ในวันที่เหนื่อยล้า 1

  เหตุการณ์เมื่อคืนกลายเป็นว่าพริมาเห็นพี่ชายตัวเองลากณภัทรออกไป เธอมองดูอยู่ตั้งแต่ต้น แต่ก็ไม่ได้เข้ามาขัด ซ้ำยังรอจนสองคนเสร็จธุระเพื่อที่จะได้คุยซักถามเรื่องราวกับพี่ชายให้รู้เรื่อง เธอตื่นเต้นอยากรู้แทบบ้า แต่เขากลับใช้ไม้ตายเดิม ๆ คือตีหน้าขรึมไม่พูดอะไร ทำเหมือนทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น แต่พริมาซึ่งรู้นิสัยของเขาดีอยู่แล้วชิงพูดขึ้นมาก่อน

“ถ้าพี่ภูมิจะข้องแวะกับภัทรก็ทำได้เลย ไม่ต้องกลัวพริมจะคิดมากหรอกค่ะ”

ปรัชญ์ภูมิหยุด มองหน้าน้องสาว แต่ยังไม่พูดอะไรออกมา คล้ายว่าไม่รู้จะพูดอะไร หรือพูดไม่ออกมากกว่า เพราะเขาเองก็แทบตั้งตัวไม่ได้เหมือนกัน เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นสำหรับเขามันยากยอมรับจริง ๆ และเขาก็ไม่อยากยอมรับด้วย

เมื่อเห็นว่าพี่ชายหยุดและรอรับฟังคนเป็นน้องจึงพูดต่อ “พริมกับภัทรเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ จริงอยู่ที่ตอนแรกพริมถูกใจเขา เพราะเขาน่าสนใจออกขนาดนั้นจริงมั้ยล่ะคะ”

เธอขยิบตาให้พี่ชายเล็กน้อยและแอบเห็นว่าใบหูขาวจัดเข้มขึ้น

“พริมเลยพยายามเข้าหาเขา แต่พอได้พูดคุยกันบ่อยเข้า และรู้จักกันมากขึ้น พริมไม่คิดว่าจะได้อะไร