Nanlumo ang mukha ni Angela. "Mama, imposible ‘yan. Kinasal na kami, may marriage certificate na kami.""Anong ibig mong sabihin, kinasal na? Baka naman kailangan ka lang niyang gawing asawa para sa pangalan!" Sa kabila ng dalawang taong pagiging comatose ni Shane, malinaw pa rin ang isipan nito. "Kung gano’n, bakit kaya siya magkakagusto sa isang simpleng babae na katulad mo?"Napatigil si Angela. Wala siyang maisagot. Totoo ang sinabi ni Shane. Alam niyang noong kinasal sila ni Mateo, ito’y para sa isang layunin lamang. Pero ang hindi alam ni Shane, ang kasal na iyon ay ginawa para sa Makati house registration at medical insurance na kakailanganin niya. Pareho silang nakinabang, at wala silang karapatang magturuan ng sisi."Mama," mahina at halos pabulong ang sagot ni Angela, "Si Mateo… mabait siya sa akin."Totoo iyon. Bagamat hindi sila malapit, may kabutihan si Mateo na hindi niya maitatanggi. Lalo na noong panahon na pinaka-kailangan niya ito—nang kailangang sumailalim si Shane
Heh.Talaga, tapat siya sa nanay niya.Kahit na alam na niyang may dahilan kung bakit siya pinakasalan ng maliit na babaing ito, hindi pa rin maiwasang magtampo kapag narinig niyang binanggit ito nang direkta.Gago.Parang mas lalapit na siya kay Angela."Angela Mendoza," hindi pa rin tinanggap ni Mateo ang mga dokumento, pero bigla siyang nagsalita nang malamig, "Gusto mo bang mag-divorce?"Si Rex, na nakaupo sa passenger seat, halos matamaan ang windshield sa takot nang marinig ito.Nagulat si Angela at tinanong si Mateo nang hindi makapaniwala, "Anong ibig mong sabihin?""Pinakasalan mo ako dahil lang sa household registration, di ba?" dahan-dahang sinabi ni Mateo, "Ngayon na tapos na ang household registration, kahit mag-divorce ka, hindi mababago ang status mo."Pumuti ang mukha ni Angela.Alam ni Mateo… alam na niya ang tunay na dahilan ng kasal nila.Pero kung iisipin, mula nang alamin ni Mateo ang mga nangyari sa nanay niya, hindi na nakakagulat kung naisip pa niya ito.Habang
Naalala ni Angela ang nangyari kahapon—sa sobrang pagmamadali niyang umalis, naiwan niyang hindi nagalaw ang dalawang mangkok ng sinangag na inihanda niya para sa tanghalian.Pag-uwi siguro ni Mateo kagabi, kinain nito ang isa at inilagay sa ref ang isa pa. Biglang kumirot ang hiya sa dibdib niya. Tumayo siya sa dulo ng mga paa para abutin ang hawak ni Mateo. "Wala naman akong ginawa kahapon, pero nandito na ako ngayon. Gagawa na lang ako ng bago."Napangiti si Mateo nang bahagya, ngunit sa halip na iabot ang sinangag, tinaas pa niya ito nang kaunti habang yumuyuko sa harap niya. Sakto lang para magpantay ang mga mata nila.Napapitlag si Angela sa biglaang lapit ng mukha ni Mateo. Sa sobrang gulat, napatras siya at nawalan ng balanse. Mabuti na lang, mabilis siyang nasalo ni Mateo, ang kamay nito’y mahigpit na humawak sa kanyang bewang."Mag-ingat ka," mahina nitong sabi. Ang boses niya, kahit mababa at kalmado, parang may kakaibang init na dumadaloy sa katawan ni Angela. "Hindi mo ka
Normal na kay Angela na magtipid. Ang isang pagkain sa restaurant na nagkakahalaga lamang ng ilang daang piso ay tila napakalayo sa halagang 60,000 piso. Para mabayaran ang utang na iyon, kinakalkula niyang kailangan niyang magluto ng daan-daang pagkain."Isang daang beses?" tanong niya, halatang nag-aalangan.Habang seryosong nag-iisip at nagkokompiyut si Angela, napangiti si Mateo. Bahagyang tumikhim ito at sumagot, "Sige, isang daang beses.""Ano ang gusto mong kainin?" tanong ni Angela."Hindi ko alam," sagot ni Mateo nang kalmado. "Ikaw na ang bahala, kung ano ang kaya mo."Napatigil si Angela at tumitig. "Paano naman iyon? Dapat naman siguro na espesyal para sa’yo. Hindi ko pa nga kabisado lahat ng luto ko. Paano kaya kung maghanap muna ako ng recipe bukas at subukan ko kung alin ang mas bagay?"Ngumiti si Mateo, mas malawak ngayon. "Sige."Kinabukasan, kahit weekend, maaga pa ring umalis si Mateo dahil sa isang meeting. Samantala, abala naman si Angela. Pagkagising niya, nag-do
Nakita ni Angela si Mateo pagkapasok nito at dali-daling lumapit. "Nandito ka na? Bilis maghugas ng kamay at kumain. Marami akong niluto. Kumain ka nang kumain. Kung hindi mo maubos, gagawin ko na lang itong baon mo sa opisina bukas.""Hindi na kailangan," sagot ni Mateo habang umuupo. "Uubusin ko lahat."Hindi makapaniwala si Angela. Sa dami ng niluto niya, ni hindi ito kakayanin ng apat na tao, paano pa kaya silang dalawa lang?Pero mali ang hinala niya. Nang gabing iyon, naubos ni Mateo ang lahat ng niluto niya. Halos hindi makapagsalita si Angela sa gulat. Kahit ilang beses na silang sabay kumakain, hindi niya napansin na ganoon kalakas kumain si Mateo.Kinabukasan, Linggo, halos buong araw na nagluto si Angela para kay Mateo. Hindi niya namalayan na mabilis na natapos ang weekend.Lunes ng umaga, balik-trabaho si Angela. Kung dati’y gustung-gusto niyang pumasok, ngayon ay tila bangungot ito mula nang maging editor-in-chief si George. Ang pakiramdam niya, ang opisina ay parang isa
Pagkatapos magsalita ni Angela, hindi na siya naghintay ng sagot mula kay George at agad na lumabas ng opisina.Pagdating niya sa corridor, saka lamang siya nakahinga nang maluwag.Hindi niya maintindihan kung anong nangyari kay George at bigla na lamang itong tumigil sa pang-iinsulto sa kanya. Imbes, nagpakita pa ito ng malasakit tungkol sa kalagayan ng kanyang ina.Pero kahit anong gawin ni George—mang-insulto man o magmalasakit—hindi niya maalis ang bigat sa kanyang damdamin.Para sa isang minahal niya nang labis, marahil ang pinakaakmang wakas ay ang maging ganap na estranghero sa isa’t isa.Napangiti siya nang mapait habang iniisip iyon at nagdesisyong balikan ang opisina para yayain si Jenny na sabay silang magtanghalian.Samantala, naiwan si George sa loob ng opisina. Tulala at tila napako sa lugar habang pinagmamasdan ang papalayong si Angela.Maging siya, hindi na niya maipaliwanag sa sarili kung ano na ba talaga ang nararamdaman niya para kay Angela.Galit dapat siya sa baba
Hindi inaasahan ni Shane ang matinding reaksyon ni Mateo. Natigilan siya, pero tuloy pa rin niyang sinabi, “Oo, pati ako nagulat nung nalaman ko. Hey, George, san ka pupunta?”Wala nang gana si George na pakinggan ang sinasabi ni Shane. Agad siyang tumayo, iniwan ang kwarto, at mabilis na nagmaneho pabalik sa kumpanya.Samantala, sa opisina ng magazine, abala si Angela at Jenny sa pagkain ng sandwich sa tea room. Habang busy si Angela sa pagbabasa ng recipe, si Jenny naman ay parang wala sa sarili, pasulyap-sulyap kay Angela.“Kung may gusto kang itanong, itanong mo na lang,” ani Angela nang hindi man lang tumitingin kay Jenny.Halatang na-guilty si Jenny at biglang namula ang pisngi. “Uh… wala naman. Pero kasi, may mga kumakalat na usapan sa opisina…”“Tungkol sa akin at kay George?” tanong ni Angela habang bahagyang tumaas ang kilay niya.“Hindi lang iyon,” sabay kagat-labi ni Jenny bago naglakas-loob na magsalita. “Ganito kasi, Angela. Nung isang araw, nakita ka namin ni Ate Lindsa
"Ano... anong ginagawa mo?" nanginginig ang labi ni Angela. Bago pa siya makapagsalita ng buo, dumaan si George at mabilis na hinawakan ang mga balikat niya, pinutol ang mga salitang nais niyang sabihin."Tanungin mo kung paano ko nalaman? Hindi na mahalaga!" Nang makita ni George na hindi tumanggi si Angela, alam niyang totoo ang lahat ng sinabi ng mga tao, at lalo siyang nagalit. "Bakit hindi mo sinabi sa akin? Masaya ka bang itago ito sa akin?"Inisip ni George na parang tanga siya noon—isinama pa si Angela para mag-interview kay Mateo, at nabanggit pa ang asawa ni Mateo sa harapan nito. Siguro, si Mateo at Angela noong mga panahong iyon ay tinitingnan siya na parang isang biro lang!Hinila ni George ang braso ni Angela nang sobrang higpit na naging kulay-puti ang mukha nito dulot ng sakit. Hindi na niya kayang tiisin pa ito, kaya't napasigaw siya, "George! Tumigil ka! Hindi ko gustong itago ito sa'yo, pero hindi mo naman tinanong!"Nakita ni George ang mukha ni Angela na puno ng s
Kahit noon pa, alam na ni Lindsay na gwapo at may kakayahan ang tiyuhin ni George. Pero dahil nga sa pagiging baldado nito, palagi niya itong minamaliit. Ngayon, matapos makita si Mateo nang personal, naintindihan niya kung ano ang ibig sabihin ng "dragon sa gitna ng mga lalaki."Sa isip ni Lindsay, si George na siguro ang pinakaperpektong lalaki na nakita niya. Pero ngayong kaharap si Mateo, tila isa lang siyang baguhan kumpara rito—masyadong hilaw, masyadong karaniwan.Si Mateo ay naka-suot ng simpleng itim na suit, ngunit sa kanya, ibang klase itong tingnan. May halo ng katahimikan at kapangyarihan sa kanyang tindig. Mababanaag ang pagiging low-key ngunit elegante, at may bahid ng misteryosong alindog na nagbigay ng kakaibang dating sa kanya.Napako si Lindsay sa kinatatayuan niya. Kung hindi lang dahil sa wheelchair ni Mateo, siguradong iisipin niyang si George, na minsan niyang pinagtuunan ng lahat ng paraan para makuha, ay isa lamang hamak.Matapos ipakilala ang mga miyembro ng
Habang unti-unting nawawala ang distansya sa pagitan nila, ilang hibla ng buhok ni Angela ang dumampi sa leeg ni Mateo. Ang simpleng haplos na iyon ay tila nagpainit sa pagitan nilang dalawa. Ibinaba ni Mateo ang kanyang kamay at mahigpit na iniyakap sa baywang ni Angela, saka bumulong, "Ang ganda mo… parang ayokong dalhin ka sa labas."Nagulat si Angela. Hindi niya inasahan na si Mateo, na kilalang seryoso at tahimik, ay makakapagsabi ng ganoong ka-flattering na mga salita. Bigla siyang namula at hindi makapagsalita.Ngumisi si Mateo, saka mahinang tumawa. Inikot niya ang gulong ng wheelchair at inalalayan si Angela palabas ng villa para sumakay sa kotse.Pagpasok nila sa sasakyan, agad na pinaandar ng driver ang kotse patungo sa mansyon ng pamilya Alacoste.Tahimik si Angela habang nasa biyahe, pero sa loob-loob niya, hindi niya mapigilang kabahan.Iniisip pa lang niya ang pagkikita nila ni Lindsay at George, parang gusto na niyang umatras. Idagdag pa ang ideya na maraming tao ang n
Nanlamig ang mukha ni Angela habang marahan niyang binibigkas ang masakit na alaala ng nakaraan."Magkaklase sa kolehiyo sina Mama at Pierre Gonzales. Matagal na siyang may gusto kay Mama, pero kahit kailan, hindi siya nagustuhan ni Mama. Kahit nagpakasal na siya, hindi pa rin siya tumigil. Dumating sa puntong ipinadrug niya si Mama para gahasain, at doon ako nabuo. Bagama’t galit na galit si Mama kay Pierre, pinili niyang tiisin ang lahat at iluwal ako. Alam niyang wala akong kasalanan."Tahimik na nakinig si Mateo. Naka-focus ang tingin nito kay Angela, pero ang madilim na emosyon sa kanyang mga mata’y hindi maikubli.Hindi niya alam ang ganitong detalye."Si Tita Keanna naman, asawa ni papa, Pierre, kinamuhian ang nararamdaman ng asawa niya para kay Mama. Nagpakalat siya ng tsismis, sinasabing si Mama ang kabit ni Pierre, na siya raw ang nag-agaw. Wala namang kakilala si Mama sa mga tao sa alta sociedad para ipagtanggol ang sarili. Napilitan siyang manahimik at tanggapin ang pangit
Ang mabangong amoy ng pabango ay sumalubong sa ilong ni George, dahilan upang bahagya siyang mapakunot-noo.Si Lindsay—walang duda—ay laging agaw-pansin sa mga lalaki. Kaya nga sa dinami-rami ng pagpipilian, siya ang pinili ni George. Pero nitong mga nakaraang araw, simula nang bumalik sila sa Manila, parang bigla itong nag-iba. Mas naging makulit, masyadong demanding, at kahit ang dati niyang gustong pabango nito, tila nagiging masyadong matapang na sa pandama niya.Hindi tulad ni Angela. Noon pa man—maging noong estudyante pa ito o kahit ngayong nagtatrabaho na—lagi itong may simpleng halimuyak ng sabon sa katawan. Hindi matapang, hindi mapagpanggap, pero laging nakakabighani.Tangina.Bakit ba niya iniisip na naman si Angela?Tinitigan niya si Lindsay na nasa harapan niya. Habang tumatagal, lalo lang siyang nayayamot. Hindi na niya napigilan ang sarili kaya tinulak niya ito palayo."May meeting pa ako," malamig niyang sabi habang tumayo. "Kung pagod ka, magpahinga ka na lang dito.
Sa opisina ng editor-in-chief, bumalot ang nakakapasong tensyon sa paligid.Nakapaluhod sa harap ng mesa si Lindsay, ang kanyang mga mata'y nanlilisik sa galit habang pinapalo ang lamesa ng buong lakas."George! Bakit hindi mo sinabi sa akin na si Angela ang babaeng pinakasalan ng tito mo?!" sigaw niya, ang boses ay tagos hanggang labas ng pinto.Hindi inaasahan ni George ang biglaang pagsabog ni Lindsay. Sa simula'y natigilan siya, ngunit nang makita niya ang labis na pagwawala nito, nagdilim ang kanyang paningin. Tumagilid siya sa upuan, bahagyang iniling ang ulo, at may pagod na sumagot."Hindi ko naman sinadyang itago," aniya, malamig ang boses. "Hindi ko lang binanggit. Tsaka malalaman mo rin naman sa party ngayong weekend, hindi ba?"Parang mas binuhusan pa ng gasolina ang apoy sa galit ni Lindsay."Party? Party ang iniisip mo ngayon?!" Napasigaw siya nang lalo, ang boses ay may halong panginginig. "Alam mo bang halos gumuho ang mundo ko nang malaman kong kailangan kong makita s
Nagulat si Angela nang marinig ang mga yabag ng sapatos na tumama sa matigas na sahig, at paglingon niya, nakita niyang si Lindsay, ang babae na nagpasakit ng kanyang puso, ay tumataas mula sa hagdang-pag-akyat, at nakatingin sa kanya ng may pagkabigla sa mga mata.Tila ba bumagsak ang puso ni Angela.Ngayon pa talaga! Kung mayroon mang ibang pagkakataon na magkrus ang landas nila, ito na nga iyon.Ang boutique na ito, isa sa mga pinakasikat at pinakamahal na custom shops sa buong Manila, ay dinarayo ng mga kilalang tao. Si Lindsay, isang regular na customer, ay nandito rin upang magpama-customize ng damit para sa darating na weekend party. Hindi niya inakalang makakasalubong niya si Angela, na ang tanging halaga ay ang pagiging isang ordinaryong babae—ang babae na walang karapatan sa mundo ng mga mayayaman at makapangyarihan!"Angela."Matapos ang ilang hakbang, tinanaw siya ni Lindsay, nakasuot ng mahahabang orange-pink na high heels na umaabot sa sahig, at naglakad papalapit sa kan
Nagngiti si Angela, ngunit ang ngiti'y may kasunod na kalungkutan."Ang paldang ito, limited edition. Ilang libong yuan, Mateo. Paano ko naman kayang bilhin ito?"Tumango si Mateo at ibinalik ang litrato sa sobre. Tumingin siya kay Rex na nakatayo sa tabi."Kung ito ay talagang limited edition, mas madali nating mahahanap kung totoo."Tumango si Rex, walang imik, at agad na lumabas ng kwarto.Nagpatuloy si Mateo at Angela sa pagkain ng pizza, ngunit ang katahimikan sa pagitan nila ay tila mas mabigat kaysa sa mga oras na nagdaan.Habang kinakain nila ang pizza, hindi maiwasan ni Angela na magtaka. Nagmamasid siya kay Mateo—bawat galaw nito, bawat ekspresyon sa kanyang mukha. Hindi ba't parang may kung anong hindi siya maintindihan sa mga mata ni Mateo, mga titig na tila malayo at puno ng alaala ng nakaraan.Si Mateo... iniisip kaya niya ang mga nangyari noon? Ang pagkawala ng kanyang binti... ang pagkidnap sa kanya?Nagpumiglas ang mga alaala sa isipan ni Angela. Isang kaso ng kidnapp
Nakakunot ang noo ni Mateo habang iniikot ang laptop paharap kay Angela."Ang pangalan ng restaurant na ito ay Italian Mood. Akala ko, buong set ng Italian dishes ang in-order ko."Napalunok ng hiya si Angela.Sa isip niya, Ganito pala ang mga anak ng mayayaman, pati pangalan ng restaurant at pagkaing in-order, pinag-iisipan ng mabuti."Kapag delivery, pizza lang naman kadalasan ang Italian dish," paliwanag niya habang inilalapag ang kahon ng pizza sa mesa. "Nakakain ka na ba ng pizza?"Ibinaling ni Mateo ang tingin sa pizza at ibinaba ang mga mata. "Noong nasa Europa ako, oo, pero charcoal-grilled ang mga iyon. Hindi ko pa natikman ang pizza na nakalagay sa papel na kahon."Napangiti si Angela. "O, ‘di sige, gawin mo na lang itong experience sa buhay mo." Pinilas niya ang isang hiwa ng pizza at iniabot kay Mateo.Tahimik na tinanggap ito ni Mateo, kinagat, at bahagyang napakunot ang noo. "Iba ang lasa nito kaysa sa mga natikman ko noon."Natawa si Angela. "Minsan, masarap din naman a
Hindi pinansin ni Mateo ang sinabi ni Angela at mabilis niyang isinubo ang daliri nito sa kanyang bibig.Ang mainit at basang pakiramdam ay parang kuryenteng biglang dumaloy mula sa dulo ng kanyang daliri, papunta sa bawat sulok ng katawan niya. Hindi maipaliwanag ni Angela ang nararamdaman—para bang bigla siyang naging maselan sa bawat galaw ni Mateo.Naramdaman niya ang pag-init ng mukha niya, kaya mabilis niyang iniwas ang tingin mula sa gwapong mukha ni Mateo. Nauutal niyang sabi, “Ma-Mateo, hi-hindi na kailangan… talaga…”Sa sobrang kaba, halos hindi niya maayos ang mga salita niya. Nang maramdaman ni Mateo ang panginginig ng kamay ni Angela, dahan-dahan niyang binitiwan ito. Tinitigan niya ang namumula nitong mukha na tila ba may gusto siyang basahin doon.“Sandali lang,” ani Mateo na may malambing na ngiti. “Kukunin ko ang band-aid.”Walang ibang nasabi si Angela kundi ang sundan ito ng tingin habang lumalabas ng kusina. Nang makalabas si Mateo, napabuntong-hininga siya nang ma