SHEREEHINDI ko alam kung paano ko tatanggapin ang katotohanan. Sobrang sakit na nakikita ko si Mommy na nasasaktan. Galit naman ang nararamdaman ko kay Daddy."Sheree?"Tamad ko naman tiningnan si Daddy."I'm so sorry, anak," maluha-luhang saad niya.Hindi naman ako umimik."A-Aayusin ko ito. Sheree, mahal na mahal kita, anak."Tiningnan ko ng diretso sa mga mata si Daddy. "Mahal niyo rin po ba si Mommy?" Umiwas naman ng tingin si Daddy."D-Daddy?! Mahal niyo po ba si Mommy?!" Sigaw ko rito at humagulhol naman ako."H-Hindi ko alam, a-anak."Mariin ko itong tiningnan."I-I hate you, Dad! Bakit niyo po ito nagawa?!" Lalapit sana ito sa akin pero tumakbo naman ako papunta sa aking silid.Binuhos ko ang lahat na sama ng loob ko sa pag-iyak. Lalo pa ako nasasaktan dahil wala man lang mensahe or tawag galing Kay Jarred.Natatakot ako. What if, hindi na ako babalikan ng binata? Gusto ko kausapin si Mommy. Pero sabi ni Yaya, bumalik na raw ito sa kampo.Bumalik na ulit ako sa pag-aaral.
SHEREEAYOKO na pumasok. Alam na ng lahat ang tungkol sa Daddy ko. "Anak?"Malungkot naman ako napatingin kay Mommy. Umalis na si Daddy. Nasa Canada siya at tuluyan na iniwan na kami ni mommy."M-Mom," napahikbi naman ako.Niyakap naman ako ng mahigpit ni Mommy."Magiging maayos din ang lahat, okay?" pilit ang ngiting saad ni Mommy."H-How? Iniwan na tayo ni Daddy!" umiiyak na saad ko naman."Mahal na mahal ka ng daddy mo. Babalik siya."Mapait naman akong napangiti. Kahit huwag na siyang bumalik! "Pumunta na ako sa school mo. Sayang naman kung titigil ka sa pag-aaral."Yumuko naman ako. "Anak?"Tumingin naman ako kay Mommy."N-Nahihiya po ako," malungkot na saad ko naman.Hinaplos naman ni Mommy ang buhok ko."Lilipas din iyan. Hinahanap ka na rin ng bestfriend mo. Huwag mo na intindihin ang mga taong humuhusga sa atin. Dapat maging matapang at matatag ka. Hindi lahat ng Oras nasa tabi mo ako.""Sige po, Mommy. Bukas papasok na po ako," mahinang saad ko naman.Tama si Mommy. Kail
SHEREEKAHIT anong gawin ko, nawalan na ako ng gana mag-aral. I told my mom, next year na ulit ako babalik sa pag-aaral. Lagi na rin ako nagkakasakit. Hindi na rin ako masyadong kumakain. I prefer to sleep whole day. Nagagalit na rin SI Yaya kasi pinapabayaan ko na ang aking sarili. "Uuwi ang mommy mo. Tinawagan ko kagabi at hindi ka na kumakain.""Sana huwag na po," mahinang saad ko naman."Galit ka ba sa mommy mo?"Yumuko naman ako. "Sheree?""Hindi po ako galit, Yaya. Nagtatampo lang po," mahinang saad ko naman.Napabuntonghininga naman ito."Kumain ka na. Ang laki na ng pinayat mo," aniya ni Yaya."S-Sige po."Noong nakaraang linggo pa na ganito ang nararamdaman ko. Lagi na lang masama ang pakiramdam ko at laging antukin.Maghapon na lang na nagmumukmok ako sa aking silid. "Sheree?"Napatingin naman ako sa pinto na bumukas ito.Si mommy."Anak."Umiwas naman ako ng tingin."I'm so sorry. Alam kong napabayaan na kita. Nakausap ko rin si Chandal. Tumigil ka na raw sa pag-aaral."
SHEREEANG daya-daya mo mommy!Bumalik ka nga, pero wala nang buhay!"S-Sana….sana..s-sinama mo na rin a-ako," umiiyak na saad ko habang nakatitig sa napakaamong mukha niya na parang natutulog lang ito.Hindi ko alam kung kakayanin ko pa. Wala na ang nag-iisang kakampi ko!"Nandito lang ako. Hindi kita iiwan, Sheree," Saad ni Che-Che. Simula nang dumating ang bangkay ni Mommy, hindi na halos umaalis sa tabi ko."B-Bakit...b-bakit iniiwan na ako ng mga taong m-mahal ko.""Nandito pa ako, Sheree. Handa ko kayo gabayan ng anak mo," aniya sa akin ni Che-Che.Napahagulhol naman ako. Lalo ako nakaramdam ng pagkamuhi kay Daddy dahil hindi man lang nagpakita.Lalo lang niya pinatunayan sa akin na wala siyang kuwentang asawa at ama. Ni hindi niya ako sinamahan magluksa, bagkus si Che-Che ang naging sandalan ko at kasa-kasama sa masalimuot na nangyayari sa buhay ko ngayon."I-I hate m-my dad! K-Kahit d-dalawin niya lang sana si mommy…h-hindi niya pa magawa!" Hinaplos naman ni Che-Che ang aking
SHEREESA likod ng maamong mukha ng mommy ko, hindi ko sukat akalain ang tunay niyang pagkatao. Hindi ko man masyado maintindihan ang ibang sinasabi ni Che-Che, pero ang hindi mawala sa isipan ko ay ang salitang mafia. "S-Sabi mo, Mafia Queen ang Mommy ko, but why she can't protect her self? Bakit namatay siya ng ganoon kadali?" Tanong ko kay Che-Che.Napailing naman ito sa sinabi ko."Tao lang din kami at mamamatay din,Sheree. Even we trained well. Lalo na sa martial arts at sa paggamit ng patalim, kung bala ng baril na ang tumama sa katawan namin. We don't know, kung mabubuhay pa kami o tayo. We are a human. Iisa lang ang buhay natin. Always remember this, Sheree. Cherish your life while you're still alive. Hindi natin hawak ang ating buhay. Tulad ng mommy mo, kung kailan siya umalis sa military, saka naman nangyari ito sa kanya.""H-Hindi ka ba nagdududa sa nangyaring ambush? Hindi ako naniniwala na….na..-""Iniimbestigahan ko pa. Huwag ka mag-alala. Kahit ako, duda rin sa nangyar
JARRED VICENTE"BRO!"I'm a surgeon doctor. At the age of 32, I have everything already. Money. Business. And a beautiful girlfriend."Hey, what's up," saad ko naman kay Miguel.Miguel Alcantara. Isa rin siyang doctor. "Darn, bro. Bigla ka na naman nawala," natatawang saad ni Miguel."Gago. May pasyente ako kaya iniwan ko na kayo," sagot ko naman.Nakaraang araw kasi kaarawan ni Caden. Sa penthouse na ni Vernan ginanap ang kaarawan nito."Kala namin babae," nakangising saad ni Miguel."Nagbago na ako, Alcantara.""Oh? How about the young girl na patay na patay sa'yo," asar na saad ni Alcantara.Huminga naman ako ng malalim.Si Sheree. Anak ito ng kaibigan ng parents ko. "May gatas pa siya sa labi," baliwalang saad ko naman.Humalakhak naman ang gago.That's why I don't like to tell them about my love life. Of course, the will always na laro lang sa akin. Nakilala ko si Tamari. Isa siyang Modelo. Basta naging kami na agad. We sex. And then kami na. Tumagal kami at napamahal na rin ak
JARRED VICENTE"BRO."Si Rivas."Huwag ka muna magpadalos-dalos. Hindi natin alam kung sino ba talaga ang nagbanta sa buhay ni Tamari," aniya ni Rivas sa akin."Alam ko. Pero kailangan ko bumalik agad sa Pilipinas. May asikasuhin lang ako," Saad ko naman.Kahit si Miguel, wala rin ito magawa. Agad din ako nagbook ng flight. Pero pagdating ko, iniba ko ang plano. Pumunta ako sa mansion nila Sheree. Nadatnan ko naman ang kanyang Daddy at doon ko sinumbatan."Bakit mo nagawa ito, Tito? Paano mo kayang gawin ito sa akin?""Hindi mo ako maintindihan, Jarred. Maaari nga sira na ang pamilya ko. P-Pero...pinagsisihan ko ito!"Hindi ko naman napigilan na suntukin ito.Nagulat naman ako dahil sa biglang pagsulpot ni Sheree."Daddy!"Huminga naman ako."Mag-ama nga kayo!" Saad ko pero kasama ito sa plano. Kailangan ko kumbinsihin ang mag-ama na galit ako.Lumapit naman si Sheree sa akin at akmang yayakapin ako. Tinulak ko naman ito at napalakas ang pagtulak ko rito."You, motherfucker!" Galit na
SHEREEAng sarap sa pakiramdam na nandito na ulit ako sa probinsya. Sarap langhapin ang simoy ng hangin. Ang sarap pakinggan ang matinis na tunog ng mga ibon. At lalo napapaligiran ako ng mga kulay berdeng paligid."Good morning, Peppa's!" Nawala ang lungkot ko sa pagkawala ni Mommy nang dahil sa mga biik ko."Peppa A, bakit nagpabuntis ka kaagad," Saad ko naman. Natatakot ako na baka hindi niya ito kakayanin manganak. Pero super excited naman ako na alagaan ang baby niya soon. "Ako na magpakain sa mga baboy, baka ubusin mo ang isang sako ng feeds sa isang araw lang," aniya ni Jarred sa akin.Napanguso naman ako."Jarred, ilan kaya ang magiging anak ni Peppa A? Sana kambal or triplets," kumikislap ang mga matang saad ko rito.Napatingin naman ito sa akin."Kambal? Triplets? Ginawa mo na namang tao ang mga iyan!""Ah, Basta! Ihanda ko na ang tutulugan ng baby ni Peppa A."Hindi naman umimik ang binata. Nakatingin lang ako rito habang nagpapakain sa mga Peppa's ko."Paano kaya sila n