“Hindi ka na bata pero kung makainom ka… pinanghilamos mo ba ‘yan?” napatingin si Sigmund sa milk tea sa daliri niya at sinisi si Cerise.Napairap naman si Cerise bago maiabot ang tissue sa bag niya. “Hindi ka na rin bata para agawan ng milk tea ang asawa mo!”Samantalang hindi na matiis ng matanda ang pagsesermon ni Sigmund kay Cerise at nagsalita.“Tinitikman niya lang kung anong lasa. Linibre niya nga pa ako eh.”Napatingin naman si Sigmund kay Cerise at sumipsip ulit ng milk tea.Tumahimik naman si Cerise sa gilid, hindi maalis sa isip niya kung bakit ba ito nandoon.“Ang taas na naman ng tingin mo sa sarili mo. Wala kaming ideya bakit ka nandito. Pinasundan mo ba kami?” tanong ng matanda.Agad namang iniba nito ang usapan.Nang marinig ni Cerise ang eksaktong tanong sa isip niya ay sabik niya itong tinitigan.Napansin ni Sigmund ang pagtingin sa kanya ni Cerise pero hindi ito pinansin at tiningnan ang matanda. “Hindi ba tinawagan mo’ko at nagpapasundo ka?”“Talaga ba? E bakit ka
Tatlong taon na mula noong pumunta ng abroad si Cerise. Bumalik siya ng bansa matapos madiagnose ng stage four lung cancer ang kanyang ina. Tatlong taon pagkatapos ng kanilang kasal, pinayagan siya ng asawa niyang lumabas ng bansa sa kadahilanang para ito sa kanyang pag-aaral, na ang katotohanan talaga naman ay takot lamang ito na baka maging hadlang lamang siya sa pagmamahalan ng totoo niyang nobya.Sigmund Beauch.Pangalan palang ng kanyang asawa ay labis nang nag-uumapaw ng alindog, husay, at rikit na halos ‘di niya maipaliwanag. Hindi katanungan ang pagkahumaling ng kababaihan dito at alam niya sa sarili niya na kahit siya ay hindi magiging karapat-dapat sa katangiang likhang pinerpekto ng langit. Pinagpala ngang lubos ang taong minamahal nito at kailanma’y hindi magiging siya.Ang dating arogante at puno ng pagmamalaking prinsesa ay naging maamo at mapagkumbaba. Ngayong siya ay nagbalik, alam niyang ito na ang tamang panahon upang tapusin ang kanilang pagkukunwari.Habang nasa ma
Aligaga siyang iniahon ang sarili sa tubig, mabuti nalang at nabasa ng tubig ang mukha niya at di mahahalata ang luhang tumulo sa mata niya. Yinakap niya ang sarili at humingi ng paumanhin.Hindi lumapit sa kanya si Sigmun ngunit mahinahon siya nitong sinabihan ng “Magpalit ka muna doon.”Yumuko si Cerise at patakbong naglakad. Dagli siyang nagpalit ng isang pastel green na t-shirt at puting shorts. “Sorry, Young Master-”Dagli siyang bumalik at lininis ang nagkalat na tubig nang mahulog siya sa bath tub. Huli na nang mapagtanto niyang naghuhubad pala ito.Natulala siya nang dalawang segundo bago tumalikod at naglakad palabas ng pintuan. Tinanggal ni Sigmund ang pantalon nito at kaswal na sinabing “Pakisabit nito.”Akward na kinuha ni Cerise ang pantalon nitong may nakabitin na sinturon. “Gusto mo pa bang manood?”Tanong nito mula sa kanyang likuran. Kinuha ni Cerise ang polo nito at tumakbo palayo. Napasinghap naman si Sigmund pero hindi niya sinarado ang pinto at naglakad lamang papu
Bigla namang tumahimik ang paligid.“He’s a senior, isang taon ang tanda niya sa’kin.” Dugtong niya. Halata namang nahimasmasan si Vivian sa sinabi niyang ito.“Oh! Mabait ba siya sa’yo?” Tanong ulit nito nang maupo sila.Mariing nakatitig si Sigmund kay Cerise tila inaabangan niya ang bawat sasabihin nito. Habang si Cerise naman ay nakabaling ang atensyon sa kutsara’t tinidor sa kamay niyang pinulot niya dahil sa taranta at baka may masabi siyang mali. “Mabait siya. Lahat ng babae sa campus gusto siya pero sabi niya ako daw ang pinakaspecial at ako lang ang gusto niya!”Masigla niyang sagot.“That’s great! Gustong-gusto ka talaga niya. Treat him good.” Tumango naman si Cerise. “Pwede ba malaman pangalan niya?”“Ah-ano…”‘Shit.’ Ani niya sa sarili.“Huwag ka na mahiya. Kami lang ng Kuya Sigmund mo ‘to.”“Percy! Tama. Percy, ano---Colton? Oo. Colton.” Namula naman siya sa hiya sa nabuong pangalan.“Ay oh. Kapangalan pa ng paborito mong character sa libro.” Nakangiti namang saad ni Vivia
Bumalik na si Sigmund sa condo nila. Naabutan niyang nasa sala ang Mama ni Cerise at ang Lola niya na nanonood ng drama. Panay ang reklamo ng dalawa tungkol sa third party na sinisira ang pamilya ng bida habang nakangiti lamang si Cerise habang nakatingin sa dalawa. ‘Twenty-three ba talaga siya? Bakit ang tanga parin niya? Hindi man lang siya nagmature.’ Isip ni Sigmund. Nang palapit na siya sa sala ay biglang naalala niya ang basang katawan ni Cerise na nakaharap sa kanya. Walang ano-ano’y nadikit na pala siya ng tingin sa babaeng tinawag niyang tanga sa kanyang isip. “Senyorito!” Pagbati sa kanya nang kababalik lang na maid na sa paghula niya’y naghiwa ng prutas dahil may dala itong hiniwang mansanas. Nagkatinginan sila ni Cerise at naupo naman siya sa malapit sa kanya. Napansin niya palang na ngayon lang niya itong nakitang pormal ang suot. Maarte man ito noon pero hindi sa pananamit. Kung dati ay kikay ang pananamit nito, ngayon ay nagmukhang elegante at disente ang dating ni
Nang pagbalik niya’y sinamahan na rin niyang bumalik sa hospital ang Mama niya. Tinurokan muna ito ng painkiller at naabutan niyang tulog na ito pagkatapos niyang makiusap sa doktor ayon sa mga tests na kanilang isasagawa. Nanlulumo siya kapag nakikita ang ina na dati ay masigla at masiyahin.Hindi niya aakalain na aabot sa puntong mas bababa pa sa 40 kls ang timbang ng ina dahil sa sakit. Alam niyang labis ang sakit na nararamdaman nito base palang sa laki ng ibinawas sa timbang nito mula noong pag-alis niya.Paulit-ulit na nadidinig niya ang sinabi ng doktor.“Ihanda mo na ang sarili mo sa anumang pwedeng mangyari. Ano mang oras ngayon ay puwede siyang mawala. We can only give her painkillers to ease the pain. We can’t treat her anymore. Masyado nang nagspread ang cancer cells sa katawan niya. You can only hope na umabot pa siya kahit isang buwan.”Lumabo ang tingin niya sa luhang bumalot sa mata niya. Ayaw niyang umiyak, at hindi siya iiyak! Buhay pa ang Mama niya, ano ang dapat ni
“Tinatanong pa ba yan? Anong klaseng pamilya yan?”“Ah Ceri…” Napasinghap siya.“Tawagin mo ako sa pangalan ko.” Walang emosyon nitong sabi. “Since nandito ka naman, may libreng oras ka naman yata para sumama sa’kin sa Civil Affairs Bureau, diba?”May kahulugan nitong saad. Civil Affairs Bureau, tatlong salita na sana’y simpleng lugar lamang ngunit parang diin ng patalim sa kanyang puso.‘Gaga ka kasi. Ikaw rin naman nagtanong.’ Saad niya sa sarili.Samantalang nagtaka naman siya sa reaksyon ni Sigmund, mukhang hindi ito natutuwa.Pinipilit niya bang maghiwalay sila?Hindi marinig ni Cerise ang sagot ni Sigmund kaya tumingin siya ulit dito.“Okay na ba ngayon?”“May meeting ako mamaya! Mahalagang meeting.” Napunta ang tingin ni Sigmund sa hangganan ng corridor, at ang sigarilyo sa kamay niya ay naupos na.“Eh bakit hindi ka pa umaalis?”Tanong ni Cerise.Yumuko naman ito at tila sinusuri ang sapatos, at matapos ay tiningnan siya. “May bakanteng posisyon sa marketing department, why do
Nabigla si Sigmund sa tanong ni Cerise pero mas matimbang ang pagkairitang nararamdaman niya. “Get your hand off her.”May diin nitong sabi at halos patayin na si Izar sa tingin.Inalalayan naman ni Izar ang kamay ni Cerise sa pagtanggal sa pagkakaangkla nito sa braso niya.“You’re not going to the meeting? Diba may lakad ka?” Tanong nito. Sa pagkakaalam niya ay may nabanggit itong pupuntahan kaya ano pa bang rason ang meron siya na andito parin ito?“Here.” Sabay abot ng credit card niya. Lito namang tiningnan siya ni Cerise imbes na tanggapin. Sa irita ay pinasok niya ito sa paper bag na hawak niya at umalis sakay sa kanyang kotse.“Hindi man gaanong halata pero nahihirapan rin si Sig.” Ani Izar habang nakatitig sa papalayong pigura ng kotse ni Sigmund.“Hm?” Kaswal na tanong ni Cerise pero biglang namasa ang gilid ng kanyang mga mata.Kung ayaw nito sa kanya at gusto nang makipaghiwalay, bakit niya ginagawa ang lahat ng ito?“Think about it, Vivian is in poor health, at matagal kan
“Hindi ka na bata pero kung makainom ka… pinanghilamos mo ba ‘yan?” napatingin si Sigmund sa milk tea sa daliri niya at sinisi si Cerise.Napairap naman si Cerise bago maiabot ang tissue sa bag niya. “Hindi ka na rin bata para agawan ng milk tea ang asawa mo!”Samantalang hindi na matiis ng matanda ang pagsesermon ni Sigmund kay Cerise at nagsalita.“Tinitikman niya lang kung anong lasa. Linibre niya nga pa ako eh.”Napatingin naman si Sigmund kay Cerise at sumipsip ulit ng milk tea.Tumahimik naman si Cerise sa gilid, hindi maalis sa isip niya kung bakit ba ito nandoon.“Ang taas na naman ng tingin mo sa sarili mo. Wala kaming ideya bakit ka nandito. Pinasundan mo ba kami?” tanong ng matanda.Agad namang iniba nito ang usapan.Nang marinig ni Cerise ang eksaktong tanong sa isip niya ay sabik niya itong tinitigan.Napansin ni Sigmund ang pagtingin sa kanya ni Cerise pero hindi ito pinansin at tiningnan ang matanda. “Hindi ba tinawagan mo’ko at nagpapasundo ka?”“Talaga ba? E bakit ka
“Cerise, may yayamaning matanda na naghihintay sa opisina mo. Sabi niya andito daw siya para makita ang asawa ng apo niya.”Kakatapos lang ni Cerise sa segment niya nang salubungin siya ng isang katrabaho. Napatalon naman ang puso niya. Ang tanging papasok lamang sa deskripsyon na iyon ay nag-iisang Mamita niya. Agad siyang nagmamadaling bumalik.Pero mas mabilis pa rin sa kanya ang pagiging mausisa ng mga tao. Nang makarating siya ay napapalibutan na ng kung sino-sino ang opisina niya.Habang nakikipagsiksikan sa dami ng tao ay may narinig siyang nagtanong, “Mawalang-galang na ho, sino po ang apo niyo?”“Apo ko? Si Sigmund.” Buong kumpiyansang sagot ng matanda, sa kabila ng nagkukumpulang mga reporter at empleyado.Agad namang nataranta si Cerise. Mas pinilit niyang makaalis sa siksikan at pilit na ngumiti. “Sorry, nagbibiro lang ang lola ko. Please give us some space.”“Sinong nagbibiro?” simangot ng matanda sabay krus ng kanyang mga braso. “Baby Riri here, at ang loko-lokong si Sig
“According to convention, you sleep on the bed.”Pagkatapos niyang sabihin ito ay isang palakpak ng kulog ang umalingawngaw sa laba, sobrang liwanag din ng kidlat na parang kayang humati ng puno.Nakita ni Cerise ang hindi masabing mensahe ng maitim nitong mata. “Hindi ka puwedeng umalis.”Napatingin sa kanya si Sigmund, matalas at matindi, parang nakikita niya kung ano ang iniisip nito.Umiwas si Cerise at naglakad papunta sa bintana. Nanaig ang tunog ng namumuong bagyo sa labas, pero kung tutuusin hindi ganun kalayo ang bahay niya.Kung sa bagay, maraming tao ang na-istranded sa biglaang buhos ng ulan. Kung kaya nila, walang rason na hindi para sa kanya.Nakita niya ang repleksyon nito sa bintana at nagtagpo ang kanilang mata. Matatag ang kanyang boses.“Kaya kong umuwi.”“Sa sofa ako matutulog.”Nanatili si Sigmund sa may bintana, pinapanood siya.Hinarap niya ito. “Lagi mo nalang itong ginagawa.”“Ang ano?”“Imposing your decisions on me,” saad niya, kalmado ang tono niya pero ma
Kinuha ni Sigmund ang kamay ni Cerise, sabay kuha ng kanyang coat, at inakay siya palabas.Lumingon si Mr. Prescott sa mga tao sa loob at sinabing, "Babalik na lang ako mamaya."Pagkalabas, iniabot ni Sigmund ang coat kay Cerise, saka tumingin sa lalaking papalapit. Tinupi niya ang manggas ng kanyang damit, bahagyang nakayuko, may dahan-dahang ngiti sa labi, ngunit sa likod nito'y may nakatagong panganib.Nakita ni Cerise ang kagandahan ng kanyang kilos, ngunit ang lamig sa kanyang mga mata ay nagpatibok ng kanyang puso sa kaba."Sig, sasaktan mo ba ang Tito Vince mo?" tanong ni Mr. Prescott, pilit na nakangiti."Bakit hindi?" Tumawa si Sigmund bago agad na humataw ng isang malakas na suntok.Hindi nakapaghanda si Mr. Prescott at tumilapon sa gilid.Nakatayo si Misty sa may pintuan, tulalang nakatingin sa eksena.Lumuhod si Sigmund sa harapan ni Mr. Prescott, hinawakan ang kanyang kuwelyo gamit ang isang kamay at itinuro siya gamit ang isa pa. "Binabalaan kita, sa sandaling takutin–hi
Napahinto siya bago matigas na tinanggihan ang alok ni Mr. Prescott, “I won’t consider it.”Pinatay niya ang cellphone niya para hindi na niya kailangang sagutin ulit ang tawag nito at sumakay ng taxi diretso sa TV station.Kahit ang company CR ay hindi nakaligtas na maging lugar ng tsismis.“Kalat na kalat sa balita. Bumisita kahapon si Mr. Beauch, at nanatili sa office niya ng isang oras.”“Isang oras? Grabe. Ang lakas naman ng stamina ni Mr. Beauch.”“Exactly! Nakita ko si Harrod kanina, mukhang hindi naman siya ganun kahaggard. She seems perfectly fine.”Tsismis ng tatlong babae hanggang sa marinig nila ang pagflush ng tubig sa isang cubicle.Inunat ni Cerise ang kamay niya, binanlawan, at pinatuyo ito.Pagbukas niya ng pinto ay sakto namang napalingon ang isa sa tatlong babae. “Ms. Harrod!”Ngumiti lang siya at tumalikod.Gulat na gulat naman ang babae sa malamig na trato ni Cerise.Pagkarating niya sa kanyang opisina ay naabutan niyang naghihintay sa kanya si Misty. “Ma’am, tung
Binuksan ni Cerise ang pintuan na hindi pinapansin ang tatlong lalaking naghihintay. Ang kanilang tingin ay nakapokus sa kanya, na ikinahiya at tameme naman niya.“Syempre, alam ng jowa ang password,” hagikhik ni Izar habang tinatapik ang braso niya. “Pasok ka na.”Hindi naman alam ni Cerise kung anong mararamdaman niya sa sinabing iyon ni Izar. Pero dahil mas nakakapagod magpaliwanag, hindi nalang siya nagsalita.Kalaunan, nang nagluluto si Cerise, pinansin naman ni Sigmund ang dalawang hindi imbitadong bisita. “Umuwi na nga kayo.”“Magkakaibigan tayo,” protesta ni Izar, “at si Riri ang nagluluto, hindi ikaw.”“I warn you,” biglang tumigas ang boses ni Sigmund, “huwag na huwag mo siyang hahawakan ulit kahit na tawaging baby.”Agad namang tumango si Izar na nagpalambot sa ekspresyon ni Sigmund. Samantalang si Winston ay hindi mapigilan ang sarili na magtanong, “So, nagsasama na kayo?”Nagpaliwanag si Sigmund tungkol sa kasunduan ni la ni Cerise, isang walang kabuluhang excuse para sa
Nang makasakay si Cerise sa kotse ni Sigmund ay labis ang pagpipigil niya sa kanyang inis.Tinawagan lang naman kasi nito ang station manager na huwag siyang pagabihin dahil kailangan niya itong ipagluto ng hapunan ng isang linggo.Hindi pa man humuhupa ang inis niya ay kinuha na ni Sigmund ang isang box mula sa backseat at ibinigay sa kanya.Tiningnan naman ito ni Cerise ng pinaghalong irita at pagkainteresado sa kung ano ang laman.Sa loob nito ay isang pares ng asul na leather na sapatos.“Ano’ng ibig sabihin nito?” tanong niya nang lingunin niya ito habang nakataas ang kilay.“Tama ang size ‘di ba? Subukan mo nga kung kasya lang.”Hindi makapagsalita si Cerise. Paano nito nalaman ang sukat ng paa niya? Hiyang-hiya siya.Napansin naman ni Sigmund ang pag-aalangan nito kaya nagsalita siya, “Napansin ko lang na malaki ang paa mo, pero wala lang naman ‘yun sa’kin.”“Please stop talking.” Pigil niya sabay irap.Kinuha niya ang isa nito at inilagay sa lapag at ipinalit sa suot niyang bl
Nagtagpo ang mga labi ni Cerise at Sigmund sa isang banayad, marahan, at tumatagal na halik.Hinaplos nito ang kanyang mukha at hinayaang gumuhit ang kanyang mga daliri sa matatalas na linya ng kanyang panga.Kahit nang bahagya itong lumayo, ipinagpatuloy niya ang pagdampi ng malalambot at magagaan na halik sa kanyang mga labi, sa dulo ng kanyang ilong, at pati sa kanyang mga kilay. Tahimik na dumaloy ang kanyang mga luha, isang pipi ngunit matinding patunay ng bagyong bumabagabag sa kanyang puso.Tiningnan niya ang madilim na mga mata ni Sigmund at habang isang luha ang dahan-dahang bumaba sa kanyang pisngi, naglaho ito sa kurba ng kanyang mapait na ngiti.Bahagyang nanginginig ang kanyang tinig nang bumulong siya, "Noon, mahal na mahal kita…”Mahigpit na hinawakan ni Sigmund ang kanyang kamay, isang tahimik na pagkilala sa lalim ng kanyang nararamdaman. "Hinangad kita," mahina niyang pagpapatuloy, halos isang buntong-hininga lamang ang kanyang tinig. "Hinangad kong mahalin mo rin ak
Ang nakakagambalang pagtatagpo kasama si Mr. Prescott ay nag-iwan kay Cerise ng matinding pagkabalisa.Ang kanyang mga salita ay umalingawngaw sa kanyang isipan, isang nakakapangilabot na kontrast sa mabait na tiyuhing naaalala niya noong bata pa siya. Paulit-ulit niyang nirepaso ang pag-uusap nila, bawat nakakagambalang parirala ay nagpatingkad sa imahe ng isang lalaking halos hindi na niya makilala."Hindi na ako nagtataka kung bakit sinabi ni Mr. Peterson na hindi siya makakain o makatulog nang maayos," mahinang bulong ni Mr. Prescott, may bahagyang ngiti sa labi.Nagulat si Cerise at nagtanong, "Mr. Peterson?""Yung boss ng kumpanyang gumagawa ng sasakyan, na nilasing ka noong nakaraan?" sagot ni Mr. Prescott, ang kanyang tono ay kaswal ngunit may nakakapanindig-balahibong dating.Siyempre, naalala niya.Sandaling nakalimutan niya, ngunit hindi maikakaila ang ugnayan ng mga makapangyarihang lalaking ito.Kumikilos sila sa parehong mundo, ang kanilang impluwensya ay isang sapot na