GANAP SA BALKONAHE

"Mukhang hindi na nga malinaw ang paningin ko at kailangan ko nang magpa-check up sa mata, hayst!" sinabi ni Gardo na pinapaalalahanan ang sarili.

"Na-tense ka na naman, mag isip ka tanga!" utos niya sa sarili, gusto niyang mawala negatibong pumapasok sa kanyang isipan. Kailangan niyang mag-isip ng maayos, kontrolin ang sarili. Gaano ba siya katanga?

Tinititigan ni Gardo ang screen habang kinukuhanan ng camera ang kasalukuyang dalawang tao na nasa balkonahe ngayon. Biglang bumabaon ang mga daliri niya sa matigas na keyboard na nasa kanyang harapan. May dapat siyang pupuntahan. Maaaring sa oras na ito ay may gagawin na siya, o kumilos para simulan ang unang hakbang ng kanyang plano.

SA KASALUKUYAN, ANG NAGAGANAP SA BALKONAHE; ang assassin at si Andrea ay tila malapit ng pasabugin ang nagaalab na init sa katawan.

"So, you mean natutulog ka ng may nakatingin sayo, paano pag nagbibihis ka?" Tanong ng assassin.

"Alam ko naman iyon, pero hinahayaan ko silang makita ang katawan ko, nasa kanila na iyon sapagkat alam ko na part lang iyon ng trabaho nila." sagot ni Andrea.

"Paano si Rafael? alam ba niya ito?"

"Hindi ako sigurado diyan, ang alam ko lang ligtas ako dito. Mahigpit ang pagbabantay nila sa akin sa utos ni Rafael." sinabi ni Andrea.

"Gabi gabi ka ba niyang kina-kama?"

"Madalas. Minsan naman umaabot ng isang buwan. Ang sabi niya abala siya at palagi daw siya na envite sa ilang probinsya." sagot ni Andrea.

"Kapag umuwi siya dito, parati bang may nangyayari sa inyo?"

"Oo naman. syempre mahal ko iyon."

"Talaga ba!?" sinabi ng assassin.

"Pero.. pero hindi kami magkatabing natutulog" sinabi ni Andrea, na parang nahihiya pa siyang aminin ang totoo.

Bumalik ang tingin ng assassin sa kanya na mas lalong lumagkit. Pero nanginginig siya sa banta na nararamdaman niya sa likod ng bawat kilos nito.

"I mean, may sarili akong kwarto." Sagot ni Andrea. Bumilis ang tibok ng puso niya habang naghihintay ng isang tibok bago uli nagtanong ang assassin.

"Pumupunta ka sa kwarto niya?"

Pahayag iyon, hindi tanong, na para bang nabasa rin ni Andrea kung bakit nais nitong alamin ang ganitong bagay tungkol sa kanilang dalawa ni Don Rafael, iyon ay may kakaibang katumpakan. Gayunpaman, tumango siya bilang kumpirmasyon. Pumupunta nga siya sa kwarto ni Rafael sa tuwing gusto nitong makipagtalik. Ganyan ang pagpunta ng mga tao kay Don Rafael, hindi siya pumunta sa kanila. Pagkatapos ay bumalik lang siya uli sa kanyang sariling silid na parang walang nangyari, saka muli ayusin ang sarili at pagpapanatili ng kanyang Angelic doll persona.

"Ang kwarto mo," udyok pa ng assassin. Napatingin si Andrea sa kanan.

"Sa sa labas ng sliding window na ito, sana makikita mo ang totoong liwanag, isipin mo kung ano ang magpapaligaya sayo, at magpaparaya ng puso mo." natawa si Andrea matapos sabihin ng assassin ito.

"Bakit mo naman nasabi iyan?"

"Bata ka pa, masyado kang mapusok. Hindi pagmamahal ang tawag sa isang ibon na kinukulong sa hawla para alagaan. Hindi ka hayop." paliwanag ng assassin.

"Lalim non ah!" pabirong sinabi ni Andrea.

"Lagi mong isipin na habang may buhay, may paraan at may pag asa," sinabi ng assassin.

Hindi man maintindihan kung bakit tila concern ang assassin kay Andrea ngunit batid ni Andrea na tama rin ito dahil minsan na siyang pinanghinaan ng loob. Katawan lang ang habol ni Don Rafael sa kanya, ngunit hindi pa rin siya nagigising na parang inaalila pa rin siya ng isang gayuma. Napayuko na lamang siya na ikinakahiya ang sarili.

Binuksan ng assassin ang zipper ng kanyang maikling shorts. Pagkatapos ay kinuha niya ang palad ni Andrea at ipinasok ito sa loob upang hayaang mahawakan nito ang kanyang naninigas na ari.

"Ahh" napa-moan ang lalaki ng hinawakan ito ng marahan ni Andrea. Hinihimas niya ito hanggang sa mas lalo pang tumigas.

Sa unang pagkakataon ngayon lang nakahawak si Andrea ng isang napakainit na cobra na handa siyang tuklawin ano mang oras. Ang alagang cobra ng assassin na ito ay mataba at mahaba. Naninigas ito, at sa kanyang palad ay nagba-vibrate ang kumu-kuryenting tawag ng laman.

Dumadaos-dos paibaba na sumasalpak sa malambot na dalawang chiffon. At kapaghihilahin naman niya ito paitaas, ay isang batong-bakal na kayang hatiin ang kanyang "mabasang pasas", dahil sa tindig ng pagkatayo nito at tigas.

"Hakbang ka ng isa," utos ng assassin, at ginawa din ni Andrea na inihakbang ang kanyang kanang paa. Wala na siyang oras na makaramdam ng awkward sa pagsusuot ng tank top at isang pares ng four-inch heels at wala nang iba pa, dahil pinatayo lang siya nito kaya kinailangan niyang i-lock ang kanyang mga binti sa kanyang balakang para iangkla ang sarili, at binuhat siya nito.

Ang kanyang matigas na cobra ay pumasok sa kanyang mabasang pasas. Sa bawat pagpasok nito ay parang natutumba siya, dahil sa pwersang yumuyugyog sa kanyang malambot na katawan.

"Lumakad ka.." sunod na utos ng assassin.

Lumakad naman si Andrea na nakadikit ang katawan sa kanya. Hindi niya mabalanse ng maayos ang kanyang paglakad, dahil patuloy siyang binabayo nito mula sa likod. Para siyang lasing na nahihilo at pasuray-suray sa direksyon.

Ang upuan na andoon sa balkonahe ay nasapid kaya natumba rin ito. Nagpaikot ikot lang ang hakbang nila sa balkonahe na iyon, pati flower vase ay natumba na rin na nakalagay sa gitna mesa.

Hinigpitan ni Andrea ang pagkakahawak sa kanyang mga hita at ikiniskis ang sarili sa makapal na kahabaan, doon ikinalat ang sarili niyang juices, sinusubukang niyang itulak ang sarili sa limitasyon, ngunit isang mainit na sensasyon ang natipon sa punto ng pakikipag-ugnayan sa katawan ng lalaking ito.

Pagkatapos ay mabilis na kumalat sa kanya, dahilan na ikinagulat niya. Nag-climax na siya, kaya hindi niya inaasahan na matu-turn on muli.

"Hell, no!" sambit ni Andrea sa sarili.

Hindi niya inaasahan na matu-turn on siya sa lalaking ito. Hindi sa sitwasyong ito ang inaasahan niya, at kahit na patuloy siyang nagpupumilit na kontrolin ito, ay patuloy pa rin siyang natumba. Natalo siya ng kanyang tunay na saloobin. Ano ba ang mayroon sa lalaking ito?

Dahil sa kakagalaw nila ay naitulak ni Andrea ang sarili sa dingding, malapit sa malaki at malapad na sliding window. Muli, itinaas niya ng bahagya ang kanang paa. Lumapit siya sa sliding door at nagawa niyang idikit ang sarili. Nakahawak siya doon at sa wakas, ay naiwasan ang sarili na matumba muli.

Sumunod ay nagbangit siya ng salitang pakiusap.

"Oh, stop it now." Sabi ni Andrea sa sakal na tono, pero hindi siya binitawan ng assassin. Mas lalo pa siyang hinila nang mas mahigpit gamit ang isang braso sa ilalim ng kanyang ibaba, habang nakahawak sa sliding door ang kanyang kabilang kamay.

Ang paggalaw ay nag-aayos ng kanilang posisyon, sapat ang paninigas, at ito ay dumulas sa kanyang ilalim. Mainit na salpukan ang nagaganap sa ibaba, ramdam ni Andrea ang pag-iinit ng kanyang taenga. Ang mainit na tingles na pumutok sa bawat ugat. Ang sensasyon ng kuryenteng gumapang hanggang sa ulo ni Andrea, pagkatapos ay napaungol siya.

"Ahh.Ahh!"

Naninikip ang bawat kalamnan.. Wala magawa si Andrea kundi ang bumangon at ituwid ang sarili mula sa pagbagsak.

Ang saklaw ng paggalaw niya ay limitado dahil sa higpit na pagkakahawak ng assassin sa kanya. Sa anggulong ito ay dalawa o tatlong pulgada lamang ng ari nito ang makukuha niya sa loob niya, at kahit na ang makapal na tagaytay ng ulo ay nagdulot ng maliliit na pagsabog habang siya ay nagpapabalik-balik dito, hindi iyon sapat, gusto niya ng higit pa, gusto niya lahat ng ito, maabot ang pinaka malalim... mahaba.. at mabilis!