Chapter 7: Beyond the Stains

Nabigla si Sigmund sa tanong ni Cerise pero mas matimbang ang pagkairitang nararamdaman niya. “Get your hand off her.”

May diin nitong sabi at halos patayin na si Izar sa tingin.

Inalalayan naman ni Izar ang kamay ni Cerise sa pagtanggal sa pagkakaangkla nito sa braso niya.

“You’re not going to the meeting? Diba may lakad ka?” Tanong nito. Sa pagkakaalam niya ay may nabanggit itong pupuntahan kaya ano pa bang rason ang meron siya na andito parin ito?

“Here.” Sabay abot ng credit card niya. Lito namang tiningnan siya ni Cerise imbes na tanggapin. Sa irita ay pinasok niya ito sa paper bag na hawak niya at umalis sakay sa kanyang kotse.

“Hindi man gaanong halata pero nahihirapan rin si Sig.” Ani Izar habang nakatitig sa papalayong pigura ng kotse ni Sigmund.

“Hm?” Kaswal na tanong ni Cerise pero biglang namasa ang gilid ng kanyang mga mata.

Kung ayaw nito sa kanya at gusto nang makipaghiwalay, bakit niya ginagawa ang lahat ng ito?

“Think about it, Vivian is in poor health, at matagal kang nasa abroad. It may look fine on the outside, you and Vivian getting along well, pero si Sigmund? Baka may iba siyang pinagdadaanan na ‘di natin alam. So as his wife, intindihin mo muna.”

Saad nito sabay gulo ng buhok niya na parang bata.

Inirapan niya ito pero alam niya ang gustong sabihin ni Izar, pero ayaw niyang maniwala. Ayaw niya ring isipin na baka napilitan lang si Sigmund at baka umasa pa siya.

-

Pagkatapos niyang alalayan ang ina sa pagtulog ay umuwi na siya sa tinutuluyang condo. Inilapag niya ang maleta at tiningnan ang credit card na bigay sa kanya ni Sigmund.

“You can buy things from that.” Ani isang malalim na pagod na tinig mula sa sofa.

Dagli niyang binuksan ang ilaw at nakitang nakahilata ito. Ang sapatos nito ay nasa gilid habang suot pa ang kanyang medyas, ang coat niya ay nakasabit rin, at nakapikit ang mata nito habang nakaunan sa kanyang dalawang kamay. Mukhang nanonood ito ng basketball bago pa man siya dumating.

Ang alam niya ay laging natutulog ito sa lugar ni Vivian, kaya bakit parang napapadalas ang pamamalagi nito sa condo niya?

“Babawiin mo ba ‘to sa’kin?” Biglang natanong ni Cerise dahil kung hindi bakit parang palagi nalang siya nandito?

Dumilat ito at umupo sabay tingin sa kanya. Walang kaemo-emosyon at ang nakagawiang blangko nitong titig. “Akala ko ‘di ka na babalik?”

Alam niyang ayaw nitong makita siya kaya nagmamadali siyang nag-ayos ng gamit. “Paalis na rin ako. Ibabalik ko lang ang card mo.”

Aligaga niyang inilagay ang card sa mesa at nakitang nasa mesa ang divorce agreement na hindi parin napipirmahan ni Sigmund.

“Aah!” Napalingon siya nang marinig ang daing ni Sigmund. Nakahawak ito sa bandang tiyan niya at mahigpit ang kapit niya. Naglalabasan ang ugat nito sa leeg at nagsisimulang mamula.

Biglang nataranta si Cerise pero nakontrol ang sarili sa paglapit sa kanya dahil alam niyang mysophobic (maselan sa dumi) ang asawa niya. “Pa…kihanap ng gamot k-ko… Aaahh!”

Nanghihina nitong sabi. Bigla itong napayuko habang nakadiin sa kanyang tiyan.

Agad namang nakita ni Cerise ang gamot na tinutukoy nito at dinala sa kanya.

“Okay ka lang ba?”

“Tulungan mo ako.” At tinuro kung anong gamot ang dapat niyang inumin.

“Akin na ang kamay mo.”

Sumunod naman si Sigmund at kumuha ng tableta si Cerise upang ilagay sa kanyang palad.

Napangiti si Sigmund. “Now, which among us has mysophobia?”

Sarkastikong tanong nito nang makita ang pag-iingat ni Cerise na dumampi ang balat niya sa balat nito.

“Syempre ikaw!” Iniwan niya ito upang kumuha ng tubig at binalot ng tissue ang baso. Alam niyang hinding-hindi nito magugustuhan na humawak nang ano mang pinaghawakan ng iba, lalo na kung siya ang humawak. Ganoon kalala ang mysophobia ni Sigmund.

“Tulungan mo ako.”

Nakaluhod lang malapit sa kanya si Cerise, noong una ay nagdalawang-isip pa ito pero nang makita ang panghihina nito ay napagpasyahan niyang tulungan na.

Hindi niya alam paano siya tutulungan. Naalala pa niya noong mga bata pa sila nang bigla niyang yinakap ito ay anim na buwan siya nitong hindi pinansin.

Nakita naman ni Sigmund na bakante ang dalawang kamay nito kaya hinawakan niya ito at inilagay sa kanya. “Kung di mo ako itutulak, paano ako tatayo?”

“Oh.” Hindi na siya sumagot at umupo sa may likod nito at dahan-dahan niya itong tinulak.

Ramdam niya sa kanyang mga kamay ang init ng katawan nito na nasa pinapagitnaan lamang ng manipis na tela ng kanyang damit. Bigla namang umalab ang puso niya ani mo’y kumukulong tubig.

Sumandal si Sigmund sa mga balikat niya habang inaayos ang posisyon nito at ininom ang gamot na bigay ni Cerise.

Inabot ng dalaga ang tubig upang di na ito mahirapan, at namula nang magtagpo ang mata nila.

Magkatabi silang dalawa, sa sahig, nakaupo, at magkadikit ang mga braso. Ang walang manggas niyang bulaklakin na bestida, at ang nakatupi hanggang sa may sikong polo ni Sigmund. Ramdam nila ang init ng bawat isa sa magkadamping mga balat.

“I don’t mind you being dirty.”

Tumingin ito sa kanya, ngayon, ay may emosyon. Hindi niya alam kung dahil ba sa hinang-hina ito kanina kaya naging malumanay ang mga titig nito o sadyang totoo nga ang sinasabi nito.

“Kaya ‘wag mo nang irarason ‘yan sa susunod.” Dagdag nito.

Napangiti nalang si Cerise at kinumbinse ang sarili na masyado itong mahina para isipin kung ano ang ayaw at gusto nito.

Hindi niya tinanggap ang nakabalot ng tissue na baso, sa halip ay hinawakan niya ang likod ng palad nito at dahan-dahang inilapit sa labi niya ang baso.

Namanhid naman si Cerise sa ginawa ni Sigmund.

“Dinala kita sa likod ko noong mga bata pa tayo. Nalimutan mo na ba ‘yon?”

Hindi siya umimik.

‘Nyenyenye. Pero nung yinakap kita hindi mo na inulit.’ Ani niya sa isipan.

Nang makitang nakainom na ng gamot si Sigmund ay paalis na dapat siya pero binigatan nito ang sarili sa pagsandal sa kanya at hindi siya nakagalaw.

Biglang nag-iba ang ihip ng hangin pero bago pa man siya madala ay pinigilan na niya ito, “Kailangan ko pang bumalik sa ospital.”

“Ihahatid kita.”

“No need. Hindi maayos ang pakiramdam mo, kaya magpahinga ka na.”

Umiwas siya ng tingin habang mahinhing tinanggihan ito.

“Masyado nang madilim. I’m worried for you as a girl.”

Napasinghap siya at nakuha ng atensyon ang divorce agreement. “Bakit hindi ka pa rin pumipirma?”

“Divorce requires the household registration book, nasa sa’yo ba?”

Oo nga pala. Kailangan niya ito as a proof of agreement ng pamilya nila.

Nang maaksidente ang pamilya nila ay nabahala ang ama niya na baka ay kung ano lang ang mangyari rin sa kanya, kaya matapos ang pakikipag-usap sa pamilya Beauch ay ipinagkatiwala ito sa pamilya ni Sigmund pagkatapos ng kanilang kasal kaya wala sa kanya ito.

“Hindi pa sigurado kung makukuha mo agad iyon.” Ani Sigmund na mas sumiksik pa sa kanya.

Unti-unti namang nabibigatan si Cerise sa pagsandal nito kaya tatayo na sana siya nang magsalita ito.

“Gusto mo bang maligo muna?”