Nasa eroplano na sila papuntang Manila, business class.Nakatabi ni Angela si George, at ramdam niya ang di maipaliwanag na pagka-awkward. Ang tanghalian na inihanda sa eroplano ay seafood rice na talagang ayaw niya, kaya hindi siya kumain."Bakit?" Napansin ni George na hindi man lang tinangkang galawin ni Angela ang kanyang pagkain, kaya't nagmura siya, "Ayaw mo pa ring kumain ng seafood?"Medyo naiinis na si Angela dahil sa pang-aasar ni George, kaya’t malamig na sagot niya, "Naalala mo ba, Editor-in-Chief George?""Syempre." Dahan-dahang uminom si George ng kape, "Siyempre, first love, mas matagal talagang maaalala."Hawak-hawak ni Angela ang tinidor at hindi niya namamalayan na hinahampas niya ito nang malakas."At saka," tila hindi napansin ni George ang reaksyon ni Angela at nagpatuloy siya, "pinaglaruan mo ako mula umpisa hanggang dulo, kaya't hindi ko makakalimutan ang pakiramdam na iyon."Bahagyang namutla ang mukha ni Angela, "Editor-in-Chief George, sino ba talaga ang nagl
Nataranta si Angela pero nagkunwari siyang kalmado. “Editor-in-Chief Lopez, pupunta ka rin ba sa banyo?”“Hindi ako pupunta ng banyo.” Lumapit si Editor-in-Chief Lopez at naamoy ni Angela ang alak sa kanyang hininga. “Naghihintay sa’yo si Brother Lopez.”Halos masuka si Angela.Brother Lopez?Halos pwede na siyang maging tatay ni Editor-in-Chief Lopez, pero nagawa pa nitong sabihing ‘Kuya.’“Talagang mahilig magbiro si Editor-in-Chief Lopez.” Pilit niyang nginitian ito, at humawak sa pader habang papasok muli sa banyo ng mga babae.Hindi niya inaasahan na hahawakan ni Editor-in-Chief Lopez ang kanyang pulso. “Hoy, Angela, bakit ka umiiwas? Hindi mo ba gusto si Brother Lopez?”Siyempre hindi!Gusto na sana niyang murahin si Editor-in-Chief Lopez, pero inisip niya ang kanyang trabaho kaya pinigil niya ito. “Editor-in-Chief Lopez, lasing ka na.”“Haha, kahit lasing, madali kitang mapapaamo, munting demonyo.” Hindi na nag-abala si Editor-in-Chief Lopez na itago ang kanyang motibo at sinim
Si Mateo? Nagulat si Angela at mabilis na binuksan ang mga mata. Nakita niya ang wheelchair sa harap niya at ang seryosong lalaking nakaupo dito. Sa isang iglap, napalapad ang kanyang mga mata. “Mateo?” Aniya na puno ng hindi makapaniwalang tono. Sa mga sandaling iyon, halos akala niya’y nananaginip siya. Tinutok ni Mateo ang kanyang mata kay Angela, at nakita niyang lasing ito—namumula ang mukha, may mapang-akit na mga mata, at ang suot niyang makipot na damit ay bumabalot sa kanyang magandang katawan, na lalong nagpadagdag sa kanyang kaakit-akit na itsura. Ngunit ang alindog na ito ang nagpagalit kay Mateo! Ganito ba siya magtrabaho? Ganito ba siya makapagpasiklab ng mga lalaki? Ang gwapo at seryosong mukha ni Mateo ay nagpakita ng tensyon, at hindi niya tinignan si Angela. Tumitig lamang siya kay Editor-in-Chief Lopez sa gilid. Nais sanang sampalin ni Editor-in-Chief Lopez si Angela, ngunit hindi niya inasahan na biglang darating si Mateo at agad na pinigilan ang kan
Medyo natigilan si Angela at nilingon ang lalaki. Sa liwanag ng mga poste sa labas, napansin niyang medyo malamig ang ekspresyon ni Mateo — kakaiba sa dati nitong pagwawalang-bahala, na para bang may ikinagagalit.Medyo nahimasmasan si Angela at maingat na nagtanong, “Mateo, galit ka ba?”Nang maisip niya ito, asawa nga naman siya ni Mateo. Sino bang lalaki ang hindi magagalit kapag may gumagawa ng hindi maganda sa kanyang asawa, hindi ba?“Sa tingin mo?” malamig na tanong ni Mateo, at tila biglang bumaba ang temperatura sa loob ng sasakyan.“Pasensya na?” mahina niyang sambit.“Pasensya lang ba?” tinaasan siya ng kilay ni Mateo.Napatingin si Angela kay Mateo at biglang naisip ang isang bagay.“Sandali lang? Huwag kang magkamali ng iniisip.” Medyo nabalisa si Angela. “Akala ko kasi simpleng dinner lang iyon, hindi ko inaasahan na magiging gano’n si Editor-in-Chief Lopez.”Bigla siyang kinabahan, takot na baka magkamali si Mateo ng pag-iisip tungkol sa kanya, tulad ng ginawa ni George
Ang damit ni Angela ay sobrang luwag na kahit naka-button na ang lahat, kitang-kita pa rin ang kanyang mahinhin na collarbone. Nang tumayo siya mula sa kama, bahagyang nasilayan ang kanyang mahahabang mga binti.Hindi maiwasang umiwas ng tingin si Mateo.Kahit na palagi niyang ipinagmamalaki ang kanyang kontrol sa sarili, naramdaman niyang medyo mainit ang pakiramdam sa mga sandaling iyon. Uminom siya ng malamig na tubig upang matahimik.Hindi napansin ni Angela ang hindi karaniwang reaksyon ni Mateo, at tahimik na nagpatuloy sa pagkain.“Babalik ako mamayang hapon,” biglang tanong ni Mateo habang kumakain, “Sasama ka ba sa akin?”Isang alaala mula sa hapunan kahapon ang pumasok sa isipan ni Angela. Pansin niyang nagdilim ang kanyang mata, ngunit mabilis siyang tumango, “Sasama ako.”Ngayon, hindi na niya alintana ang iba pang mga bagay. Kahit na kailangan niya ang trabaho, hindi na niya kayang tiisin si George.“Okay,” sagot ni Mateo.Napaisip si Angela, “Teka, bakit ka pala nandito
Pagbalik nila sa Makati, iniisip ni Angela kung nagdulot ba ng abala kay George ang biglaan niyang pag-alis sa Manila. Ngunit laking gulat niya, hindi man lang siya ginulo nito kahit minsan.Dumating na rin ang weekend.Sa umagang iyon, isinuot ni Angela ang wine-red na dress na hinanda ni Mateo para sa kanya. Sinamahan ito ng diamond necklace at pares ng silk na high heels. Mabagal siyang bumaba ng hagdan.Naghihintay na si Mateo sa baba. Nang marinig ang yabag ng mga paa, tumingin siya nang walang pag-aalala, pero nang makita si Angela pababa ng hagdan, hindi niya maiwasang mapatulala.Alam niyang maganda si Angela, ngunit bihira nitong pagandahin ang sarili. Sa karamihan ng oras, parang sinasadya pa nitong itago ang ganda niya, kaya natural at walang effort ang dating ng kagandahan nito.Ngunit sa sandaling ito, sa suot niyang eleganteng damit na pinili mismo ni Mateo at may bahagyang makeup, para siyang isang mamahaling diyamanteng bahagyang napinong muli—napakakislap at kaakit-ak
“Hindi, hindi ko talaga kaya. Pasensya na po,” sabi ni Angela na nagmamadaling umatras, halatang kinakabahan. “Lolo, patawad po talaga. Bigla akong nahihilo at parang nasusuka. Uuwi na po muna ako. Babalik po ako para personal na humingi ng paumanhin.” Pagkasabi nito, hindi na niya magawang tumingin kina Mateo at Don Alacoste. Agad niyang tinalikuran ang mga ito at mabilis na umalis ng silid. Halos matatawag nang pagtakas ang ginawa niya. Nang makalabas si Angela, napangisi nang mapakla si Don Alacoste. ”‘Yan ba ang napili mong babae? Isang walang kaalam-alam sa tamang asal?” Malamig na tumingin si Mateo sa lolo niya. “Kung hindi mo rin lang ako pinilit, hindi ko siya hahanapin.” “Ikaw talaga!” Halos mamula si Don Alacoste sa galit habang umiling. Mahal na mahal niya ang apo niyang ito, ngunit mula nang mangyari ang aksidente sampung taon na ang nakakaraan, naging malamig at hindi maintindihan ang ugali nito. Kahit siya, bilang lolo, ay walang magawa. Hindi na pinansin ni Mateo s
Boom!Pagkarinig ng malakas na tunog, natigilan si Angela. Sa kaba at pagkabigla, napasigaw siya, "Anong ginagawa mo—"Hindi pa niya natatapos ang tanong, bigla na lang napunit ang kanyang burgundy na bestida. Sa isang iglap, naramdaman niyang bumigat ang kama—si Mateo, nasa ibabaw niya. Ang init ng katawan nito ay bumalot sa kanya, habang ang mabigat na presensya nito ay tila kinulong ang bawat galaw niya."Mateo, anong—"Nagpumiglas siyang magsalita, ngunit bago pa niya masabi ang susunod na salita, tinakpan ng malamig ngunit mabigat na labi ni Mateo ang kanya.Ang halik ay puno ng poot, parang parusa, ngunit may halong pag-angkin. Wala siyang magawa kundi magpumiglas, ngunit ang bawat galaw niya ay tila nagdadala sa kanya sa nakaraan—isang alaala na pilit niyang nililimot."Hindi... pwede..."Sa kabila ng pagpupumiglas, dumaloy sa isip niya ang nangyari dalawang taon na ang nakakaraan. Ang init ng mga luha niya ay mabilis na bumagsak, habang ang katawan niya’y nanginginig sa takot.
"Hindi, okay lang..." Iwas ni Angela ang tingin ni Mateo, "Kasi... Medyo may sakit ang mama ko ngayon... Kailangan niyang magpahinga..."Medyo malabo ang sinabi ni Angela, pero hindi niya binanggit na malubha ang kalagayan ng nanay niya, at pati na rin ang gastusin sa pagpapagamot.Tinutok ni Mateo ang kanyang mga mata kay Angela at may kakaibang lamig sa kanyang mga mata.Sa mga taon niyang pagnanais na magtagumpay sa mundo ng negosyo, nakapalibot siya ng mga kababaihan na naglalaro lamang sa kanya—mga kababaihan mula sa mahihirap na lugar, o mga babaeng mula sa mga kilalang pamilya. Lahat sila, palaging nagmamaganda at umaasa sa mga kalalakihan kahit sa pinakamaliit na bagay—humihingi ng pera, o ng tulong.Ngunit si Angela ay ibang-iba sa kanila. Bagamat magkasama lang sila ng ilang buwan, hindi pa siya humingi ng kahit anong bagay mula sa kanya. Para bang iniiwasan niyang makinabang mula sa kanya.Ang ganitong pag-iwas at distansya ay nagbigay kay Mateo ng hindi maipaliwanag na iri
Biglang parang gusto nang maglabasan ng usok mula sa mga tainga ni Angela!"Ikaw... ikaw ba'y maliligo?" Hindi siya makatingin kay Mateo, kaya't mabilis niyang itinulak ang pinto ng banyo at isinara.Nakatutok ang mga mata ni Mateo kay Angela na para bang inaasar niya talaga ito, napansin niyang namumula ang mukha nito at naisip niyang ang cute nito. Kaya naman hindi na niya pinilit na buksan pa ang pinto.Pagbalik sa kama, ramdam pa rin ni Angela na parang kayang magpabiyak ng itlog sa init ng mukha niya, kaya't agad siyang nag-check sa mga messages niya upang magpakalma.Ngunit makalipas ang ilang sandali, lumabas na si Mateo mula sa banyo. Hindi makatingin si Angela sa kanya, kaya’t nakayuko na lang ito at naglalaro sa cellphone."Matulog ka na." Bulong ni Mateo, at nang tumango si Angela, pinatay niya ang mga ilaw.Ang gabing iyon, nakaramdam si Angela ng sobrang hiya na naging sanhi ng insomnia.Tuwing ipipikit niya ang mata, parang muling naaalala ang matipunong katawan ni Mateo
"How can I be sure na totoo yang sinasabi mo?" “Naku, syempre, totoo ‘yan! Huwag kang mag-alala, hindi ko nga siya tinulungan! Hindi ko nga siya kilala!”Tuluyan nang binitiwan ni Mateo ang matandang lalaki, batid niyang hindi nito kayang magsinungaling sa kanya."Kunin niyo siya." Malamig na sabi ni Mateo. "Tiyakin niyo kung totoo ang sinasabi niya, at alamin kung sino ang nagpakilala kay Angela sa kanya noong una.""Oo, Sir," agad na sagot ni Rex. Tinungo niya ang mga tauhan at inutusan silang kunin ang matanda, pagkatapos ay lumapit siya kay Mateo at bumulong, "Sir Mateo, a good thing, ibig sabihin hindi ang matandang 'to ang nang-abuso kay Angela noon."Walang kahit anong emosyon sa mukha ni Mateo. Tumingin siya kay Rex nang malamig. "Good thing ba na ibang lalaki ang nang-abuso sa kanya?" "Sir Mateo, hindi ko po yun ibig sabihin." Nahihiyang sambit ni Rex, agad na namula ang mukha nito sa nasabi, hindi niya naisip na mali ngang sabihin 'yon.Hindi sumagot at tila walang pakiala
Sinulyapan ni Angela si Mateo, pero hindi na nagtanong pa.Matapos ang pagtatalo nila ni Mateo, ang masamang pakiramdam na dulot ng malamig na trato ni George ay agad na nawala, at nakatulog si Angela habang nakasandal sa bintana ng kotse.Nang makita ni Rex na nakatulog si Angela, hindi na siya nakapagpigil at bumulong, "Sir Mateo, nahanap ko na po ang nangyari kay Angela dalawang taon na ang nakakaraan."Si Mateo, na kanina ay nakatingin kay Angela habang natutulog ito, ay agad na lumingon kay Rex. Nagbago ang ekspresyon nito at naging malamig. "Nahanap mo ba yung tao mula noon?""Nahanap na po.""Nasaan siya ngayon?""Ini-impake na po siya at ikinulong, gaya ng utos. Ano po ang
Habang naiisip ang mga litrato, nakaramdam si Angela ng matinding kahihiyan at hindi kayang tumingin kay Mateo, kaya't tumanggi na lang siyang magmukhang mahina at iniwasan siya.Ngunit agad siyang hinawakan ni Mateo sa baba at pinilit siyang tumingin sa kanya."Angela," mababa ang boses ni Mateo, "Huwag mong iwasan ang mata ko."Matapos ang ilang sandali, nagpatuloy siya, "Oo, nakita ko yung mga litrato. Siguro mga dalawang taon na ang nakalipas, may naglagay ng pinhole camera sa kwarto ng hotel kung saan ka nagkaroon ng aksidente."Naalala ni Angela ang posibilidad na ito, kaya't tumango siya at tahimik na bumulong, "Pasensya na.""Ba't ka pa humihingi ng tawad?" tanong ni Mateo, medyo lumalim ang boses."Eh kasi, yung mga litrato na ‘yun, baka naman nakaka-abala at nakakahiya sa'yo," ang malumanay na sagot ni Angela habang unti-unting bumaba ang ulo.Sa pale niyang mukha at mga luha sa pilikmata, pakiramdam ni Mateo ay may humila sa puso niya at parang may sakit na naramdaman.Naku
Tila ba nahulog sa kahihiyan si Angela sa mga sinabi ni Mateo, ngunit nang marinig niya ang mga salitang binitiwan ni George, hindi niya naiwasang magtaka at magkunot ng noo, magsisimula na kaya ito?Sobrang diretso ni George sa kanyang mga salita.Bagamat matagal nang ganito ang pakikitungo ni George kay Angela simula nang magtagpo sila muli, may kakaibang pakiramdam si Angela nang marinig niyang tinanong ni George si Mateo sa ganung paraan."George, anong ibig mong sabihin?" Tanong ni Angela, medyo galit at hindi na kayang magpigil."Ano, Angela, hindi mo na kayang magpigil?" Natatwang tanong ni George sakanya.Sa totoo lang, hindi rin alam ni Angela kung bakit siya nagalit.Siguro, ayaw niya lang na magkamali si Mateo sa pagkakaintindi sa kanya. Hindi niya gustong isipin ni Mateo na isa siyang gold digger, isang babaeng madali lang makuha ng sinuman."Sa tingin ko, dapat maging responsable ka sa mga sinasabi mo," malamig na sagot ni Angela dito."Responsable? Ha!" Tumawa nang malak
Ang ekspresyon ni Mateo ay kalmado, at kahit na nakita niya si Angela, hindi man lang nagbago ang mukha niya. Para bang wala lamg ito sakanya."Okay, magsimula na tayo," sabi ni George, sabay turo kay Angela na umupo sa sofa. Inilipat ni Mateo ang wheelchair sa kabila nila, at hindi man lang tumingin kay Angela."Salamat po for the last interview, Uncle," magaan na sabi ni George, at ipinakita kay Angela na parang normal lang ang lahat. "Dahil sa interview na iyon, tumaas nang malaki ang benta ng aming magazine.""Walang anuman.""Ang interview na ito ay tungkol sa Outstanding Youth Award na napanalunan mo kamakailan, Tito," patuloy ni George, "Maaari ko po bang malaman kung anong pakiramdam mo nang matanggap mo ang award na iyon?""Isang pagkilala," maikling sagot ni Mateo, tila ba hindi interesado.Magaan lang ang tanungan nilang magtito, ngunit si Angela na nakatayo sa gilid ay nahirapang magpigil ng kaba.Kilalang-kilala ni Angela si George. Siya ang editor-in-chief, at kung siya
Hindi nakasagot si Angela, ngunit ramdam niyang sobrang pagod siya. She pushed away the hands of Mateo, stood up, and left the dining area.Tiningnan ni Mateo ang likod ni Angela, ngunit hindi siya tumayo para habulin siya.Noong gabing iyon, hindi bumalik si Mateo sa master bedroom. Si Angela ay mag-isa, hindi mapakali sa kama.Kinabukasan, maaga umalis si Mateo, at nang magising si Angela, wala na siya.Pagkatapos mag-isa ng almusal, dumaan siya sa kumpanya. Ngunit bago pa siya makaupo, nakita niya si George na mabilis na lumabas mula sa kanyang opisina.Kumunot ang noo ni Angela, at balak niyang magtago sa banyo upang maiwasan ang direktang pakikisalamuha sa kanya, ngunit tinuro siya ni George at nagsalita."Angela, Are you free later? Samahan mo ako sa Alacoste Group para sa isang interview."Alacoste Group?Tila ba nanigas si Angela sakanyang kinatatayuan at paglingon niya, nakita niyang nakatingin si George sa kanya ng walang emosyon."Editor-in-Chief." Sinubukan niyang magpangg
Kahit na nagsimula nang medyo magulo ang kasal nila ni Mateo, nirerespeto ni Angela ang kasal at hindi niya kailanman sasaktan si Mateo. Ngunit ang mga salitang binitiwan ni Mateo sa oras na iyon ay tila puno ng pagdududa, at labis itong nakasakit kay Angela."Mateo, anong ibig mong sabihin?" ang tono ni Angela ay malamig, "Nag-aalala ka ba na may something sa amin ni George?"Inamin ni Angela na marahil ay masyado na siyang sensitibo ngayon.Pero talagang hindi na niya kayang tiisin pa. Ang pang-iinsulto at pang-aasar ni George araw-araw, at ang mga litrato ngayon, ay nagtulak sa kanya sa bingit ng pagkabaliw.Akala niya, kahit papaano, si Mateo ay nagtitiwala sa kanya, ngunit ngayon, itinuturing na ba siyang isang babaeng pabago-bago ng isip?Hindi inaasahan ni Mateo ang ganitong reaksyon ni Angela, kaya nagkunwaring hindi siya nagkagusto sa tono ng babae at bahagyang nagkunwaring alalahanin ang sitwasyon. "Hindi ko naman iyon ibig sabihin. Kumain na tayo."Nais sanang tapusin ni Ma