang pa
"HUWAG mo na akong hintayin pa, masasayang lang ang oras mo." Direktang tinanggihan ni Deiah ang alok nitong si Onyx sa kaniya. "Hindi ako kakain kasabay mo." Napabuntong-hininga si Onyx, parang isang batang na disappoint. "Bakit ang tigas na yata ng puso mo ngayon? Isipin mo na lang na utang na loob mo 'to sa akin dahil tinulungan kita no'n sa bar. Hindi mo ba talaga ako mapagbibigyan kahit isang hapunan lang?" Bahagyang napataas ang kilay ni Deiah bago tumawa nang may panunuya. "Kung tama ang pagkakaalala ko, ang nagligtas sa akin no'n ay ang manloloko mong matalik na kaibigan. Hindi yata maganda na inaangkin mo ang kredito sa likod ng kaibigan mo." Biglang nagdilim ang mata ni Onyx, pero hindi agad nagpatalo. Pinagmasdan niya si Deiah, tinitigan ito nang malalim, puno ng matinding emosyon ang kaniyang makitid na mga mata. "Miss Deiah, may nagawa ba akong kasalanan sa'yo? Bakit hindi mo man lang ako mabigyan ng pagkakataon?" Dahan-dahan siyang lumapit, ang boses niya'y mababa a
Habang nagsasalita pa si Primo sa kabilang linya, ay biglang isang malakas na sigaw ang umalingawngaw mula sa loob ng restoran. Biglang naalala ni Onyx-ang babaeng dinala niya ay tiyak na hindi mananatiling tahimik. Isang maliit na puting kuneho at isang demonyo na ikinulong sa isang hawla ang kasalukuyang magkaharap ngayon-hindi ito magtatapos nang maayos! "Teka, saka na lang natin pag-usapan 'to! May su-sunog sa likuran ng bahay ko!" Napalunok siya, ramdam ang papalapit na panganib. "Hindi talaga uubra ngayon. Magkita na lang tayo bukas!" Agad na inihanda ang sarili, ngunit biglang bumaon sa kaniyang tenga ang malamig at malalim na tinig ni Primo, parang isang matalim na espada ang sumaksak sa kaluluwa niya. "Nasaan ka, Onyx?" Sa sandaling iyon, muling umalingawngaw ang isa pang sigaw-mas matinis, mas matindi kaysa sa nauna. "BRSOTEL! Western Restoran!" Mabilis na sambit ni Onyx saka agarang ibinaba ang linya. Agad siyang bumalik sa restoran, nagmamadali at halos hindi makahin
MAPANG-AKIT at may bahid ng kapilyuhan ang makikitid na mata ni Onyx. "Susunduin kita mamaya pag-out mo dito," bulong niya, puno ng tiwala sa sarili. "Sabay tayong kumain. Sabihin mo lang kung anong gusto mo, ako na ang bahala sa reservation, sagot ko na din ang bayad."Ngunit hindi natuwa si Deiah sa kaniyang kaswal na narinig. Bahagyang bumigat ang kaniyang kilay at lumabas ang inis sa kaniyang tinig. "May nobyo na ako, Ginoo." Madding sagot niya, isang palusot na akala niya makakatulong sa kaniya. Ngunit sa halip na umurong ang lalaki, lalo pang lumapad ang ngiti nito sa kaniya."Wala akong pakialam kung nagkaroon ka ng asawa noon, at lalong wala akong pakialam kung may nobya ka ngayon." Sa larangan ng damdamin, hindi kailanman nagkaroon ng kahihiyan itong si Onyx. Para sa kaniya, ang tanging mahalaga ay kung gusto niya ang isang babae o hindi-wala siyang pakialam kung tama o mali, kung bawal o hindi ang ginagawa niya."Kung natatakot ka, maaari naman tayong magtagpo ng nagtatag
NANG sandaling iyon, agad na napansin ni Deiah si Onyx pagkapasoak pa lang ng hotel. Napasinghap siya nang bahagya, ngunit mabilis niyang itinago ang kaniyang gulat sa likod ng isang kalmadong ekspresyon. Tatlong taon na silang kasal ni Primo, ngunit para lamang siyang isang dekorasyon sa buhay nito-isang babaeng itinabi at kinalimutan. Hindi siya kailanman isinama nito sa mga okasyon, at lalong hindi siya ipinakilala sa kaniyang mga kaibigan. Gayunpaman, alam ni Deiah na ang matalik nitong kaibigan ay walang iba kundi si Onyx. Hindi niya nga lang kailanman naintindihan kung paano nagagawang maging magkaibigan ng dalawang lalaking iyon kung magkaiba naman ang dating ng ugali, ngunit isang bagay ang sigurado-parang magkapatid ang dalawa, at ang kanilang pagkakaibigan ay walang hanggan. Mabuti na lang at walang ibang empleyado sa restoran na posibleng makakilala sa kaniya sa mga sandaling iyon. Kung sakaling may lumapit at tumawag sa kaniyang Young Madam, o di kaya Ms. Hannah, tiyak
KINABUKASAN, dumating na ang bagong kutson. Sa sobrang tuwa ni Deiah ay sumama ito kay Aeviah at nagawang magtago pa sa likod ng pintuan para pagmasdan ang mga produkto. "Young Madam, hindi niyo na po kailangang gawin ito. Ako na po ang bahala at ang nakatoka po dito. Hayaan niyo na po kami dito, kaya na po namin ito. Masyado pong marami ito baka mapagod lang po kayo." Aniya ni Aeviah na nakangiti pa kay Deiah. Pasimpleng napangiti si Deiah. "Alam mo, kung pagod lang naman ang pag-uusapan. Kulang pa ang mga iyan para ikapagod ko. Nagawa kong labanan ang pagod ko sa ilang taong mag-isa lang sa buhay, nagawa ko ng humawak ng baril at makapagpapututok nito, nagawa ko ng magligtas ng mga sugatan no'n sa gitna ng digmaan, nagbuhat na ako ng mga sugatang sundalo at nakapagligtas ng daan-daang tao, ito pa kayang sisiw lang sa buhay ko? Paano ako mapapagod sa isang pagsusuri lang ng kutson, isa pa gusto ko makasigurado na sa ganitong sitwasyon ay hindi na tayo papalya. Huwag kang mag-alal
IT TURNED out that he knew it a long time ago. Bulong sa sarili ni Atasha saka sinundan ng mapaklang ngiti habang titig na titig kay Primo."S-so do-do you think I want to do that? Sa tingin mo ba ginusto kong gawin lahat iyon? Hindi mo ba naisip na ginawa ko iyon dahil lang sa lintik na pagmamahal ko sa iyo. This bullsh*t feelings that I have for you." Lumuwag ang pagkakunot ng noo ni Primo ngunit nanatiling malamig ang kaniyang ekspresyon, madalim na awra."Next time, you can talk to me directly when you're going through difficulties. As long as it does not harm others or yourself, I can help you. I don’t like our love being used for other motives, and I don’t like being deceived by the people close to me. You announced the marriage to save your business in this way. You took that opportunity to elevate your company’s name while the whole public feasted on our lives. I’m not blaming you, but I hope this doesn’t happen again."Aniya nito saka mabilis na umalis sa harapan ni Atasha n