Chapter 3

Tumungo muna silang dalawa na magkaibigan sa comfort room sa simbahan para doon magbilang ng pera na ido-donate nila bago tuluyan na i-donate ang kalahating milyon. Nakakahiya naman na doon sila sa loob ng simbahan magbibilang ng pera kaya kailangan ay kumpleto na ang perang ido-donate nilang dalawa.

Sinarado nilang dalawa ang pinto ng comfort room para magbilang doon sa loob. Wala naman ngang tao silang naabutan sa loob. 'Yung isa lang na bag ang binuksan nila na dala-dala ni Janice. Hindi na silang dalawa nagsayang pa ng oras kaya nagsimula na silang magbilang ng pera na ido-donate nila sa simbahan para itulong rin nito sa mga nangangailangan.

Makalipas ang thirty minutes ay natapos na sila sa pagbibilang ng perang ido-donate nila sa simbahan. Kumpleto na ang kalahating milyon. Lumabas na nga silang dalawa matapos 'yon. Hindi na sula nagtagal pa doon.

Pumasok silang dalawa sa loob ng simbahan dala-dala ang malaking halaga ng pera. Wala namang masyadong tao sa loob ng simbahan dahil wala naman misa. Iilan lang ang mga taong nandoon na nagdarasal. Hinahanap nila kung nasaan ang donation box at hinulog nila doon ang perang ido-donate nilang dalawa. Wala namang nakakita sa kanila na nag-donate ng malaking halaga ng pera. Mabuti nga na walang nakakita sa kanila para iwas pa sa posibleng isyu o ano pa kapag nalaman na nag-donate sila ng ganoong kalaking pera lalo na hindi naman halata sa kanila na mayaman sila.

Matapos na i-donate nila nag kalahating milyon ay hindi muna sila umalis sa simbahan na 'yon. Ang ginawa nila ay taimtim silang dalawa na nagdasal malapit sa may altar. Nagpasalamat na rin silang dalawa sa perang hawak-hawak nila lalo na si Stella. Nagdasal pa siya na sana kung ano man ang rason kung bakit sa kanila binibigay ang malaking halaga ng pera na hawak niya ay gabayan sana sila sa tama. Hindi sana masayang 'yon sapagkat itutulong naman nga nilang dalawa na magkaibigan.

Saka lang silang dalawa lumabas sa simbahan na 'yon matapos na magdasal sila. Humihingi silang dalawa na magkaibigan ng gabay mula sa Panginoon sa susunod nilang gagawin.

"Saan na tayo pupunta?" tanong ni Janice kay Stella pagkalabas nila sa loob ng simbahan.

Nagpakawala muna si Stella nang mahabang buntong-hininga bago sinagot ang katanungan na 'yon ng kaibigan niya sa kanya.

"Tutulong tayo sa mga nangangailangan ng tulong. Bibigyan natin ng pera ang mga taong mahihirap. Iyon naman ang napagkasunduan natin, 'di ba? Magdo-donate tayo at itutulong sa kapwa natin mahihirap ang perang hawak-hawak natin," sagot ni Stella kay Janice na dahan-dahan naman ngang napatango.

"Alam ko naman 'yon, eh. Hindi ko naman makakalimutan 'yon. Lahat ba natin tutulungan ang mga kapwa natin mahihirap?" tanong ni Janice sa kanya.

"Hindi naman lahat. Mahihirapan tayo at baka mabuko tayo kapag ginawa natin 'yon. Tutulong lang tayo sa makakaya natin. Hindi naman natin kailangan tulungan lahat. Ba't naman hindi kung mayaman na mayaman tayo pero sa sitwasyon ngayon ay hindi muna, okay?Baka sa mga susunod na taon ay magawa natin, kapag mayaman na tayo. Sa ngayon talaga ay tutulong tayo sa kaya lang natin tulungan," paliwanag ni Stella kay Janice na naiintindihan nnana ang ibig niyang iparating dito.

Tumango muli si Janice sa kanya at nagsalita, "Sige. Tutulong lang tayo sa aabot ng ating makakaya. Hindi muna natin tutulungan lahat. 'Yung makaya lang natin na tulungan."

"Oo. 'Yung kaya lang talaga para hindi tayo mahirapan. Hindi natin ipapaalam sa iba dahil baka mapahamak tayo lalo na malaking halaga ng pera ang dala-dala nating dalawa. Iyong mga nararapat lang muna natin tulungan ang bibigyan natin ng pera," sabi pa ni Stella sa kaibigan niya na si Janice.

"A, okay. Maliwanag na sa akin ang sinasabi mo. Magsisimula na ba tayong dalawa sa pagbibigay ng pera sa nangangailangan natin na kapwa mahihirap?" tanong pa ni Janice sa kanya na mabilis naman ngang sinagot niya.

"Oo. Ngayon na natin gagawin dahil wala naman tayong ibang gagawin sa araw na 'to, eh," sagot ni Stella sa kanya. "Nagsara na nga tayo ng puwesto sa palengke. Kung hindi naman natin gagawin 'yon ay wala tayong gagawin pa. Ano na lang ang gagawin natin, 'di ba? Wala."

Muling tumango si Janice pagkasabi ng kaibigan niya sa kanya.

"Tatanungin kita na kung pagkatapos ba natin na tulungan ang mga mahihirap na kapwa natin ay saan na tayo pupunta? Uuwi pa ba tayo sa atin?" tanong pa ni Janice sa kanya.

Tinatanong niya ang kaibigan niya na si Stella kung ano na ang gagawin nila pagkatapos na magbigay ng pera sa mga mahihirap na kagaya nila. Uuwi pa ba sila?

Hindi muna sumagot si Stella sa tanong ng kanyang kaibigan. Makalipas ang ilang segundo ay saka lang siya nagsalita sa kaibigan niya.

"Hindi na. Hindi na tayo uuwi sa atin simula sa araw na 'to. Aalis na tayo. Lalayo na tayo sa kanila at magsisimula tayo gamit ang perang matitira na ibibigay natin sa mga kapwa natin mahihirap. Iyon na ang gagamitin natin sa pagbabagong-buhay. Hindi na tayo uuwi sa kung saan man tayo nakaranas ng hindi maganda at kalupitan ng buhay na mayroon tayo. Oras na para maging malaya tayo sa gusto natin,'' seryosong sagot ni Stella kay Janice na pabor naman nga sa sinabi niyang 'yon.

Gustong-gusto rin naman niya na iwan ang buhay na ayaw na niyang maranasan pang muli. Kaagad naman siyang tumango sa kaibigan niya at nagsalita, "Sige. Pabor ako sa sinasabi mong 'yan. Simula sa araw na 'to ay hindi na tayo babalik sa bahay na tinutuluyan natin. Aalis na tayo at kailanma'y hindi na babalik pa sa mundong nagparanas sa atin kung paano maging maliit at magdusa araw-araw. May pera naman na tayo. Puwede na natin gawin ang nais natin gawin, 'di ba? Malaya na tayo."

Ngumiti si Stella pagkasabi niya. "Oo. Malaya na tayo. Hindi na tayo babalik pa sa kung ano man ang mayroon tayo. Magbabagong-buhay tayo gamit ang perang hawak-hawak natin. Ito na talaga ang tutulong sa atin para makaalis tayo sa kahirapan ng buhay. Hindi natin deserve ang kung ano man ang mayroon tayo. Deserve natin maging masaya at magkaroon ng buhay na maganda," sabi ni Stella kay Janice. Naluluha nga siya sa tuwa.

Sino ba naman ang hindi maluluha sa tuwa kung bigla na lang magbabago ang buhay mo dahil lang sa malaking halaga ng pera na bigay ng Panginoon? Hindi nila kasalanan ang kung ano man ang mayroon sila ngayon. Binibigyan sila ng Panginoon na makaalis sa buhay na tinitiis nila para maranasan naman nila ang maging masaya at maging maginhawa sapagkat deserve naman nilang dalawa 'yon lalo na si Stella.

"Tama ka sa sinasabi mo. Hindi natin deserve ang kung ano man talaga ang mayroon tayo lalo ka na. Magiging masaya na tayo at kailanma'y hindi na maghihirap pa," saad pa ni Janice kay Stella na kaibigan niya. She smiled and shook her head slowly.