Sa mga sumunod na araw, nagsimula silang magplano ng operasyon. Hindi ito opisyal na aksyon mula sa pulisya dahil alam nilang maraming tiwali ang magsasabi agad kay Ilagan. Ang plano nila’y tahimik na magtipon ng ebidensiya—mga larawan, recordings, at anumang makakapagpatunay ng ilegal na gawain sa kasa.Habang pinagmamasdan nila ang lugar mula sa malayo, nakita nila kung paano ginawang kuta ng kasamaan ang nasabing kasa. Ilang babae ang inilalabas mula sa loob, ang mga mukha’y puno ng takot, at nilalagay sa mga sasakyang may tinted na bintana. Sa kabilang banda, may mga lalaking kahina-hinala ang kilos na nagdadala ng mga kahon na tila puno ng ilegal na kagamitan."Tama ang impormasyon natin," sabi ni Reyes, sinamahan ng kaba sa boses. "Ang daming aktibidad dito. Pero paano natin mapapasok 'yan?""Hindi kailangang pumasok agad," sagot ni Michael. "Kailangan nating maghintay ng tamang oras. Sa ngayon, kunan mo lahat ng makikita mo. I-video natin. Kailangan natin ng konkretong ebidensi
Samantala, patuloy ang pagmamanman ni Michael at ng kanyang mga kasama. Ang bawat kilos ng tauhan ni Ilagan ay nakuhanan na nila ng video. Ang mga kahina-hinalang galaw, ang mga boses na naririnig nila mula sa radyo ng kanilang mga gamit, lahat ay bahagi ng ebidensyang kanilang iniipon. Alam nilang ang mga ito ay piraso lamang ng mas malaking puzzle, ngunit sapat na ito para magpatuloy.Sa kabilang dako, si Ilagan Amor ay tila hindi naguguluhan sa kanyang ginagawang kasamaan. Sa loob ng kanyang opisina, tahimik siyang naninigarilyo habang kausap ang isang mataas na opisyal ng pulis."Mainit tayo ngayon sa media," sabi ni Ilagan, ang kanyang tinig ay malamig. "Pero huwag kayong mag-alala. Wala silang mapapatunayan. Siguraduhin niyong lahat ng dokumento ay nawala na, at ang mga tauhan natin sa kasa ay alerto. Ayokong magkaroon ng aberya.""Oo, Mayor. Wala pong makakahanap ng kahit anong ebidensya," sagot ng opisyal, ang kanyang ulo ay bahagyang nakayuko bilang tanda ng paggalang.Ngunit
Sa bawat kilometro palayo sa lugar ng engkwentro, tumitibay ang determinasyon ni Michael at ng kanyang mga kasama. Ang laban na ito ay hindi pa tapos, ngunit ang mga nasaksihan nilang karumal-dumal na eksena ay nagbigay sa kanila ng mas matibay na dahilan upang ipagpatuloy ang kanilang misyon.Ang kaingayan ng sirena ng mga dumating na pulis ay bumalot sa paligid, na parang isang senyales ng pag-asa sa gitna ng karimlan. Si Reyes, basa ng pawis at bahagyang may sugat sa braso, ay nagbigay ng mabilis na utos sa mga kapwa pulis habang ang mga rescue vehicle ay nagsidatingan. Ang mga media, dala ang kanilang kamera at mikropono, ay agad nagtipon, kinukunan ang bawat eksena ng kaguluhan at pagligtas."May mga biktima sa loob! Hanapin ninyo ang lahat ng posibleng nakaligtas," sigaw ni Reyes, puno ng kaba ngunit determinado. Ang paningin niya ay sumulyap kay Atty. Michael Luna, na kasalukuyang nagpapahinga sa gilid, hawak ang kanyang dibdib na tila ninanamnam ang bawat paghinga matapos ang
Ang balita ng pagkakadakip kay dating Mayor Ilagan Amor ay parang isang bomba na sumabog sa buong bansa. Ang bawat istasyon ng radyo, telebisyon, at social media platform ay puno ng balitang ito. Hindi matatawaran ang epekto ng balita, lalo na sa mga pamilya ng mga biktima na matagal nang naghahanap ng hustisya.Sa wakas, nahuli si Ilagan sa isang airport habang nagpapanggap bilang isang ordinaryong pasahero. Bitbit niya ang pekeng passport at malaking halaga ng pera, ngunit ang lahat ng iyon ay hindi nakatakas sa masusing pagbabantay ni Atty. Michael Luna at ng mga awtoridad na kanyang nakumbinsing kumilos. Ang mga larawan ni Ilagan, na may mga posas sa kanyang mga kamay, ay mabilis na kumalat sa media.Ang eksena sa airport ay tila isang pelikula. Si Ilagan, na kilala sa kanyang impluwensiya at kayabangan, ay biglaang nawala ang tikas. Ang kanyang kasuotan ay simple, subalit hindi maitatago ang kilos na nagtatangkang magtago sa mata ng publiko. Bitbit niya ang pekeng passport at isa
Sa mga sandaling iyon, ang mga testigo ay isa-isa nang nagsalaysay ng kanilang mga kwento. Sa kabila ng takot at sakit, tinulungan sila ng tapang ni Atty. Michael Luna upang magbigay ng mga detalye ng kanilang mga dinanas.“Si Ilagan po... siya po ang nag-utusan sa amin na magbenta ng mga organo ng mga biktima. Sinabi niya sa amin na kung hindi kami sumunod, papatayin kami," ang kwento ng isang babaeng testigo na ipinagkatiwala ang kanyang buhay sa mga kamay ni Ilagan.Habang nagsasalaysay ng kanyang kwento, makikita ang pagkabigla at takot sa mga mata ng babae. Hindi siya nakaligtas mula sa mga hirap na ipinataw ng sindikato. Ang kanyang mga kamay ay nanginginig habang nagsasalita, ngunit ang tapang ng kanyang tinig ay naririnig ng bawat isa sa silid.“Si Ilagan... siya po ang may pakana ng lahat. Sila po ang pumatay sa mga tao. At kami, kami po ang naging kasangkapan nila,” dagdag pa ng testigo.Isang matinding katahimikan ang bumalot sa sala, at ang bawat mata ay nakatutok kay Ilag
“Ang proseso, atty. Facunla,” ang sagot ni Michael, “ay hindi isang paraan upang ipagpaliban ang katotohanan. Kung may isang bagay na tiyak sa lahat ng ito, ito ang katotohanan—si Ilagan ay responsable sa lahat ng kasalanang ito.”Ngunit hindi nagpatinag ang abogado. "Atty. Luna, nakikita ko ang iyong galit, ngunit hindi ibig sabihin na tama ka. Ang iyong kliyente, bagamat mayroon nang mga testigo at ebidensiya, ay may karapatan pa ring magtanggol ang kanyang sarili sa ilalim ng batas. Puwede niyang itanggi ang mga akusasyon laban sa kanya."Sa mga salitang iyon, naglaho ang ilang segundo ng katahimikan sa korte. Si Ilagan, bagamat ang mga mata ay puno ng takot at panghihinayang, ay nanatiling matatag sa kabila ng lahat ng ebidensiya laban sa kanya. Ang mga salitang ibinato sa kanya ay tila hindi sapat upang siya’y magpakumbaba. Ang kanyang labi ay bahagyang nakangiti, tila nagpapakita ng isang malupit na uri ng lakas, ngunit alam ng lahat—kasama na si Michael—na ang ngiting iyon ay n
Habang isinasalaysay ni Mary ang kanyang kwento, ang mga mata ni Michael ay bumaba. Nakaramdam siya ng sakit sa kanyang puso, hindi lamang para kay Mary kundi para sa lahat ng mga biktima ng kasakiman ni Ilagan. Ang bawat detalye ng kanilang kwento ay sumakit sa kanyang kalooban, ngunit alam niyang ang kanilang tapang ay isang hakbang patungo sa katarungan.“Ang sakit na nararamdaman ko ay hindi lang para kay Liza,” patuloy ni Mary. “Ang sakit na dulot ni Ilagan ay nararamdaman namin lahat—mga buhay na nawasak, mga pangarap na tinapos. At ngayon, ang mga saksi ng mga krimen na ito ay handang magsalita para sa aming lahat.”Nagpatuloy ang saksi na si Vina, ang isa pang babae na nakatakas mula sa kamay ni Ilagan at nakaranas ng matinding takot habang tinutugis sila ng mga tauhan ni Ilagan sa isang puting van. Inilarawan niya ang sitwasyon bilang isang eksena mula sa isang horror movie.“Ito ang sasakyan na humabol sa amin… ang van na iyon ay patuloy na humahabol, hanggang sa kami’y puma
Hindi tumigil si Michael sa pagtatanong. Habang pinagmamasdan niya si Atty. Facunla, sumungaw ang init sa kanyang dibdib. Ang kanyang tono ay hindi na maipaliwanag ng mga ordinaryong salita. Ang bawat tanong ay tila isang pahayag ng galit na tumagos sa katawan ng bawat kasabwat ni Ilagan.“Sabihin mo sa akin, Atty. Facunla,” ang tanong ni Michael, habang tumitingin kay Joey, isang tauhan ni Ilagan na nakaharap sa hukuman. “Paano mo ipaliwanag ang pagkakabasag ng isang buhay? Paano mo ipaliwanag ang pagpatay sa mga kababaihan na hindi nagawang magsalita, kundi tanging pag-iyak na lang ang narinig?”Si Joey, ang tauhan ni Ilagan, ay hindi makatingin sa mata ni Michael. Ang mga labi nito ay nanginginig. “Hindi ko po alam kung anong nangyari,” ang sagot nito, ang kanyang boses ay puno ng pangangailangan na mailigtas. Ngunit ang galit ni Michael ay hindi matitinag.“Ito na ba ang sinasabi mong ‘hindi mo alam’?!” sigaw ni Michael, habang nagsasalita ng mabilis, na parang ang bawat salita ay
Alam ang kanyang kahihiyan at kababaang-loob, lumipat si Michael kasama si Jasmine sa gilid ng kama nang hindi binibitawan ang yakap. Habang hawak pa rin siya na nakadikit sa kanya, inabot niya ang mga kumot at itinaas ito upang makapasok si Jasmine sa ilalim ng kumot. Makikita niya ang pasasalamat sa mga mata ni Jasmine habang tinatakpan niya ang sarili ng kumot.Ibinaba niya ang kanyang pantalon sa sahig. Nakasalampak sa kama.Hinayaan ni Michael na dumaan ang kanyang kamay sa kanyang dibdib at itulak pababa ang kumot, na nahayag ang maliit na mga suso ng kanyang asawa. Nakahiga siya sa kanyang likod, ang kanyang mga suso ay lumapat nang husto, na nagpagmukha sa mga ito na mas maliit pa. Pero maganda pa rin ang mga ito. Ang kanyang malalaking kamay ay nagsimula sa paggalugad ng kanyang maliit na katawan. Hinaplos niya ang kanyang mga suso, dahan-dahang pinipisil at pinapaikot ang kanyang mga utong.Sa kama kasama ang kanyang asawa, si Michael ay nag-aalangan nang alisin niya ang tak
Ang paningin ng kanyang asawa ay nagpatigil kay Michael sa paghinga! Walang hindi inaasahan. Alam niyang maliit ang mga suso niya, makitid ang bewang, halos sobrang payat na katawan ng isang late bloomer, at napaka-sexy na mga balakang, pero nang makita niyang halos nakahubad siya, halos mawalan siya ng malay! Siyempre, nakakuha siya ng mabilisang sulyap sa kanyang bra nang bumuka ang kanyang blouse at naipakita ito, at minsan ay nakakita pa siya ng mabilisang sulyap sa mga bahagi ng 'bawal' na laman. Maraming beses na niyang nasilayan ang kanyang utong!Maraming beses silang nagtalik at nahawakan ang kanyang mas malalaking suso sa kanilang mga pantasya tuwing hindi sila magkasama, ngunit ang 'tunay na bagay' ay labis na mas kasiya-siya kaysa sa anumang pantasya o pangarap! Ito ay totoo. Ito si Jasmine! Ang kanyang kasintahan, kasintahang babae at ngayon ay asawa na!Kinuha niya ang kanyang mga kamay at ginabayan ang mga ito sa waistband ng kanyang half-slip, at, sa kanyang paghihikbi,
Jasmine at Michael ay naglakad sa gitna ng mga tao na bumabati habang papunta sila sa pavilion kung saan inihanda ang kasalanan. Ang ikakasal na babae at lalaki ay umupo sa isang maliit na mesa sa harap ng lahat. Malamang ay nag-enjoy sila sa pagkain, bagaman, sa kalaunan, wala sa kanila ang nakakaalala ng marami sa hapon na iyon. Ang hapon ay tila naganap sa isang ulap. Nandiyan sila, pero hindi talaga nila ito na-enjoy. Pagkatapos ng pagkain, nagkaroon ng mga litrato, ang cake, at ang obligadong pakikisalamuha sa lahat. Sa lahat ng ito, naramdaman ni Michael ang presensya ng kanyang minamahal sa kanyang tabi. Wala siyang magawa kundi hawakan ang kanyang kamay, o yakapin siya, o baka bigyan siya ng paminsan-minsan na halik.Sa wakas, nasa kanilang sasakyan na ang dalawang magkasintahan at papunta na.Ipinatong ni Jasmine ang kanyang belo sa kanyang kandungan, at inalis ang mga pin sa kanyang buhok, hinayaan itong malayang bumagsak sa kanyang mga balikat. Isang napakalaking ginhawa an
Napangiti si Jasmine. “Oo. Masaya lang ako. Kasi ngayon, hindi lang ikaw ang nakuha ko… kundi isang buong pamilya na nagmamahal sa atin.”Hinalikan ni Michael ang noo ng kanyang asawa. “At simula ngayon, wala nang iwanan. Tayo na habambuhay.”Napuno ng tawanan at kasiyahan ang buong bulwagan habang nagsasayaw sina Michael at Jasmine sa gitna ng dance floor. Ang malambing na tunog ng musika ay lumulutang sa ere, sinasabayan ng marahang tapik ng mga paa sa sahig. Lahat ng mata ay nakatuon sa bagong kasal, kitang-kita ang wagas na pagmamahalan sa kanilang titig at ngiti."Parang panaginip," bulong ni Jasmine habang nakasandal sa dibdib ni Michael."Hindi ito panaginip, mahal. Totoo ito. Ikaw at ako, sa wakas," sagot ni Michael habang hinihigpitan ang yakap sa kanyang asawa.Isa-isa nang lumapit ang kanilang pamilya at kaibigan upang magsabit ng pera sa kanilang kasuotan, isang tradisyong sumisimbolo sa magandang buhay na kanilang pagsasama. Tuwang-tuwa ang mga bisita sa paglalagay ng per
“Ikaw ang tahanan ko,” sabi ni Michael habang pinapansin ang mga mata ni Jasmine na nagsisilbing ilaw sa dilim ng kanyang buhay. “At sa kahit anong bagyo o pagsubok, hindi kita iiwan.”Si Jasmine, na may isang malalim na ngiti sa kanyang labi, ay tumugon, “Ikaw ang pangarap kong natupad, Michael. At ngayon, hawak ko na ang buong mundo sa pamamagitan ng pagmamahal mo.”“Ang love ko for you is beyond words, Jasmine. Walang katapusan.”Napaluha si Jasmine, ngunit ito ay luha ng labis na kasiyahan.“Ikaw ang pangarap kong natupad,” sagot niya, may bahagyang panginginig sa boses. “Ikaw ang liwanag sa buhay ko, ang dahilan kung bakit ko gustong bumangon araw-araw. Wala nang ibang hihigit pa sa pag-ibig ko sa’yo. Mamahalin kita sa bawat segundo ng buhay ko.”Maraming sa kanilang mga bisita ang napaluha sa ganda ng kanilang panata.“Sa ngalan ng pag-ibig na pinagtibay ng Diyos, ngayo’y ipinahahayag ko kayong mag-asawa,” malakas at puno ng kasiguraduhan na sabi ng pari. Pinatnubayan sila ng p
Dumating na ang araw na matagal nang inaabangan—ang kasal ni Michael at Jasmine. Sa loob ng marangyang simbahan, ang lahat ay abala sa paghahanda. Ang mga mahal sa buhay, mga kaibigan, at mga kasamahan sa trabaho ay naroroon, puno ng saya at emosyon.Nakatayo si Michael sa harap ng altar, suot ang isang itim na tuxedo na pino at elegante. Ngunit sa kabila ng hitsura niyang kalmado, kitang-kita ang kaba sa kanyang mga mata. Ang mga kamay niyang bahagyang nanginginig, at hindi maiwasang mag-alala tungkol sa kung anong mangyayari.Naramdaman ito ng kanyang best man, si Ruben, kaya’t tinapik siya nito sa balikat. “Relax lang, pare. Sigurado ka na diyan?”Ngumiti si Michael, kahit na ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Walang kahit anong makakapigil sa akin na pakasalan siya.”Napangiti si Romeo. “Maganda ‘yan. Kasi kung sakali, tataliin ka namin sa altar.”Tumawa si Michael, ngunit hindi maikakaila ang tensyon sa kanyang boses. “Matagal ko nang alam na siya lang ang gusto k
At sa gabing iyon, sa kabila ng kilig, saya, at pang-aasar ng kanyang mga kapatid, ramdam ni Jasmine ang isang bagay—hindi lang pagmamahal ni Michael kundi ang pagmamahal at suporta ng kanyang pamilya.Bukas, magsisimula na ang bagong yugto ng kanyang buhay. At handa na siya.Natawa si Jasmine sa biro ng kanyang mga kapatid, sabay yakap sa tatlo. "Salamat, mga kuya ko. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala kayo."Ngunit sa yakap niyang iyon, naramdaman niya ang bigat ng kanilang pag-aalala. Hindi lang simpleng pang-aasar ang ginagawa ng kanyang mga kuya—tunay silang nagmamahal at nag-aalala sa kanya.Si Romeo, ang panganay, ang unang bumitaw sa yakap at tiningnan siya nang seryoso. "Jas, alam mo namang hindi ka na namin baby girl, ‘di ba?""Pero kahit kailan, hindi rin namin hahayaan na mag-isa ka," dugtong ni Roel, halatang pinipigil ang emosyon.Si Ruben naman ay pasimpleng huminga nang malalim bago nagsalita. "Ate, gusto lang naming siguraduhin na kahit ikinasal ka na, hindi ka ma
Lahat ng wedding invitations ay handa na—maingat na nakalagay sa mamahaling sobre na may eleganteng embossing ng pangalan nina Atty. Jasmine at Atty. Michael. Ang bawat detalyeng pinili nila ay sumasalamin sa kanilang pagmamahal—mula sa engrandeng disenyo ng imbitasyon hanggang sa maselang pagkakayari ng wedding gown ni Jasmine, isang obra maestra na idinisenyo upang mapanatili ang kanyang kagandahan at pagiging elegante sa araw na iyon.Ang reception venue ay hindi rin basta-basta. Pinili nilang mabuti ang lugar na magiging saksi sa simula ng kanilang buhay bilang mag-asawa. Isang malawak at eleganteng garden venue na napapaligiran ng makukulay na bulaklak at ilaw na magbibigay ng mahiwagang ambiance sa gabi ng kanilang pag-iisang dibdib.Sa opisina ni Michael, maingay ang kulitan at pagbati ng mga kasamahan niya.“Pare, hindi ko akalaing may makakapagpaamo sa ‘yo!” natatawang biro ni Atty. Ramirez habang tinapik siya sa balikat. “Akala namin, ikakasal ka na lang sa trabaho mo!”Napa
Ang pagbibigay ng oral ay hindi isang gawain; ito ay isang bagay na mahal na mahal niyang gawin. Gusto niyang pasayahin si Michael sa ganitong paraan ng maraming oras, pinapaligaya siya nang paulit-ulit.Labanan ni Michael ang pagnanais na kontrolin ang sitwasyon; inubos nito ang lahat ng kanyang sariling kalooban upang hindi ipasok ang kanyang ari sa matamis na bibig ni Jasmine. Bawat dila, o sipsip, o halik na ibinigay niya sa kanyang ari ay parang kuryente. "Putang ina!" sigaw niya nang suck-an niya ang ulo ng kanyang titi, "ang galing mo!"Jasmine ay ngumiti sa loob sa kanyang kasigasigan; ginamit niya ang kanyang dila sa sensitibong ilalim habang maayos na sinipsip ang makapal na ulo ng kanyang ari. Pumasok siya sa isang lugar kung saan lahat ay tumigil sa pag-iral maliban sa kanyang pangangailangan na mapasaya.Nahihirapan siyang kontrolin ang panginginig sa kanyang mga binti. Hindi niya kailanman naisip na si Jasmine ay nasa kanyang mga tuhod, sinususo ang kanyang ari. Hindi, n