THIRD PERSON POVJM (MANSION)Kasalukuyan akong nasa library at hinahanda ang mga dokumentong dadalhin ko paluwas ng Manila ng marining ko ang mahinang pagtawag sa akin ni Mom. Kaagad akong nag-angat ng tingin sa kanya. Bahagya s'yang nakasilip sa labas ng pintuan ng library. Nag-aalangan pumasok. Akala siguro busy ako.I smiled at her. "Mom."She stared at me. "Anong oras ba ang alis mo." tanong n'ya sa akin habang niluluwagan ang bukas ng pinto. Dahan-dahan s'yang naglakad papasok. Huminto sa harap mismo ng mesa ko.I checked my wristwatch. It's five o'clock. "I'm leaving soon Mom."She heaved a deep sigh. Laglag ang mga balikat na bahagya pa akong tinalikuran.Napangiti ako sa naging reaksyon n'ya. Alam kong mamimiss lang n'ya ako kaya ganito s'ya ngayon sa akin. Lagi naman. Kahit doon sa Manila sa tuwing dinadalaw ko sila ni Dad. Umiiyak lagi kapag aalis na ako. Kahit kay Migz ganun din. Siguro gano'n lang talaga ang mga Ina? Masyadong maalalahanin. Ginagawa kaming bata. Akala mo n
SamanthaSila nagplano na ipakasal ako kay Miguel pero sila din naman ang tumulong sa akin para makatakas ng hindi nila nalalaman! Eiiii...!Halos gusto kong tumili sa subrang tuwa. Mabibilis na hakbang na naglakad ako patungo sa Mansyon ng mga Del Carpio. Bitbit ang dalawang inihaw na manok na nakalagay sa plastic.Hindi ko lubos maisip na mapapadali ang plano kong pagtakas. Akalain mo 'yon? Love talaga ako ni God. Ayaw n'yang ipahintulot ang walang kwentang plano nila sa akin.Napagpasyahan kong sumabay sa pagluwas ng Manila ni JM mamaya. Kaso hindi ko alam kung pa'no ako makakasakay sa kotse nito ng hindi nito nalalaman. Tsk. Bahala na nga. Ang importante nakapag first move na ako.I smirked.Sigurado akong hindi maghihinala ang aking mga magulang na tatakas ako. Inutusan pa ako ng Itay. Kampante na siguro ang mga ito na pumapayag na ako at 'di na tutol pa sa plano nila.Akala lang nila 'yon. Haha.Siguro dala ng tuwa at kasabikan sa nalalapit kong kasal kaya nalimutan ng mga ito na
Sumilip pa akong muli sa labas. Wala pa s'ya. Nagmamadali akong lumipat sa back seat. Aw! Nasapo ko ang bunbunan ko. Makailang ulit pa akong nauntog. Tsenek ko kung naka-lock ang pinto ng kotse sa likuran. Nang masigurong hindi iyon naka-lock umupo ako sa lapag. Sumiksik ako. Pinagkasya ko ang aking sarili sa likurang upuan ng driver seat.I heaved a deep sighs.Bwesit talagang buhay na 'to. Ang sikip naman dito. Hindi ako mapakali. Para akong inipit sa itsura ko. Sandwich. Kakayanin ko kaya ang tagal ng byahe papunta ng Manila sa ganitong itsura? Baka sa subrang ngalay 'di na ako makatayo o makalakad pa. Pa'no pa ako makakatakbo nito? Tsk.Umupo akong muli sa lapag. Pilit humahanap ng tamang posisyon para magkasya. Buti na lang maliit ako. Kahit papa'no kakasya sa maliit na espasyo. Nang pakiramdam kong komportable na ako sa aking kinatataguan, saka ko naman narinig ang nagmamadaling mga yabag ng taong papalapit sa kotseng kinatataguan ko. Tinubuan ako ng takot. Pinagpawisan pa ako ng
WayneI tasted the last drop of my whiskey when the door swung open. At pumasok ang luko-luko kong kaibigan na kararating lamang ng States. I smirked with his sudden visit."Sino na naman ang luhaang babaing iyon na dinispatsa mo?" Isang sulyap ang binigay ko kay Miguel bago muling tumayo at tinungo ang maliit kong bar counter sa loob ng opisina ko. Pinasadya ko pang pinagawa ito para kung ano mang oras gugustuhin kong uminom ay pwede akong uminom. Lalo't nitong mga nakaraang araw ay nae-stress ako sa biglaang pasulpot-sulpot na lang ni Jelyn sa Condo Unit ko. Kahit di ko naman ito pinapapunta. Kaya naglalagi na lang ako sa opisina para maiwasan ito. Sinabihan ko na din ang mga guwardiya sa labas ng building ng opisina na huwag itong papasukin o kahit na sinong babaeng maghahanap sa akin at sabihin dito na wala siya, busy or out of town or kung anong dahilan ang maisipan nilang sabihin basta huwag sabihin kung nasaan ako. Iwan ko ba kung bakit may isang nakalusot ngayon."Ang ganda ng
Nagulat naman si Miguel sa inakto ko. Nagpalipat-lipat ang paningin n'ya sa akin at sa basong binalibag ko.Hindi ko s'ya pinansin. Nagagalit ako sa sarili ko. At kay Jelyn. At sa iba pang mga babaing napaugnay sa buhay ko. Ginugulo pa nila lalo ang magulo ko ng buhay. Akala ko nagkakaintindihan kami sa simula pa lang. Hindi pala. Hindi ko matanggap ang katutuhanan na ang isang John Wayne Santiago, a CEO of VS Mega Corporation ay nagawang muling paikutin ng isang babae. I have been fooled once. And It happened again. They have a hidden agenda. Which is to trap me. Hanggang kailan ba ako magpapauto sa lintik na pag-ibig na yan? Hindi na ako nadala. Wala sa sariling naikuyom ko ang aking kamay. This is bullsh*t!Sinundan ko s'ya ng tingin ng umiiling syang tumayo habang nakangising nakatingin pa sa akin. Pinulot n'ya ang binalibag kong baso."Tsk tsk tsk tsk tsk tsk tsk tsk tsk." umiiling-iling pa ring lumapit sa kinaroroonan ko. Kinuha ang bote ng alak na nasa kinauupuan kong mesa. Bina
THIRD POVJMNatigilan ako sa aking narinig. "Why you're asking me about Samantha, Mom? She's not with me.""E kung ganun nasaan si Samantha? Nandito ngayon ang mga magulang niya. Nag-aalala. Hinahanap si Sam. Kagabi pa daw hindi umuuwi. Akala nila dito namin pinatulog matapos utusan nitong si Philip kahapon na ibigay sayo yung inihaw na manok. Kaya tinawagan kita dahil ikaw ang huling kasama no'n.""What? Hindi umuwi ng bahay nila si Samantha kagabi?" nagtatakang tanong ko sa kanya. Imposible. Sinabihan ko 'yong umuwi na pagkatapos ilagay sa loob ng kotse ko ang dala nito."Hindi nga. Tatawagan ba kita kung umuwi? Hindi mo ba kasama? Kung ganun nawawala si Samantha!"Nawawala? Sh*t. "She's not with me Mom. Tsaka bakit ko naman po 'yon isasama paluwas ng Manila? Sinabihan ko 'yon kahapon na ilagay yung...." napatigil ako sa pagsasalita ng may biglang isang kamay ang lumabas mula sa likuran ng aking upuan. Matagal akong napatitig doon.I chuckled. "Wait a moment... Will call you later M
"Look Sam, pagod ako. May meeting pa ako mamaya. I have no time with this drama. Will you just go back home? I already called Mom and...""You told them!?" galit na tanong ko sa kanya. Malakas na piniksi ko ang aking brasong mahigpit na hawak n'ya. Kaagad n'ya naman akong nabitawan.Napahilamos pa s'ya sa kanyang mukha. "What can I do? They are worried sick about you and....""No! I'm not going home and I don't want to hear your damn excuses!" pagalit kong sigaw sa kanya.Napatulala s'ya sa akin.Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon. Kaagad na akong tumalikod. Mabilis akong tumakbo palayo sa kanya. Napipika ako sa mga paliwanag n'ya. Lalo na ng sabihin n'yang tinawagan n'ya ang mga magulang n'ya at sinabing magkasama kami. Hindi n'ya man lang ako pinagtakpan. Talagang gusto n'ya din akong makasal sa antipatiko n'yang kapatid. Pare-pareho talaga sila. Bahala s'ya sa buhay n'ya mamroblema. Hindi n'ya ako mapipilit bumalik doon. Magkamatayan muna kaming dalawa. Natigilan ako sa aking nai
Samantha"Goodness! Samantha ka! Bakit ngayon ka lang sumagot!? Nasaan ka ba? Kumusta ka? Ok ka lang ba? Bakit ba kasi naisipan mo pang maglayas!? Talagang babae ka!"Kaagad kong nailayo sa aking tainga ang cellphone nang marinig ko ang malakas na boses n'ya sa kabilang linya. Napailing ako. Kahit kailan talaga hindi nagbabago."Ang boses mo Ate. Nabibingi ako." nakatawa kong sabi sa kanya."Hindi lang bingi ang aabutin mo sa akin kung kaharap kita ngayon. Naku ka... Nag-aalala sayo ang mga magulang mo. Pati kami pinag-alala mo!"Natahimik ako sa sinabi n'ya. Nag-alala ba talaga sila? Napapikit ako. Bahagya akong napahilot sa aking sentido. Ayaw ko naman talaga sana maglayas. Ang puso ko nagsasabing nag-aalala nga sila ng subra sa akin. Pero ang utak ko ayaw maniwala. Naguguluhan ako. Pakiramdam ko nag-iisa ako. Wala akong kakampi. Bigla sa isang iglap nawalan ako ng tiwala sa kanila. Pakiramdam ko isang maling galaw ko lang check mate na ako.I heaved out a deep sighs.Wala na akong i
Nginitian ko s'ya saka hinawakan ang kanyang kamay na humahaplos sa aking pisngi. "Mas okey na din ata na ganun ang nangyari sa atin. Sa totoo lang kasi nawalan na akong tiwala sayo noon. Lagi akong takot na baka magising na lang ako isang araw wala ka na sa tabi ko, naagaw ka na ng iba."He sighed. "Malabong mangyari 'yang iniisip mo. Dibale ng mamatay ako kaysa mabuhay pa ng wala ka naman sa piling ko."I chuckled. "Asus, bumanat ka na naman." sabi ko saka bumangon. "Balik na tayo sa labas?"He nodded then we went out the room.Marami ang kumausap at bumati sa amin.Nakilala ko din si Jelyn at asawa nitong si William pati ang cute-cute na babaeng anak nila na kaedaran ni Gwen na natutulog na sa braso nito.Habang kausap ko sila hindi ko maiwasan makosensya sa ginawa kong panghuhusga kay Wayne. Ngayon ko lang narealized na masyadong makitid, marumi at advance pala ang utak ko noon, puro negative ang laman. Hinayaan kong kainin ako ng mga nagyari sa buha
SamanthaNataranta ako ng humakbang palapit si Wayne. Kaagad ko s'yang pinigilan, hinila sa kanyang braso."No Wayne please. Huwag kayong gumawa ng gulo dito ni Luigi." madiin kong pigil sa kanya saka nilingon si Luigi.Pero sa nakikita kong itsura at titigan nilang dalawa hindi ko kakayanin. Parang manok na magsasalpukan ang dalawa. Ang tangkad at laking tao pa nila. Baka ma-sandwich lang ako nito sa gitna pag nagpang-abot itong dalawa. Nakakahiya sa mga bisita at mga magulang namin kung magkagulo sila.Nalintikan naaaa!Nagpalinga-linga ako, naghanap ng maaaring tumulong sa akin. Then I saw James. Nakatanaw sila ng asawa n'ya sa amin. Sinenyasan ko s'yang lumapit. Kaagad naman n'ya nakuha ang ibig kong sabihin. Nagtinginan sila ni Rash saka malalaking hakbang na lumapit sa amin.Kaagad inakbayan ni James ang kaibigan n'ya pero nagprotesta si Wayne. Hinatak ko s'ya sa kanyang damit.Tinitigan n'ya ako saka muling binalingan si Luigi. "Don't you dare
Nagpupuyos sa inis ang aking dibdib habang naglalakad ako papunta sa unahan.Walanghiya s'ya. Halos mamatay ako sa takot ng pagkakadukot sa akin kanina tapos may kinalaman pala ang bwesit na lalaking 'yon dito. Magpinsan nga sila ni Miguel, parehong siraulo. Humanda s'ya sa akin mamaya...Ngunit habang palapit ako ng palapit sa unahan at nakikita ang masasaya at nakangiting mukha ng mga tao, ng mga mahal ko sa buhay, unti-unting napapalitan ng 'di matatawaran na saya, tuwa at galak ang aking puso.'Yong tipong puro negative ang laman ng isip mo, puno ng inis, galit, takot ang puso mo dahil sa disaster na nangyari sa akin simula noong alas dos ng madaling araw na dinukot ako hanggang kanina. Tapos sa isang iglap biglang nag-iba ang ihip ng hangin, ganito ang ending.Diba.. akalain mo yon? Nakaisip sila ng ganito! Napaka taba ng utak! Sino ba ang nagplano ng lahat ng ito at bibigyan ko ng subrang higpit na yakap sa leeg hanggang sa mamatay s'ya, tanda ng pasasalam
SamanthaNagtatawanan kaming magkakaibigan ng biglang bumukas ang pinto, pumasok si Miguel. Kaagad akong napatigil sa pagtawa at natutok sa kanya ang aking nanlalaking mga mata."Anong ginagawa mo dito?" nakakunot-noong tanong ko kaagad sa kanya.Nginisian n'ya ako saka tiningnan ang mga kaibigan ko."Ah, Sam, labas muna kami ha, baka hinahanap na kami ng mga tsikiting namin." sabi ni Cait na ikinakunot lalo ng aking noo.Sabay-sabay pa silang nagtungo papunta sa pinto."May mga anak na rin kayo?" excited na bulalas ko.Nakangiting nilingon nila ako saka tumango."Meron, nasa labas, makikita mo mamaya." nakangiting sabi ni Sheeva sabay talikod.Lalo akong nagtaka ng makita kong halos magkumahog pa sila sa pagmamadaling lumabas ng kwarto. Sinusulyapan si Miguel na animoy hari na nakatayo sa harapan ko't makahulugan naman silang tinitingnan. Na para bang nag-uusap-usap sila sa pamamagitan ng mga mata. Hindi ko maintindihan, ang weird pero sa na
Hinayaan ko lang s'yang yakapin ako habang pinoproseso ng aking naguguluhang utak ang sinabi n'ya. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari. Pakiramdam ko may malaking mali talaga e. Kanina bigla na lang sumulpot si Calderon sa bahay pagkatapos kong makausap si James. Tapos ngayon...Kanino s'ya anak? Bakit Daddy ang tawag n'ya sa akin? Kailan ba ako nagkaanak? Bakit hindi ko ata alam? Pero bakit kamukha ko s'ya?!Arrgh ang gulo..!"Baby..." tawag ko sa kanya.Kaagad naman s'yang kumalas sa pagkakayakap sa akin saka nakangiti akong tiningnan.I smiled back at her. "Bakit mo ako tinawag na Daddy?""Dahil ikaw po ang Daddy ko." sagot n'ya kaagad sa akin.Biglang pumitlag ang aking puso sa sinabi n'ya. Habang tinititigan ko ang ngiti n'ya si Sam ang pumapasok sa aking utak. Hindi ko ma-explain pero parang iba ang hatak sa akin ng batang itong nasa harapan ko."Sino nangsabi sayong ako ang D-Daddy mo?""Si Lola tsaka si Tito Miguel po. Kamukha mo 'y
WayneYesterday was the best ever advanced gift for our sixth years wedding anniversary..!At last I found her. She's with me now!Sa apat na taon na nakalipas ngayon lang ako nakatulog ng mahimbing. Ang sarap sa pakiramdam. Sa subrang sarap parang ayaw ko ng magising. Nakangiting nag-inat ako ng aking mga kamay sabay kapa sa aking katabi. Unti-unting napalis ang ngiti sa aking mga labi hanggang sa napakunot noo ako ng wala akong mahawakan na katawan ng tao. Kaagad akong napadilat at napabalikwas ng bangon ng hindi ko makita si Sam sa tabi ko."Sam?" tawag ko sa kanya pero wala akong marinig na ano mang ingay maliban sa ugong na nagmumula sa aircon sa loob ng kwarto.Saan ba pumunta 'yon? Ang aga-aga bumabangon kaagad...Himutok ko pa sa aking sarili saka lumabas ng kwarto."Sam?" tawag ko ulit sa kanya ngunit wala pa ring sumasagot.Nagpalinga-linga ako ngunit wala akong makita ni isang tao. Napatingin ako sa malaking orasan sa dingding. Na
Hanggang sa nahigit ko ang aking hininga ng maramdaman kong pader na ang nasa likuran ko. Nagtaas baba pa ang aking mga dibdib sa biglang tensyon na naramdaman ko habang nakatitig sa mukha n'yang may pilyong mga ngising walang kurap-kurap na nakatitig din sa akin. Para na akong malalagutan ng hininga.Bumaling ako sa aking kaliwa para sana tumakbo ngunit malakas akong napatili sa gulat ng malalaking hakbang s'yang mabilis na nakalapit sa akin sabay tukod ng dalawang malaking braso n'ya sa aking gilid. Halos pangapusan ako lalo ng hininga sa ginawa n'ya.Hindi ko na alam kung saan na ba ako natatakot. Ang makita n'ya ba ang anak ko, ang abutan kami ng mga tao dito sa bahay or ang gagawin n'ya sa akin? Sa uri ng ngisi at titig n'ya pakiramdam ko gusto n'ya akong kainin na buo. Hindi ko alam kung bakit n'ya 'to ginagawa sa akin at mas lalong hindi ko alam kung pa'no n'ya ako natunton dito.Bakit nandito s'ya?"Did I heard you right? You called my Mom, Mama." amused
SamanthaDamn... what the hell he's doing here?!Ano 'to joke? Pinagtataguan ko s'ya, tinatakasan ko tapos ngayon nandito s'ya sa aking harapan?!Ang lupet magbiro ng tadhana grabe... Wala ng lulupit sa lahat ng malupit!Pagkatapos sabihin ni Ruth kanina na nasa likuran namin si Wayne mabilis pa sa alas kuwatrong kumaripas kaagad ako ng takbo palayo sa kanila. Dumeritso ako ng CR at nagkulong doon. Kahit nagsimula na ang graduation ceremony hindi ako lumabas. Pinagkakatok ako doon ng mga kaibigan ko pero hindi nila ako napilit lumabas. Nagdahilan na lang akong biglang sumama ang tiyan ko.Hindi ko alam kung ilang oras akong nanatili doon. Hanggang sa marinig ko ang boses ni Wayne na nagsasalita na sa mic. Lumabas ako saka sumilip sa Stadium. Lalo akong kinabahan ng makita kong umiikot ang kanyang paningin na para bang may hinahanap s'ya na tao. Ayaw kong mag-assume pero subrang kaba ang bigla na lang bumundol sa aking dibdib.Pagkatapos ng graduation cer
WaynePagkatapos kong kumain bumalik ako sa kuwarto para sana umidlip ngunit hindi pa rin ako makatulog. Nanatili akong nakadilat at nakatitig sa kisame habang iniisip pa rin si Sam. Hindi na s'ya matanggal pa sa aking utak.Pero kailan nga ba s'ya nawaglit sa aking utak? Parang s'ya na lang ang bukod tanging laman at tumatakbo sa loob nito e. Walang kapaguran sa pagtakbo.Paulit-ulit pang nagre-replay sa aking harapan ang tagpong nakita ko kahapon. Although kinakain ng subrang selos at panibugho ang buong kamalayan ko, hindi ko pa rin mapigilan ang sarili kong makaramdam ng saya, ng pag-asa.Nandito s'ya sa San Andres. Kung kinakailangan halughugin ko ang buong bayan para lang mahanap s'ya, gagawin ko.Babawiin ko s'ya sa lalaking 'yon!Hindi ko alam kung ilang oras akong nanatiling nakahiga sa kama habang parang tangang kinakausap ng sarili ng tumunog ang alarm tone na nilagay ko sa phone ko.Kaagad akong bumangon at nagbihis saka lumabas ng kwarto