Pagbalik nila sa Makati, iniisip ni Angela kung nagdulot ba ng abala kay George ang biglaan niyang pag-alis sa Manila. Ngunit laking gulat niya, hindi man lang siya ginulo nito kahit minsan.Dumating na rin ang weekend.Sa umagang iyon, isinuot ni Angela ang wine-red na dress na hinanda ni Mateo para sa kanya. Sinamahan ito ng diamond necklace at pares ng silk na high heels. Mabagal siyang bumaba ng hagdan.Naghihintay na si Mateo sa baba. Nang marinig ang yabag ng mga paa, tumingin siya nang walang pag-aalala, pero nang makita si Angela pababa ng hagdan, hindi niya maiwasang mapatulala.Alam niyang maganda si Angela, ngunit bihira nitong pagandahin ang sarili. Sa karamihan ng oras, parang sinasadya pa nitong itago ang ganda niya, kaya natural at walang effort ang dating ng kagandahan nito.Ngunit sa sandaling ito, sa suot niyang eleganteng damit na pinili mismo ni Mateo at may bahagyang makeup, para siyang isang mamahaling diyamanteng bahagyang napinong muli—napakakislap at kaakit-ak
“Hindi, hindi ko talaga kaya. Pasensya na po,” sabi ni Angela na nagmamadaling umatras, halatang kinakabahan. “Lolo, patawad po talaga. Bigla akong nahihilo at parang nasusuka. Uuwi na po muna ako. Babalik po ako para personal na humingi ng paumanhin.” Pagkasabi nito, hindi na niya magawang tumingin kina Mateo at Don Alacoste. Agad niyang tinalikuran ang mga ito at mabilis na umalis ng silid. Halos matatawag nang pagtakas ang ginawa niya. Nang makalabas si Angela, napangisi nang mapakla si Don Alacoste. ”‘Yan ba ang napili mong babae? Isang walang kaalam-alam sa tamang asal?” Malamig na tumingin si Mateo sa lolo niya. “Kung hindi mo rin lang ako pinilit, hindi ko siya hahanapin.” “Ikaw talaga!” Halos mamula si Don Alacoste sa galit habang umiling. Mahal na mahal niya ang apo niyang ito, ngunit mula nang mangyari ang aksidente sampung taon na ang nakakaraan, naging malamig at hindi maintindihan ang ugali nito. Kahit siya, bilang lolo, ay walang magawa. Hindi na pinansin ni Mateo s
Boom!Pagkarinig ng malakas na tunog, natigilan si Angela. Sa kaba at pagkabigla, napasigaw siya, "Anong ginagawa mo—"Hindi pa niya natatapos ang tanong, bigla na lang napunit ang kanyang burgundy na bestida. Sa isang iglap, naramdaman niyang bumigat ang kama—si Mateo, nasa ibabaw niya. Ang init ng katawan nito ay bumalot sa kanya, habang ang mabigat na presensya nito ay tila kinulong ang bawat galaw niya."Mateo, anong—"Nagpumiglas siyang magsalita, ngunit bago pa niya masabi ang susunod na salita, tinakpan ng malamig ngunit mabigat na labi ni Mateo ang kanya.Ang halik ay puno ng poot, parang parusa, ngunit may halong pag-angkin. Wala siyang magawa kundi magpumiglas, ngunit ang bawat galaw niya ay tila nagdadala sa kanya sa nakaraan—isang alaala na pilit niyang nililimot."Hindi... pwede..."Sa kabila ng pagpupumiglas, dumaloy sa isip niya ang nangyari dalawang taon na ang nakakaraan. Ang init ng mga luha niya ay mabilis na bumagsak, habang ang katawan niya’y nanginginig sa takot.
Hindi niya inaasahan, nagsalita si George sa likuran niya, malamig ang boses na tila walang bakas ng emosyon.Natigilan si Angela. Hindi siya lumingon, ngunit malamig niyang tinanong, "Ano iyon, editor-in-chief?""Mayroon ka bang dapat ipaliwanag sa akin?" Lalong lumakas ang boses ni George, na para bang tumayo ito at papalapit na sa kanya."Anong dapat kong ipaliwanag?""Marami," malamig niyang sagot. "Halimbawa, bakit ka umalis ng Manila nang hindi man lang nagpapaalam. At higit sa lahat, ano ang relasyon mo sa tito ko?"Nanginginig ang katawan ni Angela sa narinig, at bigla siyang humarap. Ang mukha ni George ay puno ng lamig, parang yelo."Paano mo nalaman—" Mahina at nanginginig ang boses ni Angela, halatang naguguluhan.Alam na ba ni George na kasal siya kay Mateo? Sinabi kaya ni Mateo? Hindi niya maipaliwanag ang kaba sa kanyang dibdib.Bagama’t malinis at pormal ang kasal nila ni Mateo, hindi niya alam kung paano haharapin si George. Lalo na’t ang tito ni George ang kanyang as
Ang suot niyang slim suit ay bumagay sa kanyang matangkad na katawan. Kahit na siya'y nasa wheelchair, ang bawat galaw ni Mateo Alacoste ay may taglay na makapangyarihang aura na hindi maiiwasang mapansin ng lahat."Congratulations, Mr. Alacoste." Maligayang bati ng host, isang puting babae na may asul na mata, habang iniaabot ang kristal na tropeyo."Salamat." Tanggap ni Mateo ang tropeyo at binanggit sa isang malinis na American accent, "I am honored to receive this award."Habang tinatanggap ni Mateo ang tropeyo, napansin ng host ang kanyang mga daliri at agad na nagtanong, "Oh my God, Mr. Alacoste, is this a wedding ring?"Agad binigyan ng camera ng close-up ang mga daliri ni Mateo, at kitang-kita ang diamond ring na ibinigay ni Angela, kaya't nag-zoom in pa ito sa malaking screen.Dahil dito, biglang tumibok ang puso ni Angela at dali-dali niyang tinago ang kamay na may parehong singsing.Habang patuloy na nag-uusap ang host nang puno ng excitement, "Mr. Alacoste, so you’re marri
Tinutok ni Angela ang mga kababaihan na nag-uusap ng tsismis sa harap niya, na para bang may sakit sa ulo. Sa wakas, nag-isip siya at napagdesisyunan na kailangan na niyang aminin, "Sige, ngayon na't umabot na sa ganito, wala na akong magagawa kundi aminin. Ako ay asawa ni Mateo Alacoste. Kaya’t syempre, pareho lang ang aming mga singsing."Tahimik ang buong opisina.Walang makapagsalita.Pagkatapos, bigla silang napatawa."Haha, Sister Angela, ang saya mo! Talaga bang asawa ka ni Mateo Alacoste?"Tumingin si Angela sa mga tao at tumawa rin, ngunit sa loob niya, nakahinga siya nang maluwag.Siguradong mas mabuti pang aminin ito ng pabirong paraan kaysa itanggi, at diretsahang iwasan ang topic.Pero sa harap ng lahat, kailangan pa rin niyang magpanggap na hindi siya natuwa, "Bakit kayo tumatawa? Hindi ba kayo naniniwala? Pangit ba ako?""Sister Angela, siyempre hindi ka pangit." Si Jenny, na halos maiyak na sa kakatawa, ang unang sumagot, "Ang totoo, si Mateo Alacoste ay parang tao mul
Sa loob ng dining area, tanging ang tunog ng mga pinggan at chopsticks ni Angela at Mateo ang maririnig sa pagitan nilang dalawa."Ah..." Hindi na matiis ni Angela ang katahimikan at nagdesisyon na magsalita, "Tungkol dun sa nangyari nung gabing iyon--""Pasensya na."Hindi pa tapos si Angela sa iniisip kung paano sisimulan ang pag-uusap, pero bigla siyang ininterrupt ni Mateo."Huh?" Hindi agad nakareact si Angela.Si Mateo… humihingi ba siya ng tawad?"Yung gabing iyon, nagpadalos-dalos ako." Habang tapos nang kumain si Mateo, kinuha niya ang napkin at dahan-dahang pinunasan ang bibig. "May mga pagkakamali akong nagawa."Dahil sa paghingi ng tawad ni Mateo, si Angela naman ay naging mahinahon at nagdesisyon na magpakita ng mabuting intensyon, "Ako nga po yung unang umalis nang basta-basta sa family dinner. At balak ko po sanang mag-apologize kay Lolo ninyo kapag may pagkakataon."Sa mga nakaraang araw, pinagnilayan ni Angela ang mga nangyari nung gabing iyon. Ang pagpapakita ng disr
Nanginginig nang bahagya ang katawan ni Angela. "Ang totoo?"Tumango si Mateo, tahimik ngunit puno ng tiyaga ang kanyang ekspresyon, na parang hinihintay niya si Angela na magpatuloy.Halos mag-crack ang boses ni Angela habang nagsasalita. "Hindi mo ba iniisip na 'yung nalaman mo na ang totoo?"Pinilit niyang tingnan ang mga mata ni Mateo, parang may hinahanap siyang sagot sa napakadilim at tila walang katapusang lalim ng mga iyon.Hindi iniwas ni Mateo ang tingin niya. Matagal silang nagkatitigan, hanggang sa marahan niyang sinabi, "Hindi ko iniisip na ikaw ang tipong babae na magbebenta ng sarili para lang sa pera."Para bang may sumabog na bulong sa utak ni Angela. Natigilan siya, ang buong pagkatao niya ay parang tumigil sa galaw."Hindi ko iniisip na ikaw ang tipong babae na magbebenta ng sarili para lang sa pera."Paulit-ulit na umalingawngaw ang mga salitang iyon sa isipan niya. Hindi niya alam kung paano siya sasagot.Napansin ni Mateo ang hindi mapakaling ekspresyon sa mukha
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan
Habang pinapakain ni Mateo si Angela, hindi na siya gaanong naiilang. Napakaingay ng isip niya, pero ang lumabas sa bibig niya’y, “Gusto ko ng broccoli at talong.”Walang imik si Mateo at agad na kinuha ang hinihiling nito. Matyaga niyang idinulot ang pagkain sa bibig ni Angela, na tahimik namang kumakain.Si Uncle Jed at si Aunt Selene, na tahimik na nakamasid sa gilid, halos manlaki ang mga mata sa nakita.Ang kanilang young master, na kilala nilang malamig at tila walang pakialam sa iba, ngayon ay nagpapakain ng asawa gamit ang sariling kamay? Para bang biglang naging milagro ang kanilang mundo!Matagal-tagal din bago naubos ni Angela ang pagkain. Si Mateo naman, abalang-abala sa pagsilbi sa kanya. Nahihiya si Angela kaya’t nagpilit, “Mateo, kaya ko namang kumain gamit ang kaliwang kamay. Kumain ka na rin.”Hindi siya pinansin ni Mateo. Sinigurado muna nitong naubos ni Angela ang laman ng plato bago siya nagsimula kumain.Habang nagliligpit si Aunt Selene ng mga plato, biglang napa
Si Angela ay nagtaka at tinitigan si Mateo. “Ito ba… ang kaso ng pagkidnap sampung taon na ang nakalipas?”Si Mateo ay isang paboritong anak ng mayaman, at hindi maiisip ni Angela kung paano siya nasaktan ng ganoon kalubha maliban na lamang kung may kinalaman ito sa kaso ng pagkidnap na nangyari sampung taon na ang nakaraan.“Oo,” sagot ni Mateo na nakayuko habang ina-aplay ang gamot kay Angela kaya hindi ito makita ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Tatlong kutsilyo, tatlong tama sa hita. Kung hindi agad nakuha ang tamang medikal na atensyon, malamang ay magiging inutil ang mga paa ko.”Nanginginig ang braso ni Angela at bigla niyang naisip kung gaano siya kalakas magbitaw ng salita kanina. Lumuha siya, bahagyang pumikit, at mahina siyang nag-sorry, “Pasensya na…”“Anong pinagsisihan mo?” tanong ni Mateo.“Nasabi ko ang tungkol sa iyong masalimuot na kwento.” Naramdaman ni Angela na kung ikukumpara sa lahat ng dinaanan ni Mateo, parang napakaliit lang ng pinagdadaanan niyang sugat.“W
Kung totoong isa siyang makasariling babae na gagawin ang lahat para sa pera, bakit nga ba iniligtas niya si George sa ganoong delikadong sitwasyon?Habang iniisip ito, napabuntong-hininga si George. Dalawang taon na ang nakalipas, at tila ngayon lang siya naguguluhan sa lahat ng kanyang akala. Maaari kayang mali ang iniisip niya tungkol kay Angela?Habang mas pinipilit niyang tanggapin ang posibilidad na nagkamali siya, mas lalo niyang nararamdaman ang pag-aalinlangan. Pero… hindi, imposible. Saanman niya tingnan, hindi ito pasok sa lohika niya.Pagkalipas ng tatlong minuto ng pag-iisip, hindi na siya mapakali. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial.“Hello, ako ito,” malamig niyang sabi sa kabilang linya. “May ipapahanap akong impormasyon. Siguraduhin mong kumpleto at totoo ang lahat ng detalye.”Pagkauwi mula sa ospital, mabilis na nag-shower si Angela. Sa wakas, nawala rin ang amoy ng disinfectant na tumatak sa kanyang ilong sa loob ng ospital.Pagkatapos ng shower, nahiga s
Mateo ay natigilan at tumingin kay Angela. “Bakit?”“Ahm… Ayoko talagang maospital,” sagot ni Angela na may paawang tingin. “Ayoko kasi talaga ng ospital mula noon. Tignan niyo naman, maliit na sugat lang ito. Hindi naman siguro kailangan ng ganito ka-seryoso. Pwede bang umuwi na lang ako?”Sumeryoso ang mukha ni Mateo. “Mas ligtas kung manatili ka rito. Paano kung maimpeksiyon ang sugat mo? O kung sakaling may kung anong mikrobyo o virus ang nilagay ng taong iyon sa kutsilyo?”Napayuko si Angela, nahihiya sa sitwasyon.“Isa lang akong ordinaryong tao,” naisip niya. “Bakit naman nila ako gagawan ng ganitong klaseng plano?”Alam niyang si Mateo ay madaling maantig ang puso kaya nagpatuloy siya sa pagpapakita ng pagiging kawawa. “Mateo, maayos na ako, promise. At nandiyan ka naman, ‘di ba? Kahit maimpeksiyon pa ako, kaya mo namang tumawag ng doktor agad.”Napansin ni Angela na unti-unting lumuwag ang ekspresyon sa mukha ni Mateo kaya nagmadali siyang dagdagan ang kanyang argumento. “At
Hindi inasahan ni Angela na bigla siyang tanungin ni Mateo nang ganito. Sandali siyang natigilan bago sumagot, "Wala akong masyadong inisip noong oras na iyon. Gusto ko lang pigilan ang lalaking iyon. Hindi ko akalain na sobrang baliw niya para saktan ako."Nagmamatyag lamang si Mateo habang bahagyang kumitid ang mga mata, ngunit nanatiling tahimik."Pero, sa tingin ko, may mabuting naidulot din ito," ani Angela, tila may naisip na bigla. Kumislap ang kanyang mga mata. "At least, sa ganitong paraan, pakiramdam ko ay wala na akong utang na loob kay George."Doon na tumingin si Mateo kay Angela. "Utang?""Oo," tumango si Angela, "Noong nag-aaral pa ako, talagang gipit kami sa matrikula. Lagi akong nag-a-apply ng scholarship at nagpa-part-time job. Pero, hindi ko alam, palihim pala akong tinutulungan ni George."Pinalaki si Angela ng kanyang ina, si Shane, nang mag-isa. Ang kalusugan ni Shane ay laging mahina, lalo na noong nasa kolehiyo si Angela. Dahil dito, hindi niya magawang suporta
"Iniisip ko lang kung galit ka," tahasang sagot ni Angela habang iniwasang tumingin nang diretso kay Mateo."Bakit ako magagalit?" tanong nito, ang malamig na tinig ay tila hangin sa kalagitnaan ng gabi.Bahagyang nag-atubili si Angela bago nagsalita, "Galit ka kasi nasaktan ako... dahil kay George."Habang sinasabi niya iyon, ang boses niya'y naging mas mababa, parang malambot na balahibo na dumaan sa pandinig ni Mateo. Napatingin ito kay Angela, at ang madilim niyang mga mata'y tila unti-unting lumambot."Oo, galit ako," tahasang sagot ni Mateo.Nabigla si Angela sa diretsahang pag-amin ng asawa. Napatingala siya at nagtama ang kanilang mga mata.Habang pinagmamasdan ni Mateo ang nagtatakang anyo ni Angela, bahagya nitong itinaas ang kilay. "Ano, hindi mo ba tatanungin kung bakit ako galit?""Sa tingin ko... alam ko naman kung bakit," sagot ni Angela nang marahan, waring nagdadalawang-isip pa."Talaga? Kung ganoon, sabihin mo nga," hamon ni Mateo, ang tinig ay bahagyang nagiging ser