CHAPTER ONE

CHAPTER ONE

ㅡ AFTER FIVE YEARS

Ziah's POV

"I love you, Mom. Good night," sambit ng limang taong gulang kong anak na si Zhenrix.

"I love you too, sweetie. Sleep ka na dahil bukas magkikita na kayo nila Lola at Lolo mo," tukoy ko sa kinalakihan kong magulang.

Nakangiti itong tumango saka pumikit. Lumabas ako ng kwarto ng anak ko at naabutan ko si Vivi na nasa sala, habang kumakain ng ice cream.

"Tulog na si Zhen?" tanong nito.

"Oo, excited makita ang Lola at Lolo, eh."

Sumubo ito ng isa pang kutsara ng ice cream, "Napakagwapo ni Zhen, hindi ba? Kaya okay lang talaga na hindi mo nasagot at tawag ng kausap mo nang araw na 'yon."

Napailing ako, "Okay ba 'yon? Baka naman kasi nakalimutan mo kung sino ang nakasama ko nang gabi na 'yon."

Natawa naman si Vivi sa sinabi ko, "Girl, hindi ko makakalimutan 'yon. Lalo na yung araw na umuwi ka sa'kin habang umiiyak."

Kahit ako ay natawa nang maalala ang nangyari. Umiyak kasi ako dahil sa takot. Hindi biro ang taong nakasama ko nang gabi na 'yon. Natatakot ako na baka pilit niya akong hanapin at kung sakaling mabuntis ako ay kunin niya ang anak ko.

Kaya nga nang mag-positive ang pregnancy test na ginawa ko ay agad kaming nagtungo sa America ni Vivi upang doon ituloy ang iba pang negosyo.

"Daks naman, eh!" natatawa at parang kinikilig na sabi nito.

"Bastos kang babaita ka. Hindi naman ako ganyan noong buntis ako, ah."

Oo buntis si Vivi. Nakakilala ng isang half Filipino-half American dito.

"So paano, pag uwi niyo ng Pilipinas? Impossibleng hindi makita ni Zhen ang mukha ng tatay niya. Puros nasa Billboard ang mukha ng Braxien Philip Saavedra na 'yon."

Napakibit-balikat ako, "Hanggat naniniwala si Zhen na patay na ang Papa niya ay paninindigan ko 'yon. After all, mukhang hindi naman kami hinahanap ng Braxien na 'yon."

"Huwag ka pasisigurong hindi ka hinahanap ng lalaki na 'yon."

"Wala naman siyang mapapala sa'kin, saka bilyonaryo siya at kahit sinong babae ay pwede niyang ikama at anakan. Baka nga kinasal na ang lalaking 'yon."

Pero may point si Vivi. Hindi ako pwedeng mapalagay na hindi nga ako hinahanap ni Braxien. Pero ga-tuldok lang ang tiyansa ma hanapi  ako nito. Nang gabi na 'yon ay madilim, kaya sigurado akong hindi ako nito nakilala.

"Mom, ang ganda dito. There's so many beautiful girls!" masiglang sambit ng anak ko nang makababa kami galing sa eroplano.

"Is mommy, also beautiful in your eyes?"

"Of course! You're not just beautiful but a gorgeous lady!"

Ginulo ko ang buhok ng anak ko. Sobrang saya ko na dumating siya sa buhay ko kaya hinding-hindi ako papayag na basta na lang siya mawala. Kung kukunin man siya ni Braxien, magkakamatayan muna kami.

Mula sa 'di kalayuan ay nakita ko na sila Mama at Papa. Kaya madali kaming lumapit dito. Isang mahigpit na yakap ang isinalubong sa amin ng mga ito lalo na sa apo nilang si Zhen.

"Ang gwapo gwapo naman talaga ng apo namin, manang mang sa Lolo," sambit ng Papa ko.

Manang mana kamo sa tatay niyang bilyonaryo.

Hindi nga pala alam nila Mama at Papa kung sino ang tatay ng anak ko. Ang alam nila ay nagpainject lang ako upang mabuntis. Alam naman nila na ayokong mag asawa dahil sa takot na baka iwan lang din ako, tulad ng ginawa ng Papa ko. Sinabi ko na din sa kanila na ang alam ni Zhen ay patay na ang tatay nito para kung sakaling magtanong ay masasagot agad nila.

"Of course, Lolo!"

"We miss you, anak," nakangiting sambit ni Mama habang hinihimas ang pisngi ko.

"And I miss you the both of you, Ma, Pa,"

Akmang aalis na kami nang mapansin kong hindi pa naglalakad si Zhen, habang hawak ko ang kamay nito.

"What's wrong sweetie?" lumuhod ako para makapantay ko ito.

"Look, Mom," sabay turo nito sa isang screen sa airport. "We are the same color of the eyes and hair."

Tiningnan ko ito at biglang kumabog ang dibdib ko. It's Braxien. Muntik ko ng makalimutan na business partner nga pala nito ang may ari ng airport.

Napakagwapo din naman talaga ni Braxien. Bagay na bagay para sa mga mamahaling mga kagamitan na suot suot nito.

"It's just coincidence, sweetie," paliwanag ko sa anak ko. 

Tumango lang ito ngunit ang paningin nito ay nananatiling nasa screen. Hindi ko alam kung ito na ba yung tinatawag na lukso ng dugo? Gayong hindi naman talaga sila magkaharap mismo.

After two weeks ay bumalik na rin ako ng Ziah's Main Flower Shop. Sinimulan ko na ulit tumanggap ng mga bookings sa pagdedeliver ng mga bulaklak at pag aayos nito sa reception habang ang anak ko naman ay nasa bahay nila Mama at Papa.

"Ma'am Ziah, may bookings po ang Federico's cruising ship para sa wedding anniversary nila Mr. and Mr Federico," sambit ni Sarah na siyang sekretrya ko at namahala dito noong nasa America ako.

"Kailan ang date?" tanong ko.

"Bukas po ng alas-dos ng hapon."

I check my scheduled. All smooth naman ang lahat kaya tumango ako.

"Okay ako na ang bahala, ipahanda mo na agad ngayon kay Xander ang mga bulaklak and make sure na bago lang ang mga ito para bukas once na ideliver namin ay maayos na ang lahat."

"Yes, Ma'am."

Maaga kaming dumating ng Casa Esmeralda kung saan naroon ang iba pang cruising ship ng mga Federico. Kaunti pa lamang ang mga tao at ang ilan ay staff.

"Xander, please be careful sa paglalagay ng bulaklak," paalala ko.

"Noted Ma'am!"

Inilibot ko ang paningin mula sa mga iba't-ibang halamang bulaklak sa garden na narito. Halatang alagang alaga 'yon dahil sa ganda at malalago. Sa disenyo naman ng bahay ay hindi maitatangging mayaman ang mga ito.

Ang ipinagtataka ko ay sa store pa namin nila napiling mag order, mas 'di hamak na mas sikat ang iba kumpara sa flower shop namin.

"Excuse me," bigla akong napatingin sa isang dalaga na nasa gilid ko.

"Yes?"

"Pwede mo ba akong tulungan sa susuotin kong dress? I can't choose, it's all revealing!" bakas sa boses nito ang pagkadisgusto. "And by the way, I'm Hannah Federico, ang magandang bunsong anak ng mag asawang Federico."

Napangiti ako, "Of course, I can help you. I'm Ziah, ako ang mga nagdala ng bulaklak na ide-design na inorder niyo."

"Great!" masaya ako nitong hinawakan sa kamay at dinala sa isang kwarto.

Mabilis ko lang naman nagawan ng paraan ang susuotin niya upang matakpan ang likuran niya dahil backless dress pala ito.

"Thank you so much, Ate Ziah!"

Mayamaya pa ay rinig na namin ang malakas na tugtog na nanggagaling mula sa labas. Nang makalabas naman kami ay nagpaalam na rin si Hannah para pumunta sa mga kaibigan nito. Nakita ko naman si Xander na abalang umiinom na ng juice.

Napailing na lang ako saka marahan na naglakad pabalik sana sa kotse nang may mabangga akong tao.

"I'm sorry," paghingi ko ng tawad.

"No, it's okayㅡikaw?"

Nakuha ng boses nito ang buong atensyon ko. Muli'y hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Sa sobrang dami ng tao sa mundo na pwede kong makabangga ay bakit siya pa?

Bakit si Braxien Saavedra pa?

××××

Braxien's POV

"Get out of here, now."

Dali-daling lumabas ang sikretarya ko sa loob ng office ko. Napahawak ako sa sintido ko saka hinimas 'yon.

Ayoko man magalit pero wala akong magagawa dahil hindi man lang nito nagawang pigilan pumasok sa office ko si Nathalia, ang ex-girlfriend ko na siyang pinipilit na ipinapakasal sa'kin ni Mom.

Mabilis akong tumayo saka kinuha ang coat ko. Kaagad kong tinahak ang parking lot kung saan nakaparada ang kotse ko. Matapos ay nagtungo ako sa Saludario Hotel at pumunta sa unit 109. Ang lugar kung saan ko nararamdaman ang kapayapaan.

Nang makapasok ako sa unit ay agad akong nag shower at humiga sa kama. This is not just a peaceful place for me. Dito ko unang naranasan makasama ang isang babaeng hindi ko lubos na kilala ngunit walang alinlangan na ibinigay sa akin ang pagkababae niya.

Nang gabi na 'yon, aminadong lasing ako, pero hindi ibig sabihin ay wala ako sa tamang huwisyo. Oo at may hinihintay akong babae na magpapaligaya sa'kin ng gabi na 'yon, pero ang hindi ko inaasahan ay ibang babae pala ito at isa pang birhen. And then one snap. Nawala na lang ito na parang bula.

"Nasaan ka na kaya?"

Mayamaya ay tumunog ang cellphone ko at nakarehistrong number ay ang number ni Paolo.

"Bro, nasaan ka na? Hinahanap ka na nila Mama," tugon nito sa kabilang linya.

Oh f*ck, I forgot about the wedding anniversary nila Tita Margy.

"I'm coming," maikli kong tugon.

Pinatay ko ang tawag saka bumuntong hininga bago umahon sa bath thub.

Halos kararating ko lang ng Casa Esmeralda nang may nakasagi sa'kin na babae.

"I'm sorry,"

"No, it's okayㅡikaw?" agad kong tinanggal ang sun glasses na suot ko.

This is the woman who having a one night stand with me! Damn! I found her!

"S-sorry pero hindi kita kilala," sambit nito at kaagad akong tinalikuran.

"Impossibleng hindi mo makilala ang taong nakakuha ng virginity mo."

Napahinto ito sa sinabi ko at saka humarap sa'kin.

"Mister, hindi kita kilala. At saka ano bang pinagsasabi mong nakuha mo ang virginity ko?" buo ang boses nito at tila walang bakas na pagsisinungaling.

So hindi niya ako kilala? O nagsisinungaling lang siya? Ano bang dahilan ng babae na 'to ng gabing 'yon?

"Oh, baka mali ka lang ng pintong napasukan? Kasi as far as I remember, five years ago dalawa kami ng isang lalaki na nakakuha ng unit na 'yon, but when he noticed who I am he just give it to me easily." 

Para naman itong namutla at hindi na makapagsalita pa. Mabilis na itong tumalikod at naglakad. Hinabol ko ito para sana sundan ngunit nakasakay na agad ito ng kotse.

"Anong ginagawa niya dito sa mga Federico?"

Napakuyom ako ng kamao, hanggang ngayong pagkikita namin ay hindi ko pa rin nalaman ang pangalan niya. Darn it!

"Braxien, ano pang ginagawa mo dito sa labas?"

Napatingin ako sa nagsalita at nakita ko si Matthew isa sa mga kaibigan namin ni Paolo.

"Ah, nothing," naalala ko bigla na isa pa lang private agent si Matthew. "Hindi ba't isa kang private agent?" I asked.

Biglang kumunot ang noo nito, "Why are you asking and look interested now?"

Napangiti naman ako.

"Stop smiling, moron! You look creepy!"

Napatango ako. Sa ngayon ay pahuhupain ko muna ang ilang araw bago kita ipahanap. Mukhang magagamit ko ang pagkakaibigan namin ng lokong lalaki na 'to.