Chapter 44

Maaga pa lang ay gising na ako. Ako na ang nag-alaga at nagligo sa mga anak ko bago ako pumasok sa klase ko. Hindi rin mawala ang ngiti ko habang ginagawa ko ito. Excited na excited kasi kami na ipasyal ang mga bata mamaya. Pero parang bula, bigla na lang nawala ang ngiti ko nang maalala ko si Zairon. Bigla na namang nagduda ang konsensiya ko.

Habang tumatagal, mas gusto ko na lang sabihin sa kanya ang totoo. Gusto kong ilabas ang lahat ng tinatago ko. Pero dahil sa takot at kawalan ng lakas ng loob, hindi ko masabi-sabi. Ang hirap kasi, pabago-bago ako ng desisyon. Isang minuto, handa na akong sabihin ang lahat, pero sa susunod na minuto, bigla akong nag-aatubili.

Bago pa man ako makapasok sa room ay bigla akong tinulak ng hindi ko alam kung sino. Dahil dito, napahakbang ako ng ilang beses at halos mawalan ng balanse. Nabigla ako dahil sa biglang pagdami ng mga estudyante sa paligid.

Pinilit kong isiksik ang sarili ko sa pagitan ng mga estudyante at nagkakandarapa na halos makapasok