CHAPTER SIX

CHAPTER SIX

Braxien's POV

Nauubos na ang pasensya ko. Hindi ko na palalampasin pa na hindi malaman ang sasabihin nito dahil malakas ang kutob ko na mahalagang bagay 'yon.

"Tell me right now."

Tumayo si Ziah at tila hindi mapakali. Sa inaakto nito ay lalo akong kinakabahan. Hindi naman ako kinabahan ng ganito noon. Lalo pang nakapagpakaba sa akin ay ang presensya nito at isiping dalawa lang kami dito sa mansion.

Huminto saglit si Ziah at nagulat ako nang bigla itong tumakbo. Mabuti na lamang at mabilis ako para pigilan agad ito.

"Ano bang ginagawa mo, Ziah? Gusto mo bang maglaro?"

"Bitawan mo ko, Braxien."

Inihiga ko ito sa couch at saka pinakubabawan, "Ano ba kasing laro ang gusto mo? Tell me, I would love to play with you, especially with fire," at napangiti ako.

Tila na hipnotismo ko ito dahil unti-unti itong nawalan ng lakas. Hindi ko makakailang namiss ko siya sa loob ng limang taon. Ang pagkakamali ko ay hinayaan kong lumipas ang limang taon ng hindi ko man lamang siya hinanap. Naging abala ako sa company dahil may kinaharap ako na crisis noong mga panahon na 'yon.

Pero ngayong nasa harap ko na siya ay hinding-hindi na ako makapapayag na mawala ulit siya sa'kin. Kakalabanin ko, kahit sinong humarang para agawin siya.

"Braxien..."

"What now, honey?"

Dahan-dahan akong lumapit sa leeg nito at hinalikan ito. Naramdaman ko ang konting pagliyad nito kaya't napangiti ako. May epekto pa rin ako sa kaniya. Ginawaran ko siya ng isang h***k na sa kalaunan ay lumalim 'yon.

Mabilis kong binuhat si Ziah patungo sa kwarto ko.

Nang maihiga ko siya sa kama ay hinalikan ko siya gaya ng pagkasabik ko sa kaniya. Malumanay na h***k sa kaniyang labi patungo sa kaniyang makinis na leeg. Narinig ako ang mahinang halinghing nito kasabay nang mga oras na 'yon ang dalawang kamay ni Ziah na humahagod sa aking batok.

"Hmm..." halinghing nito na mas lalong nagdudulot ng sarap sa aking pandinig.

Sandali akong napangiti habang pinagmamasdan ang mukha ni Ziah habang nakapikit ito. Matapos ay muli kong ginawaran ng h***k at nang mga oras na 'yon ay tumugon si Ziah ng h***k.

She's like an alcohol. Nakakadik at tila nakakalasing ang h***k ng babaeng 'to. Sobrang na-miss na katawan ko kung paano niya ako hawakan tulad noong unang gabi naming pagkikita.

Ang mga kamay ko ay kusang lumibot sa katawan nito. Pinisil ko ang malusog na dalawang bundok nito.

"Uhmm," impit na ungol ni Ziah.

Mabilis kong tinanggal ang suot nitong t-shirt na siyang pagmamay-ari ko. Dumako ang paningin ako sa makinis na d****b nito. Muli kong hinalikan ang leeg nito patungo sa d****b nito at nang maabot ng labi ko ang isa sa mga ito ay kaagad ko itong s******p.

"Ahhh... Sh*t... Uhmm," sunod-sunod na ungol ni Ziah.

Habang ang nasa kanan ay nasa labi ko, ang nasa kaliwa naman ay minamasahe ko.

I know, she can't take it anymore.

Pinagsalit-salit ko ang paghalik sa malulusog nitong d****b at bawat ungol at pagliyad nito ay tila sumasabay sa ritmo.

Mabilis kong tinanggal ang suot nitong pang ibaba at tanging underwear lamang ang natira. Her eyes still close and her breath is so deep. Bumaba ang h***k ko patungo sa pusod nito, and I clearly smell her scent.

Hinagod ko ang gitnang maselang bahagi nito, kasabay no'n ang dahan-dahang paghalik ko kahit pa suot nito ang underwear niya.

She's already wet.

"Hmmm... Braxien."

Hinubad ko ang underwear ni Ziah at namamanghang pinagmasdan ang hiyas nito na halos sa paningin ko ay kumikintab na sa sarili nitong katas.

I look at her face and I saw that her eyes is open. Full of lust, pero may pag-aalinlangan. Binalewala ko ang bagay na 'yon dahil ang alaga ko ay hindi na makakapagtimpi pa lalo't umabot na kami sa ganitong sitwasyon.

Ramdam ko kung gaano ka-aktibo at ka-tigas ang alaga ko. There's no way out, para mapakalma pa ito.

Hinawakan ko ang hiyas ni Ziah at marahan itong hinagod. I played her clitoris and make her pussy wet more.

"Ahh... F*ck! Uhmm..."

"Masarap ba?" tanong ko.

Marahang tumango ito kasabay nito ang pagliyad. Sinimulan kong ipasok ang isa kong daliri at narinig ko pa ang pagsinghap ni Ziah. Inilabas pasok ko ang aking daliri, hanggang sa mas naramdaman ko ang patuloy na pamamasa ng pagkababae nito.

Ipinasok ko pa ang gitnang daliri ko and I saw her enjoying this two thing in her pussy.

"Ahhh... Uhmm... Sh*t!"

My body is full of desire now to make love with her.

"Ahh-- I think... Uhmm, I'm cumming!"

Naramdaman ko ang pagliyad at pag giling nito kaya 'agad akong napangiti at tinanggal ang daliri ko.

"What the f*ck?" inis na usal nito.

"What?" I innocently asked.

"Why did you stop?"

Napakibit-balikat ako. "I don't want you to force, I want you to beg for it," hinalikan ko ito sa likod ng tainga. "In fact, I want to cum inside you."

"No," mabilis na tugon nito.

"You decide, hindi ka makakaraos o sabay tayong makakaraos? God knows how I really miss you and it's my pleasure to have you in my bed right now."

Bumuntong hininga ito, "O-Okay, I want you, in-inside of me."

Mabilis akong napangiti.

"My pleasure."

Hinubad ko ang suot kong boxer at tumambad sa harap nito ang galit at naghihimutok kong alaga.

"That... That's so long and big! I really don't know na ganyan pala kalaki 'yan!"

"Kaya mo 'to, nakaya mo nga noon, eh."

I kissed her down to her neck, to her chest and to her pussy kaya nawala muli ito sa tamang huwisyo at muling nakaramdam ng sarap.

Ipinaghiwalay ko ang dalawang binti nito at saka ibinuka. Ikiniskis ko ang galit kong alaga sa gitnang bahagi ni Ziah. And I don't know kung bakit pakiramdam ko ay mas lalo pa itong lumaki.

"Uhmm..." ungol ni Ziah.

"I will entering you now."

Marahan itong tumango.

And I slowly enter my manhood to her womanhood. 

"Ahhh..."

"F*ck!" I cursed when my manhood felt how her pussy tight and hot, "You're so tight, Honey."

I slowly move and as seconds pass, pabilis na ako ng pabilis sa pag labas pasok ng alaga ko. Bawat pag-ulos ay gumagawa ng ingay. Ramdam na ramdam ko kung gaano sumisikip si Ziah. Napakasarap sa pakiramdam ang bawat pag labas pasok na ginagawa ko.

"Ahhh... Uhmm..."

"Uhmm... Moan my name, Honey."

"Ohhh... Brax... Braxien, Ahhh... I think, I'm cumming..."

I just nod, because I know in a minute I will cumming too.

Mas binilisan ko ang pag labas masok ko.

"Ahhh... Ohhh! Sh*t!"

"I will cum too!"

Naramdaman ko ang mabilis na pagsara at pagsikip ng pagkababae ni Ziah at buong lakas kong idiniin ang alaga ko sa pagkababae nito.

"Ohhhh..."

"Ahhh... Sh*t..."

Patuloy lamang ang pag agos at paghalo ng katas naming dalawa. Marahan akong humiga sa tabi nito at saka niyakap ito. Nakapikit na ito ngayon at bakas sa mukha ang pagod.

This woman makes me crazy every little seconds of my life. Marami nang nagdaang babae sa buhay ko pero para lamang 'yon sa pleasure. But this woman is totally different and one of a kind. 

I will die, if this woman will be gone on the second time around. Pero hindi ko hahayaan 'yon, hindi na ako matatakasan pa nito kahit na kailan.

This night is only ours. We make love on the second time around. And yes, I think I like her.

Kinabukasan ay mas nauna na akong nagising sa kaniya dahil sa takot ko na baka pag gising ko ay wala na siya. Maaliwalas ang mukha nito at mahimbing na natutulog.

Gusto kong araw-araw ko nang makikita ang mukha nito sa tuwing gigising ako sa umaga at kahit pagpikit ko ng mga mata.

Bumangon ako't dinial ko ang telephone number ng XDC News.

"Hello, this is Jimuel Vasco, from XDC News. How may I help you?"

"Hello, this is Braxien Philip Saavedra. I just want to clarify the rumor about my engagement. Yes, I am engaged but not with Thalia. So please, make a news na ikakasal na ako. Spread the facts and good news."

Ibinaba ko na ang tawag at muling sinulyapan si Ziah. Gising na ito at nakakunot ang noo habang nakatingin sa'kin.

"Good morning, Honey," akmang hahalikan ko ito nang biglang umiwas ito.

"Iuwi mo na ako, Braxien."

"No, hindi kita iuuwi sa inyo," madiin kong tugon. "Bakit ba sa tuwing ibibigay mo ang sarili mo sa'kin ay para bang tuta na lang na basta mo na lang iiwan? Bakit pilit mong inilalayo ang sarili mo sa'kin gayong wala naman akong ginagawang masa sa'yo?" dagdag ko.

Mata sa mata ako nitong tinitigan, "I'm sorry."

"Hindi kita iiuwi, Ziah. Hindi ka na pwedeng tumakas pa sa'kin, please lang huwag ka namang ganito. Daig ko pa ang p****k dahil para bang ginagawa mo lamang akong parausan."

Nag iwas ng tingin si Ziah. Tahimik akong lumabas ng kwarto at inilock 'yon. Ayoko sanang gawin pero kailangan, dahil ayokong matagouan nanaman ang sarili na nag-iisa.

Sandali lang akong nagluto at dinala ko 'yon sa kwarto upang doon namin pagsaluhan. Natagpuan ko itong nakatingin sa bintana at tila malalim ang iniisip kaya hindi namalayan ang pagpasok ko.

"Anong iniiisip mo?" tanong ko saka niyakap ito ng patalikod.

"Iniisip ko kung paano tumakas."

Natawa ako sa naging tugon nito. Kakaiba talaga ang babae na 'to dahil straight to the point kung sumagot at wala itong pakialam kahit pa ang binabalak niya ay labag sa loob ko.

"Kumain ka muna, para may lakas ka sa pagtakas mo," pang aasar ko.

Inirapan naman ako nito at naglakad na patungo sa lamesa kung saan nakahain ang niluto ko.

"Pwede ko bang makuha ang phone ko?" tanong nito sa kalagitnaan ng pagkain namin.

"Sure, no problem."

×××

Ziah's POV

Tatlong araw na ang nakalipas at hindi pa din ako hinahayaang makauwi ni Braxien. Marami na akong natatanggap na text mula kay Mama noong unang araw ko pa lamang dito at nakasaad doon hinahanap na ako ng anak ko. Hindi ko masabi sa mga ito na nasa poder ako ngayon ni Braxien at tila wala akong balak pakawalan.

Katangahan ko kasi dahil hinayaan kong may mangyari sa amin kagabi. I can't deny na nagustuhan ko rin 'yon.

"Brax, please let me go."

Tiningnan ako nito saka bumuntong hininga, "Okay, but promise me na hindi ka magtatago o lalayo sa'kin because if you do, mahahanap at mahahanap pa rin kita."

"Y-yes, thank you."

Hindi ako tanga para manatili sa pa rin sa poder nito. Rinig na rinig ko ang sinabi nito kausap nito sa telepono na ikakasal na siya. Mabuti na lang at hindi ko pa nasasabi ang tungkol sa anak ko. Ayokong sa huli ay ang anak ko pa ang lalabas na bastardo. Mas okay na lang na wala siyang malaman ni katiting sa buhay ng anak ko.

After weeks, sisiguraduhin ko makakaalis na kami patungong America.

Hinatid ako ni Braxien sa tapat ng flower shop ko. Hindi na ako nagpadiretso sa bahay dahil mas lalong may tendency na makita siya ng anak ko. Nang makita ako ni Xander ay agad rin naman akong nagpahatid pauwi sa bahay.

Pagpasok ng bahay ay nag-aalalang mukha ni Mama ang tumambad sa'kin.

"Where's Zhenrix?" kaagad kong tanong.

"Bakit ngayon ka lang? Bakit hindi ka ma- contact? Naroon sa kwarto niya't inaapoy ng lagnat."

"Ha?"

Mabilis kong tinungo ang kwarto nito. Nakita ko si Papa na buhat-buhat ito habang natutulog.

"Pa, kamusta na ang lagay niya?" kinuha ko si Zhen, "Sweetie, anak, nandito na si Mama."

Ngunit nananatili pa rin itong tulog. Nakita ko na nakaayos ang ilang bag ni Zhen kaya napatingin ako kay Mama.

"Dadalhin na namin siya sa hospital dahil nag-aalala na kami sa kaniya."

Nagpatulong ako kay Papa sa pagbuhat kay Zhen, "Tara na, Ma, dalhin na natin siya sa hospital."

Natataranta na ako sa nangyayari. Hindi inakalang sa pagbalik ko ay may sakit kong madadatnan ang anak ko. Kasalanan ko ito dahil marahil ay araw-araw ako nitong hinahanap. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung sakaling may mangyaring masama sa anak ko.

Mabilis naman kaming nakarating ng hospital at agad na inasikaso siya ng nga nurse at doctor. Ilang minuto ang nakalipas ay lumabas ang findings ng anak ko. Yakap yakap ako ni Mama habang kaharap namin ang Doctor.

"Doc, ano pong sakit ng anak ko? Kamusta na ho ang sitwasyon niya?" aligagang tanong ko.

"Mayroon ba kayong history ng sakit sa dugo?"  sa halip na tanong nito.

Nagkatinginan kami nila Mama at Papa, "Wala ho, Doctor," si Mama ang sumagot.

Nabuntong hininga ang Doctor, "Marahil ay sa ama niya ito nakuha. Okay naman ang kondisyon niya sa ngayon. Ngunit, mas mataas ang white blood cells ng anak niyo kaysa sa red blood cells. Kapag nagpatuloy ang pagtaas ng white blood cell ay maaring matuloy ito sa cancer sa dugo, kaya kailangan masalinan agad siya ng dugo na type AB."

Nanlambot ang tuhod ko at agad akong sinalo ni Papa. Sobrang sigla at lusog ng anak ko, paanong nagkaroon siya ng ganoong sakit? Unti-unting tumulo ang luha ko at niyakap ko si Mama.

"Hindi ko kayang mawala ang anak ko, hindi ko kakayanin, Ma."

"Hindi siya mawawala anak, aagapan natin ang aakit niya."

Nilapitan namin ang kwarto kung saan naroroon si Zhen. May dextrose ng nakakabit sa kaniya. Hindi ko lubos maisip na mauuwi sa ganitong sitwasyon ang anak ko. Hindi ko alam kung ano ng gagawin ko.

Niyakap ko ito, "Anak, please, laban lang, ah. Para kay Mommy, para kay Lola at Lolo mo...pati na sa Daddy mo," saka ko ito hinalikan sa noo.

"Anak, nasaan ang Daddy ni Zhen? Maaaring may history sila ng ganito at kailangan rin natin ang tulong niya para masalinan ng dugo kaagad si Zhen." sambit ni Papa.

Natahimik ako, pinunasan ko ang naguunang luha sa mga mata ko. Tama, si Braxien. Kailangan siya ng anak ko, kailangan ko siya.

"Ma, aalis ako saglit, kayo na muna ang bahala kay Zhen at pupuntahan ko lang si Braxien."

Tumango naman si Mama. Wala akong sinayang na oras at mabilis akong nagpatakbo ng kotse patungo sa company nito.

"Anong floor ang office ni Braxien Saavedra?" tanong ko sa guard.

"Nasa eighteenth floor po, Ma'am."

Mabilis kong tinahak ang elevator at pinundot ang button sa eighteenth floor. Nang bumukas iyon ay sa kanang bahagi ng floor nakita ko ang isang mini table sa tabi ng conference room.

Lumapit ako dito upang malamn kung nasaan si Braxien.

"Miss Alcantara?" naguguluhang tanong ni Sydney.

Oo nga pala't si Sydney ang secretary ni Braxien.

"Where's Braxien?"

"Nasa meetingㅡsandali lang Ma'am, bawal po kayong pumasok diyan!"

Hindi ko siya pinakinggan at sa halip ay dali-dali kong binuksan ang pinto ng conference room. Hindi ko hihintaying magdusa ng matagal ang anak ko.

Ang lahat ng tao sa loob ay nakuha ko ang attention. Naluluha akong lumapit kay Braxien.

Tumayo ito at sinalubong ako, "Heyㅡhey, what happened? Why are you crying?" hinawakan nito ang magkabilaang pisngi ko.

"Kailangan kita, k-kailangan ka ng anak mo."