CHAPTER 167: “S-si Kim ang may kagagawan ng lahat ng nangyari sa ‘yo, Celeste. Tangina, hindi ko alam na nasa harapan ko lang ang taong may kagagawan ng lahat ng ito.”Kitang kita ko ang galit sa mukha ni Theo. Sa loob-loob ko ay masaya ako, hindi dahil babalik kami sa dati o kung ano, pero alam kong maiintindihan ni Theo kung bakit gusto kong malaman kung sino ang nasa likod ng pangyayaring iyon. “Anong plano mo? Ngayong nalaman mong si Kim ang salarin, anong gagawin mo Theo?” walang emosyon na sagot ko sa kanya habang nakahawak siya sa ulo niya at napasabunot na ng tuluyan sa kaniyang anit. Alam kong malaking rebelasyon ito sa kanya, pero pinagsususpentsahan ko na si Kim simula ng marinig ko ang pinag-uusapan nila sa telepono. At may isa pang katanungan ang gusto kong malaman, sino ang anak na tinutukoy ni Drake? “Plano? Plano kong ipaghiganti ka, Celeste.” Madiin ang naging pagbigkas ni Theo kaya maging ako ay nakaramdam ng takot. Nakita ko siyang tumayo kaya tinitigan ko kung
CHAPTER 168: “Mom, Dad, aalis na po ako,” paalam ko kina Mom at mabilis ng humalik sa kanilang pisngi at sumakay na sa kotse. “Kuya, pakisundan na lang po itong naka-pinned location.” Nag-text ako kay Drake ahead of time pero he insisted na wala raw siya sa bahay niya at kung pwede ba ay puntahan ko siya dahil masakit daw ang ulo niya. Nag-suggest ako na gusto niya bang magpadala sa hospital pero tumanggi naman siya, at dahil lumabas na rin naman ako para kunin ang mga gamit ko ay napagpasyahan kong bisitahin muna si Drake. “Kuya, tama po ba yung daan na tinatahak natin?” tanong ko habang pinagmamasdan ang magubat at madamong kapaligiran. “Ma’am, sinusundan ko lang po ang naka-pinned na location,” sagot ni kuya kaya tumango ako pero napapakurot na ako sa aking daliri dahil sa kaba. Napasigaw pa ako ng biglang humarurot ang kotse kaya humigpit ang hawak ko, hindi ko na nga alam kung saan pa ako kakapit dahil sa sobrang kaba na nadarama ng mga oras na ito. “Akala mo ba makakataka
CHAPTER 169:Hindi nagsi-sink in sa isip ko ang mga sinasabi ni Drake. Anak niya si Thaddeus? Anak nila ni Kim? P-pero bakit kamukhang kamukha ni Theo? “Kaya sabihin mo sa ‘kin paano kita paaalisin sa bahay na ‘to kung ang kapalit nun ay ang pagbalik ni Alejandro sa ‘yo?” masakit na sambit ni Drake kaya napatitig ako sa mga mata niya. Kitang kita ko kung paano siya masaktan habang sinasabi ang mga katagang iyon. “W-wala na akong balak kunin si Theo sa kanya, Drake! Mga anak ko na lang ang gusto kong makasama okay? Kaya pwede ba, pakawalan mo na ako. Wala na akong pakialam kahit magpakasal pa sila, hinihintay ko na lang ang annulment namin ni Theo,” inis na wika ko. Pero diniinan lang ni Drake ang pagkakahawak sa braso ko kaya napa-aray ako. “Kahit hindi mo siya kunin pabalik, siya na mismo ang magsisiksik ng sarili niya ngayong nalaman niyang buhay ka pa! Nagsumbong sa ‘kin si Kim na palaging wala si Alejandro sa mansion at alam kong dahil sa ‘yo yun Amethyst.” Napapikit ako ng is
CHAPTER 170: Pag-uwi namin ng bahay ay dumiretso ako sa banyo at kinuskos ng maigi ang katawan ko. Tuluyang nag-sink in sa utak ko yung mga nangyari ngayong gabi. Nanginginig pa rin ako at parang hindi makagalaw pero pinilit kong tapusin ang pagkukoskos ng katawan ko. “Celeste? Celeste? Hindi ka pa ba tapos? Are you okay love?” naririnig kong katok mula sa pinto pero hindi ko ito pinakinggan, Nagpatuloy ako sa aking ginagawa sa banyo. “Anong ginagawa mo, Celeste? Tangina papatayin mo ba ang sarili mo?” sigaw ni Theo. Inaalog niya ang balikat ko pero nakatitig lang ako sa gwapo niyang mukha. “Ano ba, Theo?!” sigaw ko. At umubo dahil hindi ko namalayang nakalubog na pala ang buong katawan ko sa bathtub. Hindi ko alam pero natatakot akong magpakita kahit kanino. “Sagutin mo ako! Anong ginagawa mo ha? Kung hindi pa ako pumasok ay baka naghihingalo ka na,” sigaw niya. Pero hindi man lang ako makaramdam ng takot o gulat man lang. “Anong mangyayari sa kanya?” mahinang bulong ko kay The
CHAPTER 171: “Rachel? Papunta na ko sa venue? Okay na ba lahat? Malalaking tao ang dadalo sa runway ngayong gabi,” tanong ko kay Rachel dahil na-late ako ng gising kagabi. Paano ba naman todo ang pangungulit nina Fily at Nat. Hindi tumigil ang dalawang iyon hanggat hindi ako naisasama sa pupuntahan nila. Kaya wala rin akong nagawa kundi samahan silang mag-bar para tumigil na sa pangungulit sa ‘kin. “Amy, tara na kase. Nakapili na rin ako ng isusuot mo,” wika ni Fily. At ipinakita sa ‘kin ang hawak niyang color black mini dress na recently ko lang natapos. Napailing na lang ako at hindi pinansin si Fily dahil may inaasikaso pa ako para sa runway bukas. Pero todo ang pangungulit ng dalawa, buti nga at hindi sumabay si Nat, dahil naku mas lalong magkakagulo rito sa kwarto ko. “Amy, kinakamusta ka ng pinakamasungit na abogado,” natatawang sambit ni Nat. Speaking of the devil, akala ko ay nakatulog na ito dahil ang tahimik ng bahay ko. Pero heto pala at kausap ang asawa na nasa bar di
CHAPTER 171: Kaya na-late ako ng gising dahil pinakwento pa ng dalawang iyon ang tungkol kay Alec. Buti na lang talaga at nandun si Rachel para mag-asikaso ng mga finishing touches para sa runway. Buong career ko rito sa Japan ay nandiyan na si Rachel at malaki talaga ang naitutulong niya sa ‘kin.“Hello ma’am, malapit na po ba kayo? May kaunting problema lang po kay Miss Charlotte, pwede niyo po bang kausapin yung manager niya?” nag-aalalang tanong ni Rachel. Pilipina nga rin pala si Rachel kaya mas lalo kaming nagkakaintindihan, sa mga ganitong problema ay napapatagalog talaga si Rachel. Lalo na sa mga models namin na late na magsabi na icacancel ang participation sa runway. “Si Charlotte na naman? I really adore her pero nakakahalata na ako sa kanyang palaging may nangyayari sa kanya tuwing may runway na.”Napapamasahe na lang ako sa ulo ko habang nagmamaneho dahil sa iisang model namin. Kinuha namin siya dahil talagang pasabog ang mga lakad at maganda siya magdala ng damit. Per
CHAPTER 173: Nagpalakpakan ang mga taong pinapanuod ang pag-akyat ni Theo sa stage. Hindi ako informed na kasama pala siya sa mga binigyan ng invitation para sa event na ‘to. “Good evening everyone, I would like to personally thank the CEO of Artier. Mrs. Celeste Amethyst Alejandro and his team for the wonderful and very beautiful runway. Indeed, one of a kind and really stunned everyone here watching including me.” Maikli lang naman ang sinabi niya at bababa na sana ulit ng gusto magkaroon ng commemorative photo para daw sa portfolio. Kaya wala akong nagawa kundi lumabas habang suot parin ang pang-finale gown namin. Pumwesto talaga ako sa dulo para hindi siya makatabi pero napapikit na lang ako ng pinalipat talaga nila ako sa tabi ni Theo. “Long time no see, Mrs. Alejandro.”“It’s not nice seeing you, Theo,” saad ko. Inirapan ko pa siya at humarap sa mga camera, inilabas ko ang pantay at mapuputi kong ngipin na parang hindi naiinis sa lalaking katabi. “Magkakilala ba kayo ni Sir
CHAPTER 174: “Ma’am, tinatanggap niyo po ba ang imbitasyon ni Mr. Alejandro?” tanong ni Rachel. Saglit akong napatulala dahil hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinis. Masyado ko na ring pinapahirapan ang mga anak ko sa atensyon na dapat 3 taon na ang nakakalipas nilang natatanggap. Naalala ko yung mga panahon na umiiyak ang bunso kong anak pero wala akong magawa kase takot na takot akong tumapak muli sa Pilipinas. “Tinatanggap ko ang bagong project, Rachel,” wika ko. Bahagya namang tumango si Rachel bago magpaalam na aasikasuhin ang mga papeles at schedule ko sa nasabing proyekto. ***************FLASHBACK**************** “Mommy, please don’t leave me here. Don’t leave without us,” lumuluhang aniya ni Cartier. Pero matigas akong umiling at lumuhod sa harapan ni Cartier at Archer. “Y-you can visit me there naman, a-and I will call every single day,” saad ko pero umiling lang si Cartier. “I-it’s different w-when your around, Mom,” umiiyak na sambit ni Cartier. Yumakap i
CHAPTER 182: Hindi ako pinansin ni Theo simula pa kanina, hanggang ngayong nasa eroplano na kami. Pero nag-aalala naman siya sa ‘kin ng humingi ako ng kape at sinasadya kong kamuntikan ng matapon. “Mag-ingat ka, Celeste. Wala dito yung piloto para i-entertain ka,” sarkastikong saad ni Theo at binalot ng tissue ang kape ko para hindi gaanong mainit. “Are you mad ba?” tanong ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. “Yeah, you are,” pagsagot ko sa sarili kong tanong. Nang lumipad na sa himpapawid ang sinasakyang eroplano ay biglang nagsalita ang piloto ng airplane. “I would like to acknowledge the presence of Miss Celeste Amethyst. Nice seeing and talking for a bit with you,” saad niya pagkatapos magsabi ng iilang reminder patungkol sa flight. “At nakipaglandian pa talaga ang pilotong iyon?” sarkastikong bulong ni Theo. Natawa na lang ako kaya tinignan niya ako ng masama, “I love only Theo. So wag ka ng magalit sa ‘kin please?” Kinulit kulit ko pa siya hanggang sa hinila niya ako
CHAPTER 181: Magkaharap kami ngayon ni Alec sa police station, katabi ko si Theo habang nasa likod naman sina Colton at Matthew. “You will pay for what you have done to me bitch!” inis na saad ni Alec. Pero hindi man lang ako makaramdaman ng kahit anong kaba o takot. Mas natakot pa ako ng tumayo si Theo, napasandal din si Alec sa kinauupuan niya at handa na ang kamay na pangsangga. “Yes? Hello! You already have the report?” “Okay, I’ll just take this call. Matt, ikaw na ang bahala may kakausapin lang ako,” saad ni Theo at umalis sa kanyang kinauupuan. “What’s the case all about officer?” seryosong tanong ni Matthew at umupo sa bakanteng upuan na iniwanan ni Theo. Pinaliwanag ng officer na kinasuhan daw ako ni Alec about serious damage and oral defamation. Nagtaka pa ako nung una dahil wala naman sa mga iyon ang totoo. “Serious damage and defamation? Really?” natatawang saad ko kay Alec. “You should apologize to me now, Amethyst. Or else-” “Or else what? Mr. Alec San Miguel? Yo
CHAPTER 180: “How about making our night a little spicy, Celeste?” bulong ni Theo. Napaigik naman ako dahil sobrang sexy ng boses niya, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko at ibinaba ang baso ng warm milk ko. Mabilis akong lumapit sa kanya, hinawakan niya ako sa bewang at inalalayan paupo sa kandungan niya. Napalunok ako ng maramdaman ko ang pagkalalaki niya sa pagitan ng aking mga hita. Sinunggaban agad ni Theo ang aking labi kaya nag-eespadahan ang aming mga dila habang gumagalaw ang aming mga ulo. Naitaas ko rin ang kamay ko ng itaas ni Theo ang damit na suot ko, tumambad sa kanya ang dibdib kong namumutok sa laki pero may nakaharang pang bra. “Eyes here, Theo.” Tumawa na lang si Theo at pinalo ang aking pwetan bago himasin. Hindi ko alam na masarap pala iyong pinapalo ang pwet bago hihimasin. Mas idiniin ko rin ang may saplot kong pagkababae sa tarugo niyang parang gusto ng sirain ang humaharang sa pagitan namin. “Ohhhh,” ungol ko ng maramdaman ko ang dila ni Theo sa ak
CHAPTER 179: “Ha? A-annulment?” naguguluhang tanong ko sa kanya. Marahan namang tumango ang lalaki at yumuko sa aking harapan. “Sasabihin ko pa lang sana sa ‘yo, pero anong ginagawa mo? Celeste? M-masaya bang paglaruan ako?” masakit na sambit ni Theo. “Anong pinagsasabi mo diyan?” napatingin pa ako sa palagid. Madami ng tumitingin sa amin dahil sa ginagawa ni Theo. “Bakit kailangan mo akong saktan ng ganito, Celeste? Akala ko wala na akong pag-asa kaya pina-process ko na yung gusto mong annulment.” Hindi ako nakaimik sa sinabi niya dahil iyon naman talaga ang una kong binaggit sa kanya. Gusto ko ng annulment, pero nagtataka lang ako sa isang bagay. “Wala akong pinirmahan na annulment, Theo.”“Ha? E ano yung sinabi sa ‘kin ni Matthew?! Sabi niya inayos na raw-” nakatitig lang ako sa kanya. Nang makitang tumatawa si Matthew sa gilid ay bigla na lamang siyang nawala sa harapan ko para habulin si Matthew. Napaka-childish talaga, naturingan pa namang cold at matigas na CEO pero heto
CHAPTER 178: “Wow, perfect family naman,” pang-aasar ni Nat. Pero inirapan ko lang siya at sinarado ang pintuan ng kotse. Nang okay na lahat ay sunod-sunod na ring nagsi-alisan ang mga kotse. At dahil maaga nga ang byahe namin ay wala masyadong prepared na foods pero may sandwich naman akong ni-ready in case. “Daan ka muna diyan sa Mcdo, bili muna tayo ng foods. Nasabihan ko na rin sina Nat at Fily,” wika ko kay Theo at tinuro ang madadaanang Mcdonald’s. Madami na akong inorder kagaya ng chicken, nuggets, burger, drinks and also fries kase request ng kids. Sila Nat at Fily naman ay nasa likod ng sasakyan namin at sila na lang daw ang bibili ng foods nila para hindi na raw hassle. “Can you give me the sandwich, please?” saad ni Theo. “Which one?” tanong ko at hinalungkat ang paper bag ng Mcdo pero iba pala ang gusto niya. “Not that one, yung sandwich na ginawa mo ang gusto ko,” saad nito kaya napatitig ako sa kanya. Naramdaman siguro niyang may nakatitig sa kanya kaya napalingon
CHAPTER 177: Gabi na ng matapos yung trabaho ko, nag-unat pa ako kase sumakit ang batok ko dahil sa dami ng natapos ko. Siguro bukod sa mga payoneer days ko habang tinatayo ang kumpanya ay isa na ito sa mga araw na sobrang productive ko. Nagsi-uwian na ang mga staff ko, maging si Rachel ay nagpaalam na ng 5 pm. Dahil yun naman talaga ang tamang awas nila, kaya mag-isa tuloy akong naglalakad papunta sa elevator. “Mommy, can we sleep in your house po?” voice message ni Cartier. Natawa ako habang pinapakinggan ang iba pa niyang mga recordings. Hindi ko ito napansin kanina kase naka-silent at para hindi talaga ako madistract habang ginagawa ko ng isang araw ang halos 3 linggo kong trabaho. Worth it naman lahat ng sakit at pagod ko ngayon dahil mga anak ko naman ang makikita at makakasama ko. “Please? I will behave, Mom.” “Can we sleep together again?” “Kuya, you should tell Mom, that you want to sleep here also.” Kinuntsaba niya pa talaga ang kuya niya kaya narinig k
CHAPTER 176:Gulat na gulat ako ng bumungad sa ‘kin si Archer at Cartier habang may hawak na bulaklak. “Oh my god! D-diba sa vacation pa kayo pupunta rito?” “Daddy made it happen, Mom,” wika ni Archer. Hinalikan ko siya sa ulo ng iabot nito ang bulaklak na hawak-hawak. “Mom, I missed you so much,” sabi naman ni Cartier na yumakap sa binti ko kaya binuhat ko siya. At kinarga papasok ng apartment ko. Nag-uumapaw sa saya ang puso ko, dapat nga sila ang isu-surprise ko pero ako pa tuloy ang maagang na-surprise. Inayos ko na rin ang lamesa at mabuti na lang ay madami akong naluto. “Wait, may nakalimutan pa tayo. Masyadong na-excite si Amy ng makita ang mga anak kaya hindi napansin yung iba,” saad ni Nat. Nilakihan nito ang pintuan kaya nakita ko si Theo na napakamot sa kanyang ulo, pero pumasok din naman ng papasukin siya ni Nat. “W-wait, anong ginagawa mo rito?” pabulong na tanong ko. Nakita ko kasing nakatingin ang dalawang bata kaya hindi ko pwedeng away-awayin ang Daddy nila. “W
CHAPTER 175: “So? Ang tanong kelan ka uuwi ng Pilipinas?” excited na tanong ni Nat. Sobrang na-excite yung dalawa ng sabihin ko sa kanilang uuwi ako ng Pilipinas kasabay nila. Mabilis namang binalita ni Nat at Fily sa mga asawa nila ang balita. “Grabe, after 3 years napauwi ka rin sa Pilipinas, Amy,” saad naman ni Fily. At niyakap pa ako, alam kong naging mahirap din sa kanila na umalis ako ng bansa. “Sinong nakapagpauwi sa nag-iisang Celeste Amethyst Alejandro?” nakangising tanong ni Nat. Wini-wiggle pa nito ang brows niya habang mariing nakatingin sa ‘kin. “It’s a project about modeling kase, you know the accident nung runway right? After that may nag-email na company promoting dresses and all,” pagpapaliwanag ko sa kanila. “Kahit nung nakita ko yung walk mo, walang difference sa mga professional models. And ayaw mo nun? Another passion mo na naman ang maa-achieve mo?” tanong ni Fily. Wala naman sanang kaso yung pagmo-model pero nag-aalangan ako sa company na kumuha sa
CHAPTER 174: “Ma’am, tinatanggap niyo po ba ang imbitasyon ni Mr. Alejandro?” tanong ni Rachel. Saglit akong napatulala dahil hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinis. Masyado ko na ring pinapahirapan ang mga anak ko sa atensyon na dapat 3 taon na ang nakakalipas nilang natatanggap. Naalala ko yung mga panahon na umiiyak ang bunso kong anak pero wala akong magawa kase takot na takot akong tumapak muli sa Pilipinas. “Tinatanggap ko ang bagong project, Rachel,” wika ko. Bahagya namang tumango si Rachel bago magpaalam na aasikasuhin ang mga papeles at schedule ko sa nasabing proyekto. ***************FLASHBACK**************** “Mommy, please don’t leave me here. Don’t leave without us,” lumuluhang aniya ni Cartier. Pero matigas akong umiling at lumuhod sa harapan ni Cartier at Archer. “Y-you can visit me there naman, a-and I will call every single day,” saad ko pero umiling lang si Cartier. “I-it’s different w-when your around, Mom,” umiiyak na sambit ni Cartier. Yumakap i