Pagbalik nila sa Makati, iniisip ni Angela kung nagdulot ba ng abala kay George ang biglaan niyang pag-alis sa Manila. Ngunit laking gulat niya, hindi man lang siya ginulo nito kahit minsan.Dumating na rin ang weekend.Sa umagang iyon, isinuot ni Angela ang wine-red na dress na hinanda ni Mateo para sa kanya. Sinamahan ito ng diamond necklace at pares ng silk na high heels. Mabagal siyang bumaba ng hagdan.Naghihintay na si Mateo sa baba. Nang marinig ang yabag ng mga paa, tumingin siya nang walang pag-aalala, pero nang makita si Angela pababa ng hagdan, hindi niya maiwasang mapatulala.Alam niyang maganda si Angela, ngunit bihira nitong pagandahin ang sarili. Sa karamihan ng oras, parang sinasadya pa nitong itago ang ganda niya, kaya natural at walang effort ang dating ng kagandahan nito.Ngunit sa sandaling ito, sa suot niyang eleganteng damit na pinili mismo ni Mateo at may bahagyang makeup, para siyang isang mamahaling diyamanteng bahagyang napinong muli—napakakislap at kaakit-ak
“Hindi, hindi ko talaga kaya. Pasensya na po,” sabi ni Angela na nagmamadaling umatras, halatang kinakabahan. “Lolo, patawad po talaga. Bigla akong nahihilo at parang nasusuka. Uuwi na po muna ako. Babalik po ako para personal na humingi ng paumanhin.” Pagkasabi nito, hindi na niya magawang tumingin kina Mateo at Don Alacoste. Agad niyang tinalikuran ang mga ito at mabilis na umalis ng silid. Halos matatawag nang pagtakas ang ginawa niya. Nang makalabas si Angela, napangisi nang mapakla si Don Alacoste. ”‘Yan ba ang napili mong babae? Isang walang kaalam-alam sa tamang asal?” Malamig na tumingin si Mateo sa lolo niya. “Kung hindi mo rin lang ako pinilit, hindi ko siya hahanapin.” “Ikaw talaga!” Halos mamula si Don Alacoste sa galit habang umiling. Mahal na mahal niya ang apo niyang ito, ngunit mula nang mangyari ang aksidente sampung taon na ang nakakaraan, naging malamig at hindi maintindihan ang ugali nito. Kahit siya, bilang lolo, ay walang magawa. Hindi na pinansin ni Mateo s
Boom!Pagkarinig ng malakas na tunog, natigilan si Angela. Sa kaba at pagkabigla, napasigaw siya, "Anong ginagawa mo—"Hindi pa niya natatapos ang tanong, bigla na lang napunit ang kanyang burgundy na bestida. Sa isang iglap, naramdaman niyang bumigat ang kama—si Mateo, nasa ibabaw niya. Ang init ng katawan nito ay bumalot sa kanya, habang ang mabigat na presensya nito ay tila kinulong ang bawat galaw niya."Mateo, anong—"Nagpumiglas siyang magsalita, ngunit bago pa niya masabi ang susunod na salita, tinakpan ng malamig ngunit mabigat na labi ni Mateo ang kanya.Ang halik ay puno ng poot, parang parusa, ngunit may halong pag-angkin. Wala siyang magawa kundi magpumiglas, ngunit ang bawat galaw niya ay tila nagdadala sa kanya sa nakaraan—isang alaala na pilit niyang nililimot."Hindi... pwede..."Sa kabila ng pagpupumiglas, dumaloy sa isip niya ang nangyari dalawang taon na ang nakakaraan. Ang init ng mga luha niya ay mabilis na bumagsak, habang ang katawan niya’y nanginginig sa takot.
Hindi niya inaasahan, nagsalita si George sa likuran niya, malamig ang boses na tila walang bakas ng emosyon.Natigilan si Angela. Hindi siya lumingon, ngunit malamig niyang tinanong, "Ano iyon, editor-in-chief?""Mayroon ka bang dapat ipaliwanag sa akin?" Lalong lumakas ang boses ni George, na para bang tumayo ito at papalapit na sa kanya."Anong dapat kong ipaliwanag?""Marami," malamig niyang sagot. "Halimbawa, bakit ka umalis ng Manila nang hindi man lang nagpapaalam. At higit sa lahat, ano ang relasyon mo sa tito ko?"Nanginginig ang katawan ni Angela sa narinig, at bigla siyang humarap. Ang mukha ni George ay puno ng lamig, parang yelo."Paano mo nalaman—" Mahina at nanginginig ang boses ni Angela, halatang naguguluhan.Alam na ba ni George na kasal siya kay Mateo? Sinabi kaya ni Mateo? Hindi niya maipaliwanag ang kaba sa kanyang dibdib.Bagama’t malinis at pormal ang kasal nila ni Mateo, hindi niya alam kung paano haharapin si George. Lalo na’t ang tito ni George ang kanyang as
Ang suot niyang slim suit ay bumagay sa kanyang matangkad na katawan. Kahit na siya'y nasa wheelchair, ang bawat galaw ni Mateo Alacoste ay may taglay na makapangyarihang aura na hindi maiiwasang mapansin ng lahat."Congratulations, Mr. Alacoste." Maligayang bati ng host, isang puting babae na may asul na mata, habang iniaabot ang kristal na tropeyo."Salamat." Tanggap ni Mateo ang tropeyo at binanggit sa isang malinis na American accent, "I am honored to receive this award."Habang tinatanggap ni Mateo ang tropeyo, napansin ng host ang kanyang mga daliri at agad na nagtanong, "Oh my God, Mr. Alacoste, is this a wedding ring?"Agad binigyan ng camera ng close-up ang mga daliri ni Mateo, at kitang-kita ang diamond ring na ibinigay ni Angela, kaya't nag-zoom in pa ito sa malaking screen.Dahil dito, biglang tumibok ang puso ni Angela at dali-dali niyang tinago ang kamay na may parehong singsing.Habang patuloy na nag-uusap ang host nang puno ng excitement, "Mr. Alacoste, so you’re marri
Tinutok ni Angela ang mga kababaihan na nag-uusap ng tsismis sa harap niya, na para bang may sakit sa ulo. Sa wakas, nag-isip siya at napagdesisyunan na kailangan na niyang aminin, "Sige, ngayon na't umabot na sa ganito, wala na akong magagawa kundi aminin. Ako ay asawa ni Mateo Alacoste. Kaya’t syempre, pareho lang ang aming mga singsing."Tahimik ang buong opisina.Walang makapagsalita.Pagkatapos, bigla silang napatawa."Haha, Sister Angela, ang saya mo! Talaga bang asawa ka ni Mateo Alacoste?"Tumingin si Angela sa mga tao at tumawa rin, ngunit sa loob niya, nakahinga siya nang maluwag.Siguradong mas mabuti pang aminin ito ng pabirong paraan kaysa itanggi, at diretsahang iwasan ang topic.Pero sa harap ng lahat, kailangan pa rin niyang magpanggap na hindi siya natuwa, "Bakit kayo tumatawa? Hindi ba kayo naniniwala? Pangit ba ako?""Sister Angela, siyempre hindi ka pangit." Si Jenny, na halos maiyak na sa kakatawa, ang unang sumagot, "Ang totoo, si Mateo Alacoste ay parang tao mul
Sa loob ng dining area, tanging ang tunog ng mga pinggan at chopsticks ni Angela at Mateo ang maririnig sa pagitan nilang dalawa."Ah..." Hindi na matiis ni Angela ang katahimikan at nagdesisyon na magsalita, "Tungkol dun sa nangyari nung gabing iyon--""Pasensya na."Hindi pa tapos si Angela sa iniisip kung paano sisimulan ang pag-uusap, pero bigla siyang ininterrupt ni Mateo."Huh?" Hindi agad nakareact si Angela.Si Mateo… humihingi ba siya ng tawad?"Yung gabing iyon, nagpadalos-dalos ako." Habang tapos nang kumain si Mateo, kinuha niya ang napkin at dahan-dahang pinunasan ang bibig. "May mga pagkakamali akong nagawa."Dahil sa paghingi ng tawad ni Mateo, si Angela naman ay naging mahinahon at nagdesisyon na magpakita ng mabuting intensyon, "Ako nga po yung unang umalis nang basta-basta sa family dinner. At balak ko po sanang mag-apologize kay Lolo ninyo kapag may pagkakataon."Sa mga nakaraang araw, pinagnilayan ni Angela ang mga nangyari nung gabing iyon. Ang pagpapakita ng disr
Nanginginig nang bahagya ang katawan ni Angela. "Ang totoo?"Tumango si Mateo, tahimik ngunit puno ng tiyaga ang kanyang ekspresyon, na parang hinihintay niya si Angela na magpatuloy.Halos mag-crack ang boses ni Angela habang nagsasalita. "Hindi mo ba iniisip na 'yung nalaman mo na ang totoo?"Pinilit niyang tingnan ang mga mata ni Mateo, parang may hinahanap siyang sagot sa napakadilim at tila walang katapusang lalim ng mga iyon.Hindi iniwas ni Mateo ang tingin niya. Matagal silang nagkatitigan, hanggang sa marahan niyang sinabi, "Hindi ko iniisip na ikaw ang tipong babae na magbebenta ng sarili para lang sa pera."Para bang may sumabog na bulong sa utak ni Angela. Natigilan siya, ang buong pagkatao niya ay parang tumigil sa galaw."Hindi ko iniisip na ikaw ang tipong babae na magbebenta ng sarili para lang sa pera."Paulit-ulit na umalingawngaw ang mga salitang iyon sa isipan niya. Hindi niya alam kung paano siya sasagot.Napansin ni Mateo ang hindi mapakaling ekspresyon sa mukha
"Hindi, okay lang..." Iwas ni Angela ang tingin ni Mateo, "Kasi... Medyo may sakit ang mama ko ngayon... Kailangan niyang magpahinga..."Medyo malabo ang sinabi ni Angela, pero hindi niya binanggit na malubha ang kalagayan ng nanay niya, at pati na rin ang gastusin sa pagpapagamot.Tinutok ni Mateo ang kanyang mga mata kay Angela at may kakaibang lamig sa kanyang mga mata.Sa mga taon niyang pagnanais na magtagumpay sa mundo ng negosyo, nakapalibot siya ng mga kababaihan na naglalaro lamang sa kanya—mga kababaihan mula sa mahihirap na lugar, o mga babaeng mula sa mga kilalang pamilya. Lahat sila, palaging nagmamaganda at umaasa sa mga kalalakihan kahit sa pinakamaliit na bagay—humihingi ng pera, o ng tulong.Ngunit si Angela ay ibang-iba sa kanila. Bagamat magkasama lang sila ng ilang buwan, hindi pa siya humingi ng kahit anong bagay mula sa kanya. Para bang iniiwasan niyang makinabang mula sa kanya.Ang ganitong pag-iwas at distansya ay nagbigay kay Mateo ng hindi maipaliwanag na iri
Biglang parang gusto nang maglabasan ng usok mula sa mga tainga ni Angela!"Ikaw... ikaw ba'y maliligo?" Hindi siya makatingin kay Mateo, kaya't mabilis niyang itinulak ang pinto ng banyo at isinara.Nakatutok ang mga mata ni Mateo kay Angela na para bang inaasar niya talaga ito, napansin niyang namumula ang mukha nito at naisip niyang ang cute nito. Kaya naman hindi na niya pinilit na buksan pa ang pinto.Pagbalik sa kama, ramdam pa rin ni Angela na parang kayang magpabiyak ng itlog sa init ng mukha niya, kaya't agad siyang nag-check sa mga messages niya upang magpakalma.Ngunit makalipas ang ilang sandali, lumabas na si Mateo mula sa banyo. Hindi makatingin si Angela sa kanya, kaya’t nakayuko na lang ito at naglalaro sa cellphone."Matulog ka na." Bulong ni Mateo, at nang tumango si Angela, pinatay niya ang mga ilaw.Ang gabing iyon, nakaramdam si Angela ng sobrang hiya na naging sanhi ng insomnia.Tuwing ipipikit niya ang mata, parang muling naaalala ang matipunong katawan ni Mateo
"How can I be sure na totoo yang sinasabi mo?" “Naku, syempre, totoo ‘yan! Huwag kang mag-alala, hindi ko nga siya tinulungan! Hindi ko nga siya kilala!”Tuluyan nang binitiwan ni Mateo ang matandang lalaki, batid niyang hindi nito kayang magsinungaling sa kanya."Kunin niyo siya." Malamig na sabi ni Mateo. "Tiyakin niyo kung totoo ang sinasabi niya, at alamin kung sino ang nagpakilala kay Angela sa kanya noong una.""Oo, Sir," agad na sagot ni Rex. Tinungo niya ang mga tauhan at inutusan silang kunin ang matanda, pagkatapos ay lumapit siya kay Mateo at bumulong, "Sir Mateo, a good thing, ibig sabihin hindi ang matandang 'to ang nang-abuso kay Angela noon."Walang kahit anong emosyon sa mukha ni Mateo. Tumingin siya kay Rex nang malamig. "Good thing ba na ibang lalaki ang nang-abuso sa kanya?" "Sir Mateo, hindi ko po yun ibig sabihin." Nahihiyang sambit ni Rex, agad na namula ang mukha nito sa nasabi, hindi niya naisip na mali ngang sabihin 'yon.Hindi sumagot at tila walang pakiala
Sinulyapan ni Angela si Mateo, pero hindi na nagtanong pa.Matapos ang pagtatalo nila ni Mateo, ang masamang pakiramdam na dulot ng malamig na trato ni George ay agad na nawala, at nakatulog si Angela habang nakasandal sa bintana ng kotse.Nang makita ni Rex na nakatulog si Angela, hindi na siya nakapagpigil at bumulong, "Sir Mateo, nahanap ko na po ang nangyari kay Angela dalawang taon na ang nakakaraan."Si Mateo, na kanina ay nakatingin kay Angela habang natutulog ito, ay agad na lumingon kay Rex. Nagbago ang ekspresyon nito at naging malamig. "Nahanap mo ba yung tao mula noon?""Nahanap na po.""Nasaan siya ngayon?""Ini-impake na po siya at ikinulong, gaya ng utos. Ano po ang
Habang naiisip ang mga litrato, nakaramdam si Angela ng matinding kahihiyan at hindi kayang tumingin kay Mateo, kaya't tumanggi na lang siyang magmukhang mahina at iniwasan siya.Ngunit agad siyang hinawakan ni Mateo sa baba at pinilit siyang tumingin sa kanya."Angela," mababa ang boses ni Mateo, "Huwag mong iwasan ang mata ko."Matapos ang ilang sandali, nagpatuloy siya, "Oo, nakita ko yung mga litrato. Siguro mga dalawang taon na ang nakalipas, may naglagay ng pinhole camera sa kwarto ng hotel kung saan ka nagkaroon ng aksidente."Naalala ni Angela ang posibilidad na ito, kaya't tumango siya at tahimik na bumulong, "Pasensya na.""Ba't ka pa humihingi ng tawad?" tanong ni Mateo, medyo lumalim ang boses."Eh kasi, yung mga litrato na ‘yun, baka naman nakaka-abala at nakakahiya sa'yo," ang malumanay na sagot ni Angela habang unti-unting bumaba ang ulo.Sa pale niyang mukha at mga luha sa pilikmata, pakiramdam ni Mateo ay may humila sa puso niya at parang may sakit na naramdaman.Naku
Tila ba nahulog sa kahihiyan si Angela sa mga sinabi ni Mateo, ngunit nang marinig niya ang mga salitang binitiwan ni George, hindi niya naiwasang magtaka at magkunot ng noo, magsisimula na kaya ito?Sobrang diretso ni George sa kanyang mga salita.Bagamat matagal nang ganito ang pakikitungo ni George kay Angela simula nang magtagpo sila muli, may kakaibang pakiramdam si Angela nang marinig niyang tinanong ni George si Mateo sa ganung paraan."George, anong ibig mong sabihin?" Tanong ni Angela, medyo galit at hindi na kayang magpigil."Ano, Angela, hindi mo na kayang magpigil?" Natatwang tanong ni George sakanya.Sa totoo lang, hindi rin alam ni Angela kung bakit siya nagalit.Siguro, ayaw niya lang na magkamali si Mateo sa pagkakaintindi sa kanya. Hindi niya gustong isipin ni Mateo na isa siyang gold digger, isang babaeng madali lang makuha ng sinuman."Sa tingin ko, dapat maging responsable ka sa mga sinasabi mo," malamig na sagot ni Angela dito."Responsable? Ha!" Tumawa nang malak
Ang ekspresyon ni Mateo ay kalmado, at kahit na nakita niya si Angela, hindi man lang nagbago ang mukha niya. Para bang wala lamg ito sakanya."Okay, magsimula na tayo," sabi ni George, sabay turo kay Angela na umupo sa sofa. Inilipat ni Mateo ang wheelchair sa kabila nila, at hindi man lang tumingin kay Angela."Salamat po for the last interview, Uncle," magaan na sabi ni George, at ipinakita kay Angela na parang normal lang ang lahat. "Dahil sa interview na iyon, tumaas nang malaki ang benta ng aming magazine.""Walang anuman.""Ang interview na ito ay tungkol sa Outstanding Youth Award na napanalunan mo kamakailan, Tito," patuloy ni George, "Maaari ko po bang malaman kung anong pakiramdam mo nang matanggap mo ang award na iyon?""Isang pagkilala," maikling sagot ni Mateo, tila ba hindi interesado.Magaan lang ang tanungan nilang magtito, ngunit si Angela na nakatayo sa gilid ay nahirapang magpigil ng kaba.Kilalang-kilala ni Angela si George. Siya ang editor-in-chief, at kung siya
Hindi nakasagot si Angela, ngunit ramdam niyang sobrang pagod siya. She pushed away the hands of Mateo, stood up, and left the dining area.Tiningnan ni Mateo ang likod ni Angela, ngunit hindi siya tumayo para habulin siya.Noong gabing iyon, hindi bumalik si Mateo sa master bedroom. Si Angela ay mag-isa, hindi mapakali sa kama.Kinabukasan, maaga umalis si Mateo, at nang magising si Angela, wala na siya.Pagkatapos mag-isa ng almusal, dumaan siya sa kumpanya. Ngunit bago pa siya makaupo, nakita niya si George na mabilis na lumabas mula sa kanyang opisina.Kumunot ang noo ni Angela, at balak niyang magtago sa banyo upang maiwasan ang direktang pakikisalamuha sa kanya, ngunit tinuro siya ni George at nagsalita."Angela, Are you free later? Samahan mo ako sa Alacoste Group para sa isang interview."Alacoste Group?Tila ba nanigas si Angela sakanyang kinatatayuan at paglingon niya, nakita niyang nakatingin si George sa kanya ng walang emosyon."Editor-in-Chief." Sinubukan niyang magpangg
Kahit na nagsimula nang medyo magulo ang kasal nila ni Mateo, nirerespeto ni Angela ang kasal at hindi niya kailanman sasaktan si Mateo. Ngunit ang mga salitang binitiwan ni Mateo sa oras na iyon ay tila puno ng pagdududa, at labis itong nakasakit kay Angela."Mateo, anong ibig mong sabihin?" ang tono ni Angela ay malamig, "Nag-aalala ka ba na may something sa amin ni George?"Inamin ni Angela na marahil ay masyado na siyang sensitibo ngayon.Pero talagang hindi na niya kayang tiisin pa. Ang pang-iinsulto at pang-aasar ni George araw-araw, at ang mga litrato ngayon, ay nagtulak sa kanya sa bingit ng pagkabaliw.Akala niya, kahit papaano, si Mateo ay nagtitiwala sa kanya, ngunit ngayon, itinuturing na ba siyang isang babaeng pabago-bago ng isip?Hindi inaasahan ni Mateo ang ganitong reaksyon ni Angela, kaya nagkunwaring hindi siya nagkagusto sa tono ng babae at bahagyang nagkunwaring alalahanin ang sitwasyon. "Hindi ko naman iyon ibig sabihin. Kumain na tayo."Nais sanang tapusin ni Ma