Bigla na lang nabitawan ni Mateo ang paghawak sa dyaryo.Angela?Ha.Napaka-intimate na pangalan.Bakit nga ba alam ni George na kailangan ng nanay ni Angela ng pera pang-medical?Inamin ba ni Angela sa kanya?Dumaan sa isip ni Mateo ang mga tanong na iyon, at ramdam niya ang hindi maipaliwanag na galit na parang sumabog mula sa dibdib niya.Hindi sinabi ni Angela sa kanya na may sakit ang nanay niya, pero bakit sinabi niya kay George?Sa kabilang bahagi, tapos nang magluto ni Angela ng fried rice at pumunta na palabas ng kusina, "Tara, kain na tayo."Hindi napansin ni Angela ang malamig at hindi kontento na hitsura ni Mateo sa sala. Nais lang niyang tanggalin ang kanyang apron, pero medyo mahigpit ang pagkakabuhol ng tali kaya nahirapan siyang tanggalin ito.Tumaas ang mga mata ni Mateo at napansin niyang medyo nahihirapan si Angela. Tumayo siya at lumapit sa kanya, kinuha ang kamay ni Angela na nagtatalikod para alisin ang buhol. "Ako na lang."Ramdam ni Angela ang presensya ni Mate
Pinilit ni Mateo na paikutin si Angela, pero sa kanyang paglingon, napansin niyang puno ng luha ang mukha nito. Hindi niya napigilang magulat. "Let me go! Kailangan ng surgery ni Mama! Let me go!" sigaw ni Angela habang hindi mapigil ang kanyang emosyon. Naningkit ang mga mata ni Mateo, ngunit mahigpit pa rin niyang hinawakan si Angela. Hinila niya ito palapit at mariing sinabi, "Angela, kumalma ka lang! Makararating tayo sa ospital. Tatawagan ko si Rex para maayos agad ang lahat." "Wag na..." halos pabulong na tugon ni Angela, pilit na tinatanggihan ang alok ni Mateo. Pero bago pa siya makapagsalita nang buo, nakita niya ang nagbabadyang galit sa mga mata nito."Angela! Hanggang kailan ka ba magmamatigas? Gusto mo ba talagang gumaling si Mama?" madiing tanong ni Mateo. Ngunit nang makita niya ang maputlang mukha ni Angela at ang pag-aalangan nito, biglang lumambot ang kanyang boses. "Naalala mo ba, ako ang asawa mo? Ngayon, hinihiling ko... umasa ka naman sa akin."Para bang tumig
Habang nag-aalala si Angela, bigla siyang nakarinig ng malalim at magaspang na boses mula sa likuran. Paglingon niya, nagulat siya nang mapagtanto niyang nakaupo na siya sa kandungan ni Mateo.“Mateo…” bulong ni Angela, nanlalaki ang mga mata sa pagkagulat.Tiningnan siya ni Mateo, at sa malamig na ekspresyon ng kanyang mukha ay may nakatagong kirot. Hinaplos niya ang pisngi ni Angela gamit ang magaspang niyang kamay, pinupunasan ang mga luhang umaagos mula sa kanyang mga mata. “Huwag kang mag-alala. Narito ako. Maghihintay ako kasama mo.”Ang mga salitang iyon ay tila may dalang init at katiwasayan, unti-unting napatahan si Angela sa kanyang matinding emosyon. Ang kabigatan ng kanyang nararamdaman ay bahagyang naibsan, at dahil sa pagod, dahan-dahan siyang humilig kay Mateo. Yumakap siya sa mga bisig nito habang nakatitig sa maliwanag na ilaw ng "In Surgery" sa operating room.Habang nararamdaman ni Mateo ang malambot na katawan ni Angela na nakakapit sa kanya, naamoy niya ang pamilya
"Tama, kung may kailangan ka sa hinaharap, sasabihin mo ba talaga sa akin?" Tinitigan ni Mateoi ang iwas na tingin ni Angela. Bahagyang sumilay ang iritasyon sa kanyang mga mata, kaya’t walang alinlangang hinawakan niya ang baba nito, pinilit siyang tumingin. "Su Kexin, sana ituring mo talaga akong asawa mo."Talaga bang bilang asawa?Napatitig si Angela sa malalim na itim na mata ni Mateo at sandaling nawala sa sarili."O-Oo." Agad niyang ibinaba ang tingin at mahinang nagsalita, "Papangako ko, kung may kailangan ako, ikaw ang unang makakaalam."Ngumiti si Mateo, bahagyang umangat ang gilid ng kanyang labi, "Good girl."Binitiwan niya ang baba ni Su Kexin at tumalikod na papalayo.Ngunit bago siya makalabas ng pinto, biglang tinawag siya ni Angela, “Mateoi!"Bahagya siyang lumingon at nakita ang mamula-mulang mukha ni Angela. Nahihiya itong nagsabi, "Salamat nang marami sa ginawa mo para sa’kin."Isang simpleng pasasalamat lang iyon, pero hindi napigilang ngumiti ni Mateo, "Walang an
Kung alam lang ng mama ko na ang lalaking pinakasalan ko ay tiyuhin ni George at pangalawang anak ng pamilya Alacoste, siguro magugulat siya...Bahala na, huwag na lang muna isipin.Kasalukuyan na si Angela nag-iisip kung anong lunch ang bibilhin para kay Su Yafen nang bigla na lang may kumatok sa pinto.Nagulat si Angela.Wala namang kakilala ang mama ko dito sa Manila, kaya’t nagtataka siya kung sino kaya ang dumating para bisitahin siya.Pumunta siya sa pinto at binuksan ito, at doon, nakita niya si Mateo at Rex na nakatayo sa labas. Si Mateo ay nakaupo pa rin sa wheelchair, habang si Rex ay may dalang prutas at lunch box."Mateo?" tanong ni Angela, naguguluhan."Ano iyon, Angela?" tanong ni Shane mula sa loob ng kwarto.Naguguluhang tinitigan ni Angela ang pinto, hindi alam kung paano sasagutin.Narinig ni Mateo ang boses mula sa loob ng kwarto, kaya’t itinaas niya ang kilay at nagsabi, "Tita, andito po ako para bisitahin kayo."Dahil dito, hindi naiwasan ni Angela na mamula ang m
Nanlumo ang mukha ni Angela. "Mama, imposible ‘yan. Kinasal na kami, may marriage certificate na kami.""Anong ibig mong sabihin, kinasal na? Baka naman kailangan ka lang niyang gawing asawa para sa pangalan!" Sa kabila ng dalawang taong pagiging comatose ni Shane, malinaw pa rin ang isipan nito. "Kung gano’n, bakit kaya siya magkakagusto sa isang simpleng babae na katulad mo?"Napatigil si Angela. Wala siyang maisagot. Totoo ang sinabi ni Shane. Alam niyang noong kinasal sila ni Mateo, ito’y para sa isang layunin lamang. Pero ang hindi alam ni Shane, ang kasal na iyon ay ginawa para sa Makati house registration at medical insurance na kakailanganin niya. Pareho silang nakinabang, at wala silang karapatang magturuan ng sisi."Mama," mahina at halos pabulong ang sagot ni Angela, "Si Mateo… mabait siya sa akin."Totoo iyon. Bagamat hindi sila malapit, may kabutihan si Mateo na hindi niya maitatanggi. Lalo na noong panahon na pinaka-kailangan niya ito—nang kailangang sumailalim si Shane
Heh.Talaga, tapat siya sa nanay niya.Kahit na alam na niyang may dahilan kung bakit siya pinakasalan ng maliit na babaing ito, hindi pa rin maiwasang magtampo kapag narinig niyang binanggit ito nang direkta.Gago.Parang mas lalapit na siya kay Angela."Angela Mendoza," hindi pa rin tinanggap ni Mateo ang mga dokumento, pero bigla siyang nagsalita nang malamig, "Gusto mo bang mag-divorce?"Si Rex, na nakaupo sa passenger seat, halos matamaan ang windshield sa takot nang marinig ito.Nagulat si Angela at tinanong si Mateo nang hindi makapaniwala, "Anong ibig mong sabihin?""Pinakasalan mo ako dahil lang sa household registration, di ba?" dahan-dahang sinabi ni Mateo, "Ngayon na tapos na ang household registration, kahit mag-divorce ka, hindi mababago ang status mo."Pumuti ang mukha ni Angela.Alam ni Mateo… alam na niya ang tunay na dahilan ng kasal nila.Pero kung iisipin, mula nang alamin ni Mateo ang mga nangyari sa nanay niya, hindi na nakakagulat kung naisip pa niya ito.Habang
Naalala ni Angela ang nangyari kahapon—sa sobrang pagmamadali niyang umalis, naiwan niyang hindi nagalaw ang dalawang mangkok ng sinangag na inihanda niya para sa tanghalian.Pag-uwi siguro ni Mateo kagabi, kinain nito ang isa at inilagay sa ref ang isa pa. Biglang kumirot ang hiya sa dibdib niya. Tumayo siya sa dulo ng mga paa para abutin ang hawak ni Mateo. "Wala naman akong ginawa kahapon, pero nandito na ako ngayon. Gagawa na lang ako ng bago."Napangiti si Mateo nang bahagya, ngunit sa halip na iabot ang sinangag, tinaas pa niya ito nang kaunti habang yumuyuko sa harap niya. Sakto lang para magpantay ang mga mata nila.Napapitlag si Angela sa biglaang lapit ng mukha ni Mateo. Sa sobrang gulat, napatras siya at nawalan ng balanse. Mabuti na lang, mabilis siyang nasalo ni Mateo, ang kamay nito’y mahigpit na humawak sa kanyang bewang."Mag-ingat ka," mahina nitong sabi. Ang boses niya, kahit mababa at kalmado, parang may kakaibang init na dumadaloy sa katawan ni Angela. "Hindi mo ka
Pagkasabi ni Angela ng mga salitang iyon, isang mapait na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. “Ano pa bang saysay ng pag-uusap na ’to? Tapos na ang lahat, wala na tayong dapat pag-usapan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at naglakad palayo. Ayaw na niyang patulan ang anumang argumento kay George.Ngunit hindi inaasahan ni Angela ang sumunod na nangyari. Agad siyang hinabol ni George at mahigpit na hinawakan ang kanyang pulso.“Angela, bakit wala ka nang gustong sabihin?” Ang boses ni George ay puno ng damdamin. Ang titig niya ay nagmamatyag, tila nagbabakasakaling mabasa ang damdamin ni Angela. “Kung kaya mong harangin ang saksak na ’yon para sa akin, hindi ako naniniwala na nakalimutan mo na ako sa puso mo!”Bahagyang nanginig ang katawan ni Angela. Ngunit pilit niyang pinatatag ang kanyang sarili. Tumitig siya kay George, pilit na pinapakalma ang sariling damdamin.Ang mga mata ni George ay puno ng pangungulila at pagsisisi. Hindi niya maitago ang emosyon na parang
Dahil sa sobra-sobrang emotions na nararamdam ni George, hindi niya napansin na sugatan pa si Angela. Nasaktan niya ito nang medyo malakas ang tapik niya, kaya bigla na lang napangiwi ang mukha ni Angela at namutla sa sakit.Nang makita ni George ang maputlang mukha ni Angela, tila natauhan siya at dali-daling binitiwan ang kamay nito.“Pasensya na, nakalimutan kong sugatan ka pa,” ani George, halatang nag-aalala.Si Angela naman, unti-unting kumalma mula sa pagkabigla. Napansin niya ang mga usisero’t usiserang mata ng mga tao sa paligid, kaya mahina niyang sinabi kay George,“Kung may sasabihin ka, sa opisina na lang natin pag-usapan.”Napagtanto rin ni George na masyado siyang naging padalos-dalos. Tumango siya at inakay si Angela papunta sa kanyang opisina. Isa-isa silang pumasok, at pagkapasok nila, agad na nagkagulo ang buong opisina.“Grabe! Anong nangyari doon? Para akong nanood ng eksena sa isang teleserye!” bulalas ng isang empleyado. “So totoo pala yung chismis dati? Si Ange
Gusto sanang lapitan ni Aunt Selene si Angela upang gamutin ang kanyang sugat, ngunit tumanggi si Angela dahil natatakot siyang makita nito ang pamumugto ng kanyang mga mata. Sa halip, basta na lang niyang nilapatan ng gamot ang sugat niya kahit hindi maayos.Kinabukasan, nagising si Angela sa madaling araw. Napatingin siya sa kabilang bahagi ng kama—walang tao. Ang kawalan ni Mateo sa tabi niya ay tila ba nag-iwan din ng puwang sa kanyang puso.“Nakakainis,” bulong niya sa sarili habang pinapalo ang pisngi niya upang gisingin ang sarili.Pakiramdam niya ay napakahina niya. Matapos ang paghihiwalay nila ni George dalawang taon na ang nakalipas, nangako siya sa sarili na hindi na niya hahayaang masaktan ulit ang puso niya. Sa halip, magpapakasal siya sa isang taong makapagbibigay ng seguridad at hindi na muling magmamahal nang ganito kalalim. Ngunit eto siya ngayon, muling naliligaw.“Hindi puwede,” mariin niyang sinabi sa sarili.“Hinding-hindi na.”Sa mabilis na desisyon, tumayo siya
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan
Habang pinapakain ni Mateo si Angela, hindi na siya gaanong naiilang. Napakaingay ng isip niya, pero ang lumabas sa bibig niya’y, “Gusto ko ng broccoli at talong.”Walang imik si Mateo at agad na kinuha ang hinihiling nito. Matyaga niyang idinulot ang pagkain sa bibig ni Angela, na tahimik namang kumakain.Si Uncle Jed at si Aunt Selene, na tahimik na nakamasid sa gilid, halos manlaki ang mga mata sa nakita.Ang kanilang young master, na kilala nilang malamig at tila walang pakialam sa iba, ngayon ay nagpapakain ng asawa gamit ang sariling kamay? Para bang biglang naging milagro ang kanilang mundo!Matagal-tagal din bago naubos ni Angela ang pagkain. Si Mateo naman, abalang-abala sa pagsilbi sa kanya. Nahihiya si Angela kaya’t nagpilit, “Mateo, kaya ko namang kumain gamit ang kaliwang kamay. Kumain ka na rin.”Hindi siya pinansin ni Mateo. Sinigurado muna nitong naubos ni Angela ang laman ng plato bago siya nagsimula kumain.Habang nagliligpit si Aunt Selene ng mga plato, biglang napa
Si Angela ay nagtaka at tinitigan si Mateo. “Ito ba… ang kaso ng pagkidnap sampung taon na ang nakalipas?”Si Mateo ay isang paboritong anak ng mayaman, at hindi maiisip ni Angela kung paano siya nasaktan ng ganoon kalubha maliban na lamang kung may kinalaman ito sa kaso ng pagkidnap na nangyari sampung taon na ang nakaraan.“Oo,” sagot ni Mateo na nakayuko habang ina-aplay ang gamot kay Angela kaya hindi ito makita ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Tatlong kutsilyo, tatlong tama sa hita. Kung hindi agad nakuha ang tamang medikal na atensyon, malamang ay magiging inutil ang mga paa ko.”Nanginginig ang braso ni Angela at bigla niyang naisip kung gaano siya kalakas magbitaw ng salita kanina. Lumuha siya, bahagyang pumikit, at mahina siyang nag-sorry, “Pasensya na…”“Anong pinagsisihan mo?” tanong ni Mateo.“Nasabi ko ang tungkol sa iyong masalimuot na kwento.” Naramdaman ni Angela na kung ikukumpara sa lahat ng dinaanan ni Mateo, parang napakaliit lang ng pinagdadaanan niyang sugat.“W
Kung totoong isa siyang makasariling babae na gagawin ang lahat para sa pera, bakit nga ba iniligtas niya si George sa ganoong delikadong sitwasyon?Habang iniisip ito, napabuntong-hininga si George. Dalawang taon na ang nakalipas, at tila ngayon lang siya naguguluhan sa lahat ng kanyang akala. Maaari kayang mali ang iniisip niya tungkol kay Angela?Habang mas pinipilit niyang tanggapin ang posibilidad na nagkamali siya, mas lalo niyang nararamdaman ang pag-aalinlangan. Pero… hindi, imposible. Saanman niya tingnan, hindi ito pasok sa lohika niya.Pagkalipas ng tatlong minuto ng pag-iisip, hindi na siya mapakali. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial.“Hello, ako ito,” malamig niyang sabi sa kabilang linya. “May ipapahanap akong impormasyon. Siguraduhin mong kumpleto at totoo ang lahat ng detalye.”Pagkauwi mula sa ospital, mabilis na nag-shower si Angela. Sa wakas, nawala rin ang amoy ng disinfectant na tumatak sa kanyang ilong sa loob ng ospital.Pagkatapos ng shower, nahiga s