Ang damit ni Angela ay sobrang luwag na kahit naka-button na ang lahat, kitang-kita pa rin ang kanyang mahinhin na collarbone. Nang tumayo siya mula sa kama, bahagyang nasilayan ang kanyang mahahabang mga binti.Hindi maiwasang umiwas ng tingin si Mateo.Kahit na palagi niyang ipinagmamalaki ang kanyang kontrol sa sarili, naramdaman niyang medyo mainit ang pakiramdam sa mga sandaling iyon. Uminom siya ng malamig na tubig upang matahimik.Hindi napansin ni Angela ang hindi karaniwang reaksyon ni Mateo, at tahimik na nagpatuloy sa pagkain.“Babalik ako mamayang hapon,” biglang tanong ni Mateo habang kumakain, “Sasama ka ba sa akin?”Isang alaala mula sa hapunan kahapon ang pumasok sa isipan ni Angela. Pansin niyang nagdilim ang kanyang mata, ngunit mabilis siyang tumango, “Sasama ako.”Ngayon, hindi na niya alintana ang iba pang mga bagay. Kahit na kailangan niya ang trabaho, hindi na niya kayang tiisin si George.“Okay,” sagot ni Mateo.Napaisip si Angela, “Teka, bakit ka pala nandito
Pagbalik nila sa Makati, iniisip ni Angela kung nagdulot ba ng abala kay George ang biglaan niyang pag-alis sa Manila. Ngunit laking gulat niya, hindi man lang siya ginulo nito kahit minsan.Dumating na rin ang weekend.Sa umagang iyon, isinuot ni Angela ang wine-red na dress na hinanda ni Mateo para sa kanya. Sinamahan ito ng diamond necklace at pares ng silk na high heels. Mabagal siyang bumaba ng hagdan.Naghihintay na si Mateo sa baba. Nang marinig ang yabag ng mga paa, tumingin siya nang walang pag-aalala, pero nang makita si Angela pababa ng hagdan, hindi niya maiwasang mapatulala.Alam niyang maganda si Angela, ngunit bihira nitong pagandahin ang sarili. Sa karamihan ng oras, parang sinasadya pa nitong itago ang ganda niya, kaya natural at walang effort ang dating ng kagandahan nito.Ngunit sa sandaling ito, sa suot niyang eleganteng damit na pinili mismo ni Mateo at may bahagyang makeup, para siyang isang mamahaling diyamanteng bahagyang napinong muli—napakakislap at kaakit-ak
“Hindi, hindi ko talaga kaya. Pasensya na po,” sabi ni Angela na nagmamadaling umatras, halatang kinakabahan. “Lolo, patawad po talaga. Bigla akong nahihilo at parang nasusuka. Uuwi na po muna ako. Babalik po ako para personal na humingi ng paumanhin.” Pagkasabi nito, hindi na niya magawang tumingin kina Mateo at Don Alacoste. Agad niyang tinalikuran ang mga ito at mabilis na umalis ng silid. Halos matatawag nang pagtakas ang ginawa niya. Nang makalabas si Angela, napangisi nang mapakla si Don Alacoste. ”‘Yan ba ang napili mong babae? Isang walang kaalam-alam sa tamang asal?” Malamig na tumingin si Mateo sa lolo niya. “Kung hindi mo rin lang ako pinilit, hindi ko siya hahanapin.” “Ikaw talaga!” Halos mamula si Don Alacoste sa galit habang umiling. Mahal na mahal niya ang apo niyang ito, ngunit mula nang mangyari ang aksidente sampung taon na ang nakakaraan, naging malamig at hindi maintindihan ang ugali nito. Kahit siya, bilang lolo, ay walang magawa. Hindi na pinansin ni Mateo s
Boom!Pagkarinig ng malakas na tunog, natigilan si Angela. Sa kaba at pagkabigla, napasigaw siya, "Anong ginagawa mo—"Hindi pa niya natatapos ang tanong, bigla na lang napunit ang kanyang burgundy na bestida. Sa isang iglap, naramdaman niyang bumigat ang kama—si Mateo, nasa ibabaw niya. Ang init ng katawan nito ay bumalot sa kanya, habang ang mabigat na presensya nito ay tila kinulong ang bawat galaw niya."Mateo, anong—"Nagpumiglas siyang magsalita, ngunit bago pa niya masabi ang susunod na salita, tinakpan ng malamig ngunit mabigat na labi ni Mateo ang kanya.Ang halik ay puno ng poot, parang parusa, ngunit may halong pag-angkin. Wala siyang magawa kundi magpumiglas, ngunit ang bawat galaw niya ay tila nagdadala sa kanya sa nakaraan—isang alaala na pilit niyang nililimot."Hindi... pwede..."Sa kabila ng pagpupumiglas, dumaloy sa isip niya ang nangyari dalawang taon na ang nakakaraan. Ang init ng mga luha niya ay mabilis na bumagsak, habang ang katawan niya’y nanginginig sa takot.
Hindi niya inaasahan, nagsalita si George sa likuran niya, malamig ang boses na tila walang bakas ng emosyon.Natigilan si Angela. Hindi siya lumingon, ngunit malamig niyang tinanong, "Ano iyon, editor-in-chief?""Mayroon ka bang dapat ipaliwanag sa akin?" Lalong lumakas ang boses ni George, na para bang tumayo ito at papalapit na sa kanya."Anong dapat kong ipaliwanag?""Marami," malamig niyang sagot. "Halimbawa, bakit ka umalis ng Manila nang hindi man lang nagpapaalam. At higit sa lahat, ano ang relasyon mo sa tito ko?"Nanginginig ang katawan ni Angela sa narinig, at bigla siyang humarap. Ang mukha ni George ay puno ng lamig, parang yelo."Paano mo nalaman—" Mahina at nanginginig ang boses ni Angela, halatang naguguluhan.Alam na ba ni George na kasal siya kay Mateo? Sinabi kaya ni Mateo? Hindi niya maipaliwanag ang kaba sa kanyang dibdib.Bagama’t malinis at pormal ang kasal nila ni Mateo, hindi niya alam kung paano haharapin si George. Lalo na’t ang tito ni George ang kanyang as
Ang suot niyang slim suit ay bumagay sa kanyang matangkad na katawan. Kahit na siya'y nasa wheelchair, ang bawat galaw ni Mateo Alacoste ay may taglay na makapangyarihang aura na hindi maiiwasang mapansin ng lahat."Congratulations, Mr. Alacoste." Maligayang bati ng host, isang puting babae na may asul na mata, habang iniaabot ang kristal na tropeyo."Salamat." Tanggap ni Mateo ang tropeyo at binanggit sa isang malinis na American accent, "I am honored to receive this award."Habang tinatanggap ni Mateo ang tropeyo, napansin ng host ang kanyang mga daliri at agad na nagtanong, "Oh my God, Mr. Alacoste, is this a wedding ring?"Agad binigyan ng camera ng close-up ang mga daliri ni Mateo, at kitang-kita ang diamond ring na ibinigay ni Angela, kaya't nag-zoom in pa ito sa malaking screen.Dahil dito, biglang tumibok ang puso ni Angela at dali-dali niyang tinago ang kamay na may parehong singsing.Habang patuloy na nag-uusap ang host nang puno ng excitement, "Mr. Alacoste, so you’re marri
Tinutok ni Angela ang mga kababaihan na nag-uusap ng tsismis sa harap niya, na para bang may sakit sa ulo. Sa wakas, nag-isip siya at napagdesisyunan na kailangan na niyang aminin, "Sige, ngayon na't umabot na sa ganito, wala na akong magagawa kundi aminin. Ako ay asawa ni Mateo Alacoste. Kaya’t syempre, pareho lang ang aming mga singsing."Tahimik ang buong opisina.Walang makapagsalita.Pagkatapos, bigla silang napatawa."Haha, Sister Angela, ang saya mo! Talaga bang asawa ka ni Mateo Alacoste?"Tumingin si Angela sa mga tao at tumawa rin, ngunit sa loob niya, nakahinga siya nang maluwag.Siguradong mas mabuti pang aminin ito ng pabirong paraan kaysa itanggi, at diretsahang iwasan ang topic.Pero sa harap ng lahat, kailangan pa rin niyang magpanggap na hindi siya natuwa, "Bakit kayo tumatawa? Hindi ba kayo naniniwala? Pangit ba ako?""Sister Angela, siyempre hindi ka pangit." Si Jenny, na halos maiyak na sa kakatawa, ang unang sumagot, "Ang totoo, si Mateo Alacoste ay parang tao mul
Sa loob ng dining area, tanging ang tunog ng mga pinggan at chopsticks ni Angela at Mateo ang maririnig sa pagitan nilang dalawa."Ah..." Hindi na matiis ni Angela ang katahimikan at nagdesisyon na magsalita, "Tungkol dun sa nangyari nung gabing iyon--""Pasensya na."Hindi pa tapos si Angela sa iniisip kung paano sisimulan ang pag-uusap, pero bigla siyang ininterrupt ni Mateo."Huh?" Hindi agad nakareact si Angela.Si Mateo… humihingi ba siya ng tawad?"Yung gabing iyon, nagpadalos-dalos ako." Habang tapos nang kumain si Mateo, kinuha niya ang napkin at dahan-dahang pinunasan ang bibig. "May mga pagkakamali akong nagawa."Dahil sa paghingi ng tawad ni Mateo, si Angela naman ay naging mahinahon at nagdesisyon na magpakita ng mabuting intensyon, "Ako nga po yung unang umalis nang basta-basta sa family dinner. At balak ko po sanang mag-apologize kay Lolo ninyo kapag may pagkakataon."Sa mga nakaraang araw, pinagnilayan ni Angela ang mga nangyari nung gabing iyon. Ang pagpapakita ng disr
Kahit noon pa, alam na ni Lindsay na gwapo at may kakayahan ang tiyuhin ni George. Pero dahil nga sa pagiging baldado nito, palagi niya itong minamaliit. Ngayon, matapos makita si Mateo nang personal, naintindihan niya kung ano ang ibig sabihin ng "dragon sa gitna ng mga lalaki."Sa isip ni Lindsay, si George na siguro ang pinakaperpektong lalaki na nakita niya. Pero ngayong kaharap si Mateo, tila isa lang siyang baguhan kumpara rito—masyadong hilaw, masyadong karaniwan.Si Mateo ay naka-suot ng simpleng itim na suit, ngunit sa kanya, ibang klase itong tingnan. May halo ng katahimikan at kapangyarihan sa kanyang tindig. Mababanaag ang pagiging low-key ngunit elegante, at may bahid ng misteryosong alindog na nagbigay ng kakaibang dating sa kanya.Napako si Lindsay sa kinatatayuan niya. Kung hindi lang dahil sa wheelchair ni Mateo, siguradong iisipin niyang si George, na minsan niyang pinagtuunan ng lahat ng paraan para makuha, ay isa lamang hamak.Matapos ipakilala ang mga miyembro ng
Habang unti-unting nawawala ang distansya sa pagitan nila, ilang hibla ng buhok ni Angela ang dumampi sa leeg ni Mateo. Ang simpleng haplos na iyon ay tila nagpainit sa pagitan nilang dalawa. Ibinaba ni Mateo ang kanyang kamay at mahigpit na iniyakap sa baywang ni Angela, saka bumulong, "Ang ganda mo… parang ayokong dalhin ka sa labas."Nagulat si Angela. Hindi niya inasahan na si Mateo, na kilalang seryoso at tahimik, ay makakapagsabi ng ganoong ka-flattering na mga salita. Bigla siyang namula at hindi makapagsalita.Ngumisi si Mateo, saka mahinang tumawa. Inikot niya ang gulong ng wheelchair at inalalayan si Angela palabas ng villa para sumakay sa kotse.Pagpasok nila sa sasakyan, agad na pinaandar ng driver ang kotse patungo sa mansyon ng pamilya Alacoste.Tahimik si Angela habang nasa biyahe, pero sa loob-loob niya, hindi niya mapigilang kabahan.Iniisip pa lang niya ang pagkikita nila ni Lindsay at George, parang gusto na niyang umatras. Idagdag pa ang ideya na maraming tao ang n
Nanlamig ang mukha ni Angela habang marahan niyang binibigkas ang masakit na alaala ng nakaraan."Magkaklase sa kolehiyo sina Mama at Pierre Gonzales. Matagal na siyang may gusto kay Mama, pero kahit kailan, hindi siya nagustuhan ni Mama. Kahit nagpakasal na siya, hindi pa rin siya tumigil. Dumating sa puntong ipinadrug niya si Mama para gahasain, at doon ako nabuo. Bagama’t galit na galit si Mama kay Pierre, pinili niyang tiisin ang lahat at iluwal ako. Alam niyang wala akong kasalanan."Tahimik na nakinig si Mateo. Naka-focus ang tingin nito kay Angela, pero ang madilim na emosyon sa kanyang mga mata’y hindi maikubli.Hindi niya alam ang ganitong detalye."Si Tita Keanna naman, asawa ni papa, Pierre, kinamuhian ang nararamdaman ng asawa niya para kay Mama. Nagpakalat siya ng tsismis, sinasabing si Mama ang kabit ni Pierre, na siya raw ang nag-agaw. Wala namang kakilala si Mama sa mga tao sa alta sociedad para ipagtanggol ang sarili. Napilitan siyang manahimik at tanggapin ang pangit
Ang mabangong amoy ng pabango ay sumalubong sa ilong ni George, dahilan upang bahagya siyang mapakunot-noo.Si Lindsay—walang duda—ay laging agaw-pansin sa mga lalaki. Kaya nga sa dinami-rami ng pagpipilian, siya ang pinili ni George. Pero nitong mga nakaraang araw, simula nang bumalik sila sa Manila, parang bigla itong nag-iba. Mas naging makulit, masyadong demanding, at kahit ang dati niyang gustong pabango nito, tila nagiging masyadong matapang na sa pandama niya.Hindi tulad ni Angela. Noon pa man—maging noong estudyante pa ito o kahit ngayong nagtatrabaho na—lagi itong may simpleng halimuyak ng sabon sa katawan. Hindi matapang, hindi mapagpanggap, pero laging nakakabighani.Tangina.Bakit ba niya iniisip na naman si Angela?Tinitigan niya si Lindsay na nasa harapan niya. Habang tumatagal, lalo lang siyang nayayamot. Hindi na niya napigilan ang sarili kaya tinulak niya ito palayo."May meeting pa ako," malamig niyang sabi habang tumayo. "Kung pagod ka, magpahinga ka na lang dito.
Sa opisina ng editor-in-chief, bumalot ang nakakapasong tensyon sa paligid.Nakapaluhod sa harap ng mesa si Lindsay, ang kanyang mga mata'y nanlilisik sa galit habang pinapalo ang lamesa ng buong lakas."George! Bakit hindi mo sinabi sa akin na si Angela ang babaeng pinakasalan ng tito mo?!" sigaw niya, ang boses ay tagos hanggang labas ng pinto.Hindi inaasahan ni George ang biglaang pagsabog ni Lindsay. Sa simula'y natigilan siya, ngunit nang makita niya ang labis na pagwawala nito, nagdilim ang kanyang paningin. Tumagilid siya sa upuan, bahagyang iniling ang ulo, at may pagod na sumagot."Hindi ko naman sinadyang itago," aniya, malamig ang boses. "Hindi ko lang binanggit. Tsaka malalaman mo rin naman sa party ngayong weekend, hindi ba?"Parang mas binuhusan pa ng gasolina ang apoy sa galit ni Lindsay."Party? Party ang iniisip mo ngayon?!" Napasigaw siya nang lalo, ang boses ay may halong panginginig. "Alam mo bang halos gumuho ang mundo ko nang malaman kong kailangan kong makita s
Nagulat si Angela nang marinig ang mga yabag ng sapatos na tumama sa matigas na sahig, at paglingon niya, nakita niyang si Lindsay, ang babae na nagpasakit ng kanyang puso, ay tumataas mula sa hagdang-pag-akyat, at nakatingin sa kanya ng may pagkabigla sa mga mata.Tila ba bumagsak ang puso ni Angela.Ngayon pa talaga! Kung mayroon mang ibang pagkakataon na magkrus ang landas nila, ito na nga iyon.Ang boutique na ito, isa sa mga pinakasikat at pinakamahal na custom shops sa buong Manila, ay dinarayo ng mga kilalang tao. Si Lindsay, isang regular na customer, ay nandito rin upang magpama-customize ng damit para sa darating na weekend party. Hindi niya inakalang makakasalubong niya si Angela, na ang tanging halaga ay ang pagiging isang ordinaryong babae—ang babae na walang karapatan sa mundo ng mga mayayaman at makapangyarihan!"Angela."Matapos ang ilang hakbang, tinanaw siya ni Lindsay, nakasuot ng mahahabang orange-pink na high heels na umaabot sa sahig, at naglakad papalapit sa kan
Nagngiti si Angela, ngunit ang ngiti'y may kasunod na kalungkutan."Ang paldang ito, limited edition. Ilang libong yuan, Mateo. Paano ko naman kayang bilhin ito?"Tumango si Mateo at ibinalik ang litrato sa sobre. Tumingin siya kay Rex na nakatayo sa tabi."Kung ito ay talagang limited edition, mas madali nating mahahanap kung totoo."Tumango si Rex, walang imik, at agad na lumabas ng kwarto.Nagpatuloy si Mateo at Angela sa pagkain ng pizza, ngunit ang katahimikan sa pagitan nila ay tila mas mabigat kaysa sa mga oras na nagdaan.Habang kinakain nila ang pizza, hindi maiwasan ni Angela na magtaka. Nagmamasid siya kay Mateo—bawat galaw nito, bawat ekspresyon sa kanyang mukha. Hindi ba't parang may kung anong hindi siya maintindihan sa mga mata ni Mateo, mga titig na tila malayo at puno ng alaala ng nakaraan.Si Mateo... iniisip kaya niya ang mga nangyari noon? Ang pagkawala ng kanyang binti... ang pagkidnap sa kanya?Nagpumiglas ang mga alaala sa isipan ni Angela. Isang kaso ng kidnapp
Nakakunot ang noo ni Mateo habang iniikot ang laptop paharap kay Angela."Ang pangalan ng restaurant na ito ay Italian Mood. Akala ko, buong set ng Italian dishes ang in-order ko."Napalunok ng hiya si Angela.Sa isip niya, Ganito pala ang mga anak ng mayayaman, pati pangalan ng restaurant at pagkaing in-order, pinag-iisipan ng mabuti."Kapag delivery, pizza lang naman kadalasan ang Italian dish," paliwanag niya habang inilalapag ang kahon ng pizza sa mesa. "Nakakain ka na ba ng pizza?"Ibinaling ni Mateo ang tingin sa pizza at ibinaba ang mga mata. "Noong nasa Europa ako, oo, pero charcoal-grilled ang mga iyon. Hindi ko pa natikman ang pizza na nakalagay sa papel na kahon."Napangiti si Angela. "O, ‘di sige, gawin mo na lang itong experience sa buhay mo." Pinilas niya ang isang hiwa ng pizza at iniabot kay Mateo.Tahimik na tinanggap ito ni Mateo, kinagat, at bahagyang napakunot ang noo. "Iba ang lasa nito kaysa sa mga natikman ko noon."Natawa si Angela. "Minsan, masarap din naman a
Hindi pinansin ni Mateo ang sinabi ni Angela at mabilis niyang isinubo ang daliri nito sa kanyang bibig.Ang mainit at basang pakiramdam ay parang kuryenteng biglang dumaloy mula sa dulo ng kanyang daliri, papunta sa bawat sulok ng katawan niya. Hindi maipaliwanag ni Angela ang nararamdaman—para bang bigla siyang naging maselan sa bawat galaw ni Mateo.Naramdaman niya ang pag-init ng mukha niya, kaya mabilis niyang iniwas ang tingin mula sa gwapong mukha ni Mateo. Nauutal niyang sabi, “Ma-Mateo, hi-hindi na kailangan… talaga…”Sa sobrang kaba, halos hindi niya maayos ang mga salita niya. Nang maramdaman ni Mateo ang panginginig ng kamay ni Angela, dahan-dahan niyang binitiwan ito. Tinitigan niya ang namumula nitong mukha na tila ba may gusto siyang basahin doon.“Sandali lang,” ani Mateo na may malambing na ngiti. “Kukunin ko ang band-aid.”Walang ibang nasabi si Angela kundi ang sundan ito ng tingin habang lumalabas ng kusina. Nang makalabas si Mateo, napabuntong-hininga siya nang ma