Nanginginig nang bahagya ang katawan ni Angela. "Ang totoo?"Tumango si Mateo, tahimik ngunit puno ng tiyaga ang kanyang ekspresyon, na parang hinihintay niya si Angela na magpatuloy.Halos mag-crack ang boses ni Angela habang nagsasalita. "Hindi mo ba iniisip na 'yung nalaman mo na ang totoo?"Pinilit niyang tingnan ang mga mata ni Mateo, parang may hinahanap siyang sagot sa napakadilim at tila walang katapusang lalim ng mga iyon.Hindi iniwas ni Mateo ang tingin niya. Matagal silang nagkatitigan, hanggang sa marahan niyang sinabi, "Hindi ko iniisip na ikaw ang tipong babae na magbebenta ng sarili para lang sa pera."Para bang may sumabog na bulong sa utak ni Angela. Natigilan siya, ang buong pagkatao niya ay parang tumigil sa galaw."Hindi ko iniisip na ikaw ang tipong babae na magbebenta ng sarili para lang sa pera."Paulit-ulit na umalingawngaw ang mga salitang iyon sa isipan niya. Hindi niya alam kung paano siya sasagot.Napansin ni Mateo ang hindi mapakaling ekspresyon sa mukha
"Sanchez Hotel," sagot ni Angela na parang awtomatiko. Pagkatapos niyang bigkasin ito, natigilan siya at tumingin kay Mateo. "Bakit mo tinatanong?""Wala," tugon ni Mateo na may malamig na ekspresyon. "Hindi mo ba naisip kung sino ang nagplano ng lahat ng ito laban sa'yo?"Naalala ni Angela ang nangyari—ang madrogahan, madala sa isang hotel, at ang pagsasapubliko nito sa paaralan pagkatapos. Malinaw na lahat ng ito ay isang sinadyang pagsasabwatan para pabagsakin siya."Wala akong ideya," sagot ni Angela habang mahina ang boses. "Gusto ko rin sanang imbestigahan dati, pero wala akong nahanap." Bigla siyang natigilan, may naisip, at tumingin kay Mateo. "Mateo, naniniwala ka ba sa akin?"Tumingin si Mateo kay Angela. Napansin niyang bahagya itong nakasandal sa kanyang balikat, parang nagiging komportable na. Hindi niya maipaliwanag pero may kung anong gumaan sa kanyang pakiramdam. Mahinahon niyang sinabi, "Asawa kita, bakit hindi ako maniniwala sa'yo?"Isang simpleng pangungusap iyon, n
Mukhang nagkakaroon na nga siya ng interest sa asawa niyang pinakasalan niya lang nang basta. Sa buong taon, inisip niyang wala na siyang magiging interes sa ibang tao, pero bigla na lamang, dumating siya.Buti na lang, at siya ang naging asawa niya. Ang problema na lamang niya ay ang asawa niyang hindi makaramdam dahil sa pagiging naive nito. Dapat ba niyang direktang ipaliwanag ang nararamdaman at agad na kunin ang babaeng ito? O mas mabuting unti-unting makuha ang puso niya?Napangiti si Mateo sa sarili.Matagal na kasi simula nang siya ay magkainteres sa isang babae. Kaya naman sa oras na ito, napansin niyang si Angela ay mas mahirap pakisamahan kaysa sa mga negosyong tumatakbo na milyon-milyon.Dahan-dahan lang siguro.Tumingin si Mateo kay Angela, may bahagyang ngiti sa kanyang labi. "Puwede na yan."Hindi maintindihan ni Angela ang ibig sabihin ng mga salitang iyon kaya’t tumango na lang siya, nang walang kaalam-alam.Habang pinagmamasdan ni Mateo ang nakakalito at walang kamal
Inalala ni Angela ang gabi nang biglang tumayo si Mateo, bahagyang namumula ang kanyang mukha, ngunit ngumiti pa rin at nagsabi, "Dapat magtiwala ang mag-asawa sa isa't isa."Tumingin si Gave sa babae sa harapan niya, kumislap ang kanyang mga mata, at pagkatapos ay sinabi, "Sister-in-law, sinabi ba ni Mateo sa iyo kung bakit siya nagkunwaring may kapansanan?"Nagulat si Angela at umiling.Sinabi ni Mateo na may mga bagay na maaaring hindi niya alam, kaya hindi na siya nagtanong."Labing taon na ang nakalipas, nagkaroon si Mateo ng aksidente sa sasakyan." Hindi tila nag-atubili si Gave at sinabi, "Akala ng lahat na naging may kapansanan si Mateo dahil sa aksidenteng iyon, pero sa katunayan, nasaktan lang siya. Nang makarating siya sa Amerika, gumaling siya."Naalala ni Angela na tila nakita niya ang aksidente ng pangalawang anak ng pamilya Alacoste sa balita.Noong panahong iyon, hindi pa umabot ng 20 taon si Mateo at bagong pasok lang sa kolehiyo. Siya ay kinidnap at humingi ang mga k
Lumingon si Angela at nakita niyang si Mateo na bumalik.May katangkaran si Mateo at may napaka-appealing na hitsura. Naka-light blue na shirt siya, at kita ang perfect niyang katawan. Malalakas din ang kanyang mga binti at para bang lagi itong nag eexcercise, na lalong nagpapatingkad sa kanyang itsura.Hindi maiwasan ni Angela na mapatingin nang matagal. Paano nga ba ang magkaroon ng ganitong klaseng lalaki na hindi makagalaw nang maayos?"Sinabi ko sa sister-in-law ko na nahulog ako sa kanya nung unang kita ko at balak kong agawin ang asawa mo," agad na sabi ni Gave nang makita si Mateo, habang nakangisi. "Mateo, alam mo naman ang charm ko, dami ko ng mga babaeng nai-inlove sa’kin, kaya mag-ingat ka.""Huwag mong ikumpara si Angela sa mga babaeng nakapaligid sa’yo," sagot ni Mateo ng malamig, habang naglalakad siya papunta sa dining table. Binuksan niya ang bote ng red wine at tinanggal ang takip, "Hindi ka niya gusto.""Oh, confident, ha?" natatawang sabi ni Gave.Dahil kay Gave,
Naramdaman ni Angela ang bigat sa kanyang dibdib, para bang nahulog ang kanyang puso sa narinig.Paano niya nga ba nalaman ang sitwasyon ng ina niya ng ganun kadetalye?"Ano naman?" Tumigas ang tono ng boses niya."Oh, sis, huwag ka ganyan. Mahal ko naman si Aunt Shane," sabi ni Lindsay na may pilit na tono, "Kaya nung narinig kong tumaas ang gastusin sa pagpapagamot ni Aunt Shane, nag-alala ako, at iniisip ko kung paano kita matutulungan."Matutulungan siya ni Lindsay?Sumimangot si Angela, "Paano mo ako matutulungan?""Eh, kebs lang, may kilala akong batang babae na nagbukas ng magazine company. Kailangan nila ng tao ngayon, at maganda ang kondisyon, ang sahod." Sambit ni Lindsay, at sa wakas sinabi rin ang plano, "Naisip ko lang na dahil magaling ka, kung magpapalit ka ng trabaho, tiyak magiging mas maganda ang trato sa’yo."Doon na naintindihan ni Angela.Sa lahat ng panahon, gusto lang palang paalisin ni Lindsay si Angela sa Fengshang Magazine.At bakit? Simple lang, dahil kay Geo
Pagkababa ng telepono, galit na galit pa rin si Lindsay. Halos magka-crack na ang mga kuko niya, na tinapalan ng pulang nail polish, dahil sa sobrang inis!Naalala pa niya yung unang pagkakataon na nakilala niya si George.Akala ni George, unang beses silang nagkita sa isang cocktail party mga anim na buwan na ang nakalipas. Pero hindi niya alam, tatlong taon na pala silang nagtagpo. Nangyari 'yon sa UP. Pumunta siya sa Maynila kasama ang mga kaibigan, at pinadala siya ng tatay niya na maghatid ng ilang gamit kay Angela. Hindi niya man gusto, bilang isang mabuting anak, wala siyang choice.Dun niya nakasalubong si Angela at George.Sobrang ganda ng araw na ‘yon. Si George, nakasakay sa bisikleta, at si Angela, nakasakay sa likod. Naka-puti siyang shirt at parang prinsipe mula sa isang fairy tale.Hindi niya akalain, pero nahulog agad ang puso niya kay George.Oo, sandali lang ang pagkikita nila, at siguro si Angela at George, hindi gaanong naaalala yun. Pero sa puso niya, ‘yon ang nag
Napatigil siya, hindi alam ang isasagot, naisip ni Angela na baka nakita siya ni Mateo na tumatawag sa hagdan, pero hindi niya alam kung anong sasabihin, kaya’t simpleng sinabi na lang niya, “Oo, tawag lang mula sa kumpanya, wala namang importante.”Hindi naman kasi gusto ni Angela na itago kay Mateo ang tungkol sa kalagayan ng nanay niya, pero talagang hindi niya alam kung paano sisimulan.Paano niya sasabihin na ang nanay niya ay malubhang may sakit at kailangan ng pera para sa paggamot?Parang ang dating, parang humihingi siya ng pera kay Mateo.Oo, mag-asawa na sila, at kahit pa unti-unti siyang nagiging dependent at malapit kay Mateo, hindi pa rin kayang ipakita ni Angela ang kahinaan at humingi ng tulong.Siguro, ugali na kasi ‘yon mula pagkabata. Lagi siyang pinapayuhan ng nanay niya na kahit na pagtawanan siya ng ibang tao dahil sa pagiging wala ng ama at dahil sa pagiging illegitimate daughter, hindi siya pwedeng magpakita ng kahinaan.Pinagmamasdan ni Mateo ang mga mata ni A
Pagkasabi ni Angela ng mga salitang iyon, isang mapait na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. “Ano pa bang saysay ng pag-uusap na ’to? Tapos na ang lahat, wala na tayong dapat pag-usapan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at naglakad palayo. Ayaw na niyang patulan ang anumang argumento kay George.Ngunit hindi inaasahan ni Angela ang sumunod na nangyari. Agad siyang hinabol ni George at mahigpit na hinawakan ang kanyang pulso.“Angela, bakit wala ka nang gustong sabihin?” Ang boses ni George ay puno ng damdamin. Ang titig niya ay nagmamatyag, tila nagbabakasakaling mabasa ang damdamin ni Angela. “Kung kaya mong harangin ang saksak na ’yon para sa akin, hindi ako naniniwala na nakalimutan mo na ako sa puso mo!”Bahagyang nanginig ang katawan ni Angela. Ngunit pilit niyang pinatatag ang kanyang sarili. Tumitig siya kay George, pilit na pinapakalma ang sariling damdamin.Ang mga mata ni George ay puno ng pangungulila at pagsisisi. Hindi niya maitago ang emosyon na parang
Dahil sa sobra-sobrang emotions na nararamdam ni George, hindi niya napansin na sugatan pa si Angela. Nasaktan niya ito nang medyo malakas ang tapik niya, kaya bigla na lang napangiwi ang mukha ni Angela at namutla sa sakit.Nang makita ni George ang maputlang mukha ni Angela, tila natauhan siya at dali-daling binitiwan ang kamay nito.“Pasensya na, nakalimutan kong sugatan ka pa,” ani George, halatang nag-aalala.Si Angela naman, unti-unting kumalma mula sa pagkabigla. Napansin niya ang mga usisero’t usiserang mata ng mga tao sa paligid, kaya mahina niyang sinabi kay George,“Kung may sasabihin ka, sa opisina na lang natin pag-usapan.”Napagtanto rin ni George na masyado siyang naging padalos-dalos. Tumango siya at inakay si Angela papunta sa kanyang opisina. Isa-isa silang pumasok, at pagkapasok nila, agad na nagkagulo ang buong opisina.“Grabe! Anong nangyari doon? Para akong nanood ng eksena sa isang teleserye!” bulalas ng isang empleyado. “So totoo pala yung chismis dati? Si Ange
Gusto sanang lapitan ni Aunt Selene si Angela upang gamutin ang kanyang sugat, ngunit tumanggi si Angela dahil natatakot siyang makita nito ang pamumugto ng kanyang mga mata. Sa halip, basta na lang niyang nilapatan ng gamot ang sugat niya kahit hindi maayos.Kinabukasan, nagising si Angela sa madaling araw. Napatingin siya sa kabilang bahagi ng kama—walang tao. Ang kawalan ni Mateo sa tabi niya ay tila ba nag-iwan din ng puwang sa kanyang puso.“Nakakainis,” bulong niya sa sarili habang pinapalo ang pisngi niya upang gisingin ang sarili.Pakiramdam niya ay napakahina niya. Matapos ang paghihiwalay nila ni George dalawang taon na ang nakalipas, nangako siya sa sarili na hindi na niya hahayaang masaktan ulit ang puso niya. Sa halip, magpapakasal siya sa isang taong makapagbibigay ng seguridad at hindi na muling magmamahal nang ganito kalalim. Ngunit eto siya ngayon, muling naliligaw.“Hindi puwede,” mariin niyang sinabi sa sarili.“Hinding-hindi na.”Sa mabilis na desisyon, tumayo siya
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan
Habang pinapakain ni Mateo si Angela, hindi na siya gaanong naiilang. Napakaingay ng isip niya, pero ang lumabas sa bibig niya’y, “Gusto ko ng broccoli at talong.”Walang imik si Mateo at agad na kinuha ang hinihiling nito. Matyaga niyang idinulot ang pagkain sa bibig ni Angela, na tahimik namang kumakain.Si Uncle Jed at si Aunt Selene, na tahimik na nakamasid sa gilid, halos manlaki ang mga mata sa nakita.Ang kanilang young master, na kilala nilang malamig at tila walang pakialam sa iba, ngayon ay nagpapakain ng asawa gamit ang sariling kamay? Para bang biglang naging milagro ang kanilang mundo!Matagal-tagal din bago naubos ni Angela ang pagkain. Si Mateo naman, abalang-abala sa pagsilbi sa kanya. Nahihiya si Angela kaya’t nagpilit, “Mateo, kaya ko namang kumain gamit ang kaliwang kamay. Kumain ka na rin.”Hindi siya pinansin ni Mateo. Sinigurado muna nitong naubos ni Angela ang laman ng plato bago siya nagsimula kumain.Habang nagliligpit si Aunt Selene ng mga plato, biglang napa
Si Angela ay nagtaka at tinitigan si Mateo. “Ito ba… ang kaso ng pagkidnap sampung taon na ang nakalipas?”Si Mateo ay isang paboritong anak ng mayaman, at hindi maiisip ni Angela kung paano siya nasaktan ng ganoon kalubha maliban na lamang kung may kinalaman ito sa kaso ng pagkidnap na nangyari sampung taon na ang nakaraan.“Oo,” sagot ni Mateo na nakayuko habang ina-aplay ang gamot kay Angela kaya hindi ito makita ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Tatlong kutsilyo, tatlong tama sa hita. Kung hindi agad nakuha ang tamang medikal na atensyon, malamang ay magiging inutil ang mga paa ko.”Nanginginig ang braso ni Angela at bigla niyang naisip kung gaano siya kalakas magbitaw ng salita kanina. Lumuha siya, bahagyang pumikit, at mahina siyang nag-sorry, “Pasensya na…”“Anong pinagsisihan mo?” tanong ni Mateo.“Nasabi ko ang tungkol sa iyong masalimuot na kwento.” Naramdaman ni Angela na kung ikukumpara sa lahat ng dinaanan ni Mateo, parang napakaliit lang ng pinagdadaanan niyang sugat.“W
Kung totoong isa siyang makasariling babae na gagawin ang lahat para sa pera, bakit nga ba iniligtas niya si George sa ganoong delikadong sitwasyon?Habang iniisip ito, napabuntong-hininga si George. Dalawang taon na ang nakalipas, at tila ngayon lang siya naguguluhan sa lahat ng kanyang akala. Maaari kayang mali ang iniisip niya tungkol kay Angela?Habang mas pinipilit niyang tanggapin ang posibilidad na nagkamali siya, mas lalo niyang nararamdaman ang pag-aalinlangan. Pero… hindi, imposible. Saanman niya tingnan, hindi ito pasok sa lohika niya.Pagkalipas ng tatlong minuto ng pag-iisip, hindi na siya mapakali. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial.“Hello, ako ito,” malamig niyang sabi sa kabilang linya. “May ipapahanap akong impormasyon. Siguraduhin mong kumpleto at totoo ang lahat ng detalye.”Pagkauwi mula sa ospital, mabilis na nag-shower si Angela. Sa wakas, nawala rin ang amoy ng disinfectant na tumatak sa kanyang ilong sa loob ng ospital.Pagkatapos ng shower, nahiga s