PANAY salin ng mamahalin Gilbey’s wine sa wine glass si Pamela ng mga sandaling iyon. Ilang araw ng nasa ganoon siyang sitwasyon, hindi na niya malaman kung anong araw o oras siya kailan siya nag-umpisang uminom. Basta naalala lang niya, magmula ng makarating sila sa kabilang side ng bundok kung saan naroon si Amanda Veron kasama ang yaya nito at ni Johann ay dali-dali na rin siyang nag-ayang bumaba na ng bundok.
Kahit ang totoo sa kabila ng magandang makikita roon na tila humahalik ang langit sa kanila ay hindi iyon napigilan ang urge niyang umuwi na sa mansyon nila rito sa San Salvation.
Grabeng pang-aaway pa ang ginawa ni Pamela kay Varun ipinilit niyang kontakin nito si Captain Jack ang piloto sa pagmamay-ari nitong chopper na papuntahin at sundin sila roon para mabilis silang makauwing mag-ina. Atat siyang makalayo sa paningin ng ex husband niya!
“So you’re here the great fabulous Pamela Villaruel!”Bati
AFTER TWO YEARS NAGMADALI sa pagpanhik ng hagdan si Varun, kahahatid lamang nito kay Amanda Veron sa hipag niya. Agad na siyang dumiretso sa banyo upang maligo. Marami siyang aasikasuhin para sa ikasampung anibersaryo nila ni Pamela bilang mag-asawa. Mabuti na lamang at nakakunchaba ni Varun si Andrea na tulungan siya sa gagawin niyang surprise party para sa asawa. Patapos na siya sa paliligo nang biglang nawalan ng kuryenti. “Damn it! Ngayon pa talaga!” mura ni Varun. Agad na nitong hinablot sa sampayan ang tuwalya niya. Palabas na siya nang biglang may maapakan siya mula sa sahig na siyang dahilan ng pagkadulas nito at pagdidilim ng lahat sa kaniya. UNTI-UNTING iminulat ni Varun ang mga mata. Unang tumambad sa paningin niya ang maamong mukha ni Pamela, habang katabi nito si Amanda Veron. Nasa mukha ng dalawa ang labis na pag-aalala. “Daddy! How are you? Are you okay
MATAMAN na nakatanaw mula sa labas si Varun, kung saan tanaw na tanaw niya ang lawak ng siyudad. Kita niya ang mga nagkukumpulan at nagliliitang sasakiyan mula sa ibaba na paroo't parito.Mga nagtatayugang building na kalapit din ng konkreto na kanyang kinaroroonan. Kasalukuyan siyang nasa ikadalawampu't limang palapag ng kumpanyang pag-aari niya mismo.Sa mga nakalipas na araw ay naging busy siya sa mga business meeting, proposal niya sa iba't-ibang panig ng Bansa.Ngayon lang siya nakapagmuni-muni.Nasa kasarapan na siya sa pagmamasid ng may isang katok ang umagaw sa kanyang atensyon.Hindi na niya pinagkaabalahang usisain kung sino ito, dahil nakatitiyak niyang si Mrs. Francia lang naman na kanyang personal secretary ang inaasahan niya sa mga oras na iyon.Nakatitiyak niyang bit-bit na nito ang mga ipinaasikaso niyang dokumento."Come in,"bigkas niya. Lumukob ang baritonon
MALAKAS ang buhos ng ulan sa mga sandaling iyon, habang mabibilis ang mga hakbang nila ng kasama niya pauwi.Naabutan na sila ng malakas na ulan, halos takbuhin na nila ang tarangkahan ng malaking mansyon na pag-aari nina Camella.Malakas ang ginawang pagsara ni Camella ng makapal at malaking pinto na yari sa pinakinis na narra. Ang desinyo nito'y tila sa mga nagkaunang bahay noong mga panahon pa na sinakop ang Pilipinas ng Bansang Espanya. Kung saan may mangilan-ngilan na mga katutubong Filipina ang nakapag-asawa ng mga dayuhan sa nasabing bansa.Madidinig ang malakas na halakhak ng dalawa sa kabuun ng maranghiyang sala ng mga Juan. Hindi na nila napansin ang pagsunod ng isang pares ng mata patungkol sa kanila."Mabuti at nakalusot tayo kay Mang Pedring, tiyak kong isusumbong na naman ako niyon kay Daddy! Sipsip kasi masyado!"Tuloy-tuloy na sabi ni Camella, habang naglalabas ito ng sigarilyo sa kabinet at mga can beer na nasa
MABILIS na pinasadaan ni Varun Sebastian ang harapan ng main building na pag-aari niya mismo.Agad niyang miniobra ang dalang kotse sa exclusive parking lot na para sa kanya lamang. Matapos niyang maiparada ang sasakiyan ay agad na niyang binunot ang susi sa keyhole ng kanyang kotse.Bitbit ang attache case ay tuluyan na niyang pinindot ang lock button para sa kanyang kotse.Marahan niyang isinilid sa bulsa ang kaliwang kamay. Mabibilis ang mga hakbang niya papasok sa loob ng establisyemento, agad ang pagtango ng security guard sa kanya ng makita siya ang papasok sa glass door.Nakakitaan niya ng kaba ang itsura ng matandang kawani matapos niyang tanguan ito. Mapapansin ang pangingilag nito sa kanya na hindi bago sa kanya, sanay na siya sa mga ganitong iniakto ng mga kawani ng kumpanya niya na mas malaking pabor sa kanya.Nag-uumpisa pa lamang ang business niya'y naroroon na ito. Kapansin-pansin ang
AGAD nabaling ang pansin ni Varun sa pinto ng elevator nang kusang bumukas iyon.Isinilid na niya ang kanyang aparato,matapos siyang makipag-usap sa taong inatasan niyang mag-imbestiga.Ilang hakbang ang ginawa pa bago tuluyang sapitin ng paa niya ang bukana ng kanyang private office. Napabaling siya sa wall clock na nasa gilidang bahagi ng hallway, alas-siyete pa lang naman. Kahit kailan ay 'di pa siya naatraso sa oras ng pagpasok.Bagama't siya ang boss ay hindi iyon invalid reason na hindi siya pumasok sa takdang-oras.Ini-implement niya iyon na kahit na sino ay hindi magiging eksempsyon sa mga panuntunan niya sa kaniyang establisyemento. Kahit na sino... kahit na siya.May karampatang parusa ang magiging pasaway sa kanyang kumpanya.Pagkatapos niyang iswipe ang kanyang ID card at ilagay ang kanyang thumbnail para sa finger print at i-scan ang kanyang mga mata ay tuluyan na siyang nakapasok sa loob.
NAPASULYAP si Varun ng makarinig siya ng marahang katok mula sa pintuan.Isang pamilyar na mukha ang sumungaw roon, kalakip niyon ang nakapaskil na sedaktibong ngiti.Walang patumanging naglakad ito papasok sa kanyang opisina, hindi alintana ang pagsunod ng kanyang sekretarya rito."Sorry Sir, sinabi kong may kasalukuyan kayong kinakausap dito sa loob ng opisina pero pinagpilitan pa rin po niyang pumasok."agad na eksplika nito."It's okay Mrs. Francia."maiksi naman niyang tugon dito."Sige mauna na ako pre, may dadaanan pa ako. I'll call you later kapag may bagong update ulit."makahulugang saad nito, maiksi lamang sinulyapan ng binatang detective ang babae.Nagpalitan lamang ng ngiti ang dalawa.Matapos maisarado ni Gabriel ang pinto ay agad ng naupo sa upuan ito.Isang matipid na ngiti ang iginawad ni Varun sa labi."Ano na naman bang kailangan mo Camella, hind
GULAT at pagkamangha ang bumalot sa sistema ni Pamela ng makaharap niya si Varun.Hindi niya aakalain na makikita niya ito, oo matagal na niyang hinahanap ang lalaki sa mga nakalipas na taon.Mabuti nalang at nasabi ng ate Camella niya na umuwi na ng Bansa ang binata.Labis-labis ang kasiyahan at pagkasabik ang namayani sa puso niya ng maconfirm niya mismo na narito na nga ito ng Pilipinas. Heto nga't nasa harapan na niya ito mismo.At katulad ng inaasahan niya, napakaguwapo pa rin nito. Sa dami ng mga naggagwapuhang adonis na nakilala niya'y isa ito sa mga lalaki na habang nagkakaedad lalong gumagwapo. Kaya magpahanggang ngayon, wala pa siyang nagiging nobyo. Nakikipagdate din naman siya, pero hanggang doon lamang siya.Sa mga lumipas na taon bagamat walang araw na lagi siyang nahihirapan sa pakikisama sa Daddy niya'y pinatili niyang focus at hindi siya tinatablan sa mga ginawang pagpapahirap nito sa
NAPADILAT siya ng mata nang maramdaman niya ang pagkabasa sa kaniyang mukha ng malamig na tubig upang maging dahilan ng pagkakabalikwas niya at mapaubo siya ng ilang beses. Ramdam niya ang isang pares ng mga mata mula sa kaniyang kinahihigaang sementadong lapag ng kulungan. Madilim sa kaniyang kinaroroonan kaya hindi niya maaninag nang husto ang mukha ng taong nakatunghay sa kaniya. Ang huling naalala niya'y pinagtulungan siyang bugbugin ng mga kasama niya sa kulungan. Marahan niyang inilibot sa kabuuan ng silid ang kaniyang mga mata na patuloy pa rin sa pag-adjust sa madilim na kinaroroonan. Mula sa kinasasadlakan, naaninag niya ang isang bombilya na nakabitin sa ere, kung saan may lamesa na nakatapat mula roon. May mga na
AFTER TWO YEARS NAGMADALI sa pagpanhik ng hagdan si Varun, kahahatid lamang nito kay Amanda Veron sa hipag niya. Agad na siyang dumiretso sa banyo upang maligo. Marami siyang aasikasuhin para sa ikasampung anibersaryo nila ni Pamela bilang mag-asawa. Mabuti na lamang at nakakunchaba ni Varun si Andrea na tulungan siya sa gagawin niyang surprise party para sa asawa. Patapos na siya sa paliligo nang biglang nawalan ng kuryenti. “Damn it! Ngayon pa talaga!” mura ni Varun. Agad na nitong hinablot sa sampayan ang tuwalya niya. Palabas na siya nang biglang may maapakan siya mula sa sahig na siyang dahilan ng pagkadulas nito at pagdidilim ng lahat sa kaniya. UNTI-UNTING iminulat ni Varun ang mga mata. Unang tumambad sa paningin niya ang maamong mukha ni Pamela, habang katabi nito si Amanda Veron. Nasa mukha ng dalawa ang labis na pag-aalala. “Daddy! How are you? Are you okay
PANAY salin ng mamahalin Gilbey’s wine sa wine glass si Pamela ng mga sandaling iyon. Ilang araw ng nasa ganoon siyang sitwasyon, hindi na niya malaman kung anong araw o oras siya kailan siya nag-umpisang uminom. Basta naalala lang niya, magmula ng makarating sila sa kabilang side ng bundok kung saan naroon si Amanda Veron kasama ang yaya nito at ni Johann ay dali-dali na rin siyang nag-ayang bumaba na ng bundok. Kahit ang totoo sa kabila ng magandang makikita roon na tila humahalik ang langit sa kanila ay hindi iyon napigilan ang urge niyang umuwi na sa mansyon nila rito sa San Salvation. Grabeng pang-aaway pa ang ginawa ni Pamela kay Varun ipinilit niyang kontakin nito si Captain Jack ang piloto sa pagmamay-ari nitong chopper na papuntahin at sundin sila roon para mabilis silang makauwing mag-ina. Atat siyang makalayo sa paningin ng ex husband niya! “So you’re here the great fabulous Pamela Villaruel!”Bati
NAGISING si Pamela sa marahan na yugyog na ginawa ni Varun. Iinot-inot siyang pinaupo nito sa may tabi niya, biglang kumalam ang sikmura ni Pamela nang maamoy niya ang squash soup na inihanda nito para sa kanya."Hindi ka talaga nagbibiro ng sabihin mo na ipagluluto mo ako niyan,"may ngiti sa labi na ani ni Pamela."Oo naman, para kahit paano ay malamnan ng mainit na sabaw ang tyan mo at para na rin bumaba ang lagnat mo,"wika ni Varun na dinama pa ang noo niya ng palad nito."S-salamat dito,"tugon ni Pamela."Isandig mo lang sarili mo sa akin habang sinusubuan kita,"paalala ni Varun habang inaalalayan ito.Nag-umpisa na ngang subuan ito ng lalaki, panay ihip din siya sa kutsara para hindi mapaso ang dila ni Pamela."Kumain ka ng marami para gumaling ka agad,"pagpapaala pa ni Varun.Tumango naman si Pamela, kahit hindi ipaalala ni Varun iyon ay tiyak siyang mapaparami ang kain niya.Hindi na nga namalayan ni Pamela na ubos
ISA-ISA ng pinaglalagay ni Varun ang mga gamit na dadalhin nila sa hike ni Pamela."Pam, masyado yatang madami ang dinala mo?"puna ni Varun na tumigil saglit sa ginagawang paglalagay ng mga gamit ng babae. Nakakalahati pa lang kasi ng nalalagay niya ay napuno na ang lagayan sa likod ng kotse ni Varun."Eh, bakit ba nasisiguro naman ako na importante ang lahat ng iyan,"tugon ni Pamela na nakatikwas ang isang kilay."Katulad na lang nitong mga sapatos, ayos naman na iyang isuot mo na lang mismo ang siyang dalhin mo.""Eh, sa gusto ko palitan kapag gusto ko. Problema ba roon. Sige na iiwan ko na iyan."Agad naman kinuha ni Pamela iyon at ipinasok ulit sa loob.Ngunit laking gulat niya na hindi lang iyon ang inilabas sa compartment ni Varun."Anong ginagawa mo!"galit na sita ni Pamela na hinablot ang bag na akmang bubuksan nito iyon."I-che-checked ko lamang kong anong laman niyan,"sabi lang ni Varun."Tumigil ka nga mga extra
MANAKA-NAKANG iminulat ni Pamela ang mata, iinot-inot siyang bumangon sa kamang kinahihigaan. Nanatili lang naman na nakapikit ang mata niya, pakiramdam niya ay wala siyang kagana-gana maski buksan iyon. Pero hindi naman pwe-pwedi, paano niya makikita ang paligid niya kapag hindi niya minulat iyon."Manang Anita! Ate Camella! Amanda Veron!"Sunod-sunod na pagtawag ni Pamela sa pangalan ng mga ito. Matapos niyang makaupo sa kama. Nanatili pa rin siyang nakatungo dahil sobrang bigat pa rin ng ulo niya ng mga sandaling iyon dahil lang naman sa nainom niya kagabi. Hindi na niya mabilang kung nakailan siya."Saan ba sila nagpunta?"tanong ni Pamela nang nanatili na walang tumutugon sa pagtatawag niya. Nagtaka rin siya dahil sobrang tahimik. Tuluyan na siyang bumangon kahit na nangangatog pa ang magkabilang binti niya.Hinawakan na niya ang seradura ng pinto at ipinihit iyon pabukas, pagkalabas nga niya ng silid ay sinalubong siya ng mas lalo pa
ARAW ng kasal ni Camella at David. Napagdesisyunan ng dalawa na San Salvation sa maliit na chapel na iyon ganapin ang pag-iisang dibdib nila.Mas gusto kasi ng dalawa na intimate ang magiging wedding na magaganap. Magkagayunman, dahil sadiyang maliit na Bayan ang San Salvation ay dinagsa pa rin ang ginanap na kasal.Nang matapos ang kasal ay dumiretso na sila sa reception. Sa Hacienda ng mga ito pinili, dahil sa marami pa ang dumarating upang kumain ay nagpadagdag pa si Camella ng mga pagkain sa may buffet."Hindi ko aakalain na ininvite mo pala ang halos lahat ng mamayan dito sa San Salvation ate!"natatawang kantiyaw ni Pamela."Sira! Hindi ah! ba't ko gagawin iyon. Kung dito ka lang ikinasal dati tiyak ko ganito rin karami ang taong dadalo sa kasal niyo ni Varun!"nasabi ni Camella habang hawak-hawak nito magkabilaan ang puting gown para hindi sumayad sa baba. Panay din ngiti sa mga taong binabati s
DUMATING ang araw na pinakahihintay ni Pamela. Madaling-araw pa lang ay sinundo na siya ng Brand Ambasaddor ng Modeling Company ang “PARCI”(Philippines Arts Runaway Comission Incorporation). Isa sa prestesyuso at coordinated by a successful pioneer member by Jhing Quiroso. Philippines Arts Runaway Comission Incorporation is a special production that held in the Philfest. Dahil sa traffic ay halos inabot ng sampung oras ang biyahe. Si Amanda Veron at Ate Camella niya ay susunod na lamang daw. Dahil sa matagal na hinintay ni Pamela ang opportunity na iyon dahil nabigyan siya ng Management niya sa London na irampa din ang sarili niyang designs. Siya ang mangunguna. Kaya kakaba-kaba siya, magkagayunman ay gagawin niya ang best para maging successful ang araw na iyon! Pagkapasok pa lang ni Pamela sa dresser room ng mga kapuwa niya model ay agad na siyang inasikaso ng make-up artist at hair dresser niya. Anim silang Filipino roon ang iba na maka
CHAPTER TWENTY FOUR: AFTER FIVE YEARS NAGING matulin ang mga Taon na lumipas. Naging busy man si Varun sa pagpapatakbo sa business ay hindi naman niya nakakalimutan ang obligasyon niya sa anak na si Amanda Veron. Sa dumaan na limang Taon sa tuwing dinadalaw niya ang anak sa London ay iniiwan ni Pamela sa bahay ng kapatid niyang si Arthur ito. Ganito na ito since umalis ito ng Pilipinas, sa halos limang Taon na pabalik-balik niya roon ay hindi niya ito nakikita. But kidding aside kahit hindi naman niya ito nakikita ng personal ay kitang-kita niya ang nakakalat na image nito sa boulevard bulletin sa city ng London Borough. Hindi niya aakalain na magiging successful model ito roon. Nabalitaan niya rin na nakapagtapos din ito ng "Online Portrait Painting" marahil kung hindi nangyari ang mga trahediya sa pamilya nila ay noon pa ito naisakatuparan nito iyon. Kitang-kita niya kasi kung gaano kamahal ni Pamela ang pagpipinta. "M
KASALUKUYAN naghahanda sa pagpasok si Varun ng mga sandaling iyon nang makarinig siya ng pagkatok mula sa pinto ng kanyang silid. "Bukas iyan,"pabalewalang sagot niya. Agad naman nagbukas iyon at nakita niya mula sa kaharap na salamin si Manang Anita. "Ano po iyon Manang?"tanong ni Varun na tuluyan umikot para makausap ito. Sa sandaling iyon ay naglalagay na siya ng kurbata. Sa ilang ulit niyang ginagawa iyon tuwing umaga ay unti-unti siyang natuto na gawin iyon ng mag-isa. Kumbaga nasanay na siya sa isipin na walang gagawa niyon bukod sa kanyang sarili. "Hindi ka ba kakain ng almusal bago pumasok Senyorito?"tanong ni Manang Anita. "Hindi na ho Manang, baka magpadeliver na lang ako sa office mamaya, saka wala ho akong gana, "tugon niya. Tuluyan na niyang kinuha ang suitcase niya. Lalabas na sana si Varun ng muli niyang madinig ang tinig ng matanda. "Iho...wala akong karapatan na sabihin ito sa'yo, pero para sa akin ay para na kitang anak. Nag-